Usa ka Gasa alang ni Lola
Ang tagsulat nagpuyo sa California, USA.
Usa ka yano nga sulat sa pagpasalamat dako kaayo og bili sa akong lola.
Paghulagway pinaagi ni Roger Motzkus
Sa gamay pa ako, ang akong lola kanunayng adunay salo-salo alang kanako ug sa akong mga ig-agaw. Mga 14 kami kabuok, ug kanunay kaming maghinam-hinam kon si Lola moimbitar namo nga manihapon, sa pagkatulog sa ila, pagdula sa mga gabii ug sa mga holiday. Ang balay ni lola mao ang lugar nga adtoonon!
Kada kalihokan didto sa balay ni Lola makalingaw. Apan wala gayud ko maghunahuna sa panahon ug sa trabaho nga gihimo sa matag kalihokan. Nagtuo lang ko nga kini ang buhatunon sa mga lola, ug ganahan ko niini!
Human sa mga tuig sa makalingaw nga mga panumduman uban ang mga ig-agaw didto sa balay ni Lola, ang among pamilya mibalhin. Sa wala madugay ang akong lola miabut sa paggahin og espesyal nga adlaw uban namo sa among bag-o nga panimalay. Ang akong pamilya naghunahuna og dugay ug naglisud sa pagpangita og perpekto nga gasa alang kaniya. Siya adunay daghang butang kay ni bisan kinsa nga akong nailhan. Unsay among mahatag ni lola kinsa anaa sa tanang butang?
Nangayo ko og mga ideya ni Papa, ug siya misulti nako sa samang butang nga iyang isulti matag tuig: “Nganong dili ka mohimo og nindot nga sulat alang niya?” Nahutdan na ako og mga ideya, ug mao nga sayo sa pagkasunod buntag, sa wala pa magmata ang uban, milingkod ko sa lamesa sa kusina nga nagtiniil sa bugnaw nga salog ug mihimo kog espesyal nga sulat sa akong lola.
Sa sinugdanan naghunahuna ko kon unsay akong isulat gawas sa, “Ikaw talagsaon kaayo. Salamat sa tanan.” Samtang ako mitan-aw gawas sa bintana sa kusina sa mga lubi ug sa kalangitan, naghunahuna ako sa daghang mga butang nga nahimo ni Lola kanamo sulod sa daghang mga katuigan. Nakahinumdom ko nga ako wala gayud makasulti sa akong lola kon unsa gyud kanindot ngari kanako kadtong mga panahon nga nagkauban isip usa ka pamilya.
Sa akong sulat, akong gisultihan ang akong lola nga ako nahigugma kaniya, ug ako nagpasalamat kaniya alang sa tanang espesyal nga mga panumduman. Gipahibalo nako siya nga importante gihapon nako kini, bisan daghang mga tuig na ang milabay. Dayon akong gisulod ang sulat sa sobre, gihigtan og pula nga laso, ug mibalik sa akong init, dunay carpet nga kwarto.
Sa dihang miabut ang panahon nga ihatag na ngadto ni Lola ang iyang mga gasa, hinay-hinay nakong gikuha ang akong sulat. Wala ako masayud unsay akong bation sa akong regalo ngadto kaniya.
Ingon og nahibulong siya sa dihang gihatag nako kaniya ang sobre. Nagtan-aw ko pag-ayo samtang mainampingon niyang gigisi ang tumoy sa sobre ug mikuha sa sulat nga pink nga papel. Samtang nagbasa siya niini, siya misugod sa pagpahiyum ug mga luha miagas sa iyang mga mata. Wala ako sukad makakita ni lola nga mihilak kaniadto. Hinay siyang milingi ug mitan-aw nako sa iyang mainiton, ug brown nga mata. Siya mihung-hong, “Salamat, salamat. Abi nako og walay usa nga nahinumdom.”
Si lola, kinsa nakahimo og dako sa pagtukod og lig-on nga relasyon sa pamilya, walay ideya nga ako nakahinumdom o mapasalamaton niadtong mga panahon nga nagkauban. Iyang gitrapohan ang iyang mga mata ug miingon, “Kimberly, salamat. Kini mao ang labing nindot nga regalo ikahatag ni bisan kinsa nako.”
Gigakus nako si Lola, mibati sa iyang humok nga panit sa akong mga aping ug misimhot sa iyang “lola” nga kahumot nga sagul sa pulbos ug musk. Mapasalamaton kaayo ko sa ideya ni Papa sa pagsulat kaniya. Wala ako masayud nga ang mga pulong sa pasalamat ug gugma dako og bili ni lola kay sa tanang mga knickknack, pahumot, ug mga fruitcake nga mapalit sa kwarta.