خدا همۀ اشکها را پاک می کند

توسّط ارشد اوین آ. اشموتز

از هفتادان

چنانکه ما به ناجی ایمان میاوریم، او از ما پشتیبانی کرده و در سختی هایمان یاری خواهد کرد و، سرانجام ما را در ملکوت بهشتی نجات خواهد داد.

بعنوان بخشی ار طرح پدر بهشتی، او اجازه داد که غم و اندوه به زندگی فانی ما بافته شوند.¹ اگرچه به نظر میرسد که آزمایشات دردناک برای همه یکسان نیستندد، می توانیم مطمئن شویم که کم و بیش، رنج گریبانگیر همۀ ما خواهد شد. دعای من اینست که از طریق روح القدُس بتوانیم دلیل این را درک کنیم.

وقتیکه تجارب مشکل زندگی را از طریق ذرّه بین ایمان به مسیح مشاهده می کنیم، قادر هستیم ببینیم که یک هدف خدائی در رنج کشیدن ما وجود دارد. مؤمنان می توانند اندرز به ظاهر متناقض پطروس را تجربه نمایند. او نوشت، ”اگر شما رنج بکشید بخاطر نیکوکاری، خوشحال خواهید بود.”² وقتی ما ”قلب هایمان را برای درک کردن بکار ببریم،”³ می توانیم فهم و پایداری خود را در مورد آزمایشات زندگی افزایش داده—و توسّط آنها—تصفیه شویم. چنین درکی جوابی برای این سؤال نامحدود فراهم می کند ”چرا چیز های بد برای آدمهای خوب اتّفاق می افتد؟”

همۀ شنوندگان امروز کم و بیش با تنهائی، یأس، غم، درد، یا اندوه آشنائی دارند. بدون یک ”چشم ایمان”⁴ و درک حقیقت ابدی، اغلب رنج و بدبختی دنیوی می توانند لذّت ابدی را تیره و تاریک سازند که بدانیم طرح بزرگ پدرمان در بهشت در واقعهمان طرح ابدی شادی است. هیچ راه دیگری برای دریافت لذّت کامل وجود ندارد.⁵

خدا از ما دعوت می کند که با ایمان به مصیبت های منحصر به فرد خود پاسخ دهیم تا برکت یابیم و دانش کسب کنیم که از هیچ راه دیگر ممکن نیست. بما تعلیم داده شده که تحت هر شرایطی از فرامین پیروی کنیم، زیرا ”آنکه در محنت وفادار است، پاداشش در ملکوت بهشتی فراوان است.”⁶ و چنانکه در کتب مقدّس میخوانیم، ”اگر تو غصّه دار هستی، به خداوند پروردگارت تضرّع کن، که روحت شاد گردد.”⁷

رسول پولس، خودش با رنج بیگانه نبود، از تجربۀ خودش با عمق و زیبائی دیدگاه ابدی را که با صبر و پایداری بدست میاید تعلیم داد. او گفت، ”زیرا رنج سبک ما، که برای لحظه ای خواهد بود، برای ما شکوه ابدی بزرگ و فراوان خواهد داشت.”⁸ به عبارت دیگر، در میان رنج هایمان می توانیم بدانیم که خدا پاداش ابدی برای ما فراهم ساخته است.

توانائی پولس در مورد تشریح آزمایشات، آزار و اذیّت، و اندوه در زندگیش بعنوان رنج ”سبک” شدّت رنج را بطلان می کند، که برای او توسّط دیدگاه ابدی مژده بلعیده شد. ایمان پولس در عیسی مسیح همه چیز را قابل تحمّل کرد. پنج بار شلاّقش زدند، سه بار با میله؛ یکبار سنگسار شد؛ سه بار کشتیش غرق شد؛ چندین بار توسّط دزدان، در معرض غرق شدن قرار گرفت، و حتّی توسّط برادران کاذب؛ دچار خستگی و درد، گرسنگی و تشنگی شد، و عریان در سرما زندانی شد.⁹

بسیاری از ما از خدا خواسته ایم که سبب درد و رنج را از ما دور کند، و وقتی آن آسایش فراهم نشده، این وسوسه بما دست داده که شاید او گوش نمی کند. من گواهی میدهم که، حتّی در آن مواقع، او دعا های ما را می شنود، و دلیلی برای ادامۀ رنج های ما دارد،¹⁰ و بما در تحمّل آنها کمک خواهد کرد.¹¹

در یک متن صمیمی و بازتاب، پولس از یک ”خار” بینام در وجودش بما می گوید، که باعث درد زیادی برایش شد و سه بار او را به زانو در آورد، که از خداوند در خواست کمک کرد. در پاسخ دعای پولس، خداوند خار را بیرون نکشید بلکه با آرامش با او صحبت کرده و درک به قلبش ارائه نمود، گفتا، ”فضل من برای تو کافی است: زیرا قدرت من در ضعف به کمال میرسد.” با این درک تازه، پولس قادر شد که خار داده شده را پذیرفته و سپاسگزار باشد. او گفت، ”بنابراین با کمال میل من … در ضعف هایم شکوه می یابم، تا قدرت مسیح بر شانۀ من قرار گیرد.”¹²

وقتی ما این دیدگاه ابدی را در زندگی خود بدست میاوریم، ظرفیت مان برای پایداری رُشد می کند، ما یاد می گیریم که چگونه به نیازمندان کمک کنیم،¹³ و از خدا تشکّر و قدردانی نمائیم بخاطر تجاربی که بعنوان آموزگاران در مسیر زندگی ابدی داریم.

در هنگام کشیدن رنج و محنت، دیدن آزمایشات خود بعنوان علائم راهنمائی در مسیر شخصی مریدی مشکل است. امّا اگر چه خود را در درّۀ سیاه یأس یا تپّۀ شادی پیدا کنیم، یاد گرفتن از محنت های دیگران و احساس دلسوزی کردن می تواند برکتی باشد.

در طول یک کنفرانس وتد در فیلیپین، از شنیدن تجربۀ غم انگیز برادر دانیل آپیلادو دل شکسته شدم. برادر آپیلادو و همسرش در ١٩۷۴ تعمید شدند. مژدۀ اعاده شده را پذیرفته و در معبد مهر و موم شدند. بعد از آن، پنج تا فرزند زیبا نصیب شان شد. در ژولای ۷، ١٩۷۷، هنگامی که برادر آپیلادو بعنوان رئیس وتد خدمت می کرد، خانۀ کوچکشان آتش گرفت. مایکل، پسر بزرگ برادر آپیلادو، پدرش را از ساختمان در حال آتش بیرون کشیده، او را نجات داد، و دوباره برای نجات دیگران به خانه دوید. آن آخرین باری بود که برادر آپیلادو پسرش را زنده دید. همسر برادر آپیلادو ، دومینگا، و هر پنج تا فرزندانش در این آتش سوزی مردند.

حقیقت اینکه روش زندگی برادر آپیلادو در هنگام فاجعه برای خدا خشنود بود از فاجعه جلوگیری نکرد، و او را از اندوه های ناشی مصون نساخت. امّا وفا داریاو در نگاهداشتن پیمان هایش و ایمان به مسیح به او در این وعده اطمینان داد که او دوباره همسر و خانواده اش را خواهد دید. این امید لنگری برای روحش شد.¹⁴

در طول دیدارم، برادر آپیلادو، حالا سرنیای وتد، مرا به همسر جدیدش، سیمونت، و دو تا پسرشان، رافائل و دانیل معرفی کرد. براستی، عیسی مسیح می تواند قلب های شکسته را ترمیم کند.”¹⁵

با در میان گذاشتن داستان برادر آپیلادو، من نگرانم که عظمت از دست دادنش شاید باعث شود که بعضی اندوه و رنج های خود را با مقایسه ناچیز بشمارند. لطفاً مقایسه نکنید، بلکه بدنبال فراگیری و بکار بردن اصول ابدی در طول درگیری با آتش مصیبت های شخصی خود باشید.

اجازه دهید بطور جداگانه با شما صحبت کنم—”همۀ شما که زیر یوغ سنگین زحمت می کشید”¹⁶—ممکن است پیشنهاد بکنم که مشکلات شخصی—غم های فردی، درد ها، محنت ها، و همۀ ضعف هایتان—بر پدر بهشتی و پسرش آشکار هستند. شجاع باشید! ایمان داشته باشید! و به وعده های خدا اعتقاد داشته باشید!

هدف و مأموریّت عیسی مسیح شامل ”بر داشتن درد ها و ناخوشی های مردمش است، ”برداشتن ضعف های آنها،” و ”یاری کردن مردمش بر طبق ضعف هایشان.”¹⁷

برای دریافت کامل این هدایا که ناجی بطور رایگان ارائه کرده است، ما باید یاد بگیریم که رنج کشیدن به تنهائی هیچ چیز با ارزشی را بما یاد نمی دهد مگر ما عمداً از طریق بکار بردن ایمان از محنت هایمان عبرت بگیریم.

ارشد نیل آ. مکسول یکبار درک خود را از رنج هدفمند چنین بیان کرد:

”بعضی از رنج ها وقتی خوب تحمّل شوند، در واقع می توانند آرمان جوئی شوند. …

”… بخشی از تحمّل کردن خوب شامل فروتنی کامل است، تا علیرغم رنج هایمان، از تجارب مربوطه یاد بگیریم. بجای عبور ساده از این چیز ها، آنها باید از ما بگذرند … به طریقی که باعث تقدیس [ما] شوند.”¹⁸

من در زندگی و سرمشق های دیگران مشاهده کرده ام که بکار بردن ایمان قوی و پایدار در عیسی مسیح و وعده هایش امید داشتن چیز های خوب در آینده را فراهم می کند. این امید مطمئن ما را استوار می کند، نیرو و قدرتی را که لازم داریم بما میدهد تا پایداری کنیم.¹⁹ وقتی می توانیم رنج خود را با هدف مطمئن در زندگی و بویژهبه پاداش هائی که در مکان های بهشتی منتظر ما هستند ارتباط دهیم، ایمان ما در مسیح افزایش یافته و آرامش روحی دریافت می کنیم.

سپس می توانیم نور در آخر تونل را ببینیم. ارشد جفری آر. هالند تعلیم داده: ”حقیقتاً نوریاست در آخر تونل. آن نور دنیا است، ستارۀ درخشان صبح، ‘نوری که بی پایان است، که هرگز تاریک نمی شود’ [موصایا ٩:١٦]. آن پسر واقعی خدا است.”²⁰

ما میتوانیم از دانش اینکه همۀ تجارب سخت در زندگی موقّتی هستند قدرت بگیریم؛ حتّی تاریک ترین شب ها برای مؤمن به سپیده دم تبدیل می شود.

وقتی همۀ اینها به پایان میرسد و با ایمان به عیسی مسیح ما همه چیز را پایداری کرده ایم، ما آن وعده را داریم که ”خدا همۀ [آن] اشکها را از چشم های [ما] پاک خواهد کرد.”²¹

من گواهی میدهم که خدای پدر و پسرش، عیسی مسیح، زنده هستند و اینکه آنها به وعده هایشان عمل می کنند. من گواهی میدهم که ناجی از همۀ ما دعوت می کند که بیائیم و از کفّاره اش بهره جوئی کنیم. با بکار بردن ایمان به او، او از ما پشتیبانی کرده و در سختی هایمان یاری خواهد کرد، و سرانجام در ملکوت بهشتی ما را نجات خواهد داد. من از شما دعوت می کنم که بسوی او بیائید، با ایمان تحمّل خوب بکنید، از طریق او کامل شوید، و در او لذّت کامل داشته باشید. بنام مقدّس عیسی مسیح، آمین