Kobiety i nauka ewangelii w domu
Prezydent Henry B. Eyring
Drugi Doradca w Pierwszym Prezydium
Zbawiciel jest doskonałym przykładem tego, w jaki sposób możecie odgrywać znaczącą rolę w Jego zamiarze, by bardziej skupiać się na nauce ewangelii w domu.
Moje kochane siostry, wspaniale jest się z wami spotkać. To jest ekscytujący okres w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Pan, tak jak obiecał, wylewa wiedzę na Swój Kościół.
Pamiętacie, kiedy mówił: „Jak długo mogą płynące wody pozostać nieczyste? Jaka potęga powstrzyma niebiosa? Człowiek, wyciągając swe cherlawe ramię, nie może powstrzymać rzeki Missouri w jej wyznaczonej trasie lub zawrócić jej wstecz, tak samo nic nie powstrzyma Wszechmocnego od wylania wiedzy z nieba na głowy Świętych w Dniach Ostatnich”1.
Obecnie proces dzielenia się przez Pana wiedzą przejawia się intensywniej niż dotąd poprzez wylewanie wiecznej prawdy na głowy i do serc Jego ludu. Sprawił, że pierwszoplanowa rola, jaką córki Ojca Niebieskiego odegrają w tej cudownej intensyfikacji, stała się jasna. Jednym z dowodów tego cudu jest to, że kieruje On Swoim żyjącym prorokiem, by ten przykładał większą wagę do nauczania ewangelii w domu i w rodzinie.
Możecie zapytać: „Jak się to ma do faktu, że wierne siostry stają się główną siłą, która pomoże Panu wylać wiedzę na Jego świętych?”. Pan udziela odpowiedzi w dokumencie „Rodzina: Proklamacja dla świata”. Pamiętacie te słowa, lecz mogą nabrać nowego znaczenia i stać się przepowiedzianymi przez Pana ekscytującymi zmianami, które teraz następują. W proklamacji następującymi słowy powierza On siostrom zadanie stania się głównymi nauczycielkami ewangelii w rodzinie: „Głównym obowiązkiem matek jest dbałość o duchowy i fizyczny rozwój dzieci”2. Do tej dbałości zalicza się karmienie prawdą ewangelii i wiedzą.
W proklamacji czytamy dalej: „Ojcowie i matki są zobowiązani pomagać sobie wzajemnie, jako równi partnerzy”3. Są równymi sobie partnerami, o równym potencjale do duchowego wzrostu i nabywania wiedzy, i w ten sposób są zjednoczeni, pomagając sobie nawzajem. Są sobie równi pod względem boskiego przeznaczenia do wspólnego wywyższenia. W istocie, mężczyzna i kobieta nie mogą zostać wywyższeni osobno.
Dlaczego więc głównym obowiązkiem córek Boga, pozostających w zjednoczonym i równym związku, jest karmienie najbardziej odżywczym pokarmem, który wszyscy muszą otrzymać — wiedzą o prawdzie pochodzącej z niebios? Według mnie jest to sposób działania Pana od momentu stworzenia na tym świecie rodziny.
Na przykład: To Ewa pierwsza otrzymała wiedzę, że Adam musi skosztować owocu z drzewa poznania, aby mogli przestrzegać wszystkich przykazań Boga i stworzyć rodzinę. Nie wiem, dlaczego najpierw powierzono ją Ewie, ale Adam i Ewa byli doskonale zjednoczeni, kiedy ta wiedza została przelana na Adama.
Innym przykładem tego, jak Pan korzysta z opiekuńczego daru kobiet, jest to, jak wzmocnił On synów Helamana. Ściska mi gardło, kiedy czytam tę historię, przypominając sobie ciche słowa mojej matki, która dodawała mi otuchy, kiedy miałem pójść do wojska.
Helaman napisał:
„Matki nauczyły ich, że jeśli będą ufać, Bóg ich ocali.
I powtórzyli mi słowa swych matek, mówiąc: Wierzymy, że nasze matki wiedziały o prawdzie tego, co mówiły”4.
Nie znam wszystkich powodów, dla których Pan powierzył wiernym siostrom najwyższą odpowiedzialność za wychowanie w rodzinie. Wierzę, że ma to związek z ich zdolnością do kochania. Potrzebny jest ogrom miłości, by odczuwać potrzeby innych bardziej niż własne. To jest czysta miłość Chrystusa do osoby, którą się wychowuje. Takie uczucie prawdziwej miłości wynika z faktu, że osobę wybraną na wychowawcę przygotowało Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa. Za natchnione uważam realizowane przez moją matkę motto Stowarzyszenia Pomocy: „Miłość nigdy nie ustaje”.
Jako córki Boga macie wrodzoną i wspaniałą umiejętność odczuwania potrzeb innych i kochania, co czyni was bardziej wyczulonymi na podszepty Ducha. Duch może więc podszeptywać wam, co powinniście myśleć, mówić i czynić, by troszczyć się o osoby i aby Pan mógł wylać na nie wiedzę, prawdę i odwagę.
Siostry, które znajdujecie się w zasięgu mego głosu, każda z was znajduje się w innym miejscu w waszej wędrówce przez życie. Niektóre z was jako młode dziewczęta uczestniczą po raz pierwszy w generalnej sesji kobiet. Niektóre są młodymi kobietami, które przygotowują się do bycia wychowawczyniami, jakimi chce widzieć je Bóg. Niektóre z was niedawno wyszły za mąż i jeszcze nie mają dzieci, a inne z was to młode matki jednego lub kilkorga dzieci. Niektóre są matkami nastolatków, a dzieci innych służą na misji. Niektóre z was mają dzieci, których wiara osłabła i są daleko od domu. Niektóre żyją samotnie bez oddanego wierze towarzysza. Niektóre są już babciami.
Jednak, bez względu na okoliczności, w jakich się znajdujecie, jesteście częścią — główną częścią — rodziny Boga i swojej własnej rodziny, czy to w przyszłości, czy na tym świecie, czy też w świecie duchów. Powierzonym wam przez Boga zadaniem jest troszczenie się o tak wielu członków Jego i waszej rodziny, jak to możliwe, dzięki waszej miłości i wierze w Pana Jezusa Chrystusa.
W praktyce waszym wyzwaniem jest dowiedzenie się, o kogo, jak i kiedy powinnyście się zatroszczyć. Potrzebujecie pomocy od Pana. On zna serca innych i wie, kiedy są oni gotowi na przyjęcie waszej troski. Wasza modlitwa z wiarą będzie kluczem do sukcesu. Możecie polegać na tym, że uzyskacie Jego przewodnictwo.
Dodaje On nam otuchy następującymi słowami: „Proś Ojca w moje imię, w wierze, ufając, że otrzymasz, a będziesz miał i Ducha Świętego, co objawia dzieciom ludzkim wszystkie rzeczy, które są stosowne”5.
Wraz z modlitwą poważne studiowanie pism świętych będzie częścią waszej rosnącej mocy do okazywania troski. Oto obietnica: „Ani nie troszczcie się na zapas, co powiecie; ale zachowujcie w swoich umysłach stale słowa żywota, a będzie wam dane w tejże godzinie ta część, co będzie przydzielona każdemu”6.
Będziecie poświęcać więcej czasu na modlitwę, rozważanie i rozmyślanie o sprawach duchowych. Wylana zostanie na was wiedza o prawdzie i będziecie wzrastać w mocy okazywania troski członkom waszej rodziny.
Będą chwile, kiedy będzie się wam wydawało, że wasz postęp w procesie uczenia się, jak lepiej okazywać troskę, jest powolny. Wytrwanie będzie wymagało wiary. Pan przekazuje wam następującą zachętę:
„Przeto nie bądźcie znużeni czynieniem dobra, bowiem kładziecie podwaliny wielkiego dzieła. I z małych rzeczy wynika to, co jest wielkie.
Oto Pan wymaga serca i ochotnego umysłu; a ochotni i posłuszni spożywać będą dobra ziemi Syjonu w tych dniach ostatnich”7.
Wasza obecność dzisiejszego wieczora jest dowodem na to, że chcecie przyjąć zaproszenie Pana, by okazywać troskę bliźnim. Jest ono skierowane nawet do najmłodszych tutaj obecnych. Możecie się dowiedzieć, kim w waszej rodzinie się opiekować. Jeśli będziecie modlić się z prawdziwym zamiarem, przyjdzie wam na myśl imię lub ujrzycie twarz danej osoby. Jeśli będziecie się modlić, aby dowiedzieć się, co zrobić czy powiedzieć, poczujecie odpowiedź. Za każdym razem, kiedy będziecie posłuszne, wasza moc do otaczania opieką będzie wzrastać. Będziecie przygotowywać się na dzień, kiedy będziecie wychowywać własne dzieci.
Matki nastolatków mogą modlić się, aby wiedzieć, jak wychowywać syna czy córkę, którzy wydają się odporni na metody wychowawcze. Możecie się modlić, aby dowiedzieć się, kto może mieć duchowy wpływ na potrzeby waszego dziecka i kogo ono zaakceptuje. Bóg słyszy i odpowiada na szczere modlitwy zatroskanych matek, i zsyła pomoc.
Obecne tutaj dzisiaj babcie mogą również odczuwać smutek z powodu napięć i trudności, jakich doświadczają ich dzieci i wnuki. Możecie czerpać odwagę oraz odnaleźć wskazówki płynące z doświadczeń rodzin opisanych w pismach świętych.
Od czasów Ewy i Adama po czasy Ojca Izraela i dalej w historii każdej rodziny z Księgi Mormona przeplata się jedna niezmienna nauka o tym, jak się troszczyć o krnąbrne dzieci: nigdy nie przestawajcie kochać.
Mamy budujący przykład Zbawiciela, który troszczył się o zbuntowane duchowe dzieci Swojego Ojca Niebieskiego. Nawet gdy oni lub my sprawiamy ból, ręka Zbawiciela pozostaje nadal wyciągnięta8. W Księdze Trzeciego Nefiego mówi On o Swoich duchowych siostrach i braciach, których starał się bezowocnie wychować: „Mieszkańcy […] domu Izraela, ileż to razy przygarniałem was jak kokosz przygarnia pod skrzydła swe pisklęta, i opiekowałem się wami?”9.
Dla sióstr na każdym etapie życiowej podróży, w każdej sytuacji rodzinnej i z każdego kręgu kulturowego Zbawiciel jest doskonałym przykładem tego, w jaki sposób mogą odgrywać znaczącą rolę w Jego zamiarze, by bardziej skupiać się na nauce ewangelii w domu i rodzinie.
Wniesiecie swoje wrodzone uczucie prawdziwej miłości, by dokonać zmian w zajęciach i zwyczajach waszej rodziny. To spowoduje większy duchowy wzrost. Kiedy będziecie modlić się razem z członkami rodziny i za nich, poczujecie miłość waszą i miłość Zbawiciela do nich. Kiedy będziecie o nią zabiegać, stanie się ona dla was coraz większym duchowym darem. Członkowie waszych rodzin poczują ją, kiedy będziecie się modlić z większą wiarą.
Kiedy rodzina zbierze się, aby na głos czytać pisma święte, wy już będziecie je znać i rozważycie je wcześniej w modlitwie, aby się przygotować. Będziecie mogły znaleźć chwilę na modlitwę o Ducha, aby oświecił wasz umysł. Kiedy nadejdzie wasza kolej na czytanie, członkowie rodziny poczują waszą miłość do Boga i do Jego słowa. Zostaną nakarmieni przez Niego i przez Jego Ducha.
Takie samo wylanie wiedzy może mieć miejsce przy każdej okazji, kiedy zbiera się rodzina, jeśli będziecie się o to modlić i to zaplanujecie. Może wymagać to wysiłku i poświęcenia czasu, jednak sprawi, że cuda nastąpią. Pamiętam lekcję, której nauczała moja matka, kiedy byłem mały. Nadal mam w pamięci kolorową mapę podróży Apostoła Pawła, którą sama wykonała. Zastanawiam się, jak znalazła czas i siłę, aby to zrobić. Do dziś błogosławi mnie miłością do tego wiernego Apostoła.
Każda z was znajdzie w przywróconym Kościele Pana sposób, by pomóc wylewać prawdę na swoje rodziny. Każda z was będzie się modlić, studiować i rozważać, aby dowiedzieć się, jaki unikalny wkład możecie wnieść. Wiem jednak to, że każda z was, równo obarczona jarzmem wraz z synami Boga, odegra znaczącą rolę w cudzie uczenia się ewangelii i życia według niej, co przyśpieszy zgromadzenie Izraela oraz przygotuje rodzinę Boga na chwalebny powrót Pana Jezusa Chrystusa. W święte imię Jezusa Chrystusa, amen.