Uczenie się na podstawie przemówień z konferencji generalnych (2018 i 2019).

Nauki żyjących proroków, widzących i objawicieli mogą zapewnić natchnione przewodnictwo dla pracy kworum starszych i Stowarzyszenia Pomocy. W tygodniach, gdy studiowane będą przesłania konferencyjne, prezydia kworum starszych i Stowarzyszenia Pomocy będą wybierać przesłania w oparciu o potrzeby członków. Czasami temat może zasugerować biskup lub prezydent palika. Przywódcy powinni zwrócić szczególną uwagę na przesłania członków Pierwszego Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów. Jednakże członkowie prezydium mogą wybrać dowolne przesłanie z ostatniej konferencji, biorąc pod uwagę potrzeby świętych i natchnienie od Ducha Świętego.

Przywódcy i nauczyciele powinni znaleźć sposób, aby zachęcić członków do przeczytania wybranego przesłania z wyprzedzeniem. Powinni zachęcać członków, aby przychodzili na spotkania przygotowani, aby dzielić się prawdami ewangelii, jakich się nauczyli i swoimi pomysłami dotyczącymi tego, jak można działać w oparciu o te prawdy. Sugerowane poniżej zajęcia, opierające się na zasadach z podręcznika Nauczanie na sposób Zbawiciela, mogą pomóc członkom uczyć się na podstawie przesłań konferencji generalnej.

Quentin L. Cook, „Głębokie i trwałe nawrócenie do Ojca Niebieskiego i Pana Jezusa Chrystusa”

Członkowie mogą chcieć usłyszeć od siebie nawzajem, jakie były ich pierwsze reakcje, kiedy usłyszeli o zmianach, opisanych w przesłaniu Starszego Cooka. Co członkowie by odpowiedzieli, gdyby ktoś innego wyznania zapytał ich, dlaczego Kościół wprowadził te zmiany? Zachęć ich, aby szukali odpowiedzi w przesłaniu Starszego Cooka. Co możemy zrobić jako poszczególne osoby i rodziny, a także jako kworum czy Stowarzyszenie Pomocy, aby upewnić się, że te zmiany pomogą osiągnąć cel Pana? Możesz podzielić się przemyśleniami dotyczącymi uwag wstępnych Prezydenta Nelsona, które zainspirują członków do „[entuzjastycznego przyjęcia]” tych zmian.

Ronald A. Rasband, „Nie smućcie się”

Przesłanie Starszego Rasbanda podkreśla kilka fragmentów z pism świętych, które mogą pomóc nam rozproszyć wszelki strach, przed niebezpiecznymi czasami, w jakich żyjemy. Poproś członków, aby studiowali te fragmenty w poszukiwaniu rady, którą mogliby się podzielić z kimś, kto obawia się przyszłości. Czym z tego przesłania mogliby się jeszcze podzielić? W jaki sposób strach może „[ograniczać] perspektywę dzieci Boga?”. Poproś członków, aby opowiedzieli, w jaki sposób nauczyli się przezwyciężyć swój strach i żyć z wiarą.

David A. Bednar, „W Chrystusie połączyć w jedną całość wszystko”

Możesz przynieść linę i listę rzeczy do zrobienia, aby pokazać je na lekcji. Poproś członków, aby przedyskutowali różnice pomiędzy postrzeganiem prawd ewangelii i programów Kościoła jako liny, a postrzeganiem ich jako listy poszczególnych tematów i zadań. Zachęć członków, aby szukali natchnienia w przykładach zaprezentowanych w przesłaniu Starszego Bednara. Co znaczy „w Chrystusie połączyć w jedną całość wszystko” (zob. List do Efezjan 1:10)? Co możemy zrobić, aby stać się beneficjentami obietnicy wspomnianej na końcu przesłania Starszego Bednara?

Dallin H. Oaks, „Prawda i plan”

W jaki sposób „przywrócone prawdy ewangelii” pomagają nam, kiedy mierzymy się z niechęcią wobec naszych wierzeń i praktyk? Aby odpowiedzieć na to pytanie, członkowie mogą zapisać przykłady fundamentalnych prawd, znajdujących się w części II przesłania Prezydenta Oaksa. Mogą także przyjrzeć się przykładom tego, w jaki sposób można zastosować te prawdy (zob. część III). Pomocne może okazać się odegranie scenki, w której wykorzystaliby niektóre z tych fundamentalnych prawd, aby odpowiedzieć na krytykę nauk czy praktyk Kościoła.

D. Todd Christofferson, „Abyśmy mocno i niezłomnie trwali w wierze w Chrystusa”

Możesz rozpocząć dyskusję od narysowania na tablicy liny, na której jednym końcu będzie Motywacja społeczna, a na drugim Zobowiązanie na wzór Chrystusa. Poproś członków, aby przeczytali akapit, zaczynający się od słów: „Większość z nas znajduje się obecnie gdzieś pomiędzy […]” i zastanowili się, gdzie oni sami się znajdują. Czego uczymy się z przykładów użytych w przesłaniu Starszego Christoffersona, co inspiruje nas do bycia mocnymi i niezłomnymi w obliczu cierpienia (zob. także Alma 36:27–28)? Zachęć członków, aby przedstawili przykłady ludzi, których znają, a którzy pokazali, że są zobowiązani na wzór Chrystusa względem ewangelii, nawet w obliczu cierpienia.

Ulisses Soares, „Jedno w Chrystusie”

W jaki sposób, według Starszego Soaresa, Amazonka reprezentuje członków przywróconego Kościoła Jezusa Chrystusa? Czego to porównanie uczy nas o wpływie, jaki nowi członkowie mogą mieć na Kościół? W jaki sposób my, jako kworum czy Stowarzyszenie Pomocy, podążamy za radą Starszego Soaresa, aby zachęcać, wspierać i kochać nowo nawróconych? (zob. Moroni 6:4–5). Być może kilku członków może opowiedzieć o wyzwaniach, jakim stawiali czoła, gdy byli nowymi członkami Kościoła i w jaki sposób inni członkowie im pomagali. Możecie również przedyskutować, w jaki sposób nowi członkowie wzmocnili wasz okręg lub gminę.

Gerrit W. Gong, „Nasze ognisko wiary”

Możesz pokazać obraz przedstawiający ognisko albo poprosić kogoś, aby opowiedział o sytuacji, gdy czuł wdzięczność, kiedy siedział przy ognisku. Poproś członków, aby omówili, co miał na myśli Starszy Gong, kiedy mówił o „ognisku wiary”. Możesz podzielić członków na grupy i poprosić każdą z grup o przypomnienie sobie i opowiedzenie o jednym z pięciu sposobów, na jakie „ognisko wiary” zachęca nas do działania. Daj członkom czas, aby zastanowili się nad tym, w jaki sposób mogą wzmocnić swoją własną wiarę lub wiarę osób, które znają.

Dieter F. Uchtdorf, „Wierz, kochaj, czyń”

Możesz rozpocząć dyskusję od napisania na tablicy słów Beznadzieja i Szczęście. Poproś członków, aby poszukali w tym przesłaniu postaw i wierzeń, które prowadzą do beznadziei lub do szczęścia. Następnie niech wypiszą je na tablicy. Poproś członków, aby opowiedzieli o tym, w jaki sposób doświadczyli szczęścia, które pochodzi z wiary, miłości i uczynków, jak naucza Starszy Uchtdorf. Zachęć członków, aby znaleźli w tym przesłaniu cytat niosący zachętę, który mogą umieścić w domu albo pokazać przyjacielowi.

Joy D. Jones, „Dla Niego”

Możesz podzielić się historią z początkowej części przesłania Siostry Jones i poprosić członków, aby pomyśleli o sytuacji, kiedy ich wysiłki związane z posługą zdawały się być „niezauważane, niedoceniane czy nawet odrzucane”. Po przedyskutowaniu tej historii, możesz zapisać na tablicy pytanie: Dlaczego powinniśmy służyć? Poproś członków, aby odpowiedzieli na to pytanie po przeczytaniu dalszej części przesłania (zob. także Nauki i Przymierza 59:5). W jaki sposób rada Siostry Jones zmienia sposób, w jaki troszczymy się o siebie i pełnimy posługę względem siebie nawzajem?

Michelle D. Craig, „Boskie napomnienie”

Siostra Craig mówi o „[przepaści] pomiędzy tym, gdzie jesteśmy i kim jesteśmy, a tym, gdzie chcemy być i kim chcemy się stać”. Jak, zdaniem Boga, powinniśmy się czuć, jeśli chodzi o tę ‘przepaść’? A jak powinniśmy się czuć zdaniem Szatana? Każdy członek powinien przejrzeć jedną z trzech części przesłania Siostry Craig, aby znaleźć odpowiedzi na te pytania. W jaki sposób możemy się upewnić, że „boskie napomnienie” nie stanie się „paraliżującym zniechęceniem”?

Cristina B. Franco, „Radość płynąca z bezinteresownej służby”

Siostra Franco dzieli się dwoma historiami — o Victorii i o wdowie — aby nauczyć, że „miłość jest uświęcona przez poświęcenie”. Możesz zaprosić członków, aby przygotowali się do opowiedzenia o tym, czego nauczyli się z tych historii o miłości i poświęceniu. Jakimi innymi doświadczeniami, które uczą tej samej zasady, mogliby się podzielić? Wspólne obejrzenie filmu, który przedstawia Zbawiciela służącego innym (np. „Light the World — Follow the Example of Jesus Christ”, strona internetowa LDS.org) może stanowić początek dyskusji na temat tego, jak podążać za Jego przykładem „służby połączonej z miłością i poświęceniem”.

Henry B. Eyring, „Kobiety i nauka ewangelii w domu”

Fragmenty z pism świętych i cytaty pochodzące z dokumentu „Rodzina: Proklamacja dla świata”, których używa Prezydent Eyring w swoim przesłaniu, są pełne przemyśleń na temat ważności wpływu kobiet w domu. Członkowie mogą pracować razem, aby odnaleźć te fragmenty i cytaty, i przedyskutować to, czego się nauczyli. Jakie zaproszenia kieruje do nas Prezydent Eyring? Jakie składa obietnice? Możecie zaśpiewać lub przeczytać słowa hymnu dotyczącego domu, np. „Niebem może być nasz dom” (Hymny, nr 188).

Dallin H. Oaks, „Rodzice i dzieci”

Kiedy przygotowujesz się do nauczania, rozważ, które części przesłania Prezydenta Oaksa są najważniejsze dla osób z twojego kworum lub Stowarzyszenia Pomocy. Poniżej znajdują się możliwe pytania, które możesz zadać, aby zachęcić uczestników do dyskusji na temat tego przesłania: W jaki sposób współczesne trendy, wspomniane w części I przesłania Prezydenta Oaksa, działają przeciwko planowi Ojca Niebieskiego? Jakie wierne kobiety możemy podać za przykład, aby potwierdzić założenia dotyczące kobiet z części II? W jaki sposób możemy zachęcić młode kobiety, które znamy, aby podążały za radą skierowaną właśnie do nich w części III?

Russell M. Nelson, „Udział sióstr w zgromadzeniu Izraela”

Jeśli nauczasz w Stowarzyszeniu Pomocy, możesz podzielić siostry na cztery grupy i poprosić każdą grupę o przeczytanie jednej z czterech próśb wystosowanych przez Prezydenta Nelsona. Grupy mogą potem przedyskutować, co wywarło na nich wrażenie w jego prośbach. Mogą omówić doświadczenia, jakie miały, kiedy zastosowały się do tych próśb oraz wymienić się pomysłami, jak działać w zgodzie ze słowami proroka w przyszłości. Następnie każda grupa może przedstawić na forum klasy konkluzje swoich dyskusji. Jeśli nauczasz posiadaczy kapłaństwa, możesz poprosić ich, aby znaleźli wyrażenia z przesłania Prezydenta Nelsona, które opisują, jakimi uczuciami Ojciec Niebieski darzy Swoje córki. Co możemy zrobić, aby wspierać i zachęcać siostry do udziału w gromadzeniu Izraela?

M. Russell Ballard, „Wizja odkupienia zmarłych”

Możesz poprosić członków, aby spełnili prośbę Prezydenta Ballarda i przeczytali Nauki i Przymierza 138 przed rozpoczęciem dyskusji. Poproś członków, aby w trakcie spotkania podzielili się swoimi doświadczeniami i przemyśleniami dotyczącymi tego rozdziału. Pytania podobne do poniższych mogą pomóc członkom zrozumieć znaczenie tego objawienia: W jaki sposób to objawienie przynosi nam pocieszenie? Jakie prawdy ono zawiera, które wpływają na ‘sposób, w jaki żyjemy każdego dnia’?

Bonnie H. Cordon, „Stawanie się pasterzem”

Aby pomóc członkom rozważyć, jak mogą ulepszyć swoje wysiłki związane z posługą, możesz podzielić ich na trzy grupy i poprosić każdą z grup o przeczytanie jednej z trzech części przesłania Siostry Cordon. Poproś ich, aby opisali poznane zasady posługi. W jaki sposób stosowanie się do tych zasad pomaga nam „stać się pasterzami Pana, który tego od nas pragnie”? Poproś członków, aby opowiedzieli o doświadczeniach, kiedy posługa jednej osoby pomogła im czuć się zauważonymi i kochanymi przez Zbawiciela.

Jeffrey R. Holland, „Służba pojednania”

Możesz zacząć dyskusję nad przesłaniem Starszego Hollanda od poproszenia członków, aby pomyśleli o relacjach, które wymagają uleczenia lub pogodzenia się. Następnie niech przejrzą przesłanie Starszego Hollanda i odszukają, w jaki sposób Brad i Pam Bowen byli w stanie pomóc swemu ojcu się uzdrowić. Jakie przyniosło to błogosławieństwa? Czego członkowie nauczyli się, co może im pomóc uleczyć swoje własne relacje?

Neil L. Andersen, „Ranni”

W ramach wprowadzenia do przesłania Starszego Andersena możecie wspólnie przeczytać Ew. Łukasza 10:30–35 lub obejrzeć film „Parable od the Good Samaritan” (na stronie internetowej LDS.org). Jakie są podobieństwa między nami a człowiekiem, który wpadł w ręce zbójców? W jakim sensie, według Starszego Andersena, Jezus Chrystus jest „naszym Miłosiernym Samarytaninem”? W jaki sposób możemy przyjąć uleczenie z Jego rąk? Możesz poprosić członków, aby opowiedzieli o tym, w jaki sposób Zbawiciel uleczył ich rany lub rany ukochanych osób. Mogą oni także poszukać w słowach Starszego Andersena przesłania niosącego zachętę, którym mogą podzielić się z kimś, kto czuje się zraniony.

Russell M. Nelson, „Poprawna nazwa Kościoła”

Jezus Chrystus przykazał nazywać Kościół Swoim imieniem. Możesz pomóc członkom pogłębić ich pragnienie stosowania się do tej wskazówki poprzez poproszenie ich, by w przesłaniu Prezydenta Nelsona odnaleźli powody, dla których „nazwa Kościoła nie podlega negocjacjom”. Następnie poproś ich, aby na końcu przesłania Prezydenta Nelsona znaleźli obietnice, które się spełnią, jeśli będziemy pracowali nad „[przywróceniem poprawnej nazwy] Kościoła”. Co możemy zrobić, aby przyczynić się do tych działań?

Henry B. Eyring, „Chciej, chciej, chciej”

Prezydent Eyring zadał „dwa kluczowe pytania”: „Co muszę robić, by wziąć na siebie imię [Zbawiciela]?” oraz „Skąd będę wiedział, że robię postępy?”. Możesz zapisać te pytania na tablicy i poprosić członków, aby podzielili się przemyśleniami związanymi z tymi pytaniami z przesłania Prezydenta Eyringa oraz z przykładem Siostry Eyring. Prezydent Eyring odnosi się także do pieśni „Próbuję żyć tak jak Jezus” (Śpiewnik dla dzieci, str. 40–41). Czego uczą nas słowa tej pieśni?

Dale G. Renlund, „Wybierzcie sobie dzisiaj”

Członkowie mogą pomyśleć o kimś, kogo chcieliby zachęcić do podążania za planem Ojca Niebieskiego, np. o członku rodziny czy kimś, względem kogo pełnią posługę. Następnie mogą prześledzić przesłanie Starszego Renlunda, aby odkryć, jakie uczucia żywi wobec nas Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus. W jaki sposób pomagają nam Oni w wyborze posłuszeństwa? Jaka nauka płynie z Ich przykładu odnośnie do udoskonalenia naszych wysiłków w rodzinach i przy pełnieniu posługi?

Gary E. Stevenson, „Pasterze dusz”

Nauczane przez ciebie osoby mogą zadać pytanie podobne do tego z przesłania Starszego Stevensona: „Skąd możemy mieć pewność, że posługujemy w Pański sposób?”. Mogą przedyskutować możliwe odpowiedzi na te pytania, które odnajdą w przesłaniu. Możesz także przynieść obraz Zbawiciela jako pasterza (zob. Album: Ewangelia w malarstwie [2009] nr 64) i poprosić członków, aby podzielili się prawdami z przesłania Starszego Stevensona, które odzwierciedla ten obraz. Następnie członkowie mogą opowiedzieć o tym, do zrobienia czego zostali natchnieni w wyniku tej dyskusji.