Ο μεσολαβητής Ιησούς Χριστός
Από το “The Mediator,” Ensign, Μάιος 1977, 54–56.
Ο Ιησούς Χριστός, ο Μεσολαβητής μας, πληρώνει το τίμημα, το οποίο δεν είμαστε εις θέσιν να πληρώσουμε εμείς, ούτως ώστε να μπορέσουμε να επιστρέψουμε και να ζήσουμε με τον Επουράνιο Πατέρα μας.
Επιτρέψατέ μου να σας πω μία ιστορία—μία παραβολή.
Ήταν κάποτε ένας άνδρας, ο οποίος ήθελε κάτι πάρα πολύ. Φαινόταν πιο σημαντικό από οτιδήποτε άλλο στη ζωή του. Προκειμένου να αποκτήσει αυτό που επιθυμούσε, επιβαρύνθηκε με [ανέλαβε] ένα μεγάλο χρέος.
Είχε λάβει προειδοποίηση για αυτό το μεγάλο χρέος και πιο συγκεκριμένα για τον πιστωτή του, αυτόν που του δάνεισε τα χρήματα. Όμως, φαινόταν τόσο σημαντικό γι’ αυτόν να αποκτήσει αυτό που ήθελε εδώ και τώρα. Ήταν σίγουρος ότι μπορούσε να το πληρώσει αργότερα.
Συνεπώς, υπέγραψε ένα συμβόλαιο. Θα το αποπλήρωνε τελικώς. Δεν ανησυχούσε τόσο πολύ για αυτό, διότι η ημερομηνία εξοφλήσεως φαινόταν ότι αργούσε. Είχε αυτό που ήθελε τώρα και αυτό φαινόταν σημαντικό.
Σκέψεις σχετικώς με τον πιστωτή ήταν πάντοτε παρούσες στο νου του και έκανε περιστασιακές [μικρές] πληρωμές κατά καιρούς, σκεπτόμενος κάπως ότι η ημερομηνία εξοφλήσεως του συνολικού ποσού δεν θα έφθανε ποτέ.
Δικαιοσύνη ή ευσπλαχνία;
Όμως όπως έρχεται πάντοτε, ήλθε η ημέρα και το συμβόλαιο κατέστη ληξιπρόθεσμο. Το χρέος δεν είχε αποπληρωθεί. Ο πιστωτής του ενεφανίσθη και απαίτησε πληρωμή εις το ακέραιον.
Μόνον τότε συνειδητοποίησε ότι ο πιστωτής του όχι μόνον είχε τη δύναμη να ανακτήσει [πάρει] όλα όσα του ανήκαν, αλλά και τη δύναμη επίσης να τον ρίξει στη φυλακή.
«Δεν μπορώ να σε πληρώσω, διότι δεν έχω αυτή τη δυνατότητα», εξομολογήθηκε.
«Τότε», είπε ο πιστωτής, «θα πάρουμε την περιουσία σου και θα πας στη φυλακή. Συνεφώνησες σε αυτό. Ήταν επιλογή σου. Υπέγραψες στο συμβόλαιο και τώρα πρέπει να εκτελεσθεί».
«Μπορείς να δώσεις παράταση ή να διαγράψεις το χρέος;» ικέτευσε ο οφειλέτης. «Διευθέτησε έναν τρόπο για εμένα να διατηρήσω όλα όσα έχω και να μην πάω στη φυλακή. Σίγουρα πιστεύεις στην ευσπλαχνία; Δεν θα δείξεις ευσπλαχνία;»
Ο πιστωτής απήντησε: «Η ευσπλαχνία είναι πάντοτε τόσο μονόπλευρη. Θα εξυπηρετούσε μόνον εσένα. Εάν σου δείξω ευσπλαχνία, αυτό θα με άφηνε απλήρωτο. Απαιτώ δικαιοσύνη. Πιστεύεις στη δικαιοσύνη;»
«Πίστευα στη δικαιοσύνη, όταν υπέγραψα το συμβόλαιο», είπε ο οφειλέτης. «Ήταν με το μέρος μου, διότι νόμιζα ότι θα με προστάτευε. Δεν χρειαζόμουν την ευσπλαχνία τότε ούτε σκέφθηκα ότι θα την χρειαζόμουν ποτέ».
«Η δικαιοσύνη απαιτεί να πληρώσεις κατά το συμβόλαιο ή να υποστείς την τιμωρία», απήντησε ο πιστωτής. «Αυτός είναι ο νόμος. Έχεις συμφωνήσει με αυτόν και κατ’ αυτόν τον τρόπο πρέπει να γίνει. Η ευσπλαχνία δεν μπορεί να ληστέψει τη δικαιοσύνη».
Εκεί ήσαν: Ο ένας να ζητεί δικαιοσύνη και ο άλλος να παρακαλεί για ευσπλαχνία. Κανείς δεν μπορούσε να υπερισχύσει [νικήσει] παρά μόνον εις βάρος του άλλου.
«Εάν δεν διαγράψεις το χρέος, δεν θα υπάρξει ευσπλαχνία», παρακάλεσε ο οφειλέτης.
«Εάν το κάνω, δεν θα υπάρξει δικαιοσύνη», ήταν η απάντηση.
Αμφότεροι οι νόμοι, φαινόταν ότι δεν μπορούσαν να εξυπηρετηθούν. Υπάρχουν δύο αιώνια ιδανικά που φαίνεται ότι αντικρούονται μεταξύ των. Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος, ούτως ώστε να εξυπηρετηθεί πλήρως η δικαιοσύνη και η ευσπλαχνία επίσης;
Υπάρχει ένας τρόπος! Ο νόμος της δικαιοσύνης μπορεί να ικανοποιηθεί πλήρως και η ευσπλαχνία μπορεί να δοθεί πλήρως—αλλά απαιτείται κάποιος άλλος. Και έτσι έγινε αυτήν τη φορά.
Ο Μεσολαβητής του
Ο οφειλέτης είχε έναν φίλο. Ήλθε να βοηθήσει. Εκείνος γνώριζε τον οφειλέτη καλά. Τον νόμιζε ανόητο που είχε εμπλακεί σε μία τέτοια δυσάρεστη θέση. Παρ’ όλα αυτά, ήθελε να βοηθήσει, επειδή τον αγαπούσε. Μπήκε ανάμεσά τους, αντιμετώπισε τον πιστωτή και έκανε την εξής προσφορά: «Θα πληρώσω το χρέος, εάν απαλλάξεις τον οφειλέτη από το συμβόλαιό του, ούτως ώστε να μπορεί να διατηρήσει την περιουσία του και να μην πάει στη φυλακή».
Καθώς ο οφειλέτης συλλογιζόταν την προσφορά, ο μεσολαβητής προσέθεσε: «Απαιτούσες δικαιοσύνη. Αν και δεν μπορεί να σε πληρώσει, θα το κάνω εγώ. Θα έχεις λάβει δικαιοσύνη και δεν μπορείς να ζητήσεις περισσότερα. Δεν θα ήταν δίκαιο».
Και έτσι ο πιστωτής συνεφώνησε.
Ο μεσολαβητής εστράφη κατόπιν στον οφειλέτη. «Εάν πληρώσω το χρέος σου, θα με αποδεχθείς ως πιστωτή σου;»
«Ναι, ναι», είπε ο οφειλέτης. «Με σώζεις από τη φυλακή και μου δείχνεις ευσπλαχνία».
«Τότε», είπε ο ευεργέτης [αυτός που βοηθά], «θα μου πληρώσεις το χρέος και εγώ θα θέσω τους όρους. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά θα είναι δυνατόν. Θα παρέχω έναν τρόπο. Δεν χρειάζεται να πας φυλακή».
Και έτσι ο πιστωτής πληρώθηκε εις το ακέραιον. Είχε λάβει δικαιοσύνη. Δεν είχε σπάσει το συμβόλαιο. Ο οφειλέτης, με τη σειρά του, είχε λάβει ευσπλαχνία. Αμφότεροι οι νόμοι είχαν εκπληρωθεί. Επειδή υπήρξε ένας μεσολαβητής, η δικαιοσύνη είχε ικανοποιηθεί πλήρως και η ευσπλαχνία ομοίως.
Ο Μεσολαβητής μας
Καθένας εξ ημών ζει με κάποιου είδους πνευματική πίστωση, με ένα χρέος. Μία ημέρα ο λογαριασμός θα κλείσει, η εξόφληση θα απαιτηθεί. Όσο απρόσεκτα και αν το βλέπουμε τώρα, όταν έλθει αυτή η ημέρα και η κατάσχεση θα επίκειται [θα είναι κοντά], θα ψάξουμε γύρω μας με αγωνία κάποιον, οιονδήποτε να μας βοηθήσει.
Και με τον αιώνιο νόμο, δεν μπορεί να δοθεί ευσπλαχνία εκτός και αν υπάρχει κάποιος που είναι πρόθυμος και εις θέσιν να αναλάβει το χρέος μας και να πληρώσει το τίμημα και να διευθετήσει τους όρους για τη λύτρωσή μας.
Αν δεν υπάρχει ένας μεσολαβητής, αν δεν έχουμε έναν φίλο, όλο το βάρος της δικαιοσύνης πρέπει να πέσει επάνω μας. Η πλήρης πληρωμή κάθε παραβάσεως, όσο ελάσσων ή όσο βαθεία είναι, θα μας αποσπασθεί [παρθεί] στο έπακρο.
Όμως, να γνωρίζετε αυτό: Η αλήθεια, η ένδοξη αλήθεια, διακηρύσσει ότι υπάρχει ένας τέτοιος Μεσολαβητής. «Επειδή, ένας Θεός υπάρχει, ένας είναι και ο μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός» (Προς Τιμόθεον Α΄ 2:5). Μέσω Εκείνου, μπορεί να δοθεί πλήρως ευσπλαχνία στον καθέναν εξ ημών χωρίς να θιγεί ο αιώνιος νόμος της δικαιοσύνης.
Η απόδοση ευσπλαχνίας δεν θα είναι αυτόματη. Θα είναι μέσω διαθήκης μαζί Του. Θα είναι με τους όρους Του, τους γενναιόδωρους όρους Του, οι οποίοι περιλαμβάνουν, απόλυτο βασικό χαρακτηριστικό, βάπτιση με κατάδυση για την άφεση των αμαρτιών.
Όλη η ανθρωπότητα μπορεί να προστατευθεί από τον νόμο της δικαιοσύνης και αμέσως σε όλους μας ατομικώς μπορεί να δοθεί η λυτρωτική και θεραπευτική ευλογία της ευσπλαχνίας.
Απεικόνιση υπό Dan Burr