Onder heiligen der laatste dagen
De reddende engel in de hal
Illustratie Allen Garns
Mijn man moet ’s zondags vaak werken, waardoor ik alleen met onze vier zoons naar de kerk ga. Op zekere zondag maakten mijn twee peuters in de avondmaalsdienst ruzie. Ik gaf een van hen een boek, waarop de ander dat natuurlijk wilde hebben. Ik probeerde ze met koekjes, speelgoed en kleurpotloden stil te krijgen, maar niets werkte. Ik wist niet wat ik met mijn jongens moest aanvangen. Ze konden niet eens één uur stilzitten.
Ik haalde een speelgoedje uit mijn tas en gaf het aan mijn één jaar oude zoontje. Onmiddellijk begon de driejarige Tyson te gillen en sprong op zijn jongere broertje om het speelgoed af te pakken. Ik schaamde me dood terwijl ik de twee gillende, vechtende jongens naar de hal droeg.
Mijn gezicht zag vuurrood en ik kreeg tranen in de ogen. Waarom moest dit zo moeilijk zijn? Ik deed toch wat mijn hemelse Vader wilde door met mijn kinderen naar de kerk te gaan? Maar het ging niet meer. De wekelijkse strijd met mijn jongens in de avondmaalsdienst was uitputtend en gênant. Mij zouden ze nooit meer zien.
Die gedachte was nog maar net bij me opgekomen toen een zuster die ik nauwelijks kende me achterna kwam. Ze heette zuster Beus. Ze zat meestal alleen omdat haar man in de bisschap zat en haar kinderen volwassen waren. Ze zei: ‘U bent hier altijd alleen! Ik zie dat u echt uw best doet. Mag Tyson bij mij zitten?’ Ik stond met mijn mond vol tanden. Ik knikte. Ze nam hem bij de hand en leidde de nu rustige, gelukkige jongen de kapel in.
Ik veegde mijn tranen weg, nam mijn baby in mijn armen en ging verootmoedigd de kapel in. De rest van de dienst verliep rustig.
Toen we de daaropvolgende zondag de kapel binnengingen, ging Tyson meteen op zoek naar zijn nieuwe vriendin. ’s Avonds bad hij steeds: ‘Bedankt, hemelse Vader, voor zuster Beus. Ik hou van haar!’
Dat is nu drie jaar geleden en Tyson zoekt zuster Beus nog vaak in de kapel op. Vorig jaar werd ze als zijn jeugdwerkleerkracht geroepen. Tyson was dolgelukkig.
Ik ben zo dankbaar voor zuster Beus en haar bereidwilligheid om anderen lief te hebben en te dienen. Ik weet dat we anderen tot zegen kunnen zijn door hen zoals de Heiland te dienen.