Mawala na ang Kalisdanan
Moabut ang panahon nga kita wala na unyay kalisdanan ug, uban sa tabang sa Dios, makagawas gikan sa kangitngit ngadto sa tumang kahayag.
Usa sa nindot nga himno kabahin sa Pagpahiuli, gisulat ni Parley P. Pratt, naghisgut kon sa unsang paagi ang kangitngit sa apostasiya napulihan sa mahimayaong kahayag sa kamatuoran nga napahiuli:
Miabut na ang kabuntagon;
Mikayab bandilas Zion! …
Ang adlaw nga masanagon
Midan-ag nga harianon.
Makapainteres, si Apostol Pablo naggamit usab sa simbolo sa kahayag sa pagpasabut giunsa niya sa pagpamatuod nga “kami ginasakit sa tanang paagi, apan wala manghiubos; nangalibog, apan wala kawad-i sa paglaum; ginalutos, apan wala ikapanugyan; gipamunalan hangtud sa pagkapukan, apan wala mangalaglag” (2 Mga Taga-Corinto 4:8–9).
Iyang gipasabut ang iyang pagkalingkawas gikan sa ngilit sa espirituhanong kangitngit niini nga paagi: “Kay ang Dios, nga nag-ingon gikan sa kangitngit may kahayag nga mosidlak, mao siya ang nagasidlak dinhi sa among mga kasingkasing, aron sa paghatag kanamo sa kahayag sa kahibalo sa himaya sa Dios, nga anaa sa nawong ni Jesukristo” (2 Mga Taga-Corinto 4:6).
Kadaghanan kanato adunay panahon sa atong kinabuhi nga kita mosagubang og mga kalisdanan. Mamugna ang unos, mohurus ang hangin, mobundak ang ulan, mobaha pag-ayo. Ingon og wala nay kahumanan ang mga kalisud, nga yano lang natong atubangon ang kaugmaon nga walay kasiguradoan ug anaa ang pagduha-duha, pagsulay ug kalisdanan.
Ingon man nga makasinati og panagsa nga unos ug panugdog, kita makasinati og makalilisang nga mga bagyo sa kagubot, nga makapawala sa atong pagsalig ug makauyog sa bili sa atong kaugalingon. Ang tanan nga mahinungdanon para kanato sa kalit lang mahimong temporaryo, modalin-as lang sa atong mga tudlo. Mga dagkong kausaban sa kinabuhi makapawala sa balanse sa atong kinabuhi, makasamok sa atong normal nga mga buluhaton.
Tingali ang wala damha nga pagkatangtang sa trabaho milungtad og dugay kaayo nga pagka walay trabaho, ang kakulang sa kwarta nag-limit sa pagpili, o ang krisis makahatag og problema sa pinansyal. Tingali ang gipaabut nga retirement human sa taas, busy, ug mabungahong pagpanarbaho nahimong nakawang. Tingali ang kalit nga sakit o makapasubo nga pagka-angol makahimo kanatong “walay mabuhat,” walay mahimo, walay paglaum, ug walay kasiguradoan. Sa ingon nga mga sirkumstansya, maanaa dayon ang kahadlok, samtang lisud sa pagpadayon nga may pagtuo.
Ako mismo nasayud niining tanan. Samtang nagpaayo gikan sa opera sa pagtangtang sa duha ka dagkong mga tumor sa utok, misinati ko og mga panahon sa kasubo ug kadismaya gikan sa emosyonal ug mental nga epekto niini. Akong nadiskobrehan nga madutlan diay ko dili sama sa akong gihunahuna sa una. Ang pagpatambal wala makatabang, ug ang pagbalik sa sakit kausa o kaduha nakadugang sa akong depresyon. Naluoy ko sa akong kaugalingon.
Paghukom nga Magmalipayon
Dayon talagsaong mga butang ang nahitabo. Ang buotang mga higala ug gisaligan nga mga lider sa Simbahan mihatag sa ilang suporta ug pagsabut, ug misugod ko sa pagpaminaw sa ilang tambag ug midawat sa ilang pag-awhag. Usa ka gabii na kaayo samtang gipakigbahin nako ang akong kaguol ngadto sa among kinamanghurang anak nga lalaki, siya miingon, “Nan, Pa, nagtuo ko kanunay nga ang kalipay usa ka desisyon.” Husto siya.
Nakaplagan nako akong kaugalingon nga mas mapasalamaton sa tanang mga panalangin nga akong gitagamtam. Ako mismo nakadiskobre nga “kining matanga [sa pagsulay] dili mahimo sa pagpagula gawas sa paagi sa pag-ampo ug pagpuasa” (Mateo 17:21).
Mibati ko sa kalig-on, makapabag-ong gahum, ug gugma sa Manluluwas. Sama ni Pablo, nalipay ko diha sa kahibalo nga ang pag-antus, kasakitan, ug katalagman dili makapahilayo kanako gikan sa gugma ni Kristo (tan-awa sa Mga Taga-Roma 8:35).
Swerte lang, ang malaumon ug siguradong kamatuoran mao nga bisan unsa pa ang mahitabo, kita makabati og kalig-on ug kadasig. Ang atong mga palas-anon magkagaan, bisan kon dili kini mawala diha-diha dayon. Kita makagawas gikan sa lawom nga kangitngit, mas lig-on ug mas determinado sa pagbuhat sa eksakto nga butang ug mas maayo nga mga katawhan.
Namatud-an na taliwala sa grabeng kalisdanan, kita makapalambo og kinaiya nga makaatubang ug makabuntog sa umaabot nga mga pagsulay. Isip resulta, atong magamit ang atong mga kasinatian sa pagbayaw ug pagsabut sa uban. Ang atong ehemplo sa personal nga paglahutay makahatag og paglaum sa uban ug makadasig sa atong pamilya. Kita mahimong mas haum alang sa umaabut.
Samtang dugay mawala ang kalisdanan, kita makapili sa pagbiya niini bisan kanus-a. Ang saad sa Ginoo ngari kanato sama ngadto nila ni Alma ug sa iyang mga katawhan taliwala sa lisud kaayo nga pagpanggukod:
“Ihangad ang inyong mga ulo ug pagmadasigon, kay Ako nasayud sa pakigsaad diin kamo mihimo ngari kanako; ug Ako makigsaad uban sa akong mga katawhan ug moluwas kanila gikan sa pagkaulipon.
“Ug Ako usab mopagaan sa mga alantuson diin anaa gitungtong diha sa inyong mga abaga, gani kamo dili makabati kanila diha sa inyong mga buko-buko” (Mosiah 24:13–14).
Dugang pa, ang Ginoo misiguro, “Dili ko kamo pagabiyaan nga daw mga ilo: ako mobalik ra kaninyo” (Juan 14:18).
Pagtinguha og Langitnong Panabang
Ang langitnong panabang mahimong dili makita diha dayon. Mahimong dili dayon nato makita o masayran nga ang ubang mga palas-anon nga unta padulong na kanato nawala, gilikay kanato.
Ang Ginoo misiguro: “Tan-awa, sa pagkatinuod, sa pagkatinuod, Ako moingon nganha kanimo nga ang akong mga mata anaa kaninyo. Ako anaa sa inyong taliwala, ug kamo dili makakita kanako” (D&P 38:7).
Dayag lang, kita kinahanglan nga magmapainubsanon pag-ayo ngadto sa uban ug sa atong kaugalingon; sa kanunay nanginahanglan og panahon ang tanan aron masulbad. Bisan kon usahay ang atong pagtuo ingon og sama lang ka dako sa liso sa mustasa, samtang kita magpadayon, ang Balaanong Tabang mogiya kanato. Kon kita magtinguha og panabang sa langit, ato kining madawat—tingali sa paagi nga wala damha.
Atong makaplagan ang determinasyon nga magmapasalamaton sa mga butang nga anaa kanato, kaysa magmasulub-on sa mga butang nga nawala kanato. Makapainteres, kanunay kitang makadungog sa samang pahayag nga gisulti niadtong nawad-an og kalibutanong kabtangan tungod sa natural nga kalamidad, sama sa dako nga sunog, baha, o bagyo. Sa halos matag panghitabo, sila moingon, “Hinoon anaa pa kanato ang mahinungdanon kaayo.”
Ang pagpamatuod ni Pablo makapadasig:
“Ako nakakat-on man, sa pagpahaigo sa akong kaugalingon, sa bisan unsang kahimtang nga akong nahimutangan.
“Ako makamaong magkinabuhi sa kakabus, ug ako makamao usab nga magkinabuhi sa kadagaya: sa bisan unsa ug sa tanang pagkabutang nasinati ko ang tinago sa paagi sa pagpahimutang diha sa pagkabusog ug sa pagkagutom, sa kadagaya ug sa kawad-on.
“Mahimo ko ang tanang butang pinaagi kaniya nga nagapalig-on kanako” (Mga Taga-Filipos 4:11–13).
Sama sa nahisulat, “Ang tanan nga dili makiangayon kabahin sa kinabuhi mahimong mapahusto pinaagi sa Pag-ula ni Kristo.”2
Bisan unsa pa ang atong mga sirkumstansya, moabut ang panahon nga kita wala na unyay kalisdanan ug, uban sa tabang sa Dios, makagawas gikan sa kangitngit ngadto sa tumang kahayag.
Paghulagway pinaagi ni Allen Garns