Kur Prapë të Takohemi
Gjenia Hyjnore e Kishës së Zotit
Nga “He Slumbers Not, nor Sleeps”, Ensign, maj 1983, f. 5–8. Pikësimi dhe germat e mëdha të standardizuara.
Perëndia po end sixhaden e Tij sipas vetë planit të Tij madhështor.
Fotografi nga Mary Ouzounian, me mirësinë e Muzeut të Historisë së Kishës
Gjenia hyjnore e organizimit të kësaj pune dhe e thirrjeve për udhëheqje është e dukshme. Autoritetet e Përgjithshme janë të gjithë individë, secili me personalitetin e tij. Secili sjell me përgjegjësitë e veta një larmi të gjerë përvojash dhe formimi kulturor. Kur çështjet vijnë për diskutim në këshillat e udhëheqjes së Kishës, secili është i lirë të shprehë pikëpamjet e veta. Kur dikush e vë në punë atë proces interesant, është magjepsëse të dëshmosh fuqinë e Shpirtit të Shenjtë të ndikojë te këta burra. Ndryshimet fillestare nuk janë kurrë të mprehta, por megjithatë ndjeshëm zbuten dhe zvogëlohen me shprehjen e unitetit. “Shtëpia ime është një shtëpi rregulli”, tha Zoti (shih DeB 132:8). Teksa e dëshmoj këtë proces të funksionojë, unë përjetoj një ripërtëritje të vazhdueshme të besimit. …
Disa shprehin shqetësimin se Presidenti i Kishës ka të ngjarë të jetë gjithmonë një burrë tepër i moshuar, të cilëve unë i përgjigjem: “Çfarë bekimi!” Puna në këtë periudhë ungjillore fillimisht u vu në vijë nëpërmjet veprimeve të udhërrëfyera të Profetit Jozef Smith. Në atë kohë ai ishte i ri dhe i fortë, mendja e të cilit nuk ishte vendosur në traditat e kohës së tij. Mendja e tij ishte një mendje e re që Zoti mund ta formonte si argjila e pastër dhe e njomë ndërsa Ai nisi punën e Tij.
Pasardhësi i Jozefit ishte relativisht i ri kur ai u përball me përgjegjësinë e jashtëzakonshme të drejtimit të një populli të tërë përmes shkretëtirës që të ishin pionierë në një tokë të re.
Por bazat e doktrinës sonë janë tashmë në vendin e duhur, dhe ne me qëndrueshmëri jemi vendosur si një popull, të paktën derisa Zoti të urdhërojë një lëvizje tjetër. Ne nuk na duhet ndryshim. Ne na duhet përkushtim për t’iu bindur parimeve të thëna në mënyrë hyjnore. Na duhet besnikëri ndaj udhëheqësit tonë, të cilin e ka caktuar Perëndia. Ai është profeti ynë, shikuesi dhe zbuluesi ynë. Ne kurrë nuk do të jemi pa një profet, nëse do të jetojmë të denjë për një të tillë. Ai nuk ka pse të jetë i ri. Ai ka dhe do të vazhdojë të ketë burra më të rinj që udhëtojnë nëpër botë në punën e shërbesës. Ai është prifti i lartë kryesues, personi i besuar për të gjithë çelësat e priftërisë së shenjtë dhe zëri i zbulesës nga Perëndia për popullin e Tij.
Ka një fjalë të urtë të vjetër që thotë: “Rinia për veprim. Të moshuarit për urtësi”.
Sipas mendimit tim, ka diçka shumë qetësuese në njohurinë se për të ardhmen e parashikuar ne do të kemi një President i cili është i disiplinuar dhe i shkolluar, i vënë në provë e i sprovuar, besnikëria e të cilit në punë dhe integriteti moral për kauzën janë kalitur në farkën e shërbimit, besimi i të cilit është pjekur dhe afërsia e të cilit me Perëndinë është kultivuar për një periudhë prej shumë vitesh. …
Nuk kemi përse të kemi frikë për të ardhmen nëse mbahemi fort në parimet e zbuluara.