این زمان ما است!
خدا ما را به همین جا، هم اکنون درهمین لحظۀ بسیار مهم در تاریخ فرستاده است.
در سال 1978، من در یک زمین فوتبال در استادیومی که از 65000 هوادار پُر بود، ایستادم. در مقابلم چندین حریف بسیار بزرگی قرار داشتند که به نظر می رسید می خواستند سرم را بکنند. این اولین بازی من به عنوان یک بازیکن خط حمله در لیگ ملی فوتبال [آمریکایی] بود و ما داشتیم علیه قهرمانان حاکم جام بزرگ بازی می کردیم. راستش را بگویم، من پرسیدم آیا به اندازه کافی خوب هستم تا در آن زمین باشم. من به عقب رفتم تا اولین پاس خود را پرتاب کنم، و در حالی که توپ را پرت کردم، بیشتر از آنچه که قبلاً ضربه خورده بودم ضربه خوردم. در آن لحظه، در حالی که زیر آن ورزشکاران با هیکل بزرگ افتاده بودم، از خودم پرسیدم در آنجا چه می کنم؟ باید یک تصمیمی می گرفتم. آیا اجازه می دهم تردیدهایم بر من غلبه کنند، یا آیا شجاعت و نیرویی برای ایستادن و ادامۀ کار پیدا می کنم؟
آسوشیتد پرس
در آن زمان متوجه نشده چگونه این تجربه مرا برای فرصت های آینده آماده می کند. باید یاد می گرفتم که من می توانم در برابر شرایط سخت، قوی و شجاع باشم.
ممکن است یک بازی فوتبال به اندازه چالش هایی که با آن روبرو خواهید شد، مهم نباشد. در بیشتر موارد، استادیومی پر از مردمی که دارند تماشا می کنند، وجود نخواهد داشت. اما تصمیمات شجاعانه تان تأثیر ابدی خواهند داشت.
شاید شما حس نمی کنید همیشه از پس چالشی برآیید. اما پدر آسمانی مان، ما را به عنوان سازندۀ بی پروای پادشاهی اش می بیند. به همین دلیل است او ما را در این حساسترین زمان در تاریخ جهان به اینجا فرستاده است. این زمان ما است!
به آنچه که رئیس راسل نلسون اندکی پس از رئیس شدن در کلیسا گفت گوش کنید: «منجی و ضامن مان، عیسی مسیح، برخی از قدرتمندترین کارهای خود را بین حالا تا زمانی که دوباره بازمی گردد انجام خواهد داد. ما نشانه های معجزه آسایی را مشاهده خواهیم کرد که نشان می دهند خدای پدر و پسرش، عیسی مسیح، با شکوه و ابهت بر این کلیسا ریاست می کنند» («الهام برای کلیسا، الهام برای زندگی مان» لیاهونا، مه ۲۰۱۸، صفحۀ ۹۶).
قدرتمندترین کارها؟ نشانه های معجزه آسا؟ آن شبیه چه خواهد بود؟ ما چه نقشی را بازی خواهیم کرد، و چگونه خواهیم فهمید چه کاری را انجام دهیم؟ من همه پاسخ ها را نمی دانم، اما می دانم كه سَروَر به ما نیاز دارد تا آماده باشیم! با شایستگی، قدرت کشیشی را بکاربردن، هرگز مهمتر نبوده است.
آیا پیامبر خدا را باور می کینم؟ آیا می توانیم سرنوشت خود را پیدا کرده و تحقق بخشیم؟ بله می توانیم، و بله، ما باید، زیرا این زمان ما است!
وقتی داستانهایی از خدمتگذارن توانمند خدا را می شنویم که قبل از ما آمده اند — مانند موسی، مریم، مورونی، آلما، استر، یوسف و دیگران بسیار — آنها بزرگتر از زندگی به نظر می رسند. اما آنها با ما تفاوت چندانی نداشتند. آنها افراد عادی بودند که با چالش هایی روبرو بودند. آنها به خداوند اعتماد کردند. آنها در لحظات اساسی، تصمیم های درستی را گرفتند. و آنها با ایمان به عیسی مسیح، کارهای لازم را در زمان خود انجام دادند.
نمک خوب
یوشع، قهرمان عهد عتیق را در نظر بگیرید. اویک پیرو وفادار موسی، یکی از بزرگترین رهبران تاریخ بود. پس از عزیمت موسی، نوبت یوشع بود. او قرار بود قوم بنی اسرائیل را به سرزمین موعود هدایت کند. چگونه او این کار را انجام می داد؟ یوشع در مصر در برده گی متولد و بزرگ شده بود. او هیچ کتاب راهنما یا فیلم آموزشی برای کمک کردن به او را نداشت. او حتی یک گوشی هوشمند هم نداشت! اما او این قول را ازخداوند داشت:
«به همانگونه که با موسی بودم با تو نیز خواهم بود: من تو را مأیوس، یا همچنین تو را ترک نخواهم کرد.
«توانمند و خوب شجاعت باش» (یوشع ۱ :۵-۶).
هنگامی که من یک عضو جدید و بی تجربۀ هفتادان بودم، از دفتر ریاست اول [کلیسا] تماس تلفنی ضروری ای دریافت کرده، خواسته شد اگر میشود — بلافاصله به عنوان نمایندۀ پیغمبر، ازیک مردجوان در بیمارستان دیدار کنم. نام آن مرد جوان زَک بود. او داشت خود را آماده می کرد تا یک مبشر بشود، اما یک تصادف کرده بود و سرش آسیب جدّی دیده بود.
وقتی به بیمارستان رانندگی میکردم، ذهنم مشغول بود. یک کار برای پیامبر — آیا شما شوخی می کنید؟ من قرار است باچه روبرو بشوم؟ چگونه به این مردجوان کمک خواهم کرد؟ آیا من ایمان کافی دارم؟ دعای عمیق و دانستن این که من دارای اقتدار کشیشی مقدس بودم، لنگرهای من شدند.
وقتی رسیدم، زَک روی یک تخت بیمارستان دراز کشیده بود. یک فردی ایستاده آماده بود تا وی را به اتاق عمل جراحی ببرد تا پزشکان بتوانند فشار مغزی او را از بین ببرند. من به مادر اشک آلود او و یک دوست جوان ترس زده که در نزدیکی ایستاده بودند نگاه کردم، و من واضحاَ می دانستم که زَک به یک برکت کشیشی نیاز داشت. دوست او اخیراً کشیشی مِلِکیصدِق را دریافت کرده بود، بنابراین از او خواستم که به من کمک کند. وقتی فروتنانه به زَک برکت می دادیم قدرت کشیشی را حس كردم. سپس بلافاصله او برای عمل جراحی برده شد و یک احساس آرامی، اطمینان داد که منجی امور را طبق خرد خود اداره خواهد کرد.
پیش از ایجاد اول برش جراحی، کادر پزشکی یک عکسبرداری آخر را انجام دادند. آنها در کمال حیرت متوجه شدند، که دیگر نیازی به عمل جراحی نبود.
پس از مدت ها ی بسیاری از درمان، زَک دوباره راه رفتن و صحبت كردن را آموخت. او در یک مأموریت تبشیری باموفقیت خدمت کرد و اکنون دارد خانوادۀ زیبایی را بزرگ می کند.
البته، همیشه این نتیجه پیش نمی آید. من با ایمانی برابر، برکتهای کشیشی دیگری نیز داده ام و سَروَر شفای کاملی در این زندگی ارائه نداد. ما به هدف های ایشان اعتماد داریم و نتایج را به او می سپاریم. ما همیشه نمی توانیم نتیجه اعمالمان را برگزینیم، اما می توانیم برگزینیم تا آماده کارباشیم.
ممکن است هرگز توسط رؤسای اول [کلیسا] از شما خواسته نشود که در چنین شرایط تهدیدکنندۀ حیاتی ای، نمایندۀ آنها بشوید. اما همه ما بعنوان نمایندگان سَروَر به انجام کارهای تغییر دهندۀ زندگی فراخوانده شده ایم. او ما را ترک نخواهد کرد. این زمان ما است!
پطرس، رسول بزرگ ِمنجی، دریک قایق در دریاچه بود هنگامی که عیسی را دید روی آب داشت راه می رفت. او می خواست به او بپیوندد، و ناجی گفت: «بیا.» پطرس با شجاعت و به طور معجزه آسا، امنیت قایق را ترک کرد و به سوی ناجی شروع به قدم برداشتن کرد. اما وقتی پطرس روی باد خروشان تمرکز کرد، ایمانش متزلزل شد. «او ترسیده بود؛ و شروع به غرق شدن کرد، فریاد زد، گفت، سرور، مرا نجات بده. «و بلافاصله عیسی دستش را دراز کرد، و او را گرفت.» (رجوع کنید به متی۱۴ : ۲۲-۳۳.)
وقتی بادها در زندگی مان می وزند، تمرکز ما کجاست؟ به یاد داشته باشید، همیشه یک منبع قابل اعتماد قدرت و شجاعت وجود دارد. دست های عیسی همانطور که به سوی پطرس دراز شدند، به سوی ما نیز دراز می شوند. همانطور که ما به سوی او دست دراز می کنیم، او با عشق ما را نجات خواهد داد. ما به او تعلق داریم. او گفت، «نترس، زیرا تو را ضمانت کرده ام، تو را با نامت صدا کرده ام؛ تو مال من هستی»(اشعیا ۱ : ۴۳). اگر به او اجازه دهید او در زندگی تان پیروز خواهد شد. آن انتخاب شما است! (رجوع کنید به راسل نلسون، «بگذارید خدا چیره شود،»لیاهونا، نوامبر ۲۰۲۰، ۹۲-۹۵.)
یوشع در پایان زندگی اش به مردمش التماس کرد، «امروز شما انتخاب کنید که به چه کسی خدمت خواهید کرد؛ … اما من و خانه ام، ما سَروَر را خدمت خواهیم کرد »(یوشع ۱۵:۲۴). بخاطر تصمیمات او در خدمت به سَروَر، یوشع در زمان خود رهبری بزرگ شد. دوستان عزیزم، این زمان ما است! و گزینش هایی را که ما برمیگزینیم، سرنوشت مان را تعیین خواهند کرد (رجوع کنید به توماس مانسون، «تصمیمات سرنوشت را تعیین می کنند» [سخنرانی در دانشگاه بریگام یانگ، ۶ نوامبر ۲۰۰۵] )، speeches.byu.edu
هنگامیکه من به عنوان اسقف خدمت می کردم، در بخش مان یک شعاری داشتیم: گزینشهای خوب برابر است با خوشبختی — ابدی. نوجوانان از کنار من عبور می کردند و می گفتند، «اسقف، من دارم انتخاب های خوبی می کنم!» آن رؤیای یک اسقف است!
منظور ما از «گزینشهای خوب» چیست؟ کسی یک بار از عیسی پرسید، « بزرگترین دستور در قانون کدام است؟» ایشان پاسخ داد:
«سَروَر خدای خود را با همهٔ دل و تمامی نفس و تمامی فکر خود دوست بدار.
«این است حکم اوّل و اعظم.
«و دوّمی مانند آن است، همسایهٔ خود را مانند خود دوست بدار» (متی ۲۲: ۳۶-۳۹).
من در مورد شما نمی دانم، اما وقتی این دو فرمان بزرگ را می خوانم، یک فرمان سوم را تشخیص می دهم: دوست داشتن خودت.
آیا هرگز فکر کرده اید، خود دوست داشتن، یک فرمان باشد؟ اگرما خود را دوست نداشته باشیم، آیا می توانیم واقعاً خدا و فرزندان او را دوست داشته باشیم؟
یک رهبر خردمند اخیراً مردی را که سعی می کرد برسالهایی از گزینه های مخرب کننده غلبه کند، نصیحت کرد. آن مرد احساس شرم می کرد و شک داشت که شایستۀ عشق هر کسی باشد.
رهبرش به او گفت، «خداوند تو را می شناسد، تو را دوست دارد و از تو و گامهای شجاعانه ای که داری برمی داری، راضی است.» اما سپس اضافه کرد، «[شما] باید فرمان دوست داشتن خود را بشنوید تا بتوانید عشق [خدا] را احساس کنید و دیگران را دوست داشته باشید.»
وقتی این برادر آن پند را شنید، زندگی را با چشمان تازه ای دید. وی بعداً گفت، «من تمام زندگی ام را صرف تلاش برای یافتن آرامش و مقبولیت کرده ام. من برای پیدا کردن آنها به مکانهای نادرست زیادی نگاه کرده ام. فقط درعشق پدربهشتی و منجی می توانم آرامش پیدا کنم. من می دانم آنها می خواهند من خودم را دوست داشته باشم؛ واقعا این تنها راهی است که می توانم عشق آنها را نسبت به خودم حس کنم.»
پدر آسمانی مان می خواهد ما خودمان را دوست داشته باشیم — نه اینکه مغرور یا خودگرا بشویم، بلکه خودمان را همانگونه که ایشان ما را می بینند به خودمان نگاه کنیم: ما فرزندان گرامی او هستیم. وقتی این حقیقت درعمق دلهایمان فرو می رود، عشق ما به خدا رشد می کند. وقتی با احترام صادقانه به خودمان نگاه می کنیم، دلهایمان بازمی شوند که با دیگران نیز بدانگونه رفتارکنیم. هرچه ارزش الهی خود را بیشتر تشخیص می دهیم، این حقیقت الهی را بهتر درک می کنیم: این که خدا ما را درست به همین جا، هم اکنون، درهمین لحظۀ مهم در تاریخ فرستاده است، لذا بتوانیم با بزرگترین استعدادها و مواهبی که داریم، بزرگترین خوبی [که] امکان پذیراست انجام دهیم. این زمان ما است! (مراجعه کنید به راسل نلسون، «تبدیل شدن به اولین نسل واقعی قرن بیست یکم» [سخنرانی جهانی برای جوانان ۱۰ ژانویه ۲۰۱۶]).broadcasts.ChurchofJesusChrist.org
ژوزف اسمیت تعلیم داد که هر پیامبری، در هر عصری، «با انتظاری شادمانه به روزی که ما در آن زندگی می کنیم چشم انتظار بود؛ … آنها [دربارۀ] روزگار ما سرود خوانده و نوشته و پیشگویی کرده اند؛ … ما مردم پسندیده ای هستیم که خدا [برگزیده] تا جلال آخرین زمان را به پیش آورند» (تعالیم رؤسای کلیسا: ژوزف اسمیت[۲۰۰۷]، ۱۸۶).
هنگامی که با چالش های روزمره خود روبرو می شوید، این اطمینان خاطری را که ارشد جفری آر.هالند ارائه داده است به یاد بیاورید: «خیلی [چیزها] مسئولیت شما ها هستند، اما آن یک تجربه باشکوه و موفق آمیزی خواهد بود. … پیروزی در این مسابقه نهایی ازپیش اعلام شده است. آن پیروزی ازپیش در کتاب های قهرمانی، [یعنی در] نوشته های مقدس است!» («نترس، فقط ایمان داشته باش» [آموزگاران مذهبی در سیستم آموزشی کلیسا، ۶ فوریه ۲۰۱۵]،broadcasts.ChurchofJesusChrist.org).
در این آخر هفته زیبای عید پاک، آیا می شود دعوت کنم که هنگامیکه داریم خود را برای روز باشکوهی که دوباره منجی می آید آماده می کنیم، همۀ ما دعا کنیم تا نقش های فردی خود را تشخیص داده و در آغوش بگیریم. سرور ما را بیش از آنچه ما می توانیم درک کنیم دوست دارد، و ایشان دعاهای ما پاسخ می دهد! خواه در یک زمین فوتبال باشیم، در یک اتاق بیمارستان، یا در هر مکان دیگری، ما می توانیم بخشی مهم از این رویدادهای جالب توجه باشیم — زیرا این زمان ما است! به نام عیسی مسیح، آمین.