Τελικώς, άκουσα
«Είναι μια παλιά φίλη και δεν βγαίνω ραντεβού», είπα στον εαυτό μου. Τότε γιατί το Πνεύμα εξακολουθούσε να με προειδοποιεί ότι δεν θα έπρεπε να είμαι εκεί;
Οταν ήμουν στο κολέγιο, ευλογήθηκα με μία ενδιαφέρουσα πρακτική εκπαίδευση σε μια πόλη μακριά από το σπίτι μου. Εκεί κοντά ζούσε μια παλιά φίλη μου και μολονότι δεν είχαμε την ίδια πίστη, οι διαφορές μας δε μας απέτρεψαν να έχουμε μια κοινωνική φιλία.
Όταν πρωτοσυνάντησα τη Μαντλίν (το όνομα έχει αλλάξει), εργαζόμασταν και οι δύο με μία άλλη νέα γυναίκα, η οποία ήταν σπουδαίο παράδειγμα Αγίας των Τελευταίων Ημερών. Θυμάμαι ότι το Πνεύμα υπεδείκνυε ελαφρές διαφορές ανάμεσα στις δύο νέες γυναίκες, εξηγώντας πώς ακόμα και οι μικρές διαφορές μπορούν να θέσουν μια πορεία για την κατοπινή ζωή. Επί χρόνια θυμόμουν αυτές τις πνευματικές εντυπώσεις.
Τώρα, μετά την εκ νέου σύσφιξη των σχέσεων έπειτα από μερικά χρόνια, η Μαντλίν κι εγώ σχεδιάζαμε να κάνουμε ξανά παρέα. Όταν έφθασε το απόγευμα, ήμουν περίεργα νευρικός. Πήρα το τρένο για την πόλη της και καθώς πλησίαζα, μια φωνή μέσα στο νου και την καρδιά μου, έλεγε: «Θα πρέπει να βγαίνεις ραντεβού μόνο με ανθρώπους που έχουν υψηλά πρότυπα».
«Μα, δεν είναι ραντεβού», σκέφτηκα. «Απλώς θα συναντήσω μια παλιά φίλη». Το Πνεύμα επανέλαβε την προειδοποίηση, πιέζοντάς με, ώσπου κατάλαβα ότι ήταν πράγματι ραντεβού και άρχισα να αναρωτιέμαι για τα τωρινά πρότυπα και τον τρόπο ζωής της φίλης μου. «Ξέρει ότι είμαι Άγιος των Τελευταίων Ημερών», δικαιολογήθηκα χρησιμοποιώντας τη λογική. «Είναι εξοικειωμένη με τα πρότυπά μου και δε θα υπάρξει πρόβλημα».
Όμως, άρχισα να αναρωτιέμαι αν οι «αμυδρές διαφορές» που είχα προσέξει παλιότερα, είχαν σταθεί αιτία να απομακρυνθούν οι δρόμοι μας περισσότερο από όσο περίμενα. Ακολούθησα, λοιπόν, την παρότρυνση του Πνεύματος και τηλεφώνησα στη φίλη μου για να ακυρώσω τη συνάντηση. Φοβόμουν τόσο μήπως την προσβάλω. Πώς μπορούσα να εξηγήσω πνευματικές εντυπώσεις σε μία φίλη που δεν εκτιμά την αποστολή του Αγίου Πνεύματος;
Εξήγησα ότι δεν αισθανόμουν άνετα με μία από τις δραστηριότητες που είχαμε σχεδιάσει και ήλπιζα ότι αυτό θα μου έδινε έναν αποδεκτό λόγο για να μη βγούμε. Απογοητεύτηκε και προσφέρθηκε να αλλάξουμε τα σχέδιά μας. Ανακουφίστηκα και συμφώνησα στην αλλαγή, διότι σκέφτηκα: «Ίσως ήταν η δραστηριότητα για την οποία με προειδοποιούσε το Πνεύμα». Όμως το άγχος μου δεν έφευγε.
Διασκεδάσαμε εκείνο το βράδυ, όμως από καιρού εις καιρό το Πνεύμα μου έλεγε ότι η προειδοποίηση που είχα νωρίτερα, ήταν σημαντική. Στην αρχή, τίποτα δεν έδειχνε ανησυχητικό, όμως καθώς προχωρούσε η βραδιά, γινόταν πιο ξεκάθαρο ότι μολονότι προερχόμασταν ίσως από παρόμοιες αφετηρίες, οδεύαμε σε εντελώς διαφορετικές διευθύνσεις. Τα πρότυπά μας δεν ήταν ίδια—ακόμα και σε μικρά πράγματα. Όταν παρήγγειλε κρασί, της εξήγησα ότι θα προτιμούσα να μην πληρώσω για αλκοόλ. Σεβάστηκε την επιθυμία μου και το πλήρωσε μόνη της.
Η πνευματική ανησυχία μου εξακολουθούσε να μεγαλώνει όσο προχωρούσε η βραδιά. Καθώς τελείωνε το δείπνο, ήμουν έτοιμος να φύγω, γιατί ήξερα ότι το τελευταίο βραδινό τρένο έφευγε σε λίγο και έμενα πολύ μακριά ώστε να πάρω ταξί. Καταλαβαίνοντας την ανησυχία μου, η φίλη μου είπε ότι μπορούσα να κοιμηθώ σπίτι της. Τώρα το Πνεύμα δε με άφηνε στιγμή, επιβεβαιώνοντας αυτό που ήδη ήξερα: το να μείνω δεν ήταν κάποια επιλογή.
Συνοδεύοντάς την έως το σπίτι της, προσπάθησα πολύ να δείξω ήρεμος. «Σίγουρα δε θέλεις να μείνεις;» ρώτησε. Ήμουν σίγουρος. Δεν ήταν πιεστική ούτε προσβλητική, όμως το Πνεύμα μου μιλούσε ήρεμα αλλά πιο ξεκάθαρα από τον ήχο κεραυνού. Δεν έπρεπε να χάσω το τρένο.
Περίμενα μέχρι να βεβαιωθώ ότι μπήκε σπίτι της κι ύστερα έτρεξα όσο γρηγορότερα μπορούσα για να φτάσω έγκαιρα στο σταθμό του τρένου. Δεν μπορούσα να μη σκέφτομαι τον Ιωσήφ στην Αίγυπτο, όταν έτρεξε μακριά από τον πειρασμό (βλέπε Γένεση 39:7–12).
Καθώς ξαναθυμάμαι τα γεγονότα εκείνης της βραδιάς, νιώθω φόβο αλλά και ευγνωμοσύνη: φόβο για το τι θα μπορούσε να συμβεί και ευγνωμοσύνη για τη συντροφιά του Αγίου Πνεύματος. Το Πνεύμα μίλησε και μολονότι θα έπρεπε να είχα ενεργήσει πολύ νωρίτερα, χαίρομαι που τελικά άκουσα.
Είναι φανερό ότι ο τρόπος που έβλεπα την κατάσταση εκείνο το βράδυ, οπωσδήποτε δεν ήταν τόσο ξεκάθαρος, όσο του Κυρίου. Όπως κατέγραψε ο Ησαΐας:
«Επειδή οι βουλές μου δεν είναι βουλές σας ούτε οι δρόμοι σας οι δικοί μου δρόμοι, λέει ο Κύριος.
»Αλλ’ όσο ψηλοί είναι οι ουρανοί από τη γη, έτσι και οι δρόμοι μου είναι ψηλότεροι από τους δρόμους σας, και οι βουλές μου από τις δικές σας βουλές» (Ησαΐας 55:8–9).
Ορισμένες επιλογές που έχουμε να κάνουμε στη ζωή, γίνονται γρήγορα και ξεχνιούνται. Υπάρχουν άλλες επιλογές που έρχονται μαζί με μαθήματα, τα οποία καλά θα κάνουμε να μην τα ξεχάσουμε ποτέ. Είμαι τόσο ευγνώμων που γνωρίζω ότι όταν ακούμε προσεκτικά τις παροτρύνσεις του Αγίου Πνεύματος—και όταν το κάνουμε αμέσως—μπορούμε ευκολότερα να παραμείνουμε στο δρόμο που έθεσε για εμάς ο Ιησούς Χριστός να ακολουθήσουμε.
Εικονογράφηση υπό Jeff Ward