Aan een nieuwe reis beginnen
De auteur woont in Paraná (Brazilië).
Net als Nephi met een boot het onbekende tegemoet ging, moest ik geloof in de Heer oefenen toen ik een gezin stichtte.
Foto © Getty Images
In de weken vóór mijn huwelijk en tempelverzegeling werd ik een beetje zenuwachtig omdat ik nog zoveel moest doen voordat ik aan mijn nieuwe gezin kon beginnen. Ondanks alle vreugde van dat moment was ik ook gestrest over alles wat er op mij afkwam: een nieuw leven inrichten, onze financiën op orde krijgen, opslag voor onze bezittingen vinden en alle andere taken van een echtgenote. Ik wilde ons huwelijk goed beginnen door ruimte te maken voor belangrijke zaken, zoals de geboden onderhouden en, ondanks ons drukke leven, tijd met elkaar door te brengen.
Toen onze trouwdag dichterbij kwam, kreeg ik nachtmerries over allerlei problemen waarmee we te maken konden krijgen. Omdat ik uit een liefdevol maar problematisch gezin kom, waar heftige ruzies en hartzeer constant op de loer lagen, troffen die nachtmerries me meer dan nodig was. Op een nacht, toen ik weer een nachtmerrie had, werd ik badend in het zweet wakker en besloot ik het advies in de toespraak ‘De overgave van ons hart aan God’ (Liahona, november 2015, 30–32) van zuster Neill F. Marriott, tweede raadgeefster in het algemeen jongevrouwenpresidium, op te volgen. Ik deed mijn ogen dicht en bad: ‘Dierbare hemelse Vader, hoe kan ik deze slechte dingen uit mijn gezin weren?’
Het antwoord kwam snel en helder, alsof iemand in mijn hoofd een deur had opengezet en daar de gedachte had geplaatst. De stille, zachte stem zei tegen me: ‘Doe gewoon wat je moet doen. En blijf altijd getrouw.’ De Geest fluisterde mij concrete raad in. Ik voelde dat alles in orde zou komen als ik die zou opvolgen.
Ik glimlachte en kreeg een warm gevoel van binnen. Ik vergat plotseling al mijn zorgen, want ik wist dat ik goede raad had gekregen. Ik had de Geest weleens eerder gevoeld, maar niet zo sterk als die nacht. Ik voelde de liefde van onze hemelse Vader en Jezus Christus, en ik wist dat de troost en het heil van mijn gezin voor Hen net zo belangrijk was als voor mij.
En daarnaast moest ik plotseling aan een verhaal uit de Schriften denken — aan het moment waarop Nephi van de Heer een schip moest bouwen: ‘En het geschiedde dat de Heer tot mij sprak, zeggende: Gij zult een schip bouwen op de wijze die Ik u zal tonen, opdat Ik uw volk over deze wateren kan voeren’ (1 Nephi 17:8; cursivering toegevoegd).
Nephi en zijn gezin hadden jarenlang in de wildernis geleefd, en hadden allerlei beproevingen doorstaan. Hij had bang kunnen zijn toen hij aan de reis over de oceaan begon. Zijn angst had sterker dan zijn geloof kunnen zijn. Maar dat was niet het geval. Hij aanvaardde en gehoorzaamde de instructies van God. Hij had het geloof dat zijn beloften in vervulling zouden gaan. De Heer had nooit tegen Nephi gezegd dat er geen stormen zouden zijn of dat het schip geen last van de golven zou hebben. Maar Hij had tegen Nephi gezegd dat hij zijn gezin, als hij de aanwijzingen zou opvolgen, veilig over de oceaan naar het beloofde land zou kunnen leiden.
Ik besefte dat ik ook jarenlang in de wildernis had geleefd. Maar nu stond ik voor de zee, en bereidde ik me voor op mijn reis: het huwelijk. Net als alle heiligen der laatste dagen ben ik geroepen om volgens de instructies van God een boot te bouwen.
Toen mijn man en ik getrouwd waren, kregen we met problemen te maken. Ik werd ziek en we hadden moeite om onze financiën in de hand te houden en alle goede gewoonten toe te passen die we ons hadden voorgenomen.
Maar de raad die ik die nacht had ontvangen, bleef bij me. We probeerden dagelijks iets bij te leren en het woord van God te koesteren, het goede voorbeeld van onze leiders te volgen — onder wie Jezus Christus — en ons eigen gedrag te verbeteren. Ik kreeg een sterker getuigenis van het gebed en voelde de liefde van onze Vader voor ons. Ik kreeg meer zelfvertrouwen en was minder bang. We beseften dat onze problemen stappen tot verbetering waren. Nu is ons gezin een stukje hemel geworden.
We staan nog steeds aan het begin van onze reis, maar trouwen en een gezin stichten was de beste keuze die ik ooit heb gedaan. Ik voel me blij als ik denk aan de tempelverordening die we hebben ontvangen en besef dat die door het gezag van God is verzegeld. Hoe meer ik besef dat het gezin belangrijk in het plan van onze hemelse Vader is, en dat de verbonden die we hebben gesloten heilig zijn, hoe meer ik andere gezinnen wil helpen om diezelfde verordeningen te ontvangen.
Ik heb geleerd dat we ons geen zorgen over de toekomst hoeven maken, ‘Want God heeft ons niet gegeven een geest van vreesachtigheid, maar van kracht en liefde en bezonnenheid’ (2 Timotheüs 1:7). We moeten gehoorzaam zijn en de instructies opvolgen die we door de Schriften en de woorden van hedendaagse profeten ontvangen. En we moeten in gebed om persoonlijke instructies vragen. Als we dat doen, kunnen we de oceaan van deze laatste dagen oversteken, vol vertrouwen dat onze dierbaren ondanks allerlei problemen veilig zullen zijn.