Pagsaulog sa ika-75 ka Tuig sa Welfare
Daghang mga pakigpulong panahon sa ika-181nga Tinuig nga Kinatibuk-ang Komperensya sa Simbahan gipahinungod sa pagsaulog sa programa sa welfare sa Simbahan, karon anaa sa iyang ika-75 nga tuig.
Sa unang adlaw niini niadtong 1936, si Presidente David O. McKay, kanhi magtatambag sa Unang Kapangulohan, mipamatuod sa balaang dinasig nga gigikanan sa plano sa welfare sa Simbahan: “[Ang programa sa welfare] naestablisar pinaagi sa balaan nga pagpadayag, ug walay lain sa tibuok kalibutan nga epektibo kaayo nga moatiman sa iyang mga miyembro.”1
Setentay singko ka tuig ang miabut ug milabay. Ekonomikanhong mga saykol miagi niini ug nagsugod na usab. Ang kalibutan nakakita og dakong mga kausaban sa katilingban ug sa kultura, ug ang Simbahan adunay dakong kalamboan.
Apan ang mga pulong nga gipamulong sa balaan nga dinasig nga plano sa welfare sa Simbahan nianang adlaw niadtong 1936 tinuod karon sama kaniadto.
Mga Baruganan sa Welfare
Niadtong 1929 ang Estados Unidos nakasinati og dakong problema sa pinansyal sa dihang ang stock market nabangkaruta. Niadtong 1932 ang walay trabaho sa Utah mabut og 35.8 ka porsinto.
Bisan og ang Simbahan adunay mga baruganan sa welfare nga nahan-ay, lakip na ang sistema sa balay-tipiganan ug mga programa sa pagtabang sa mga miyembro nga makakita og trabaho, daghang mga miyembro ang miadto sa gobyerno para tabangan.
“Ako nagtuo nga adunay nagkadaghan nga disposisyon sa mga tawo nga maningkamot nga makakuha gikan sa gobyerno sa Estados Unidos nga nangandoy nga dili makabayad niini,” mikomentaryo si Presidente Heber J. Grant (1856–1945) niining panahona.2
Ang mga lider sa Simbahan gusto nga motabang sa naglisud nga mga miyembro nga dili makapahimo nilang tapulan ug pagbati nga angayan sa tabang. Ang tumong mao ang pagtabang sa mga tawo sa pagtabang sa ilang mga kaugalingon nga mahimong independente.
Niadtong 1933 ang Unang Kapangulohan mipahibalo: “Ang atong maayo og lawas nga mga miyembro kinahanglang dili, gawas ang katapusang solusyon, nga mabutang sa pagpakaulaw sa pagdawat og butang nga libre. … Ang mga opisyal sa Simbahan nga maoy mohatag og tabang kinahanglang mohimo og mga paagi diin ang tanang maayo og lawas nga mga miyembro kinsa nanginahanglan, mohimo og kompensasyon alang sa tabang nga nadawat pinaagi sa paghimo og matang sa serbisyo.”3
Uban sa baruganan nga nahan-ay ug ang hugot nga pagtuo sa mga Santos naglihok, ang indibidwal nga mga yunit sa Simbahan ingon man usab sa Simbahan nagtrabaho sa pag-organisar og mga klase sa panahi, pag-canning, pagkoordinar sa mga proyekto sa pagtrabaho, pagpanag-iya ug mga uma, ug paghatag og gibug-aton sa pagkamatarung, pagdaginot, ug independente nga pagpuyo.
Ang Plano sa Welfare sa Simbahan
Uban sa organisasyon sa Church Security Plan (ginganlan og usab nga Church Welfare Plan niadtong 1938), ang mga tawo gihatagan og oportunidad sa pagtrabaho, hangtud asa kutob ang ilang abilidad, alang sa tanan nga tabang nga ilang nadawat. Ang plano nagtudlo sa mga tawo sa pagpaninguha sa “ilang kaugalingon” kay sa mangayo sa uban para sa handout.
“Ang atong nag-una nga katuyoan mao ang pagpahimutang og … usa ka sistema diin ang tunglo sa pagkatapulan mawala, ang kadautan sa limos mawagtang, ug ang pagkagawasnon, kakugi, pagdaginot, ug respito sa kaugalingon sa makausa pa maestablisar sa atong katawhan,” Gisulti ni Presidente Grant atol sa kinatibuk-ang komperensya niadtong Oktubre 1936. “Ang trabaho kinahanglan nga ipataas og balik isip nagmando nga baruganan sa mga kinabuhi sa atong mga miyembro sa Simbahan. “4
Sa milabay nga mga katuigan, ang sistema sa welfare sa Simbahan naglakip sa daghang mga programa: Social Services (karon LDS Family Services), LDS Charities, Humanitarian Services, ug Emergency Response. Kini nga mga programa ug ang uban nakapanalangin sa mga kinabuhi sa gatusan ka liboan sa sulod ug gawas sa Simbahan.
Moabut ngadto sa Internasyonal
Bisan human matapos ang Dakong Depresyon sa pagsugod sa Ikaduhang Gubat sa Kalibutan, si Presidente J. Reuben Clark Jr., Ikaduhang Magtatambag sa Unang Kapangulohan, mipadayag sa pagpadayon sa programa sa welfare. Niadtong Oktubre 1945, ang Presidente sa Estados Unidos nga si Harry S. Truman mitawag sa Presidente sa Simbahan nga si George Albert Smith (1870–1951) aron sa pagsusi unsaon ug kanus-a mahatud ang mga suplay ngadto sa mga dapit nga naguba sa gubat. Sa katingala ni Presidente Truman, ang mga lider sa Simbahan mitubag nga ang pagkaon ug mga sinina ug ubang mga suplay nakolekta na ug andam na nga ipadala.
Paglabay sa panahon, ang Simbahan mipalapad sa mga pasilidad ug mga programa sa welfare aron maapil ang ubang mga bahin sa panginahanglan, lakip sa hiyograpikanhong mga dapit. Niadtong mga 1970, ang Simbahan mipalapad sa mga proyekto sa welfare ngadto sa Mexico, England, ug sa mga Isla sa Pasipiko. Panahon sa misunod nga dekada ang Argentina, Chile, Paraguay, ug Uruguay nahimong unang mga nasud nga gawas sa Estados Unidos nga midawat sa employment centers sa Simbahan.
Sa pagsugod sa Church Humanitarian Services niadtong 1985, ang internasyonal nga paningkamot sa Simbahan sa welfare midako pag-ayo ingon nga ang mga sinina ug ubang mga suplay gilahi-lahi na para ipadala sa tibuok kalibutan agig tubag sa kakabus ug mga katalagman.
Karon ang pagdaghan sa mga miyembro sa Simbahan, ilabi na sa naglambo nga mga nasud, naghatag og bag-ong mga hagit, unsa nga programa sa welfare ang mohaum.
Usa ka dinasig nga Plano alang Karon
Ang sukaranang mga baruganan sa welfare—pagpaningkamot sa kaugalingon ug kakugi— nagpabilin nga mao ra karon sa dihang ang Ginoo misugo kang Adan, “Sa singot sa imong nawong magakaon ikaw sa tinapay” (Genesis 3:19).
Sa ulahing mga adlaw “ang Ginoo mipahayag, “Ug ang balay tipiganan pagadumalahon pinaagi sa mga halad sa mga sakop sa simbahan; ug ang mga biyuda ug mga walay ginikanan pagahatagan, ingon usab ang mga kabus” (D&P 83:6). Dayon Siya mipahinumdom nato, “Apan kini kinahanglan pagahimoon sa akong kaugalingon nga pamaagi” (D&P 104:16).
Ang mga baruganan sa welfare naglihok diha sa mga kinabuhi sa mga miyembro sa tibuok kalibutan isip inadlaw adlaw nga baruganan diha sa indibidwal nga mga panimalay.
“Ang kalig-on sa Simbahan ug ang tinuod nga balay tipiganan sa Ginoo anaa sa mga panimalay ug sa mga kasingkasing sa iyang mga katawhan,” miingon si Elder Robert D. Hales sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles.5
Samtang ang mga indibidwal mopalambo sa ilang kaugalingong pagpaningkamot pinaagi sa hugot nga pagtuo ni Jesukristo, ang taas nga tumong sa programa, sumala sa gipasabut ni Presidente Clark, nagpadayon sa pagkatuman: “ang pagtukod og kinaiya diha sa mga miyembro sa Simbahan, mga tighatag ug mga tigdawat, pagluwas sa tanan nianang pinakamaayo sa ilang pagkatawo, ug [modala] ngadto sa pagpamulak ug pagpamunga ang natago nga kabuhong sa espiritu, nga kon huna-hunaon mao ang misyon ug katuyoan ug rason nga ania kini nga Simbahan.”6
Presidente David O. McKay, Heber J. Grant, ug J. Reuben Clark Jr. (wala ngadto sa tuo) sa pagbisita sa Unang Kapangulohan sa Welfare Square niadtong 1940.
Bisan ang paghimo og mga pan (ibabaw sa wala), magtanom og uba (ibabaw sa tuo), o paghatag og tabang sa laing mga paagi, ang programa sa Simbahan sa Welfare gitumong sa pagpalambo og pagpaningkamot sa kaugalingon pinaagi sa hugot nga pagtuo ni Jesukristo.