هدیۀ موهبت
توسّط رئیس دیتر اف. اُکتدورف
مشاور دوّم ریاست کلیسا
امروز و برای همیشه موهبت خدا برای همۀ انهائی که قلبشان شکسته و روحشان پشیمان است موجود است.
در عید پاک ما پُر انتظار ترین و با شکوه ترین رویداد در تاریخ دنیا را جشن می گیریم.
آن روزی است که همه چیز را عوض کرد.
در آن روز، زندگی من عوض شد.
زندگی شما عوض شد.
سرنوشت همۀ فرزندان خدا عوض شد.
در آن روز مبارک، ناجی بشر، که زنجیر های گناه و مرگ را که ما را در اسارت نگاه داشته بود بر خود گرفته بود، پاره کرد و ما را رها ساخت.
بخاطر فداکاری بازخریدار محبوب مان، مرگ نیشی ندارد، قبر پیروزی ندارد،١ شیطان قدرت پاینده ندارد، و ما ”متولّد ... دوباره به امید زنده شدن توسّط رستاخیز عیسی مسیح هستیم.”٢
حقیقتاً پیامبر پولس درست بود وقتی گفت ما می توانیم ”همدیگر را آرامش دهیم با این کلمات.”٣
موهبت خدا
ما اغلب از کفّارۀ ناجی حرف می زنیم–و مناسب است!
بنا به گفتۀ یعقوب، ”چرا که نه از کفّارۀ مسیح حرف بزنیم، و به دانش کامل او دست یابیم؟”۴ امّا وقتی از مسیح حرف می زنیم، ... در مسیح شادی می کنیم، ... از مسیح موعظه می کنیم، [و] از ”مسیح پیشگوئی می کنیم”۵ در هر فرصتی، ما هر گز نباید حسّ حیرت و قدردانی عمیق خود را بخاطر فداکاری جاودانی پسر خدا از دست بدهیم.
کفّارۀ ناجی نمی تواند در تعلیمات ما، در مکالمات ما، یا در قلب های ما ناچیز باشد. آن روحانی و مقدّس است، زیرا از طریق این ”آخرین و بزرگترین فداکاری” که عیسای مسیح ”رستگاری به همۀ آنهائی که به نام او ایمان خواهند داشت آورد.”٦
من در تعجّبم که پسر خدا خود را برای نجات ما تمکین می کند، چنانکه ما ناقص، نا خالص، اشتباه پذیر، و نا سپاس هستیم. من سعی کرده ام که کفّارۀ ناجی را با فکر محدودم درک کنم، و تنها توضیحی که می توانم پیدا بکنم اینست که خدا ما را عمیقا، کاملاً و بطور ابدیً دوست دارد. و من نمی توانم حتّی شروع به تخمین زدن ”عرض، و طول، و عمق، و ارتفاع ... [از] عشق مسیح را بکنم.”۷
یک تشریح قدرتمند آن عشق چیزیست که کتاب مقدّس آنرا موهبت خدا می نامد–کمک الهی و قدرت که با آن ما موجودات معیوب و محدودی که الان هستیم به موجودات متعال ”نور وحقیقت” رُشد کنیم تا [ما] در حقیقت تجلیل یافته و همه چیز را [بدانیم].”۸
آن چیزی شگفت انگیز است، این موهبت خدا. ولیکن اغلب بد تعبیر می شود.٩ حتّی چنان، ما باید در بارۀ موهبت خدا بدانیم اگر قصد داریم آنچه را که در ملکوت ابدیش برایمان فراهم شده است به ارث ببریم.
برای آن مقصد من می خواهم در بارۀ موهبت حرف بزنم. بخصوص، اوّل، چگونه موهبت دروازه های بهشت را باز می کند، و دوّم، چگونه آن پنجره های بهشت را باز می کند.
اوّل: موهبت دروازه های بهشت را باز می کند
برای اینکه همۀ ما ”گناه کرده ایم، و از شکوه خدا کوتاه مانده ایم،”١٠ و برای اینکه ”هیچ چیز ناپاکی نمی تواند به ملکوت خدا وارد شود،”١١ هر کسی از ما ناشایسته است که به حضور خداوند برگردد.
حتّی اگر با روان کامل در خدمت بودیم، کافی نیست، زیرا هنوز ”خدمتکاران بی منفعت” می بودیم.” ١٢ ما نمی توانیم راهمان را به بهشت کسب کنیم؛ مطالبۀ عدالت مانع است، که ما برای چیره شدن بر آن به تنهائی بی قدرت هستیم.
امّا همه چیز از دست نرفته است.
موهبت خدا امید بزرگ و ابدی ما است.
از طریق فداکاری عیسی مسیح، طرح رحمت مطالبۀ عدالت را خوشنود می سازد،١٣ ”و به انسانها توانائی [می دهد] که قادر باشند به توبه ایمان آورند.”١۴
گناهان ما، هر چند سرخ، می توانند مثل برف سفید شوند.١۵ بخاطر اینکه ناجی محبوب مان ”خود را به همه فدیه داد،”١٦ یک ورودیّه به ملکوت ابدی او برای ما فراهم شده است.١۷
دروازه باز است.
امّا موهبت خدا فقط ما را به حالت بیگناهی قبلی بر نمی گرداند. اگر معنای رستگاری فقط پاک کردن اشتباهات و گناهان ما است، پس رستگاری–هر چند که شگفت انگیز است–آرزوی پدر را برای ما بجا نمی آورد. هدف او خیلی بالا تر است: او می خواهد که پسران و دخترانش مثل او بشوند.
با هدیۀ موهبت خدا، مسیر مریدی به عقب هدایت نمی کند؛ آن به بالا هدایت می کند
آن به ارتفاعی هدایت می کند که ما بدشواری می توانیم درکش کنیم! آن به تجلیل در ملکوت الهی پدر بهشتی ما هدایت می کند، جائیکه ما، با عزیزانمان احاطه شده، ”تکامل و شکوه او را” دریافت می کنیم.١۸ همۀ چیزها مال ما است، و ما مال مسیح هستیم.١٩ در واقع، همۀ آنچه که پدر داشته بما داده خواهد شد.٢٠
برای ارث بردن این شکوه، ما به بیشتر از دروازۀ باز نیاز داریم؛ ما باید از دروازۀ او وارد شویم با تمایل قلبی برای عوض شدن–چنان عوض شدنی که کتاب مقدّس آن را بعنوان ”دو باره متولّد شدن، توصیف می کند؛ آری،از خدا متولّد، عوض شده از حالت [دنیوی] و نزول، به یک حالت نیکوکاری، بازخریداری شده توسّط خدا، پسران و دختران او بشویم.٢١
دوّم: موهبت پنجره های بهشت را باز می کند
یک عنصر دیگر موهبت خدا باز کردن پنجره های بهشت است، از طریق آن خدا برکات قدرت و استقامت، را ارزانی می دارد، ما را برای نائل آمدن به چیزهائی که از دسترس ما دور هستند قادر می سازد. از طریق موهبت شگفت انگیز خداست که فرزندانش می توانند به دام و تله های شیطان چیره شده، از گناه کردن پرهیز کنند، و” در مسیح کامل شوند.”٢٢
هر چند که همۀ ما ضعف هائی داریم، می توانیم بر آنها چیره شویم. در واقع بوسیلۀ موهبت خداست که، اگر ما خود را متواضع کنیم و ایمان داشته باشیم، چیزهای ضعیف ما می توانند قوی بشوند.٢٣
در طول زندگیمان، موهبت خدا برکات دنیوی و هدیه های روحانی بما می دهد که توانائی های ما را تقویت کرده و زندگانی ما را غنی می سازند. موهبت او بما کمک می کند که بهتر شویم.
چه کسی می تواند شایسته باشد؟
در انجیل ما در بارۀ دیدار مسیح از خانۀ شمعون فریسی می خوانیم.
بصورت ظاهر، شمعون یک مرد خوب و درستکار بنظر می رسید. او مرتّباً مسئولیّت های مذهبی اش را انجام می داد: از قانون اطاعت کرد، زکاتش را داد، سبت را مشاهده کرد، روزانه دعا کرد، و به کنیسه رفت.
امّا هنگامی که عیسی با شمعون بود، زنی نزدیک شد، پاهای ناجی را با اشک هایش شست، و پاهایش را با روغن گرانبهائی تدهین کرد.
شمعون از عرضۀ این پرستش خوشنود نبود، زیرا می دانست که این زن گناهکار بود. شمعون فکر کرد اگر عیسی این را نمی دانست، نباید پیامبر باشد و گر نه اجازه نمیداد که آن زن دستش بزند.
با مشاهدۀ افکار او، عیسی رو به شمعون کرده و سئوالی کرد. ”یک طلبکاری بود با دو تا بدهکار: ... یکی پانصد پنس بدهکار بود، ... دیگری پنجاه
”و وقتی آنها [هر دو تا] چیزی برای پرداخت نداشتند، او هر دو تا را بخشید کرد. بنابراین بمن بگو، کدام یک از آنها او را بیشتر دوست خواهد داشت؟”
شمعون جواب داد که آنکه بیشتر بخشیده شده بود.
سپس عیسی یک درس عمیقی داد: ”آیا تو این زن را می بینی؟ ... گناهان او، که خیلی زیاد هستند، بخشیده شده اند؛ زیرا او زیاد دوست داشت: امّا به انکه کم بخشیده شده، همان اندازۀ کم دوست می دارد.”24
ما شبیه کدام یک از این دو نفر هستیم؟
آیا شبیه شمعون هستیم؟ آیا ما در کار های خوب خود مطمعن و راحت هستیم، به نیکوکاری خود اعتماد می کنیم؟ آیا ما شاید با آنهائی که با استاندارد های ما زندگی می کنند کمی نا شکیبا هستیم؟ آیا ما خلبان اتوماتیک هستیم، همیشه در حرکتیم، به همایش هایمان می رویم، در کلاس های اصول و پیمانها خمیازه می کشیم، و شاید در مراسم آئین شام تلفن های موبایل مان را بررسی می کنیم؟
یا آیا شبیه این زن هستیم، که فکر کرد کاملاً و بدون امید بخاطر گناهانش منحرف شده است؟
آیا ما بیشتر دوست داریم؟
آیا ما بدهکاری خود را به پدر بهشتی می دانیم و با تمام روانمان برای موهبت خدا التماس می کنیم؟
وقتی برای دعا کردن زانو می رنیم، آیا برای بازگو کردن شاهکاری های نیکوکاری های خودمان است، یا اینکه برای اعتراف کردن تقصیرات مان، التماس برای رحمت خدا، و گریۀ قدردانی بخاطر طرح شگفت انگیز رستگاری؟٢۵
رستگاری را نمی توان با پول اطاعت خرید؛ آن با خون پسر خدا خریده می شود.٢٦ فکر اینکه می توانیم کار خوب خود را با رستگاری داد و ستد بکنیم مثل خریدن بلیط هواپیماست که بعداً تصوّر کنیم که صاحب شرکت هوائی هستیم. یا اینکه بعد از پرداخت کرایۀ خانۀ مان، فکر کنیم که سند تمام دنیا را در اختیار داریم.
چرا پس اطاعت کنیم؟
اگر موهبت یک هدیۀ خداست، چرا پس اطاعت از فرامین خدا چنان مهم است؟ چه دردسری به فرامین خدا بدهیم–یا توبه، بهمان علّت؟ چرا که فقط قبول کنیم که گناهکاریم و بگذاریم که خدا نجاتمان بدهد؟
یا، همان سئوال پولس را بپرسیم، ”آیا در گناه کردن ادامه دهیم، که موهبت خدا فراوان شود؟” جواب پولس ساده بود: ”خدا نکند.”٢۷
برادران و خواهران، ما از فرامین خدا اطاعت می کنیم–بخاطر عشقمان برای او!
تلاش برای فهمیدن موهبت خدا با تمام قلب و ذهنمان دلیل بیشتری برای دوست داشتن و اطاعت از پدر بهشتی مان با تواضع و قدردانی است. چنانکه ما در مسیر مریدی گام بر می داریم، ما را تصفیه می کند، ما را اصلاح می کند، بما کمک می کند که بیشتر مثل او شویم، و ما را برای برگشت به حضور او هدایت می کند. ”روح خداوند [خدای ما]” یک تغییر بزرگ برای ما می آورد، ... که ما دیگر تمایلی برای کردن کارهای پلید نداریم، بلکه مداوماً کارهای خوب انجام دهیم.”٢۸
بنابراین، اطاعت از فرامین خدا نتیجۀ طبیعی عشق جاودانی و قدردانی ما برای خوبی خداست. این نوع عشق خالص و قدردانی معجزه وار کارهای ما را با موهبت خدا یکی خواهد کرد. تقوا همیشه افکارمان را آرایش خواهد داد، و اعتمادمان در حضور خدا قوی خواهد شد.٢٩
برادران و خواهران عزیز، پیروی صادقانه از مژده زحمتی نیست. آن یک تمرین شادی بخش است–آمادگی برای ارث بردن شکوه عظیم ابدیّت است. ما در جستجوی اطاعت از پدر بهشتی هستیم زیرا روح مان بیشتر با چیز های روحانی موافق خواهد بود. چشم انداز هائی باز خواهند شد که ما نمیدانستیم که وجود داشتند.٣٠
موهبت یک هدیۀ خداست، و تمایل ما برای اطاعت از هر کدام از فرامینش دراز کردن دست فانی ما برای دریافت این هدیۀ مقدّس از پدر بهشتی مان است.
تمام چیزهائی که ما می توانیم بکنیم
پیامبر نیفای سهمی مهمّی در فهم ما از موهبت خدا دارد وقتی اعلان کرد: ”ما ساعیانه زحمت می کشیم ... که فرزندان خود، و همچنین برادران خود را ترغیب کنیم که به مسیح اعتقاد کنند، و به خدا متّکی باشند؛ زیرا میدانیم که آن موهبت خداست که ما را نجات می دهد، پس از همۀ آنچه که می توانیم انجام دهیم.”٣١
ولیکن، من در شگفتم اگر ما گاهاً عبارت ”پس از همۀ آنچه که می توانیم انجام دهیم” را به غلط تفسیر می کنیم. ما باید بدانیم که ”پس از” با ”بخاطر” یکسان نیست.
ما نجات نیافته ایم ”بخاطر” همۀ آنچه که می توانیم انجام دهیم. آیا هر کسی از ما همۀآنچه را که می توانیم انجام دهیم کرده؟ آیا خدا منتطر می ماند تا وقتی که ما همۀ تلاش خود را کرده ایم تا او با موهبت نجات دهنده اش در زندگی ما مداخله کند؟
بسیاری از مردم دلسرد می شوند زیرا دائماً کسر می آورند. آنها دست اوّل می دانند که ”روح در واقع مایل است، امّا جسم ضعیف است.”٣٢ آنها با نیفای در اعلان کردن هم صدا هستند، ”روحم افسرده است بخاطر نادرستی هایم.”33
من مطمعن هستم که نیفای می دانست موهبت ناجی اجازه می دهد و قادر می کند ما را که بر گناهانمان چیره شویم. ٣۴ برای همین خاطر نیفای ساعیانه زحمت کشید که فرزندان و برادرانش را ترغیب کند که ”به مسیح اعتقاد کنند، و به خدا متّکی باشند.”٣۵
پس از همه، آناستچیزی که ما می توانیم بکنیم! و آناست وضیفۀ ما در زندگی!
موهبت برای همه موجود است
وقتی من به آنچه که ناجی در روز یکشنبۀ عید پاک برای ما انجام داد فکر می کنم، می خواهم صدایم را بلند کرده و خدای متعالی و پسرش عیسی مسیح را ستایش کنم!
دروازه های بهشت باز هستند!
پنجره های بهشت باز هستند!
امروز و برای همیشه موهبت خدا برای همۀ انهائی که قلبشان شکسته و روحشان پشیمان است موجود است.٣٦ عیسی مسیح راه را برای ما باز کرده که به ارتفاعاتی صعود کنیم که قابل درک عقل فانی نیست.٣۷
من دعا می کنم که با چشمهائی تازه و قلبی تازه اهمیّت ابدی فداکاری کفّارۀ ناجی را خواهیم دید. من دعا می کنم که عشق خود را به خدا و قدردانی خود را برای هدیۀ به نهایت موهبت خدا با پیروی از فرامینش نشان داده و با شادی ”در [یک] زندگی تازه گام[برداریم]،”٣۸ بنام مقدّس سرور و بازخریدارمان، عیسی مسیح، آمین.