ป้อม และมิตรภาพ
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในรัฐเวอร์จิเนีย สหรัฐอเมริกา
คอลลีกับมาร์โกไปโบสถ์คนละแห่ง พวกเขาจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ไหม
“จงเป็นแบบอย่างแก่คนที่เชื่อทั้งปวง” (1 ทิโมธี 4:12)
“เอาไม้มาอีกดีกว่า!” คอลลีบอกมาร์โก
มาร์โกมองฟ้า “ฉันต้องกลับบ้าน ตะวันจะตกดินแล้ว”
“แต่เรายังสร้างป้อมไม่เสร็จนะ!” คอลลีบอก
“ขอโทษ!” มาร์โกตะโกนบอกขณะรีบไป “ฉันต้องอยู่บ้านก่อนวันสะบาโต!”
คอลลีถอนหายใจ มีเรื่องดีๆ เกี่ยวกับการเป็นเพื่อนของมาร์โก และมีเรื่องยากๆ ด้วย ส่วนใหญ่มีเพียงเรื่องเดียวที่ยาก นั่นคือพวกเขามีเวลาเล่นด้วยกันไม่มาก แม้จะเรียนชั้นเดียวกันที่โรงเรียนแต่ก็อยู่คนละห้อง และมีเวลาพักไม่ตรงกัน บวกกับทั้งคู่ต้องใช้วันสะบาโตกับครอบครัว ในโบสถ์ของมาร์โก วันสะบาโตเริ่มตอนตะวันตกดินในคืนวันศุกร์ ส่วนคอลลี วันสะบาโตคือวันอาทิตย์
และเรื่องดีๆ น่ะหรือ มีเยอะแยะมากมาย เรื่องหนึ่งคือคอลลีไม่ต้องห่วงว่ามาร์โกจะสบถ พยายามให้เธอทำสิ่งไม่ดี หรือดูสิ่งที่ไม่ดี เขากับครอบครัวของเขาไปโบสถ์อีกแห่งหนึ่ง แต่พวกเขาเชื่อเหมือนกับคอลลีหลายอย่าง เช่นการรักษาวันสะบาโตให้ศักดิ์สิทธิ์ แม้จะคนละวัน
คอลลีวางไม้ที่หอบเต็มแขนและเข้าบ้าน
“มาร์โกกลับบ้านแล้วหรือ” คุณแม่ถาม
“ค่ะ” คอลลีตอบพลางทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ตัวหนึ่ง “เราได้เล่นด้วยกันน้อยมาก”
“ลูกทั้งสองเล่นด้วยกันวันศุกร์ก็ได้ วันนั้นโรงเรียนหยุด” คุณแม่บอก
“ค่ะ” คอลลีพูด รู้สึกร่าเริงขึ้น เธอจะเตรียมทุกอย่างให้พร้อมเผื่อมาร์โกมา พวกเขาจะได้เริ่มสร้างป้อมทันที
ช่วงท้ายสัปดาห์นั้นที่โรงเรียน ครูของคอลลีมีข้อประกาศ นักเรียนประถมสามทุกคนจะดูภาพยนตร์ด้วยกัน
“เยี่ยม!” คอลลีพูด เธอเอากล่องอาหารกลางวันใส่เป้และเข้าไปในพื้นที่ส่วนกลางระหว่างห้องเรียน
ทุกคนหาที่นั่งบนพื้น และครูปิดไฟ คอลลีตื่นเต้นเมื่อภาพยนตร์เริ่ม เป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กผู้ชายสร้างป้อมด้วยกันเหมือนเธอสร้างป้อมกับมาร์โก! ถ้าเราสร้างเสร็จ เธอคิด เธอส่ายหน้าและกลับไปจ้องหน้าจอเหมือนเดิม
แต่ขณะภาพยนตร์เดินเรื่องต่อ คอลลีสังเกตว่าคำบางคำในเรื่องไม่ดีเลย เธอเริ่มรู้สึกอึดอัดมากขึ้นเรื่อยๆ เธอไม่ทราบจะทำอย่างไรดี
ตอนนั้นเองที่เธอรู้สึกว่ามีคนแตะไหล่เธอ มาร์โกนั่นเอง! เขาคลานฝ่ากลุ่มนักเรียนมาคุยกับเธอ
“คอลลี ฉันคิดว่าเราไม่ควรดูเรื่องนี้” เขากระซิบ “ฉันคิดว่าเราควรไปถามครูว่าเราจะอ่านหนังสือแทนได้ไหม”
คอลลีถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอรู้สึกดีที่รู้ว่ามีคนรู้สึกเหมือนเธอ “จ้ะ ฉันไม่ชอบเรื่องนี้เหมือนกัน”
เธอกับมาร์โกลุกขึ้นยืนและเดินเขย่งอ้อมเพื่อนร่วมห้องออกไปจนถึงครู มาร์โกไปหาครูของเขา ส่วนคอลลีไปหาครูของเธอ เธอถามว่าเธอจะอ่านหนังสือแทนการดูภาพยนตร์ได้ไหม และครูบอกว่าได้
เมื่อคอลลีเข้าไปอ่านหนังสือในห้องเรียน เธอเห็นมาร์โกกำลังอ่านเหมือนกัน เขาโบกมือและยิ้ม คอลลียิ้มตอบ การมีเพื่อนแท้ดีกว่าการมีป้อมที่สร้างเสร็จ