Leren luisteren
‘Luister naar mijn woorden; wandel in de ootmoed van mijn Geest, en in Mij zult gij vrede hebben’ (LV 19:23).
Toen ik negen jaar was, was er een familiereünie bij ons thuis in Coimbra (Portugal). Mijn ouders hadden het heel druk om alle familieleden te vermaken. Iedereen praatte en lachte. Toen de volwassenen het zo druk hadden, besloot ik dat ik ook iets leuks wilde doen.
Wij woonden dicht bij de rivier de Mondego, en ik had wel zin om te gaan vissen. Ik wilde er niet alleen op uit, dus besloot ik mijn zusje van vier mee te nemen. Ik had het gevoel dat ik mijn ouders moest laten weten waar we naartoe gingen. Maar zij hadden het zo druk, dat ik besloot maar niets te zeggen.
We liepen langs de rivier totdat we een mooi plekje hadden gevonden. Ik gaf mijn zusje wat steentjes die ze in het water kon gooien terwijl ik zat te vissen.
Al snel merkten mijn ouders dat mijn zusje en ik niet thuis waren. Ze reden stad en land af om ons te zoeken. Vele uren later zag mijn vader dat mijn visspullen weg waren. Dus liepen hij en mijn moeder langs de rivier totdat ze ons vonden.
Mijn ouders waren opgelucht toen ze ons hadden gevonden, maar ze waren ook teleurgesteld in mij. Het was heel gevaarlijk om zonder ouders bij de rivier te spelen, vooral voor mijn zusje.
Van die ervaring heb ik geleerd dat we altijd met onze ouders moeten praten — en naar ze moeten luisteren. Zij hebben het beste met ons voor. Ik heb ook geleerd dat het belangrijk is om naar de Heilige Geest te luisteren. De Heilige Geest probeerde me te vertellen dat ik niet mocht gaan vissen zonder dat mijn ouders te laten weten. Maar ik luisterde niet. En hoewel we plezier hadden, verkeerden mijn zusje en ik in gevaar. Als wij goed naar onze ouders en de Heilige Geest luisteren, zullen we veilig zijn.
Illustraties Casey Nelson