Παίρνοντας επάνω μας το όνομα του Ιησού Χριστού
Είθε να πάρουμε πιστά επάνω μας το όνομα του Ιησού Χριστού – βλέποντας όπως βλέπει Εκείνος, υπηρετώντας όπως υπηρέτησε Εκείνος και ευελπιστώντας ότι η χάρη Του είναι αρκετή.
Έτεροι αδελφοί και αδελφές, προσφάτως, καθώς συλλογιζόμουν την προσταγή του Προέδρου Νέλσον να αποκαλούμε την Εκκλησία με το αποκεκαλυμμένο όνομά της, κοίταξα στις γραφές εκεί όπου ο Σωτήρας έδωσε οδηγίες στους Νεφίτες σχετικά με το όνομα της Εκκλησίας. Καθώς διάβαζα τα λόγια του Σωτήρος, εντυπωσιάσθηκα από τον τρόπο που είπε επίσης στους ανθρώπους ότι «πρέπει να πάρετε επάνω σας το όνομα τού Χριστού». Αυτό με έκανε να κοιταχτώ και να αναρωτηθώ: «Παίρνω επάνω μου το όνομα τού Σωτήρος όπως θα ήθελε να το κάνω;» Σήμερα θα ήθελα να μοιρασθώ κάποιες από τις εντυπώσεις που έχω λάβει ως απάντηση στην ερώτησή μου.
Πρώτον, να πάρουμε επάνω μας το όνομα του Χριστού σημαίνει ότι προσπαθούμε πιστά να βλέπουμε όπως βλέπει ο Θεός. Πώς βλέπει ο Θεός; Ο Τζόζεφ Σμιθ είπε: «Ενώ ένα τμήμα της ανθρώπινης φυλής κρίνει και καταδικάζει το άλλο χωρίς έλεος, ο Μέγας Γονέας του σύμπαντος κοιτάζει επάνω σε όλη την ανθρώπινη οικογένεια με πατρική φροντίδα και γονικό ενδιαφέρον» διότι «η αγάπη Του είναι απροσμέτρητη».
Λίγα χρόνια πριν η μεγαλύτερη αδελφή μου απεβίωσε. Είχε μία δύσκολη ζωή. Πάλευε με το Ευαγγέλιο και δεν ήταν ποτέ πραγματικά ενεργό μέλος. Ο σύζυγός της εγκατέλειψε τον γάμο τους και την άφησε να μεγαλώσει τέσσερα μικρά παιδιά. Το βράδυ της εκδημίας της, σε ένα δωμάτιο με τα παιδιά της παρόντα, της έδωσα μία ευλογία για να πάει γαλήνια στη μεταθάνατον ζωή. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι είχα πολύ συχνά ορίσει τη ζωή της αδελφής μου σε σχέση με τις δοκιμασίες της και το γεγονός ότι ήταν ανενεργό μέλος. Καθώς έθεσα τα χέρια μου επάνω στο κεφάλι της εκείνο το βράδυ, έλαβα μία αυστηρή επίπληξη από το Πνεύμα. Γνώρισα πολύ την καλοσύνη της και μου επετράπη να την δω όπως την έβλεπε ο Θεός – όχι σαν κάποια που πάλευε με το Ευαγγέλιο και τη ζωή, αλλά κάποια που είχε να αντιμετωπίσει δύσκολα ζητήματα που εγώ δεν είχα. Την είδα ως έξοχη μητέρα, η οποία παρά τα μεγάλα εμπόδια, είχε μεγαλώσει τέσσερα όμορφα, καταπληκτικά παιδιά. Την είδα ως φίλη προς τη μητέρα μας που αφιέρωσε χρόνο να την προσέχει και να της κάνει συντροφιά, αφού απεβίωσε ο πατέρας μας.
Κατά την τελευταία εκείνη βραδιά με την αδελφή μου, πιστεύω ότι ο Θεός με ρωτούσε «Δεν μπορείς να δεις ότι όλοι γύρω σου είναι ιερά όντα;»
Ο Μπρίγκαμ Γιανγκ δίδαξε:
«Επιθυμώ να παροτρύνω τους Αγίους… να καταλάβετε τους άνδρες και τις γυναίκες όπως είναι και όχι να τους καταλάβετε όπως είστε εσείς».
«Πόσο συχνά λέγεται – “Ένα τέτοιο άτομο έκανε λάθος και δεν μπορεί να είναι Άγιος”… Ακούμε ορισμένους να βρίζουν και να ψεύδονται… [ή] να παραβιάζουν την Ημέρα του Κυρίου… Μην κρίνετε τέτοια άτομα, διότι δεν γνωρίζετε το σχέδιο του Κυρίου ως προς αυτά… [Αντιθέτως] να έχετε υπομονή μαζί τους».
Μπορεί να φαντασθεί κάποιος από εσάς τον Σωτήρα μας να αφήνει εσάς και τα βάρη σας απαρατήρητα; Ο Σωτήρας κοίταξε τον Σαμαρείτη, τη μοιχαλίδα, τον τελώνη, τον λεπρό, τον διανοητικώς ασθενή και τον αμαρτωλό με τα ίδια μάτια. Όλοι ήταν παιδιά του Πατέρας Του». Όλοι μπορούσαν να λυτρωθούν.
Μπορείτε να φαντασθείτε να αποστρέφεται Εκείνος κάποιον με αμφιβολίες για τη θέση του στη βασιλεία του Θεού ή κάποιον βασανισμένο με κάποιον τρόπο; Εγώ δεν μπορώ. Στα μάτια του Χριστού κάθε ψυχή έχει άπειρη αξία. Κανένας δεν είναι προ-διορισμένος να αποτύχει. Η αιώνια ζωή είναι δυνατή για όλους.
Από την επίπληξη του Πνεύματος στο προσκέφαλο της αδελφής μου, πήρα ένα μεγάλο μάθημα: ότι καθώς βλέπουμε όπως Εκείνος, θα έχουμε διπλή νίκη – λύτρωση αυτών που συναναστρεφόμαστε και λύτρωση του εαυτού μας.
Δεύτερον, για να πάρουμε επάνω μας το όνομα του Χριστού, δεν πρέπει να βλέπουμε μόνον όπως βλέπει ο Θεός, αλλά πρέπει να κάνουμε το έργο Του και να υπηρετούμε όπως υπηρετούσε Εκείνος. Ζούμε τις δύο μεγάλες εντολές, υποτασσόμεθα στο θέλημα του Θεού, συναθροίζουμε τον Ισραήλ και επιτρέπουμε στο φως μας να «λάμψει μπροστά στους ανθρώπους». Λαμβάνουμε και ζούμε τις διαθήκες και τις διατάξεις της αποκατεστημένης Εκκλησίας Του. Καθώς το κάνουμε, ο Θεός μας προικοδοτεί με τη δύναμη να ευλογούμε τον εαυτό μας, την οικογένειά μας και τη ζωή των άλλων. Αναρωτηθείτε: «Γνωρίζω κάποιον που να μην έχει ανάγκη τις δυνάμεις των ουρανών;»
Ο Θεός θα κάνει θαύματα ανάμεσά μας καθώς καθαγιαζόμαστε. Καθαγιαζόμαστε, εξαγνίζοντας την καρδιά μας. Εξαγνίζουμε την καρδιά μας καθώς Τον ακούμε, μετανοούμε για τις αμαρτίες μας, μεταστρεφόμαστε και αγαπούμε όπως Εκείνος. Ο Σωτήρας μας ρώτησε: «Διότι, αν αγαπήσετε αυτούς που σας αγαπούν, ποιον μισθό έχετε;»
Προσφάτως έμαθα για μία εμπειρία στη ζωή του Πρεσβυτέρου Τζέιμς Τάλματζ που με έκανε να σταματήσω λίγο και να συλλογισθώ πώς αγαπώ και υπηρετώ τους γύρω μου. Ως νεαρός καθηγητής, προτού γίνει Απόστολος και στην κορύφωση της θανάσιμης επιδημίας διφθερίτιδος του 1892, ο Πρεσβύτερος Τάλματζ ανεκάλυψε μία οικογένεια ξένων, όχι μέλη της Εκκλησίας, που ζούσε κοντά του και είχε πληγεί από την ασθένεια. Κανείς δεν ήθελε να θέσει τον εαυτό του σε κίνδυνο πηγαίνοντας μέσα στο μολυσμένο σπίτι. Ο Πρεσβύτερος Τάλματζ, ωστόσο, αμέσως προχώρησε μέσα στο σπίτι. Βρήκε τέσσερα παιδιά: ένα νεκρό δυόμιση ετών, ένα πεντάχρονο και ένα δεκάχρονο σε μεγάλο πόνο και ένα αποδυναμωμένο δεκατριάχρονο. Οι γονείς υπέφεραν με θλίψη και κόπωση.
Ο Πρεσβύτερος Τάλματζ έντυσε το νεκρό και τους ζωντανούς, σκούπισε τα δωμάτια, έβγαλε έξω τα λερωμένα ρούχα και έκαψε τα βρόμικα χαλιά που είχαν καλυφθεί από την ασθένεια. Εργάσθηκε όλη μέρα και ξαναπήγε το επόμενο πρωινό. Το δεκάχρονο πέθανε κατά τη διάρκεια της νύχτας. Σήκωσε και κράτησε την πεντάχρονη. Έβηχε και έβγαζε βλέννα με αίμα σε όλο το πρόσωπο και τα ρούχα του. Έγραψε: «Δεν μπορούσα να τη βάλω κάτω» και την κράτησε έως ότου πέθανε στα χέρια του. Βοήθησε να ταφούν και τα τρία παιδιά και κανόνισε για φαγητό και καθαρά ρούχα για την πενθούσα οικογένεια. Όταν επέστρεψε σπίτι, ο αδελφός Τάλματζ έβγαλε τα ρούχα του, πλύθηκε σε διάλυμα ψευδαργύρου, μπήκε σε καραντίνα από την οικογένειά του και υπέφερε από μία ήπια προσβολή της ασθένειας.
Τόσες πολλές ζωές γύρω μας διακυβεύονται. Οι Άγιοι παίρνουν επάνω τους το όνομα του Σωτήρος με το να γίνονται άγιοι και να τελούν διακονία προς όλους άσχετα από το ποιοι είναι – ζωές σώζονται καθώς το κάνουμε.
Τέλος, πιστεύω ότι για να πάρουμε πάνω μας το όνομά Του, πρέπει να Τον εμπιστευόμαστε. Σε μία συγκέντρωση που παρευρέθηκα μία Κυριακή, μία νέα γυναίκα ρώτησε κάτι σαν το εξής: «Εγώ και το αγόρι μου χωρίσαμε πρόσφατα και επέλεξε εκείνος να αφήσει την Εκκλησία. Μου λέει ότι δεν ήταν ποτέ πιο ευτυχής. Πώς γίνεται αυτό;»
Ο Σωτήρας απήντησε σε αυτήν την ερώτηση, όταν είπε στους Νεφίτες: «Αλλ’ όμως αν δεν έχει οικοδομηθεί [η ζωή σας] επάνω στο ευαγγέλιό μου, και είναι οικοδομημένη επάνω στα έργα ανθρώπων ή επάνω στα έργα τού διαβόλου, αληθινά σας λέω, χαίρ[εστε] με τα έργα [σας] για μια εποχή, και σιγά-σιγά το τέλος έρχεται». Απλά δεν υπάρχει καμία ακατάλυτη χαρά εκτός Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού.
Σε εκείνη τη συγκέντρωση σκέφθηκα τους πολλούς καλούς ανθρώπους που γνωρίζω και παλεύουν με μεγάλη βάρη και εντολές που είναι πολύ δύσκολες γι’ αυτούς. Αναρωτήθηκα: «Τι άλλο θα μπορούσε να τους πει ο Σωτήρας;» Πιστεύω ότι θα ρωτούσε: «Με εμπιστεύεστε;» Προς τη γυναίκα με το θέμα που είχε με το αίμα, είπε: «Η πίστη σου σε έσωσε· πήγαινε σε ειρήνη».
Μία από τις αγαπημένες μου γραφές είναι το Κατά Ιωάννην 4:4, που λέει: «Έπρεπε, μάλιστα, να περάσει διαμέσου της Σαμάρειας».
Γιατί μου αρέσει αυτή η γραφή; Επειδή ο Ιησούς δεν έπρεπε να περάσει διαμέσου της Σαμάρειας. Οι Ιουδαίοι της εποχής Του περιφρονούσαν τους Σαμαρείτες και ταξίδευαν από έναν δρόμο γύρω από τη Σαμάρεια. Όμως ο Ιησούς επέλεξε να δηλώσει ενώπιον όλου του κόσμου για πρώτη φορά ότι ήταν ο υπεσχημένος Μεσσίας. Για το μήνυμα αυτό, όχι μόνον επέλεξε μία ομάδα απόκληρων αλλά επίσης μία γυναίκα –όχι οποιαδήποτε γυναίκα αλλά μία γυναίκα που ζούσε εν αμαρτία– κάποια που εθεωρείτο τότε η τελευταία των τελευταίων. Πιστεύω ότι το έκανε αυτό ο Ιησούς ώστε καθένας μας να καταλάβει ότι η αγάπη Του είναι μεγαλύτερη από τους φόβους μας, τους εθισμούς μας, τις αμφιβολίες μας, τους πειρασμούς μας, τις αμαρτίες μας, τις διαλυμένες οικογένειές μας, την κατάθλιψη και τις ανησυχίες μας, τις χρόνιες ασθένειές μας, τη φτώχια μας, την αποθάρρυνσή μας και τη μοναξιά μας. Θέλει να γνωρίζουν όλοι ότι δεν υπάρχει τίποτε και κανείς που Εκείνος να μην μπορεί να θεραπεύσει και να δώσει ακατάλυτη χαρά.
Αρκεί η χάρη Του. Εκείνος κατέβηκε υπό τα πάντα. Η δύναμη της Εξιλέωσής Του είναι η δύναμη να υπερνικήσουμε οποιοδήποτε φορτίο στη ζωή μας. Το μήνυμα για τη γυναίκα στο πηγάδι είναι ότι Εκείνος γνωρίζει τις καταστάσεις της ζωής μας και ότι μπορούμε πάντοτε να βαδίζουμε μαζί Του όπου κι αν είμαστε. Σε εκείνη και στον καθέναν μας λέει: «Όποιος, όμως, πιει από το νερό που εγώ θα τού δώσω, δεν θα διψάσει στον αιώνα· αλλά, το νερό που θα δώσω σ’ αυτόν, θα γίνει μέσα τού πηγή νερού, που θα αναβλύζει σε αιώνια ζωή».
Σε οποιοδήποτε ταξίδι της ζωής γιατί θα αποστρεφόσασταν τον μοναδικό Σωτήρα που έχει κάθε δύναμη να θεραπεύει και να λυτρώνει; Οποιοδήποτε τίμημα κι αν πρέπει να πληρώσετε για να Τον εμπιστευθείτε αξίζει. Αδελφοί και οι αδελφές μου, ας επιλέξουμε να αυξήσει την πίστη μας στον Επουράνιο Πατέρα και στον Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό.
Από τα βάθη της ψυχής μου, καταθέτω μαρτυρία ότι η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων είναι η Εκκλησία του Σωτήρος, που κατευθύνεται από τον ζώντα Χριστό μέσω ενός αληθινού προφήτη. Η προσευχή μου είναι ώστε να πάρουμε πιστά επάνω μας το όνομα του Ιησού Χριστού – βλέποντας όπως βλέπει Εκείνος, υπηρετώντας όπως υπηρέτησε Εκείνος και ευελπιστώντας ότι η χάρη Του είναι αρκετή για να μας φέρει στον οίκο και στην ακατάλυτη χαρά. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.