منجی‌مان برای ما چه کرده است؟
عیسی مسیح برای سفرمان در زندگی فانی به سوی مقصدی که در برنامۀ پدر آسمانی‌مان ترسیم شده است، هر کاری که ضروری بوده را، انجام داده است.
سالها پیش، در یک جلسهٔ عصر شنبه در یک همایش وتد، من زنی را ملاقات کردم که می‌گفت دوستانش از او خواسته‌اند تا بعد از سالها که غیرفعّال بوده، به کلیسا باز گردد ولی نمی‌توانست دلیلی برای این کار بیابد. برای تشویق او من گفتم، «وقتی به همهٔ کارهایی که منجی برای تو کرده است فکر کنی، دلایل زیادی خواهی یافت تا برای پرستش و خدمت به او برگردی.» وقتی او در جواب پرسید، «او برای من چه کرده است؟»، من متعجّب شدم.
عیسی مسیح برای هر یک از ما چه کرده است؟ او برای سفرمان در میرائی به سوی مقصدی که در برنامۀ پدر آسمانی‌مان ترسیم شده است، هر کاری که ضروری بوده است را انجام داده است. من از چهار ویژگی اساسی آن برنامه صحبت خواهم کرد. در هر یک از این موارد، یگانه پسر زادۀ او، عیسی مسیح، نقشی محوری دارد. موجب همهٔ اینها «مِهر خداست، که خودش را بر پهنۀ دلهای فرزندان آدمی می‌افشاند؛ از این رو، آن خواستنی ترین، بالاتر از همۀ چیزهاست»(۱ نیفای ۱۱: ۲۲).
۱.
درست پیش از یکشنبۀ عید پاک، زمان مناسبی است که اول از رستاخیز عیسی مسیح سخن گفته شود. رستاخیز از مرگ، ستون اطمینان‌بخش ایمان شخصی ما است. رستاخیز، به اصول ما معنا، به رفتار ما انگیزه و به آیندهٔ ما امید می‌افزاید.
چون ما به توصیفات کتاب مقدّس و کتاب مورمون از رستاخیز عینی عیسی مسیح باور داریم، ما همچنین تعالیم متعدد روحی مبنی بر اینکه چنین رستاخیزی برای تمام جانهای میرایی که تا به حال بر روی این جهان زیسته‌اند رخ خواهد داد را می‌پذیریم.۱ آنچنان که عیسی تعلیم داد، «چون من زنده‌ام، شما هم خواهید زیست» (یوحنا ۱۴: ۱۹). و رسول او آموزش داد که «مردگان برای حیات فسادناپذیر زنده می‌شوند» و «این میرا جامهٔ نامیرائی خواهد پوشید» (اول قرنتیان ۱۵: ۵۲، ۵۴).
ولی رستاخیز چیزی بیشتر از اطمینان از نامیرایی به ما میدهد. طرز نگاهمان به زندگی میرا را عوض می‌کند.
رستاخیز به ما چشم انداز و قدرت تحمّل چالش‌های میرا را میدهد که هر یک از ما و هر یک از کسانی که دوستشان داریم، با آن مواجه می‌شود. به ما راه جدیدی برای نگاه به کمبودهای جسمی، ذهنی یا عاطفی میدهد که ما از بدو تولد داشته یا در طول زندگی میرا به آنان دچار شده‌ایم. قدرت پایداری در رنجها، شکست‌ها و ناکامی‌ها را به ما میدهد. چون یکایک ما رستاخیزی قطعی دارد، ما می‌دانیم که این کاستی‌ها و ناملایمات میرا فقط موقتی هستند.
رستاخیز همچنین به ما انگیزه‌ای قوی برای رعایت فرمان‌های خدا در زندگی میرایمان میدهد. وقتی ما از مرگ بر می‌خیزیم و برای داوری نهایی نبوّت شده‌مان پیش می‌رویم، ما می‌خواهیم که لایق برترین برکت‌هایی باشیم که به موجودات رستاخیز بافته، بشارت داده شده‌اند.۲
به علاوه، این وعده که رستاخیز می تواند شامل فرصتی برای بودن در کنار اعضای خانواده‌مان، شامل شوهر، همسر، فرزندان، والدین و نوادگان باشد، مشوّق قدرتمندی برای بجا آوردن مسئولیّت‌های خانوادگی‌مان در زندگی فانیست. به ما در این زندگی کمک می کند تا با هم در محبت زندگی کنیم و در مرگ عزیزان‌مان به ما تسلّی میدهد. ما می‌دانیم که این جدایی‌ها در میرا فقط موقتی هستند و ما در انتظار تجدید دیدارها و پیوستن‌های شاد در آینده هستیم. در حالی که انتظار می‌کشیم، رستاخیز به ما امید و توان بردباری میدهد. همين طور ما را با شجاعت و کرامت آماده می‌کند تا با مرگ خودمان مواجه شویم — حتّی مرگی که ممکن است به آن زودرس گفته شود.
تمام این تأثیرات رستاخیز، قسمتی از اولین پاسخ به این پرسش است که «عیسی مسیح برای من چه کرده است؟»
۲.
برای اغلب ما، معنی اصلی کفارۀ عیسی مسیح، فرصت بخشیده شدن از گناهان‌مان است. در عبادت‌مان، ما با احترام این سرود را می‌خوانیم:
او خون گرانبهایش را سخاوتمندانه ریخت؛
او زندگی‌اش را سخاوتمندانه داد،
یک بی‌گناه، قربانی جرم،
دنیایی مردنی، برای نجات.۳
منجی و ضامن‌مان، رنجی را تحمّل کرد که در فهم نمی‌گنجد تا برای گناهان تمام [جانهای] میرایی که توبه کنند، قربانی شود. این ایثار بر آمده از کفّاره، نهایت نیکویی، آن برّهٔ بی‌عیب و نقص را، برای نهایت پلیدی، یعنی گناهان همهٔ جهان، پیشکش کرد. در را برای هر یک از ما گشود تا از گناهان شخصی‌مان پاکیزه شویم تا بتوانیم در حضور خدا، پدر جاویدان‌مان پذیرفته شویم. این درِ گشوده در دسترس همهٔ فرزندان خدا است. در عبادت، ما می‌خوانیم:
من در حیرت که او از تخت الهی‌اش به زیر آمد
تا روانِی چو من سرکش و مغرور را نجات دهد،
که او مهر عظیمش را بر چو منی امتداد دهد.۴
تأثیر باشکوه و غیر قابل فهم کفارۀ عیسی مسیح، بر عشق خدا برای یکایک ما استوار است. اعلامیۀ او را تصدیق می‌کند که می‌گوید: «ارزش روان ها» — هر کس — «در نظر خدا بزرگ است» (اصول و پیمان‌ها ۱۸: ۱۰). در کتاب مقدّس، عیسی مسیح این موضوع را بر مبنای عشق پدر آسمانی‌مان، چنین تشریح کرد: «زیرا خدا آنقدر عاشق جهانیان بود كه پسر یگانه زادۀ خویش را داد تا هر که به او ایمان بیاورد هلاک نگردد، بلكه صاحب زندگی جاودان شود.» (یوحنا ۳: ۱۶). در وحی دوران معاصر، ضامن ما، عیسی مسیح تصریح کرد که او «جهانیان را آنقدر دوست داشت که زندگی خودش را داد، تا همۀ کسانی که ایمان می آورند بتوانند فرزندان خدا شوند» (اصول و پیمان‌ها ۳۴: ۳).
آنگاه، آیا تعجبی دارد، که کتاب مورمون: گواهی دیگری بر عیسی مسیح با آموزه‌ای به پایان می‌رسد که ابراز می‌کند برای «کامل» و «تقدیس شدن در مسیح،» ما بایستی «با همۀ توان، ذهن و نیروی[مان]، خدا را دوست داشته باشیم»؟ (مورونی ۱۰: ۳۳-۳۲). برنامه‌اش را که با عشق برانگیخته شده باید با عشق هم دریافت شود.
۳.
منجی‌مان، عیسی مسیح، برای ما دیگر چه کرده است؟ از طریق آموزه‌های پیامبرانش و به سبب خدمت شخصی او، عیسی برنامۀ رستگاری را به ما آموزش داد. این برنامه شامل آفرینش، هدف زندگی، لزوم وجود تضادها و هدیهٔ حق انتخاب می‌شود. او همچنین فرمان‌ها و پیمان‌هایی که ما باید اطاعت کنیم و آیین‌هایی که ما باید برای برگرداندن‌مان به پیشگاه خدا تجربه کنیم را به ما تعلیم داد.
در کتاب مقدّس، ما تعلیم او را می‌خوانیم [که می‌فرماید]: «من نور جهان هستم: کسی که از پی من بیاید در تاریکی سرگردان نخواهد شد، بلکه نور زندگی را خواهد داشت.» (یوحنا ۸: ۱۲). و ما در وحی دوران معاصر می‌خوانیم: «بنگر، من عیسی مسیح هستم، … نوری که نمی تواند در تاریکی پنهان شود» (اصول و پیمان‌ها ۱۴: ۹). اگر ما از تعالیم او پیروی کنیم، او مسیر ما در این زندگی را روشن، و مقصدمان در زندگی بعدی را تضمین می‌کند.
چون او ما را دوست دارد، به جای تمرکز بر چیزهای این جهان میرا، او ما را در جهت تمرکز بر خودش به چالش فرا می‌خواند. در موعظهٔ بزرگش در مورد نان حیات، عیسی آموزش داد که ما نباید در میان آنانی باشیم که بیشتر مجذوب چیزهای دنیوی می‌شوند — چیزهایی که زندگی بر روی زمین را پایدار نگه می‌دارند امّا به زندگی جاوید قوّتی نمی‌بخشند.۵ همان‌گونه که عیسی بارها و بارها و بارها از ما دعوت کرده «مرا پیروی کنید.»۶
۴.
در آخر، کتاب مورمون به ما آموزش میدهد که عیسی مسیح به عنوان قسمتی از کفّاره‌اش، «از همه گونه درد و رنج و وسوسه زجر کشید؛ تا اینکه این سخن بتواند برآورده شود که می‌گوید او دردها و بیماری‌های مردمش را بر خود خواهد گرفت.» (آلما ۷: ۱۱).
چرا منجی‌مان از «همه گونه» چالش‌های میرا زجر کشید؟ «او ناتوانی‌هایشان را بر خود خواهد گرفت که دلش بر پایۀ جسم بتواند آکنده از رحمت شود که بتواند بر پایۀ جسم بداند که چگونه مردمش را بر پایۀ ناتوانی هایشان یاری کند [که به معنی آسایش بخشدن است]» (آلما ۷: ۱۲).
منجی ما وسوسه‌ها، تقلّاها، اندوه و عذاب‌های ما را احساس کرد و می‌داند، چرا که او با رغبت همهٔ آنها را به عنوان جزئی از کفّاره‌اش تجربه کرد. دیگر نوشته‌های مقدّس این را تصدیق می‌کنند. عهد جدید اظهار می‌کند: «خود او [که] وسوسه شده و رنج دیده است، قادر است آنانی را كه با وسوسه‌ها روبه‌رو هستند، یاری فرماید.» (عبرانیان ۲: ۱۸). اشعیا آموزش میدهد: «نترس، من با تو هستم: … من تو را تقویت می‌کنم و به تو کمک خواهم کرد» (اشعیا ۴۱: ۱۰). همهٔ آنانی که از هرگونه ناتوانی‌های دنیوی رنج می‌برند، باید به یاد آورند که منجی‌مان هم همان نوع از درد را تحمل کرد و به واسطهٔ کفاره‌اش، او به هر کدام از ما توان تحمّل آن را عرضه می‌کند.
پیامبر جوزف اسمیت همهٔ اینها را در سومین رکن ایمان ما خلاصه کرده است: «ما ایمان داریم که از طریق کفّارۀ مسیح، با فرمانبرداری از قوانین و آیین‌های مژده، همۀ بشریت می‌توانند نجات یابند.»
آن خواهر پرسید «عیسی مسیح برای من چه کرده است؟». طبق برنامۀ پدر آسمانی‌مان، او « آسمان ها و زمین را آفرید» (اصول و پیمان‌ها ۱۴: ۹) تا هر یک از ما بتواند تجربهٔ دنیوی لازم برای جستجوی سرنوشت الهی‌مان را داشته باشد. به عنوان بخشی از برنامۀ پدر، رستاخیز عیسی مسیح بر مرگ چیره شد تا نامیرایی یکایک‌مان را تضمین کند. ایثار بر آمده از کفّارهٔ عیسی مسیح به هر یک از ما این فرصت را میدهد که از گناهان‌مان توبه کرده و پاک به خانهٔ بهشتی‌مان بازگردیم. فرمان‌ها و پیمان‌هایش راه را به مانشان می‌دهند و توانایی کشیشی او، اقتدار انجام آیین‌هایی را میدهد که برای رسیدن به آن مقصد ضروری هستند. و منجی ما از روی میل همهٔ دردها و ناتوانی‌های دنیوی را تحمل کرد تا در گرفتاری‌هایمان او بداند چطور ما را تقویت کند.
عیسی مسیح همهٔ اینها را کرد چون او عاشق همهٔ فرزندان خداست. عشق انگیزهٔ تمام آنهاست و از روز ازل این چنین بوده است. خدا در وحی دوران معاصر به ما گفت که «او مرد و زن را از روی نگارۀ خود آفرید … و به آنها فرمان‌هایی داد که آنها بایستی به او مِهر بورزند و خدمت کنند» (اصول و پیمان‌ها ۲۰: ۱۹-۱۸).
من به همهٔ اینها گواهی می‌دهم و دعا می‌کنم که همۀ ما به یاد آوریم که منجی‌مان برای یکایک ما چه کرده است و اینکه ما به او عشق بورزیم و او را خدمت کنیم، به نام عیسی مسیح، آمین.