Ρέικιαβικ, Ισλανδία

Με το χιονοσκέπαστο Όρος Έσγια στο βάθος, το Ρέικιαβικ, η πολύχρωμη πρωτεύουσα της Ισλανδίας, απευθύνει ένα καλωσόρισμα σε ένα νησιωτικό έθνος πάνω από 1.609 χιλιόμετρα από την ηπειρωτική Ευρώπη. Το Ρέικιαβικ που αποικίστηκε για πρώτη φορά από τους Βίκινγκς το 874 μ.Χ., είναι η καρδιά της πολιτιστικής, οικονομικής και κυβερνητικής δραστηριότητας της Ισλανδίας, όπως επίσης μία από τις πιο καθαρές, πράσινες και ασφαλείς πόλεις του κόσμου.

Οι δύο πρώτοι Ισλανδοί βαπτίσθηκαν στη Δανία το 1851. Σύντομα επέστρεψαν στην Ισλανδία και το 1853 οργανώθηκε ο πρώτος κλάδος. Σήμερα υπάρχουν σχεδόν 300 μέλη στην Ισλανδία σε τρεις κλάδους, στο Ρέικιαβικ, στο Ακουρέιρι και στο Σέλλφος. Ο κοντινότερος ναός είναι στο Λονδίνο της Αγγλίας, 1.894 χιλιόμετρα από το Ρέικιαβικ.

Αν και ο αριθμός των μελών είναι μικρός, η Εκκλησία συνεχίζει να αναπτύσσεται. Παρά τις δυσκολίες της απομόνωσης, της μετάφρασης υλικού της Εκκλησίας, των δυσμενών καιρικών συνθηκών και των πολιτιστικών εμποδίων, οι ηγέτες της Εκκλησίας έχουν υποσχεθεί ότι η Ισλανδία μία ημέρα θα είναι ένας φάρος στις άλλες χώρες. Ο Πρόεδρος Γκόρντον Χίνκλυ (1910-2008) επισκέφθηκε την Ισλανδία και υπενθύμισε στα μέλη ότι είναι «λαός “ισχύος και δύναμης και ικανότητας” να κάνει μεγάλα πράγματα» (“Wonderful to Have Sweet, Good Land”, Church News, 21 Σεπτεμβρίου 2002, 10).

Η ισλανδική ιεραποστολή οργανώθηκε το 1894, αλλά η διδασκαλία τερματίσθηκε το 1914. Η Ισλανδία έγινε τμήμα της Ιεραποστολής Κοπεγχάγης της Δανίας το 1975.
Το 1977, ο Πρεσβύτερος Τζόζεφ Γουέρθλιν (1917-2008), τότε μέλος της Πρώτης Απαρτίας των Εβδομήκοντα, αφιέρωσε επισήμως την Ισλανδία για την κήρυξη του Ευαγγελίου.
Το 1981 το Βιβλίο του Μόρμον εκδόθηκε στα Ισλανδικά – μία γλώσσα που δεν ομιλείται πουθενά αλλού στον κόσμο.