Tot weerziens
Een nieuwe lofzang zingen
Een bekende lofzang met een onbekend melodie maakte mij duidelijk dat ik kan blijven doen wat ik altijd heb gedaan of kan groeien op manieren die alleen de Heer voor mogelijk houdt.
Toen de bisschop de namen van de leden voorlas die van hun roeping werden ontheven, zuchtte ik en keek ik neer op mijn werkloze handen. Ik werd ontheven als eerste raadgeefster in het ZHV-presidium. Ik vond het moeilijk om afscheid te nemen van de roeping waar ik zo van had genoten en van de nauwe band met de andere zusters in het presidium.
Toen ik de namen van het nieuwe presidium hoorde, voelde ik een bevestiging van de Geest, die me liet weten dat alles goed zat. Deze nieuwe zusters waren door de Heer gekozen om dit werk te doen. Toen ik ter steunverlening mijn hand opstak, wist ik dat ze goed werk zouden verrichten en dat ik op andere manieren dienstbaar kon zijn. Ik voelde me dankbaar en rustig.
Toen was het tijd om de avondmaalslofzang te zingen. De bisschop kondigde een nieuwe versie van een oude lievelingslofzang aan, ‘In Christus’ kerk zijn wij tezaam’ (lofzang 118). Toen ik naar de prelude van het orgel luisterde, voelde ik het rustige gevoel wegebben. ‘Waarom kunnen we niet de vertrouwde versie zingen?’, vroeg ik me af. ‘Die vind ik veel beter.’ Maar toen ik begon te zingen, werd mijn ziel door de pracht van de nieuwe melodie geraakt en besefte ik dat de melodie heel mooi bij deze woorden paste. Door de muziek ging ik de betekenis van de lofzang op een andere manier bekijken.
Plotseling kwamen deze lofzang en mijn ontheffing door een krachtige inwerking van de Geest in mijn gemoed samen. Het nieuwe presidium zou hetzelfde werk doen wat ik had gedaan, maar met andere handen en een fris perspectief — net als de lofzang dezelfde boodschap maar een andere melodie had. En ik zou een nieuwe roeping krijgen die bij mijn melodie paste. Door die verandering zou ik groeien op manieren die ik me niet zou kunnen voorstellen als ik op mijn oude plek was blijven zitten.
Ik heb altijd geweten dat het evangelie en de organisatie van de kerk alle leden op verschillende manieren tot zegen zijn. We leren hoe we moeten leiden en moeten volgen, en het leerproces herhaalt zich gedurende ons leven. Maar tijdens die avondmaalsdienst besefte ik dat als wij naar de Geest luisteren, we bij elke verandering de wonderbaarlijke onveranderlijkheid van het plan van onze hemelse Vader zullen herkennen.
Foto-illustratie John Luke