Ang mga Mormon Nagtuo Gyud sa Dios
Ang tagsulat nagpuyo sa Chihuahua, Mexico.
Sa usa ka airport nga layo sa balay, aduna akoy kahigayunan sa pagpakigbahin sa ebanghelyo ngadto sa usa ka estranghero.
Paghulagway pinaagi ni Steven Keele
Nagbiyahe ako gikan sa Mexico padulong sa Montana, USA, ug adunay mubong higayon nga mapundo sa Denver, Colorado. Milibut ko sa airport, diha sa dagkong bintana ako nagtan-aw sa mga eroplano nga milanding ug milupad. Nakulbaan ko tungod kay wala pa gayud ako makasakay og eroplano sukad. Ang airport ingon og dako kaayo.
Mitan-aw ko sa akong tiket ug nakaamgo nga aduna pa akoy duha ka oras sa dili pa molarga ang akong sakyan nga eroplano. Mihukom ko nga mangita og lugar nga kalingkuran ug magbasa hangtud nga mosaka na ko sa eroplano. Mibati ko og kahadlok samtang nangita ko og lugar nga kalingkuran. Hapit tanang lingkuranan naa nay naglingkod. Mihukom ko nga molingkod tupad sa edaran nga babaye kinsa ingon og nag-inusara. Siya ra ang bugtong tawo nga ingon og dili makahadlok kanako.
Mga usa pa ka oras ang milabay una ko mihukom nga makigsulti kaniya. Akong gipaila-ila ang akong kaugalingon; medyo maayo ra siya ug ganahan siya maghisgut kanako kabahin sa mga kalampusan sa iyang apo. Nangutana siya og gamay kabahin nako, ug misugilon ko niya kabahin sa akong kinabuhi sa Mexico. Dayon aduna koy usa ka kalit nga kadasig nga mopakigbahin sa ebanghelyo ngadto kaniya. Nangutana siya nako mahitungod sa akong relihiyon, ug ako siyang giingnan nga usa ako ka miyembro sa Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw.
Siya miingon nga wala gayud siya makadungog niini.
Mipahiyum ko ug miingon, “Nailhan usab kami isip mga Mormon.”
Diha-diha dayon nausab ang iyang kinaiya. Ang iyang pamayhon ug paagi sa pakigsulti kanako nausab. Daw wala siya masayud unsay isulti. Akong gibati nga ang among panag-istoryahanay nahuman na, apan misulay gihapon ko sa pakigsulti kaniya. Ako siyang gipangutana kabahin sa iyang relihiyon. Siya misulti sa walay pagduha-duha, “Katoliko ko.”
Dayon siya miingon, “Wala ko makasabut. Nindot kaayo ka nga babaye. Ingon og desente ka. Nan, ngano man nga gusto ka nga mahimong usa ka Mormon?”
Nakalitan ko niini nga komentaryo, ug wala ko masayud kon unsaon sa pagtubag. Mihalad ko og hilum nga pag-ampo, naghangyo sa Langitnong Amahan nga tabangan ko sa pagpasabut unsa ang pagka Santos sa Ulahing mga Adlaw ngari kanako. Ako siyang giingnan nga ganahan kaayo ko isip usa ka miyembro sa Simbahan, ug tungod sa mga pagtulun-an sa ebanghelyo, nahimo akong mas maayo nga tawo ug motan-aw sa mga butang uban sa panglantaw.
Siya daw natingala ug miingon, “Ang mga Mormon dili motuo sa Dios.”
Naningkamot kong dili makakatawa niini nga komentaryo; hinoon mipahiyum ko ug nakaamgo nga kini ang akong kahigayunan sa pagpakigbahin sa kamatuoran ngadto kaniya. Akong gipasabut ang pipila sa atong sukaranang mga pagtuo. Ako siyang gitudloan mahitungod sa plano sa kaluwasan ug sa importansya sa mga pamilya. Ingon og dili gihapon siya kombinsido, busa mihukom ko nga magpamatuod ngadto kaniya. Didto sa usa ka dako nga airport, napanalanginan ko og kaisug sa pagpakigbahin sa akong pagpamatuod mahitungod ni Joseph Smith, mahitungod sa buhi nga propeta ug mga apostoles, ug mahitungod sa gugma nga akong gibati ngadto sa ebanghelyo ug sa Basahon ni Mormon.
Akong gitan-aw ang relo. Oras na aron mosakay ko sa akong eroplano.
Kadtong hapona milig-on sa akong pagpamatuod sa paagi nga wala nako masinati sukad. Nalipay ko nga akong gipakigbahin ang akong pagpamatuod kaniya ug mapasalamaton nga ako nakatabang sa pag-usab sa iyang hunahuna mahitungod sa mga miyembro sa Simbahan. Ako karon mas masaligon kon adunay mangutana kanako kabahin sa Simbahan.