Zendelingen bij Engels
Ik was nerveus en onzeker toen ik naar mijn nieuwe klas liep, een klas met dertig meisjes die elkaar nog nooit gezien hadden. Ik zou de komende vijf jaar met hen de schoolbanken delen op een katholieke meisjesschool. De lerares vroeg gelijk al of iedereen in de katholieke kerk was gedoopt. Daar ik de enige was die nee knikte, waren alle ogen op mij gericht.
Dat was mijn eerste dag op een nieuwe school in Salzburg (Oostenrijk), een school geleid door nonnen. Ik raakte al snel gewend aan de crucifixen aan de muren in de klaslokalen, de godsdienstoefeningen, en de nonnen. Voor mijn klasgenoten was het echter nieuw om een lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen in de klas te hebben. Ze wilden graag weten wat ik geloofde. Het lukte me niet om al hun vragen naar behoren te beantwoorden. Ik vroeg me af of ik de zendelingen misschien in de klas mocht uitnodigen.
Die mogelijkheid deed zich al snel voor. We hadden dat jaar niemand in de klas die Engels als moedertaal had. Ik vroeg mijn klasgenoten of het een goed idee was om de zendelingen uit te nodigen. Toen vroeg ik de zendelingen of het ze was toegestaan om op een school te komen spreken. En ten slotte vroeg ik mijn docente Engels of ze mochten komen. Ik deelde een lijst uit waarop iedereen kon schrijven wat ze van de zendelingen wilden horen. Het verbaasde mij dat de meerderheid wilde weten waarom ze op zending waren gegaan, hoe hun zendingswerk in zijn werk ging en hoe onze kerk van andere verschilde.
Ouderling Allen en ouderling Jones kwamen en praatten bijna de hele les over de kerk. Het was keigaaf! Toen ze waren vertrokken, kreeg ik een spervuur van nieuwe vragen te verwerken.
Dat jaar was ik niet langer het enige lid van de kerk op school. Er kwamen dat jaar nog twee leden van de kerk op school, twee vriendinnen van mij, en dankzij hen ging het lied ‘Gebed van een kind’ ( Kinderliedjes , p. 6) deel uitmaken van het repertoire van de docente muziek.
Het was niet zo moeilijk als ik verwacht had om over het evangelie van Jezus Christus te spreken. Ik ben mijn hemelse Vader heel dankbaar voor zijn Zoon, Jezus Christus, en voor zijn magnifieke evangelie. Ook ben ik dankbaar voor alle mogelijkheden die zich voordoen om door de Heilige Geest mijn getuigenis te geven.
Anette Malzl Knapp is lid van de wijk Graz in de ring Wenen (Oostenrijk).