در میان گذاشتن مژدۀ باز آورده شده

توسّّط ارشد دالین اچ. اوکس

از گروه دوازده رسولان

آنچه را که ما ”کار تبلیغی اعضا” مینامیم یک برنامه نیست بلکه یک نگرش عشق و توسعه در کمک به آنهائی است که در اطراف ما هستند.

I.

در روز های آخر خدمتش بر روی زمین، ناجی مان، عیسی مسیح، به پیروانش فرمان داد: ”پس بروید و تمام ملل را تعلیم دهید”(متّی ١٩:٢۸) و ”به سراسر دنیا بروید، و مژده را به هر موجودی موعظه کنید”(مرقس ١۵:١٦). تمام مسیحیان تحت این فرامین هستند که مژده را با دیگران در میان بگذارند. بعضی این را ”مأموریّت بزرگ” مینامند.

همانطور که ارشد نیل ال. اندرسون در جلسۀ امروز صبح توضیح داد، مقدّسین آخرین زمان مطمئناً در میان متعّهد ترین راجع به این وظیفۀ بزرگ هستند. ما باید باشیم زیرا میدانیم که خدا همۀ فرزندانش را دوست میدارد و در این روز های آخرین او دانش و توانائی افزوده را باز آورده است تا به همۀ آنها برکت دهد. ناجی به ما تعلیم داد تا همه را چون برادران و خواهران خود دوست بداریم، و ما به این آموزش ارج می نهیم با در میان گذاشتن گواهی و پیام مژدۀ باز آورده شده ”با همۀ ملل، خویشاوندان، زبان ها، و مردم” (اصول و پیمانها ١:١١٢). این بخش بسیار مهمّی از معنای مقدّس آخرین زمان بودن است. ما به آن چون امتیازی مسرّت بخش مینگریم. چه چیزی میتواند بیشتر از در میان گُذاشتن حقایق ابدی با فرزندان خدا شاد کننده تر باشد؟

امروزه ما منابع فراوانی برای در میان گذاشتن مژده داریم که در دسترس نسل های قبلی نبودند. ما تلویزیون، انترنت، و کانال های رسانه های اجتماعی داریم. ما پیام های با ارزش زیادی برای شناساندن مژدۀ باز آورده داریم. کلیسا در میان بسیاری ملَل حضور دارد. تعداد فرستادگان جوان کلیسا بسیار افزایش یافته است. امّا آیا ما از همۀ این منابع حدّاکثر استفاده را میکنیم؟ من معتقدم که اکثر ما پاسخ میدهیم نه. دلمان میخواهد که در انجام این وظیفۀ محوّلۀ الهی اعلام مژدۀ باز آورده شده در سراسر دنیا مؤثّر تر باشیم.

ایده های خوب زیادی برای رساندن مژده وجود دارند که در مورد هر کدام از وتد ها و کشورها کاربرد دارند . با این وجود، چونکه ما کلیسای جهانی هستیم، دوست دارم در مورد ایده هائی صحبت کنم که در هر جا کاربرد دارند، از واحد های جدید تا جا افتاده ترین، از فرهنگ هائی که اکنون آمادۀ پذیرش مژدۀ عیسی مسیح هستند به فرهنگ ها و مللی که بطور فزاینده دشمن مذهب هستند. من میخواهم در بارۀ ایده هائی صحبت کنم که بتوانید با افرادی که معتقدان متعّهِد عیسی مسیح هستند و همچنین با آنهائی که هرگز نامش را نشنیده اند، با کسانی که از زندگی روزمرّّۀ شان راضی هستند همچنین با افرادی که به شدّت بدنبال بهبودی خودشان هستند در میان بگذارید.

من چه میتوانم بگویم که بتواند با در میان گذاشتن مژده در هر شرایطی که باشید کمک تان کند؟ ما به کمک هر عضوی نیاز داریم، و هر عضوی میتواند کمک کند، چونکه تکالیف زیادی موجود است چنانکه ما مژدۀ باز آورده شده را با هر ملّّت، خویشاوند، زبان، و مردم در میان میگُذاریم.

رئیس مونسون اعضا و مأمورین تبلیغی را تشویق می کند که با هم کار کنند

ما همه میدانیم که شرکت عضو کلیسا در کار تبلیغ مذهبی برای توفیق گرویدن وابقاء بسیار حیاتی است. رئیس توماس اس. مونسون گفته است: ”اکنون وقت آنست که اعضا و مبلّغین گرد هم آیند … [و] در تاکستان سرور زحمت بکشند و انسان ها را بسویش بیاورند. او وسایل در میان گُذاشتن مژده را در اشکال گوناگون برایمان فراهم کرده است، و در کارمان کمک خواهد کرد اگر با ایمان در به انجام رساندن کارش عمل کنیم.”¹

در میان گذاشتن مژدۀ باز آورده شده وظیفۀ مسیحی و امتیاز مادام العمر ما است. ارشدکوئینتِن ال. کوک بما یاد آوری میکند: ”کارتبلیغ مذهبی فقط یکی از ۸۸ کلید پیانو نیست که گَهگاهی نواخته میشود؛ آن وتر عمده ای در یک نغمۀ قانع کننده است که نیاز دارد دائماً در طول زندگیمان نواخته شود اگر ما با تعهّد مان با مسیحیّت و مژدۀ عیسی مسیح هماهنگ باشیم.”²

II.

برای همۀ اعضا سه چیز وجود دارند که میتواند با در میان گذاشتن مژده کمک کند، علیرغم شرایط کار و زندگی آنها. همۀ ما باید اینها را انجام دهیم.

نخست، همۀ ما میتوانیم برای میل شدید کمک با این قسمت حیاتی کار رستگاری دعا کنیم. همۀ تلاشها با میل شدید آغاز میشوند.

دوّم، ما خودمان میتوانیم فرامین را نگهداریم. اعضای معتقد، فرمانبردار مهمترین شاهدان حقیقت و ارزش های مژدۀ باز آورده شده هستند. حتّی مهم تر از آن، اعضای معتقد همیشه روح ناجی را با خود خواهند داشت که آنها را در شرکت در میان گذاشتن مژدۀ عیسی مسیح راهنمائی کند.

سوّم، ما میتوانیم برای الهام گرفتن در مورد اینکه چه میتوانیم در شرایط شخصی مان برای در میان گذاشتن مژده به دیگران بکنیم،دعا نمائیم. این با دعا کردن برایمبلّغین یا چه کاری دیگران میتوانند بکنند تفاوت دارد. ما باید برای آنچه کهما قادر به انجامش هستیم شخصاً دعا کنیم. وقتی دعا می کنیم، باید بخاطر داشته باشیم که دعا ها برای این نوع الهام پاسخ خواهند یافت اگر با تعهّد همراه باشند—چیزی که کتب مقدّس آنرا ”نیّت واقعی” یا ”از صمیم قلب” می نامند. با تعّهد دعا کنید تا به الهام رسیده عمل کنید، با دادن قول به سرور که اگر او بشما الهام ببخشد که با کسی در بارۀ مژده صحبت کنید، شما آنرا انجام خواهید داد.

ما به راهنمائی سرور احتیاج داریم چونکه در هر زمان مخصوص بعضی آماده هستند—و بعضی—برای حقایق مژدۀ باز آورده شده آماده نیستند. ما هرگز نباید به قضاوت دیگران که چه کسی آماده است وچه کسی نیست بنشینیم. سرور از قلب همۀ فرزندانش خبر دارد، و اگر ما برای گرفتن الهام دعا کنیم، او بما کمک خواهد کرد که این افراد را که او میداند ”آمادگی شنیدن سخن را دارند پیدا کنیم” (آلما ٦:٣٢)

بعنوان یک رسول سرور، از هر عضو و خانواده در کلیسا میخواهم که دعا کنند تا سرور به آنها کمک کند تا اشخاصی را پیدا کنند که آمادۀ دریافت پیام مژدۀ باز آورده شدۀ عیسی مسیح هستند. ارشد ام. راسل بلرد این اندرز مهم را داده است، که من با آن موافقم: ”به سرور اعتماد کنید. او شبان خوب است. گوسفندانش را می شناسند. … اگر ما در این کار شرکت نکنیم، بسیاری که می توانستند پیام باز آورده شده را بشنوند فرصت شنیدن را نخواهند داشت. … اصول خیلی ساده هستند—شخصاً و با خانوادۀ تان دعا کنید، برای فرصت تبلیغ مذهب.”³ وقتی ایمانمان را نشان میدهیم این فرصت ها بدون هیچگونه ”فشار یا … پاسخ ساختگی خواهد آمد. آنها در نتیجۀ طبیعی عشق مان به برادران و خواهران مان براحتی اتّفاق خواهد افتاد.”⁴

من میدانم که این حقیقت دارد. من قول میدهم که با ایمان در کمک سرور، ارشاد، و الهام خواهیم گرفت، و لذّت فراوانی در این کار ابدی عشق پیدا خواهیم کرد. به این دانش خواهیم رسید که موفقیّت در میان گذاشتن مژده، دعوت از مردم با عشق و نیّت خالصانه در کمک کردن به آنها است، علیرغم پاسخ آنها.

III.

اینها بعضی چیز های دیگری هستند که ما میتوانیم انجام دهیم تا مژده را بطور مؤثّر در میان بگذاریم.

ما احتیاج داریم که بخاطر داشته باشیم که ”مردم یاد میگیرند وقتیکه آماده هستند، نه وقتیکه ما آماده ایم به آنها تعلیم دهیم.”⁵ آنچه که ما علاقمند هستیم، مانند اصول مهم دیگر تعلیمات کلیسای باز آورده شده، معمولاً چیز هائی نیستند که دیگران به آن علاقه دارند. دیگران معمولاً نتایج اصول را می خواهند، نه خود اصول را. همچنانکه آنها اثرات مژدۀ باز آورده شدۀ عیسی مسیح را در زندگی خود مطالعه یا تجربه میکنند، آنها روح القدُس را احساس کرده و شروع به علاقمند شدن به اصول میکنند. آنها همینطور علاقه نشان میدهند وقتیکه در جستجوی شادی بیشتر، نزدیکی به خدا، یا درک بهتر معنای زندگی هستند.⁶ بنابراین، ما باید با دقّت و دعا در مورد آگاهی از علاقۀ دیگران با درایت جستجو کنیم. این کار به چیز های متفاوت بستگی خواهد داشت، مانند شرایط فعلی شان و روابط مان با آنها. این موضوع خوبی است که در شورا ها، گروه ها، و انجمن های امدادی مورد بحث قرار بگیرد.
وقتیکه با دیگران صحبت میکنیم، نیاز داریم که بخاطر بسپاریم که دعوت برای آموزش بیشتر در بارۀ عیسی مسیح و مژده اش مقدّم بر دعوت به آموزش در بارۀکلیسای ⁷ما است. ما میخواهیم که مردم مژده را بپذیرند. این نقش بزرگ کتاب مورمون است. احساسات در بارۀ کلیسای ما بعد از گرایش به عیسی مسیح اتّفاق میافتد، نه پیش از آن. بسیاری که نسبت به کلیساها بد گُمان هستند با این وجود به ناجی عشق میورزند. مراتب اهمّیت را رعایت کنید.
وقتیکه در جستجوی افرادی هستیم که مژدۀ باز آورده شده را با آنها در میان بگذاریم، باید طوری بکنیم که با عشقی خالصانه به آن شخص همراه باشد. این اتّفاق میافتد وقتیکه ما تلاش میکنیم که به دیگران با مشکلاتی که برایشان شناخته شده است کمک می کنیم یا زمانیکه با آنها در فعّالیت های خدمات اجتماعی، مانند تسکین دردها، مواظبت از فقرا و مستمندان، یا بهبود شرایط زیست دیگران همکاری داریم.
تلاش مان برای در میان گذاشتن مژده نباید به دوستان و همکاران مان محدود باشد. در خلال بازیهای المپیک از یک رانندۀ تاکسی عضو کلیسا در ریو دی ژانیرو اطّلاع یافتیم که کتاب مورمون را به هفت زبان مختلف با خود داشت و آنها را به هر کس که مایل به دریافت آن بود میداد. او خودش را ”رانندۀ تاکسی مبلّغ نامید.” او گفت، ”خیابان های ریو دی ژانیرو … حوزۀ تبلیغ مذهبی [من] هستند.”⁸

کلیتون ام. کریستنسن، که تجربۀ چشمگیری بعنوان یک عضو مبلّغ مذهبی دارد، اظهار میدارد که ”در عرض بیست سال گذشته، ما شاهد بوده ایم که ارتباطی بین رابطۀ عمیق دوستی بین دو نفر و اینکه یکی علاقه ای برای یاد گرفتن مژده خواهد داشت وجود ندارد.”⁹
ریاست اُسقفان میتوانند یک جلسۀ مخصوص آئین شام را تدارک ببیند که در آن از اعضا درخواست شود که افرادی را که تمایل به دانستن مژده دارند بیاورند. اعضای شعبه با تردیدی کمتر آشنایان خود را به چنین جلسه ای خواهند آورد زیرا مطمئن خواهند بود که مضمون جلسه بخوبی برنامه ریزی خواهد شد که توجّه آنان را جلب و نمودار درستی از آموزش های کلیسا خواهد بود.
فرصت های زیاد دیگری برای در میان گذاشتن مژده وجود دارند. برای مثال، درست همین تابستان گذشته نامۀ شادی از یک عضو جدید دریافت کردم خواهری که از مژدۀ باز آورده شده اطّلاع یافت وقتیکه یک همکلاسی قدیمی به او تلفون زد تا در مورد بیماری که او به آن دچار شده بود جویا شود. او نوشت: ”من طوری که این برادر خودش را معرّفی کرد ارشاد یافتم. بعد از [یک] چند ماه تعلیم توسّط مبِلّغین، تعمید گرفتم. زندگی ام از آن زمان بهتر شده است.”¹⁰ ما همه افراد زیادی را می شناسیم که زندگی شان توسّط مژدۀ باز آورده شده بهتر میشود. آیا ما دستمان را بسویشان دراز میکنیم؟
شیفتگی و مهارت اعضای جوانمان در مورد رسانه های گروهی به آنها فرصت های یگانه ای میدهد تا تمایل دیگران را به مژده بر انگیزند. با تشریح ظهور ناجی در بین نیفایان، مورمون مینویسد، ”او به کودکان تعلیم داد و خدمت کرد … و او زبانشان را گشود … که آنها بتوانند بیان کنند”(٣ نیفای ١۴:٢٦) امروز فکر میکنم بتوانیم بگوئیم ”[انگشتانشان] را بگشا که بتوانند بیان کنند.” به پیش، جوانان!

در میان گذاشتن مژده یک زحمت نیست بلکه لذّت است. آنچه را که ما ”کار تبلیغی اعضا” مینامیم یک برنامه نیست بلکه یک نگرش عشق و توسعه در کمک به آنهائی است که در اطراف ما هستند. آن همچنین فرصتی است که شاهد احساس خود در بارۀ مژدۀ ناجی خود باشیم. همانطور که ارشد بلرد تعلیم داده است،”یکی از شواهد مهم صحبت هایمان و اینکه چه احساسی در بارۀ مژده در زندگی خودمان داریم تمایل مان به در میان گذاشتن آن با دیگران است.”¹¹

من از عیسی مسیح گواهی میدهم، که نور و زندگی جهان است (ببینید ٣ نیفای ١١:١١) مژدۀ باز آورده شده اش مسیرمان را در زندگی فانی روشن میکند. کفّاره اش بما اطمینان از زندگی بعد از مرگ و توانائی رسیدن به فنا ناپذیری را نوید میدهد. و کفّاره اش بما فرصت میدهد تا از گناهانمان بخشیده شویم و، با برنامۀ با شکوه رستگاری خدا، شایستۀ زندگی جاودان باشیم، ”بزرگترین هدیۀ خدائی”(اصول و پیمانها ۷:١۴) بنام عیسی مسیح، آمین.