پیمان با خدا نیرو می‌بخشد، محافظت می‌کند، و ما را برای شکوه جاودان آماده می‌کند
هنگامی که انتخاب می‌کنیم پیمان ببندیم و آنها را نگه داریم، ما با شادمانی بیشتر در این زندگی و شکوه بیشتر در زندگی جاویدان مورد برکت قرار خواهیم گرفت.
خواهران، چه شادمان است که در این جمع جهانی خواهرانه گرد هم آییم. به عنوان زنانی که پیمان می‌بندیم و آنها را نگه می‌داریم، ما در باندی روحانی با هم شریک هستیم که کمک می‌کند با چالشهای این دوره مواجه شویم و برای باز آمدن عیسی مسیح آماده شویم. و نگه داشتن آن پیمان‌ها امکان آن را می‌دهد که زنان با نفوذی باشیم که می‌توانیم دیگران را به منجی جلب کنیم.
آنهایی که تعمید یافته‌اند در آن روز فراموش نشدنی پیمان بستند که نام عیسی مسیح را بر خود بگیرند، که همواره او را به یاد داشته باشند، فرمان‌های او را نگه دارند، و تا پایان به او خدمت کنند. هنگامی که این کارها را می‌کنیم، پدر آسمانی قول می‌دهد که گناهان ما را می‌بخشد و همراهی روح القُدس را به ما می‌دهد. این برکات ما را در مسیری شروع می‌کند، که اگر در آن پیش رویم و تا پایان پایداری کنیم، ما امکان زندگی با او و پسرش را در ملکوت سلستیال خواهیم داشت. هر شخص تعمید گرفته قول این امتیازات را دارد اگر او پیمان‌هایی را که آنروز استثنایی بسته نگه دارد.
آنهایی که پیمانهایِ بیش از این را در معبد می‌بندند بر اساسِ وفاداریِ شخصی‌شان وعده‌هایِ قدرتمندی دریافت می‌کنند. ما مقدّسانه وعده می‌دهیم که فرمان بر فرمان‌های خدا باشیم، بر اساسِ مژده عسی مسیح زندگی کنیم، اخلاقی پاک داشته، و وقت و استعدادهایمان را وقف سروَر کنیم. در پاسخ آن، خدا وعدۀ برکات در این دنیا و فرصت بازگشتن به او را می‌دهد.۱ در آن پروسه، به ما قدرت یا هدیهٔ تشخیص بین حقیقت و اشتباه، بین درست و غلط، در میان صداهای مغشوش کننده و منفی که با آنها بمباران شده‌ایم داده می‌شود. چه هدیه قدرتمندی!
در آماده شدن برای رفتن به معبد برای اولین بار، مادرم و خواهرانِ با تجربۀ انجمنِ امداد کمک کردند که چیزهایی را که لازم دارم که شامل لباس زیبای مراسم بود را انتخاب کنم، ولی مهمترین آمادگی حتی قبل از اینکه بدانم چی بپوشم حاصل شد. اسقف من بعد از مصاحبۀ با من برای لایق بودن، پیمان‌هایی را که خواهم بست را توضیح داد. توضیحِ با دقّتِ او به من فرصتِ تفکر و آماده شدن برایِ بستنِ آن پیمان‌ها را داد.
هنگامی که آن روز فرا رسید، من با احساسِ شکرگزاری و آرامش شرکت کردم. با وجود اینکه من اهمیّت کامل پیمان‌هایی که بسته بودم را نفهمیدم، من می‌دانستم که من توسط آن پیمان‌ها به خدا متصل شدم و اگر آنها را نگه دارم برکاتی که من به سختی درک می‌کردم به من وعده داده شد. از آن تجربۀ اول، به من مرتب اطمینان داده شد که نگه داشتن پیمان‌هایی که با خدا می‌بندیم به ما امکان آن را می‌دهد تا از قدرت منجی استفاده کنیم، که به ما نیرو دهد و ما را از تاً ثیر دشمن در چالشهای اجتناب ناپذیر محافظت کند، و ما را برای شگوه ابدی آماده کند.
تجربۀ زندگی می‌تواند از خنده دار بودن تا دل شکستگی، از بی رحمی تا شکوه باشد. هر تجربه به ما کمک می‌کند بیشتر عشقِ در برگرفتۀ پدرمان و ظرفیتِ تغییرمان توسطِ هدیۀ رحمت منجی را درک کنیم. نگه داشتن پیمان‌ها هنگامی که از تجربه یاد می‌گیریم، امکان آن را می‌دهد که قدرت منجی ما را پاک کند — چه رفتار ما یک قضاوت نادرست کوچکی باشد یا شکستی بزرگ. ضامن ما آنجا است که وقتی ما می‌افتیم ما را بگیرد اگر به او رو آوریم.
آیا هرگز شما روی صخره‌ای با انگشتان پایتان روی لبه‌اش در حالی که پشتتان به شکافی ژرف در پایین آن باشد ایستاده‌اید؟ در راپل کوهنوردی، هرچند که شما محکم به یک ساختار طناب‌های قوی و وسایل وصل هستید که می تواند شما را بی خطر حمل کند، ایستادن روی آن لبه هنور ترسناک است. عقب نشینی از صخره و تاب خوردن در هوای رقیق مستلزم اعتماد به مهاری است که روی یک جسم غیرقابل حرکت محکم شده است. خواستار این است به کسی که طناب را نگه می‌دارد هنگامی که پایین می‌روید اطمینان داشته باشید. و هر چند که آن وسایل قدری به تو قابلیت کنترل پایین رفتنت را می‌دهد، تو باید اعتماد داشته باشی که شریکت نخواهد گذاشت که بیافتی.
من بطور واضح رپل کردن با گروه زنان جوان را بیاد دارم. من اولین نفر گروه بودم که رفتم. وقتی که عقبکی از روی صخره قدم ور داشتم، بدون کنترل افتادم. خوشبختانه، طناب کشیده شد و سقوط من متوقف شد. هنگامی که در میان راه سنگ ناهموار آویزان بودم، من برای هر کسی یا چیزی که مانع افتادن من بود با شدّت دعا کردم.
بعداً، یاد گرفتم که پیچ قلاب کارگاهی محکم نشده بود، و وقتی من از لبه قدم بر داشتم، شخصی که طناب را گرفته بود به پشتش افتاد و به طرف لبۀ صخره کشیده شده بود. هر طوری شده، پایش را به یک سنگ گیر داد. در آن حالت که ثابت شده بود، او توانست با زحمت، با دست به دست گرفتن طناب مرا پایین برد. هرچند که من او را نمی توانستم ببینم، می دانستم که او با تمام نیرویش کار می‌کند تا من را نجات دهد. دوست دیگری که پایین صخره بود، آماده شد تا در صورت عدم نگهداری طناب من را بگیرد. وقتی که در دسترس او بودم، او کمربند من را گرفت و پایین روی زمین آورد.
به خاطر عیسی مسیح به عنوان لنگر و شریک کامل ما، از قدرت محبت آمیز او در آزمایش‌ها برای رهایی یافتن نهایی اطمینان داریم. همانطور که رییس ام. راسل بلارد تعلیم داد: «ایمان به خدا و پسرش، سروَر عیسی مسیح، … لنگری است که ما باید در زندگی خود داشته باشیم تا در مواقع نابکاری و شرارت اجتماعی ما را استوار نگه دارد. … ایمان ما … باید بر عیسی مسیح، زندگیش و کفّاره‌اش، و احیای مژده اش متمکز باشد.»۲
گواهی ما از عیسی مسیح و پیمان‌هایی که بسته‌ایم، تجهیزات روحانی‌ای هستند که از شکستن ما بر روی سنگ‌های بدبختی جلوگیری می‌کنند. ما می‌توانیم بر این حمایت‌ها برای راهنماییمان و حمل‌مان به محل امن تکیه کنیم. به عنوان شریک مشتاق‌مان، منجی نخواهد گذاشت که ما دور از دسترس او بیفتیم. حتی در زمان مصیبت و اندوه، او آنجا است که ما را بالا ببرد و تشویق کند. قدرت او کمک می‌کند که گزینش اغلب - ویران کنندۀ دیگران برای ما جبران شود. با این وجود، هر کدام ما باید کمربندمان را بپوشیم و مطمئن باشیم که گره‌های آن محکم بسته شده است. ما باید انتخاب کنیم که بر (سطح محکم)منجی لنگر بیاندازیم، تا با پیمان‌هایمان با او همبسته شویم.۳
چگونه می‌توانیم آن لنگر را تقویت کنیم؟ ما با قلبی فروتن دعا می‌کنیم، نوشته‌های مقدس را مطالعه و تأمّل می‌کنیم، از عِشای مقدّس با روح توبه و احترام بر می‌گیریم، کوشش می‌کنیم که پیمان‌ها را نگه داریم، و راهنمایی پیامبر را دنبال کنیم. هنگامی که ما مسئولیت‌های هر روزمان را با راه‌های «بالاتر و مقدس‌تر»۴ به انجام برسانیم، ما بیشتر با منجی ارتباط بر قرار می‌کینم و، همزمان، کمک می‌کنیم که دیگران به نزد او بیایند.
«راه بالاتر و مقّدس‌تر» چگونه است؟ ما سعی می‌کنیم که در تمام روابط‌مان مژده را به کار ببریم. از کسانی که نیاز دارند ما با خدمتِ حقیقی، و بیانِ عشق توسط خدمات ساده مراقبت می‌کنیم. ما خبر خوب مژده را با کسانی که به آرامش و قوت نیاز دارند و «نمی‌دانند که کجا پیدا می‌شود» به اشراک می‌گذاریم.۵ ما برای اتحاد ابدی خانواده‌ها در دو طرف پرده کار می‌کنیم. و برای آنهائی که در خانۀ سروَر پیمان بسته‌اند، چنانکه راسل اِم. نلسون توضیح داد، «هر بزرگسال پشتیبان معبد جامهٔ مقدس کشیشیِ را خواهد پوشید [که] … یاد آورمان می‌کند … که هر روز در مسیر پیمان با راه بالاتر و مقدس‌تر گام برداریم.»۶ این اعمال نه فقط نمایش پر زرق و برقی هستند بلکه برای شادمانی روزانه —و شادی ابدی لازم هستند.
چیزی مهمتری از نگه داشتن پیمان‌هایمان با خدا برای پیشرفت ابدی‌مان نیست. هنگامی که پیمانهایِ معبدمان قوی و موثر هستند، ما می‌توانیم به گردهمایی دوباره با عزیزانمان در آن طرف پرده اطمینان داشته باشیم. آن فرزند یا والده یا همسری که (دنیای فانی) را ترک کرده با تمام قلبش امیدوار است که به پیمان‌هایی که شما را به هم می‌بندد متعهد بمانید. اگر ما پیمان‌هایمان با خدا را نادیده یا سرسری بگیریم، ما آن بندهای ابدی را در معرض خطر قرار می‌دهیم. الان زمان توبه، تأمیر، و سعی دوباره است.
شادمانی پوچ است اگر برکت شادی ابدی را با آسایش زود گذر مبادله کنیم. فرقی نمی‌کند سن‌مان چه است، حقیقت این است که: کلید شادمانی پایدار، زندگی بر اساس مژدۀ عیسی مسیح و نگه داشتن پیمان‌هایمان است. پیامبرمان، رئیس نلسون، تأئید کرد که «امنیت نهایی‌مان در نگه داشتن میلهٔ آهنی مژدۀ احیا شدۀ عیسی مسیح، کاملاً با پیمان‌ها و آیین‌هایش نهفته شدند. هنگامی که چنین می‌کنیم، ما می‌توانیم بی‌خطر در آبهای پر طلاتم هدایت شویم زیرا به قدرت خدا دسترسی داریم.۷
بسیاری از ما آبهای پر طلاتم را تجربه می‌کنیم. زمانی که با موج‌های مشقت بار تکان می‌خوریم و بعضی اوقات در آن مشکلات با سیلاب اشک کور می‌شویم، ممکن است ندانیم قایق نجات‌مان را به کدام جهت پارو کنیم. ما ممکن است فکر کنیم که حتی نیروی رسیدن به ساحل را نداریم. بیاد آوردن کی هستید — فرزند محبوب خدا — چرا اینجا روی زمین هستید و هدفت شما زندگی کردن با خدا و عزیزان‌تان است می‌تواند دید شما را روشن و بخ جهت درست نشان دهد. در میان طوفان‌ها، نوری روشن است که راه را نشان می‌دهد. عیسی اعلام کرد، «من نوری هستم که در تاریکی می‌درخشد.»۸ امنیت ما تضمین می‌شود وقتی ما به نور او نگاه می‌کنیم و استحکام پیمان‌هایمان را حفظ می‌کنیم.
ملاقات بانوان سن‌های متفاوت در شرایط متفاوت وسیعی که پیمان‌شان را نگه می‌دارند امتیازی بوده است. هر روز آنها، به جای رسانه‌های رایج، برای راهنمایی به سروَر و پیامبرش نگاه می‌کنند. علی‌رغم چالشهای فردی‌شان و فلسفۀ زیان بخش دنیا که سعی می‌کند آنها را از نگه داشتن پیمان‌ها باز دارند، آنها مصمم هستند که در مسیر پیمان باقی بمانند. آنها به وعدۀ «همهٔ آنچه پدر دارد» تکیه می‌کنند.۹ علی‌رغم سن‌تان، هر کدام شما بانوانی که با خدا پیمان بسته اید توانایی آن را دارید که نور سروَر را بالا نگه دارید و دیگران را به او راهنمایی کنید.۱۰ توسط نگه داری پیمان‌هایتان، او به شما با قدرت کشیشی‌اش برکت خواهد داد و شما را قادر خواهد ساخت تا بر تمام کسانی که با آنها ارتباط دارید تأثیری عمیقی داشته باشید. چنانکه رئیس نلسون اعلام کرد، شما زنانی هستید که پیشگویی که قبلاً اعلام شده را به انجام می‌رسانید!۱۱
خواهران عزیز، مهم‌تر از همه، در مسیر، پیمان به عیسی مسیح بمانید! ما برکت یافته‌ایم که زمانی به دنیا آمدیم که معبدها سراسر کره زمین را پر کرده‌اند. بستن و نگه داشتن پیمان‌های معبد در دسترس تمام اعضای لایق کلیسا است. بزرگسالان جوان، احتیاج نیست تا ازدواج یا دوره تبشیری صبر کنید تا آن پیمان‌های مقدس را ببندید. شما می‌توانید هنگامی که دختر جوانی هستید، بزودی بعد از ۱۸ سالگی وقتی حاضر هستید و خاستار دریافت و گرامی داشتن پیمان‌های معبد هستید، آماده شوید که حفاظت و نیروئی که پیمان‌های معبد می‌دهند را دریافت کنید.۱۲ شما که قبلاً برکات معبد را دریافت کرده‌اید، نگذارید بدی‌ها و سردرگمی‌ها شما را از راه حقیقت دور کشد. برای درک بیشترِ اهمیّتِ پیمان‌های مقدسی که شما بسته‌اید مطالعه کنید و از منابع مطمئن بپرسید. هر چقدر که، می‌توانید به معبد بروید و به روح القدس گوش کنید. شما احساس شیرین تأیید در مسیر سروَر را حس خواهید کرد. شما شهامت پیدا می‌کنید که ادامه دهید و همچنین دیگران را به همراه خود بیاورید.
من گواهی‌ام را بیان می‌کنم که هنگامی که انتخاب می‌کنیم که با پدر آسمانی پیمان ببندیم و به قدرت منجی‌مان دست یابیم تا بتوانیم آنها را نگه داریم، ما در این دنیا با شادمانی بیش از تصورمان و با شکوه ابدی زندگی بعدی مورد برکت قرار می‌گیریم.۱۳ به نام عیسی مسیح، آمین.