Για Εκείνον
Γνωρίζοντας το ποιον και το γιατί στην υπηρέτηση των άλλων μας βοηθά να κατανοήσουμε ότι η υπέρτατη εκδήλωση αγάπης είναι η αφοσίωση στον Θεό.
Αυτή την ιστορική νύκτα, εκφράζω την αγάπη και εκτίμησή μου στην καθεμιά σας, αγαπημένες μου αδελφές. Όποια κι αν είναι η ηλικία, η τοποθεσία ή οι συνθήκες μας, συγκεντρωνόμαστε απόψε σε ενότητα, σε δύναμη, σε σκοπό και σε μαρτυρία ότι μας αγαπούν και μας καθοδηγούν ο Επουράνιος Πατέρας μας, ο Σωτήρας μας, Ιησούς Χριστός, και ο ζων προφήτης μας, Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον.
Ως νεαρό ζευγάρι, ο σύζυγος μου και εγώ κληθήκαμε από τον επίσκοπό μας να επισκεφθούμε και να τελέσουμε διακονία σε μία οικογένεια που δεν είχε έρθει στην εκκλησία για πολλά χρόνια. Δεχθήκαμε προθύμως την ανάθεση και πήγαμε στο σπίτι τους μερικές μέρες αργότερα. Ήταν αμέσως ξεκάθαρο για μας ότι δεν επιθυμούσαν επισκέπτες από την Εκκλησία.
Έτσι στην επόμενη επίσκεψή μας, τους προσεγγίσαμε με ένα πιάτο μπισκότα, σίγουροι ότι τα κομμάτια σοκολάτας θα μαλάκωναν τις καρδιές τους. Δεν το έκαναν. Το ζευγάρι μας μίλησε μέσα από την τζαμαρία, κάνοντάς το ακόμα πιο ξεκάθαρο ότι δεν ήμασταν ευπρόσδεκτοι. Αλλά καθώς οδηγούσαμε προς το σπίτι, ήμασταν αρκετά βέβαιοι ότι θα μπορούσαμε να έχουμε επιτύχει αν και μόνο τους είχαμε προσφέρει κεράσματα με τραγανά δημητριακά ρυζιού αντ’ αυτού.
Η έλλειψη πνευματικού οράματος από μέρους μας έκανε τις επιπλέον αποτυχημένες προσπάθειες απογοητευτικές. Η απόρριψη δεν είναι ποτέ βολική. Με τον καιρό αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε: «Γιατί το κάνουμε αυτό; Ποιος είναι ο σκοπός μας;»
Ο Πρεσβύτερος Καρλ Κουκ έκανε αυτήν την παρατήρηση: «Η υπηρέτηση στην Εκκλησία… μπορεί να είναι δύσκολη, εάν μας ζητηθεί να κάνουμε κάτι που μας τρομάζει, εάν κουραστούμε από την υπηρέτηση ή εάν κληθούμε να κάνουμε κάτι το οποίο δεν το έχουμε βρει αρχικώς ελκυστικό». Βιώναμε την αλήθεια των λόγων του Πρεσβυτέρου Κουκ, όταν αποφασίσαμε ότι πρέπει να αναζητήσουμε καθοδήγηση από Κάποιον με μεγαλύτερη αντίληψη από τη δική μας.
Έτσι, μετά από πολύ ειλικρινή προσευχή και μελέτη, λάβαμε την απάντηση ως προς το γιατί της υπηρέτησής μας. Είχαμε αλλαγή στην κατανόησή μας, μία αλλαγή καρδιάς, βασικά μία αποκαλυπτική εμπειρία. Καθώς αναζητήσαμε καθοδήγηση από τις γραφές, ο Κύριος μας δίδαξε πώς να κάνουμε την διαδικασία υπηρέτησης άλλων ευκολότερη και με περισσότερη σημασία. Αυτό είναι το εδάφιο που διαβάσαμε το οποίο άλλαξε τόσο τις καρδιές μας όσο και την προσέγγισή μας: «Αγάπα τον Κύριο το Θεό σου με όλη σου την καρδιά, με όλο σου το σθένος, το νου και τη δύναμη, και στο όνομα τού Ιησού Χριστού να τον υπηρετείς». Αν και αυτό το εδάφιο ήταν τόσο γνώριμο, έμοιαζε να μας μιλά με έναν καινούργιο και σημαντικό τρόπο.
Συνειδητοποιήσαμε ότι πασχίζαμε ειλικρινώς να υπηρετήσουμε αυτήν την οικογένεια και να υπηρετήσουμε τον επίσκοπο, αλλά έπρεπε να αναρωτηθούμε αν πραγματικά υπηρετούσαμε από αγάπη για τον Κύριο. Ο βασιλιάς Βενιαμίν έκανε ξεκάθαρη αυτήν τη διαφοροποίηση όταν δήλωσε: «Ιδέστε, σας λέω ότι επειδή σας είπα ότι πέρασα τις ημέρες μου στην υπηρεσία σας, δεν επιθυμώ να καυχηθώ, γιατί ήμουν απλώς στην υπηρεσία του Θεού».
Οπότε ποιον πραγματικά υπηρετούσε ο Βασιλιάς Βενιαμίν; Τον Επουράνιο Πατέρα και τον Σωτήρα. Γνωρίζοντας το ποιον και το γιατί στην υπηρέτηση των άλλων μάς βοηθά να κατανοήσουμε ότι η υπέρτατη εκδήλωση αγάπης είναι η αφοσίωση στον Θεό.
Καθώς η εστίασή μας σταδιακά άλλαξε, έτσι άλλαξαν κι οι προσευχές μας. Αρχίσαμε να ανυπομονούμε για τις επισκέψεις μας σε αυτήν την οικογένεια λόγω της αγάπης μας για τον Κύριο. Το κάναμε για Εκείνον. Εκείνος έκανε τον αγώνα λιγότερο δύσκολο. Μετά από πολλούς μήνες που στεκόμασταν στο κατώφλι, η οικογένεια άρχισε να μας αφήνει να μπούμε. Τελικά, κάναμε κανονική προσευχή και συζητήσεις για το Ευαγγέλιο μαζί. Αναπτύχθηκε μία μακροχρόνια φιλία. Τον λατρεύαμε και Τον αγαπούσαμε με το να αγαπούμε τα παιδιά Του.
Μπορείτε να σκεφτείτε κάποια στιγμή στο παρελθόν, όταν προσεγγίσατε στοργικά με ειλικρινή προσπάθεια να βοηθήσετε κάποιον σε ανάγκη και αισθανθήκατε ότι οι προσπάθειές σας πέρασαν απαρατήρητες είτε πιθανόν δεν αναγνωρίστηκαν είτε ακόμη και ανεπιθύμητες; Εκείνη τη στιγμή, αμφισβητήσατε την αξία της υπηρέτησής σας; Αν είναι έτσι, μπορούν τα λόγια του βασιλιά Βενιαμίν να αντικαταστήσουν την αμφιβολία σας ακόμα και το ότι πληγωθήκατε: «Είστε απλώς στην υπηρεσία του Θεού σας».
Αντί να οικοδομούμε κακία, μπορούμε να οικοδομήσουμε, μέσω της υπηρέτησης, μία πιο τέλεια σχέση με τον Επουράνιο Πατέρα μας. Η αγάπη και η αφοσίωσή μας σε Εκείνον προλαμβάνει την ανάγκη για αναγνώριση ή εκτίμηση και επιτρέπει στην αγάπη Του να ρέει προς και μέσα από εμάς.
Μερικές φορές μπορεί αρχικά να υπηρετούμε με αίσθηση καθήκοντος ή υποχρέωσης, αλλά ακόμη και αυτή η υπηρέτηση μπορεί να μας οδηγήσει να χρησιμοποιήσουμε ως πηγή κάτι ανώτερο μέσα μας, οδηγώντας μας να υπηρετήσουμε «σε υπερβολικό βαθμό υπερέχει», όπως στην πρόσκληση του Προέδρου Νέλσον για «μία πιο καινούργια, αγιότερη προσέγγιση για τη φροντίδα και την τέλεση διακονίας προς τους άλλους».
Όταν εστιάσουμε σε όλα όσα ο Θεός έχει κάνει για μας, η υπηρέτησή μας ρέει από καρδιά ευγνωμοσύνης. Καθώς ανησυχούμε λιγότερο για τη μεγάλυνση της υπηρέτησής μας, συνειδητοποιούμε αντ’ αυτού ότι το επίκεντρο της υπηρέτησής μας θα είναι στο να βάλουμε πρώτα τον Θεό.
Ο Πρόεδρος Ράσσελ Μπάλλαρντ δίδαξε: «Είναι μόνο όταν αγαπάμε τον Θεό και τον Χριστό με όλη την καρδιά, τη ψυχή και τον νου μας που μπορούμε να μοιραστούμε αυτήν την αγάπη με τους πλησίον μας με πράξεις ευγένειας και υπηρέτησης».
Η πρώτη από τις Δέκα Εντολές δηλώνει εκ νέου αυτήν τη θεϊκή σοφία: «Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σου… Να μη έχεις άλλους θεούς εκτός από μένα». Η τοποθέτηση αυτής της εντολής μάς βοηθά να κατανοήσουμε ότι αν Τον βάλουμε ως την κύρια προτεραιότητά μας, όλα τα υπόλοιπα τελικά θα πάνε στη θέση τους – ακόμα και η υπηρέτησή μας προς τους άλλους. Όταν Εκείνος παίρνει την πιο σημαντική θέση στη ζωή μας με συνειδητή επιλογή μας, τότε είναι σε θέση να ευλογήσει τις πράξεις μας προς όφελός μας και προς όφελος άλλων.
Ο Κύριος συμβούλευσε: «Να αποβλέπετε προς εμένα σε κάθε σκέψη». Και κάθε βδομάδα συνάπτουμε διαθήκη να κάνουμε ακριβώς αυτό – να «τον θυμόμαστε πάντοτε». Μπορεί μία τέτοια θεϊκή εστίαση να εφαρμοστεί σε όλα όσα κάνουμε; Μπορεί η εκτέλεση ακόμη και ενός εγκόσμιου έργου να γίνει η ευκαιρία να δείξουμε την αγάπη και την αφοσίωσή μας σε Εκείνον; Πιστεύω ότι μπορεί και θα γίνει.
Μπορούμε να κάνουμε κάθε πράγμα στη λίστα επιτέλεσης πραγμάτων να γίνει ένας τρόπος να Τον δοξάσουμε. Μπορούμε να δούμε κάθε δουλειά ως προνόμιο και ευκαιρία να Τον υπηρετήσουμε, ακόμα και όταν είμαστε μέσα σε προθεσμίες, καθήκοντα και λερωμένες πάνες.
Όπως είπε ο Αμμών: «Μάλιστα, ξέρω ότι δεν είμαι τίποτα, κατά τη δύναμή μου είμαι αδύναμος. Γι’ αυτό δε θα καυχηθώ για τον εαυτό μου, αλλά θα καυχηθώ για το Θεό μου, γιατί με τη δική του δύναμη μπορώ να κάνω τα πάντα».
Όταν το να υπηρετούμε τον Θεό γίνεται η κύρια προτεραιότητα στη ζωή, χάνουμε τον εαυτό μας, και στην πορεία, βρίσκουμε τον εαυτό μας.
Ο Σωτήρας δίδαξε αυτήν την αρχή τόσο απλά και άμεσα: «Έτσι λοιπόν ας λάμψει το φως σας εμπρός σε τούτον το λαό, ώστε να δουν τα καλά σας έργα και να δοξάσουν τον Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς».
Μπορώ να μοιραστώ μαζί σας μερικά λόγια σοφίας που βρέθηκαν στον τοίχο ενός ορφανοτροφείου στην Καλκούτα της Ινδίας: «Αν είσαι ευγενικός, οι άνθρωποι μπορεί να σε κατηγορήσουν για εγωιστικά, απώτερα κίνητρα. Να είσαι ευγενικός ούτως ή άλλως. Ό,τι κάνεις χρόνια να χτίσεις, κάποιος θα μπορούσε να το καταστρέψει σε μία νύκτα. Χτίσε ούτως ή άλλως. Το καλό που κάνεις σήμερα, οι άνθρωποι συχνά θα το ξεχάσουν αύριο. Κάνε το καλό ούτως ή άλλως. Δώσε στον κόσμο ό,τι καλύτερο έχεις και μπορεί ποτέ να μην είναι αρκετό. Δώσε στον κόσμο ό,τι καλύτερο έχεις ούτως ή άλλως. Βλέπεις, σε τελική ανάλυση, είναι μεταξύ εσού και του Θεού σου… ούτως ή άλλως».
Αδελφές, είναι πάντοτε μεταξύ ημών και του Κυρίου. Όπως ο Πρόεδρος Τζέιμς Φάουστ είπε: «“Ποια είναι η μεγαλύτερη ανάγκη στον κόσμο;”… “Δεν είναι η μεγαλύτερη ανάγκη σε όλον τον κόσμο για κάθε άτομο να έχει μία προσωπική, συνεχή, καθημερινή, συνεχόμενη σχέση με τον Σωτήρα;” Το να έχουμε μία τέτοια σχέση μπορεί να ελευθερώσει τη θειότητα μέσα μας και τίποτα δεν μπορεί να κάνει μεγαλύτερη διαφορά στη ζωή μας καθώς γνωρίζουμε και κατανοούμε τη θεϊκή μας σχέση με τον Θεό».
Παρομοίως, ο Άλμα εξήγησε στον γιο του: «Μάλιστα, όλες οι ενέργειές σου ας είναι προς τον Κύριο, και οπουδήποτε κι αν πηγαίνεις ας είναι με τον Κύριο. Μάλιστα, όλες σου οι σκέψεις ας κατευθύνονται προς τον Κύριο. Μάλιστα, οι αφοσιώσεις της καρδιάς σου ας θέτονται στον Κύριο παντοτινά».
Και ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον μας έχει διδάξει ομοίως: «Όταν κατανοούμε την εθελοντική Εξιλέωσή Του, κάθε αίσθηση θυσίας από μεριά μας επισκιάζεται ολοκληρωτικά από μία βαθιά αίσθηση ευγνωμοσύνης για το προνόμιο να Τον υπηρετήσουμε».
Αδελφές, καταθέτω μαρτυρία ότι όταν ο Ιησούς Χριστός, μέσω της δύναμης της Εξιλέωσής Του, δουλεύει σε εμάς και μέσα μας, αρχίζει να δουλεύει μέσα από εμάς για να ευλογήσει άλλους. Τους υπηρετούμε, αλλά το κάνουμε αυτό με το να Τους αγαπούμε και να Τους υπηρετούμε. Γινόμαστε ό,τι η γραφή περιγράφει: «Κάθε άνθρωπος να επιδιώκει το συμφέρον του πλησίον του, και να κάνει τα πάντα αποβλέποντας μόνο προς τη δόξα του Θεού».
Ίσως ο επίσκοπός μας ήξερε ότι αυτό θα ήταν το μάθημα που ο σύζυγος μου και εγώ θα μαθαίναμε από αυτές τις πρώτες και με καλή πρόθεση, ακόμα όχι τέλειες, προσπάθειες για να τελέσουμε διακονία προς τους αγαπημένους υιούς και θυγατέρες του Θεού. Δίνω την προσωπική και βέβαιη μαρτυρία μου για την καλοσύνη και την αγάπη που Εκείνος δείχνει σε εμάς ακόμα και καθώς πασχίζουμε να Τον υπηρετούμε. Στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.