W Chrystusie połączyć w jedną całość wszystko
Starszy David A. Bednar
Kworum Dwunastu Apostołów
Moc ewangelii Zbawiciela, która przemienia i błogosławi nas, wynika z rozróżniania i stosowania powiązań między jej doktryną, zasadami i praktykami.
Lina to wszystkim nam dobrze znany, użyteczny przedmiot. Liny są wykonane z pasm tkanin, roślin, drutu lub innych materiałów, z których każde jest indywidualnie skręcone lub splecione z innymi. Co interesujące, materiały, które mogą być dość pospolite, splecione razem stają się wyjątkowo silne. W ten sposób sprawne łączenie i wiązanie zwykłych materiałów może wytworzyć niezwykłe narzędzie.
Tak jak lina czerpie swoją siłę z wielu splecionych pojedynczych pasm materiału, tak ewangelia Jezusa Chrystusa zapewnia najwspanialszą perspektywę prawdy i oferuje najbogatsze błogosławieństwa, o czym przypomina nam Paweł, mówiąc, aby „w Chrystusie połączyć w jedną całość wszystko, i to, co jest na niebiosach, i to, co jest na ziemi w nim”1. Co ważne, to niezbędne gromadzenie prawdy koncentruje się i skupia na Panu Jezusie Chrystusie, gdyż On jest „droga i prawda, i żywot”2.
Modlę się, aby Duch Święty oświecił każdego z nas, kiedy będziemy rozważać, jak zasada łączenia wszystkiego w jedną całość w Chrystusie dotyczy poznawania Jego przywróconej ewangelii i codziennego życia zgodnie z nią.
Okres objawień
Żyjemy w niezwykłym okresie objawień przywróconego Kościoła Jezusa Chrystusa. Ogłoszone dzisiaj historyczne modyfikacje mają jeden nadrzędny cel: wzmacniać wiarę w Ojca Niebieskiego, w Jego plan, w Jego Syna Jezusa Chrystusa i w Jego Zadośćuczynienie. Plan spotkań niedzielnych nie został po prostu skrócony. Przeciwnie, mamy teraz większe możliwości i obowiązki jako poszczególne osoby i rodziny do wykorzystania naszego czasu na to, aby sabat był rozkoszą w domu i w kościele.
W kwietniu tego roku zmianie nie uległa jedynie struktura organizacyjna kworów kapłaństwa. Przeciwnie, nacisk położono na wyższy i świętszy sposób posługi naszym braciom i siostrom.
Podobnie jak splecione pasma liny tworzą potężne i trwałe narzędzie, wszystkie te powiązane ze sobą działania są częścią wspólnego wysiłku, aby lepiej dostosować cel, zasoby i pracę przywróconego Kościoła Zbawiciela do jego podstawowej misji: do towarzyszenia Bogu w Jego dziele, które ma doprowadzić do zbawienia i wywyższenia Jego dzieci. Nie skupiajcie się, proszę, jedynie na logistycznych aspektach dzisiejszego ogłoszenia. Proceduralne szczegóły nie mogą nam przesłonić nadrzędnych duchowych celów dokonywanych teraz zmian.
Naszym pragnieniem jest, by wiara w plan Ojca i odkupicielską misję Zbawiciela wzrastała na ziemi i żeby ustanowione zostało wieczne przymierze Boga3. Naszym jedynym celem jest przyczynić się do nieustającego nawracania się do Pana i do jeszcze większej miłości i skuteczniejszej służby względem naszych braci i sióstr.
Grupowanie i dzielenie
Czasami jako członkowie Kościoła stosujemy ewangelię, grupując jej tematy, rozdzielając je i tworząc ich długie listy do studiowania oraz długie listy związanych z nią zadań do wykonania. Jednakże takie podejście może potencjalnie ograniczać nasze zrozumienie i wizję. Musimy być ostrożni, ponieważ faryzeuszowskie koncentrowanie się na listach kontrolnych może odwrócić nas od zbliżania się do Pana.
Wykonując jedynie i tylko odhaczając wszystkie duchowe czynności, które należy wykonywać, nie można osiągnąć celu i oczyszczenia, szczęścia i radości oraz ciągłego nawrócenia się i ochrony, jakie wynikają z tego, że „całym sercem [poddajemy] się woli Boga”4 i że „Jego podobizna została wyryta na [naszych] obliczach”5. Przeciwnie, moc ewangelii Zbawiciela, która przemienia i błogosławi nas, wynika z rozróżniania i stosowania powiązań między jej doktryną, zasadami i praktykami. Jedynie wówczas, gdy połączymy w Chrystusie w jedną całość wszystko, mocno się na Nim skupiając, połączone prawdy ewangelii pomogą nam stać się tym, kim chce Bóg6, i wytrwać dzielnie do końca7.
Poznawanie i łączenie prawd ewangelii
Ewangelia Jezusa Chrystusa jest wspaniałym gobelinem prawdy „mocno [spojonym]”8 i splecionym. Kiedy poznajemy i łączymy ze sobą objawione prawdy ewangelii, jesteśmy pobłogosławieni cenną perspektywą i zwiększoną duchową zdolnością dostrzegania wpływu Pana w naszym życiu i słyszenia Jego głosu9. A zasada łączenia — w Nim — w jedną całość wszystkiego może pomóc nam zmienić tradycyjne listy kontrolne w jednolitą, połączoną i kompletną całość. Pozwólcie, że przedstawię zarówno doktrynalny, jak i kościelny przykład tego, co sugeruję.
Przykład 1. Czwarta Zasada Wiary jest jedną z najwspanialszych ilustracji łączenia wszystkiego w jedną całość w Chrystusie: „Wierzymy, że podstawowymi zasadami i obrzędami Ewangelii są: 1. Wiara w Pana Jezusa Chrystusa; 2. Odpokutowanie; 3. Chrzest przez zanurzenie dla odpuszczenia grzechów; 4. Nałożenie rąk dla otrzymania daru Ducha Świętego”10.
Prawdziwa wiara skupia się na Panu Jezusie Chrystusie — skupia się na Nim jako na boskim i Jednorodzonym Synu Ojca oraz na Nim i na misji odkupienia, którą wypełnił. „Oto zaspokoił On wymagania całego prawa i będzie domagał się wszystkich, którzy mają wiarę w Niego. I ci, którzy mają wiarę w Niego, trzymają się wszystkiego, co dobre. Chrystus jest więc obrońcą sprawy ludzi”11. Wiara w Chrystusa to zaufanie Mu i pokładanie ufności w Nim jako naszym Zbawicielu, w Jego imieniu i w Jego obietnicach.
Pierwszą i naturalną konsekwencją zaufania Zbawicielowi jest pokuta i odwrócenie się od zła. Kiedy wierzymy w Pana, w naturalny sposób zwracamy się do Niego, przychodzimy do Niego i polegamy na Nim. W tym sensie pokuta to zaufanie Odkupicielowi i poleganie na Nim, że uczyni dla nas to, czego sami nie możemy zrobić. Każdy z nas musi „[ufać] w pełni zasługom Tego, który ma moc zbawienia”12, ponieważ jedynie „dzięki zasługom, miłosierdziu i łasce Świętego Mesjasza”13 możemy stać się nowymi stworzeniami w Chrystusie14 i ostatecznie powrócić do obecności Boga i w niej przebywać.
Obrzęd chrztu przez zanurzenie dla odpuszczenia grzechów wymaga od nas zaufania Mu, polegania na Nim i naśladowania Go. Nefi głosił: „Wiem, że jeśli będziecie naśladować Syna z całego serca, nie czyniąc niczego, co byłoby obłudą czy oszustwem przed Bogiem, lecz ze szczerym zamiarem nawrócicie się odstępując od swych grzechów i wykazując Ojcu, że pragniecie wziąć na siebie imię Chrystusa przez chrzest — wstępując w wodę za przykładem swego Pana i Zbawcy, według Jego słowa otrzymacie wówczas Ducha Świętego, wtedy następuje chrzest ogniem Ducha Świętego”15.
Obrzęd nałożenia rąk dla otrzymania daru Ducha Świętego wymaga od nas zaufania Mu, polegania na Nim, naśladowania Go oraz dążenia naprzód w Nim z pomocą Jego Ducha Świętego. Nefi oświadczył: „Dlatego wiem […], że człowiek może zostać zbawiony tylko wtedy, gdy wytrwa do końca, idąc za przykładem Syna Boga żywego”16.
Czwarta Zasada Wiary nie tylko wymienia podstawowe zasady i obrzędy przywróconej ewangelii. Przeciwnie, to natchnione wyznanie wiary łączy wszystko w jedną całość w Chrystusie: zaufanie do Niego, poleganie na Nim, naśladowanie Go i dążenie naprzód z Nim — a nawet w Nim.
Przykład 2. Pragnę teraz opisać, w jaki sposób wszystkie programy i inicjatywy Kościoła łączą się w jedno w Chrystusie. Można by przedstawić wiele dodatkowych przykładów. Użyję tylko kilku wybranych.
W 1978 roku Prezydent Spencer W. Kimball poinstruował członków Kościoła, aby budowali siłę Syjonu na całym świecie. Poradził świętym, aby pozostali w swoich ojczystych krajach i ustanowili mocne paliki, gromadząc rodzinę Bożą i ucząc ją dróg Pana. Następnie powiedział, że będzie budowanych więcej świątyń i obiecał błogosławieństwa świętym, gdziekolwiek mieszkają na świecie17.
Wraz ze wzrostem liczby palików wzrastała potrzeba, by domy członków „stały się [miejscami], w których członkowie rodziny [uwielbiają] przebywać, [mogą] wzbogacać swoje życie i znaleźć wzajemną miłość, wsparcie, uznanie i zachętę”18. W związku z tym w 1980 roku niedzielne spotkania zostały połączone w trzygodzinny blok, aby „ponownie podkreślić osobistą i rodzinną odpowiedzialność za uczenie się, nauczanie i życie według ewangelii”19. Ten nacisk na rodzinę i dom został potwierdzony w publikacji „Rodzina: Proklamacja dla świata”, przedstawionej przez Prezydenta Gordona B. Hinckleya w 1995 roku20.
W kwietniu 1998 roku Prezydent Hinckley ogłosił budowę wielu małych świątyń, dzięki czemu święte obrzędy domu Pana stały się łatwiej dostępne dla poszczególnych świętych w dniach ostatnich i ich rodzin na całym świecie21. Te zwiększone możliwości duchowego wzrostu i rozwoju zostały uzupełnione przez związaną z nimi zwiększoną doczesną samowystarczalność dzięki wprowadzeniu w 2001 roku Nieustającego Funduszu Edukacyjnego22.
W trakcie swojej kadencji Prezydent Thomas S. Monson wielokrotnie nawoływał świętych, aby śpieszyli „na ratunek” i podkreślał troskę o ubogich i potrzebujących jako jeden z wyznaczonych przez Boga obowiązków Kościoła. Kontynuując nacisk na przygotowanie doczesne, w 2012 roku wdrożona została inicjatywa Służb ds. samowystarczalności.
W ciągu ostatnich kilku lat podkreślaliśmy i kładliśmy szczególny nacisk na podstawowe zasady czyniące dzień sabatu rozkoszą w domu i w kościele23, przygotowując nas w ten sposób na zmianę programu spotkań niedzielnych ogłoszoną podczas tej sesji konferencji generalnej.
Sześć miesięcy temu kwora Kapłaństwa Melchizedeka zostały wzmocnione i skuteczniej sprzymierzone z organizacjami pomocniczymi, aby wprowadzić posługę na wyższy i świętszy poziom.
Wierzę, że kolejność i czas, w którym dokonywano tych zmian na przestrzeni wielu dziesięcioleci, pomoże nam dostrzec w nich jedno zjednoczone i wszechstronne dzieło, a nie tylko serię niezależnych i odrębnych inicjatyw. „Bóg objawił wzór duchowego rozwoju dla poszczególnych osób i rodzin, który opiera się na obrzędach, naukach, programach i zajęciach, które koncentrują się na domu i są wspierane przez Kościół. Kościelne organizacje i programy istnieją po to, aby błogosławić poszczególne osoby i rodziny i same w sobie nie stanowią ostatecznego celu”24.
Modlę się, abyśmy mogli postrzegać pracę Pana jako jedno wielkie ogólnoświatowe dzieło, które staje się coraz bardziej skoncentrowane na domu i jest w tym wspierane przez Kościół. Wiem i świadczę, że Pan objawia i „objawi On jeszcze wiele wielkich i doniosłych rzeczy w odniesieniu do Królestwa Bożego”25.
Obietnica i świadectwo
Rozpocząłem swoje przesłanie od podkreślenia siły, która powstaje, gdy poszczególne pasma materiału są skręcone lub splecione razem w linę. Obiecuję, że ucząc się przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa i żyjąc zgodnie z nią, doświadczymy zwiększonego poczucia wizji, celu i mocy, gdy połączymy — jak w jednej linie — wszystko w jedną całość w Chrystusie.
Wszystkie możliwości i błogosławieństwa, które mają wieczne konsekwencje, istnieją, są możliwe, mają cel i trwają dzięki Panu Jezusowi Chrystusowi. Alma świadczył: „Nie ma żadnej innej drogi czy sposobu zbawienia człowieka jak tylko przez Chrystusa. On jest życiem i światłem tego świata”26.
Z radością oświadczam, że jestem świadkiem boskości i realności życia Wiecznego Ojca i Jego Umiłowanego Syna, Jezusa Chrystusa. W naszym Zbawicielu znajdujemy radość. W Nim znajdujemy zapewnienie „pokoju w tym świecie, i życia wiecznego w świecie przyszłym”27. O tym świadczę w święte imię Pana Jezusa Chrystusa, amen.