Pagbalhin og Tubo gamit ang Lapukon nga Sapatos
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.
Dili na ko gusto nga mobalhin og usa pa ka tubo sa sprinkler.
Paghulagway pinaagi ni Jake Parker
“Salamat, Bishop Rowley. Malipayon kami nga motabang.” Si Brother Hulet, among tigtambag sa korum sa deacon, mikuha sa clipboard gikan sa mga kamot sa bishop ug mipahibalo, “Duna koy listahan sa gustong moboluntaryo sa umahan sa Simbahan. Sigurado ko nga ang Ginoo malipay kon kitang tanan motabang niining moabut nga semana.”
“Unsa nga matang sa tabang?” Madudahon kong nangutana. Kini nga ideya sa umahan sa Simbahan mora og dili kaayo makalingaw.
“Ang ato lamang buluhaton karong semanaha mao ang pagbalhin sa tubo sa sprinkler.”
Magbalhin sa tubo! Nakuyawan ko sa mga pulong. Nakahunahuna ko niadtong pipila ka bulan na ang milabay sa dihang si mama miinsister nga motrabaho ko panahon sa among bakasyon sa ting-init. Sa among gamay nga lungsod, usa ra ka butang ang gipasabut ana—magbalhin sa mga tubo. Mao nga sa tibuok panahon sa ting-init, ako ug ang akong ig-agaw nga si Scott namalhin sa mga tubo.
Sa unang adlaw sa among trabaho sa ting-init, nagbarug mi nga naglantaw tadlas sa halapad kaayong lugar sa green alfalfa. Ang mga tubo nga tag-40 ka pye ang gitas-on (12 m) gisumpay-sumpay sa usa ka tul-id nga linya nga daw pipila ka kilometro ang gitas-on. Human sa usa ka mubo nga pagbansay, si Scott ug ako mitangtang sa among una nga tubo. Gialsa ni Scott ang pikas tumoy, ug ang bugnaw nga tubig misabyag sa akong goma nga sapatos. Among gialsa ang tubo agi sa pilit nga lapok ug gitaud kini didto sa sunod nga nagbarug nga tubo. Samtang kami naglakaw balik ngadto sa sunod nga tubo, ang akong basa nga sapatos nagkabug-at samtang nagkabaga ang lapok nga mipilit niini. Sa katapusan, ang lapok, tubig, ug among kaugalingong mga singot mibasa sa among mga sinina ug nakapaguol namo pag-ayo.
Ang akong hunahuna mibalik ngadto sa pagboluntaryo sa umahan sa Simbahan. “Nan, morag dili—dili ko makaadto,” nagkanga-kanga ko. “Kinahanglan ko nga moadto sa akong kaugalingong trabaho kada buntag.”
“Walay problema na,” misiguro si Brother Hulet. “Kanunay nga hapon na kami moadto sa umahan sa Simbahan.” Gipasa-pasa ni Brother Hulet ang listahan sa moboluntaryo. “Sa dihang ang matag usa kaninyo gi-orden sa priesthood, gihatagan kamo og gahum sa paglihok ubos sa ngalan sa Dios. Ug kon kita moserbisyo Kaniya pinaagi sa pagserbisyo sa uban, kita naglihok diha sa Iyang ngalan. Gawas pa, uban sa pagtabang natong tanan, ang trabaho ingon og dili na lisud.”
Ang lista gipasa ngari kanako. Dili ko makatuo nga, sa pagkakaron, ang tanan nagpalista nga moadto matag adlaw karong semanaha. Wala ba sila masayud unsa kini ka miserable? Akong gibati ang gibug-aton sa matarung nga pagpamugos sa akong mga kaubanan ngari kanako. Nagpanuko, akong gilista akong ngalan ug gipasa kini.
Lunes sa hapon, naglingkod ko sa akong kwarto nagpahuway gikan sa trabaho sa buntag sa dihang nakadungog ko ni Brother Hulet nga nagbusina sa gawas. Nagduha-duha ko sa makadiyot usa pa ko misul-ob og balik sa akong baho, umug nga sinina pangtrabaho.
Sa wala madugay miabot mi sa umahan sa Simbahan. Ang tanan gawas nako midali pag-adto sa umahan. Nagpaulahi ko, gaduko ang ulo, nagpatid-patid sa mga bato, sa dihang nakalitan ko sa usa ka kamot nga miagbay sa akong abaga. “Salamat sa imong pag-uban,” si Brother Hulet miawhag. “Nasayud ko nga mitrabaho ka og maayo ganihang buntag.” Hilum mi nga nanglakaw sulod sa pipila ka gutlo. Dayon miuna siya aron sa pag-organisar sa grupo.
Ako siyang gitan-aw ug gihunahuna ang iyang gisulti kanako. Mitrabaho ko og maayo nianang buntaga. Gikapoy ko ug nanimaho, ug gusto kong mouli sa balay. Apan si Brother Hulet diay? Siya usab mitrabaho og maayo nianang buntaga. Gani, mao usab ang tanan nga mga lalaki. Busa ngano man nga daw malipayon man sila nga mianhi?
Miapas ko sa uban, ug misugod mi sa among trabaho. Sa sinugdanan, naningkamot ko nga modasig sa akong kaugalingon pinaagi sa paghunahuna sa halangdong sakripisyo nga akong gihimo. Apan sa wala madugay ang akong pagsige og hunahuna sa kaugalingon natapos, ug akong namatikdan unsa ka paspas ang among trabaho uban sa tabang sa tanan. Nagkinataw-anay ug nag-istoryahanay mi, ug sa kalit akong naamguhan nga nalingaw na diay ko! Sa pipila ka mubong mga oras among nahuman ang among buluhaton.
Sa among pagpamauli, nakaamgo ko nga ang akong gituohan nga dili makaya nga sakripisyo ingon og gamay ra. Gani, uban sa pagtabang sa tanan, ingon og dili kadto usa ka sakripisyo.
Gipahunong ni Brother Hulet ang iyang sakyanan atubangan sa akong balay ug milingi kanako. “Salamat sa imong tabang karon. Ang imong pagkugi nakapahimo niining sayon alang kanatong tanan.” Siya mipahiyum ug mikidhat.
Mibawos ko og pahiyum. “Salamat, apan ang atong pagtinabangay tanan maoy naghimo niini nga sayon.” Nanaog ko sa sakyanan ug gisirado ang pultahan.
Misugod si Brother Hulet sa pagpadagan sa sakyanan. “Nan, magkita ta ugma?” misinggit siya diha sa abli nga bintana.
“Oo. Magkita ta ugma,” miingon ko.