Kami Namulong kang Kristo
“Ako Dili Makalimot Kaninyo”
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.
Samtang naglakaw ko padulong sa akong naandang sabot sa doktor, napuno ko sa kadasig ug paglaum. Pinaagi sa ultrasound akong nakita ang pitik sa kasingkasing sa akong puya, apan karon, pipila ka semana ang milabay, ang puya mas midako. Nakasinati na katulo sa milagro sa pagmabdos, kanunay gyud kong matingala.
Diyes minutos ang milabay naghilak ko nga nag-inusara sa akong sakyanan—ang imahe sa puya nga wala na magpitik ang kasingkasing naa kanunay sa akong hunahuna.
Pagkasunod mga adlaw, ingon og wala koy pamalatian. Mibati ko og kahaw-ang ug nag-inusara. Ang akong bana kinahanglan nga motrabaho, ug ang among tulo ka mga anak magdagandagan libut sa balay samtang ako dili madasigon nga mipakaon kanila ug milimpyo sa balay. Ingon og wala gyud ko didto. Inig-abut nako sa balay gikan sa mga buluhaton sa gawas, ang una nakong buhaton mao ang pagsusi kon duna bay mga missed call. Wala. Akong susihon akong email matag oras. Wala. Nagsugod ko sa paghunahuna kon ang akong mga higala ug mga silingan naghunahuna ba nako.Sila ba gyud akong mga higala? Wala ko makabantay sa paagi nga si Satanas miimpluwensya nako.
Gipakigbahin nako ang akong mga pagbati sa akong bana usa ka gabii, ug diha-diha dayon iyang nakita ang mga nanghitabo. Siya mipakigbahin sa 1 Nephi 21:15–16 kanako:
“Ako dili [maka]limot kaninyo, O balay ni Israel.
“Tan-awa, Ako mikulit kaninyo diha sa mga palad sa akong mga kamot; ang inyong mga paril anaa kanunay sa akong atubangan.”
Nakakat-on ug nakatuon nako sa Pag-ula sa una pa. Nasayud ko kon unsa kini. Apan napakyas ko sa hustong paggamit niini sa akong kinabuhi. Giantus na ni Jesus tanan nakong mga kasub-anan. Siya nasayud gayud unsay akong gibati.
“Ang Iyang labing maayo nga ehemplo, ang Pag-ula, nagkinahanglan kang Jesus sa pagsinati ‘sa tanang mga butang’ (D&P 88:6) ug miantus ‘sa kasakit sa tanan nga mga tawo’ (2 Nephi 9:21). Sa ingon kita nakasabut nga ang Pag-ula adunay mas lapad nga katuyoan kaysa paghatag og paagi sa pagbuntog sa sala. Kining labing dako sa tanan nga mga kalibutanong kalampusan naghatag sa Manluluwas og gahum sa pagtuman niini nga saad: ‘Kon kamo mobalik ngadto sa Ginoo uban ang hingpit nga katuyoan sa kasingkasing, … siya … moluwas kaninyo’ (Mosiah 7: 33).”1
Si kinsa ang mas maayo nga higala nga anaa para nako atol niining kalisud nga tinuorayng makasabut kanako? Akong naamguhan nga gikinahanglan nako ang Manluluwas aron sa pagtabang nako sa pagbuntog sa kasubo. Sa dihang miduol ko sa Ginoo, diha-diha dayon akong nabati Iyang gugma. Mibati ko nga kalma ug malinawon, ug nga si Jesus nakasabut nako nga labaw pa sa akong gihunahuna nga posible. Siya gayud ang matang sa higala nga akong gipangita human ako makuhaan [miscarriage]—ang matang sa higala nga gikinahanglan gyud nako.
Ako nasayud nga makaduol ko kanunay sa akong Manluluwas, dili lang kon maghinulsol ko sa akong mga sala apan sa panahon nga gikinahanglan nako Siya. Siya anaa kanunay. Kon kita mangita og tawo nga makasabut sa atong mga kasakit ug kasub-anan, dili nato kalimtan ang atong labing matinud-anon nga higala, si Jesukristo.
Ang akong bana mipakigbahin sa 1 Nephi 21:15–16 uban kanako. Akong naamguhan nga gikinahanglan nako ang Manluluwas aron sa pagtabang nako sa pagbuntog sa kasubo.
Paghulagway sa litrato pinaagi ni Welden C. Andersen