ฝึก ศรัทธา
“ข้าพเจ้าจะแสดงให้ท่านเห็นความเชื่อของข้าพเจ้าโดยการประพฤติ” (ยากอบ 2:18)
คลารีเลี้ยงลูกอย่างเร็วไปจนสุดสนามด้านหนึ่ง คราวนี้แหละ เธอคิด เด็กหญิงตัวสูงที่สุดและเร็วที่สุดในทีมกันคลารีมาตลอดการแข่งขัน แต่ตอนนี้เธอเป็นฝ่ายกันบ้าง นี่เป็นโอกาสของคลารี!
เธอหมุนตัวออกห่างจากผู้เล่นอีกคนอย่างรวดเร็วและตั้งท่า จากนั้นจึงกระโดดและโยนลูก ลูกลอยไปในอากาศขณะคลารีกลั้นหายใจ ลงห่วงทีเถอะ
ลูกลงห่วงพอดี
สมาชิกในทีมของคลารีแปะมือยินดีกับเธอ จากนั้นโค้ชการ์เซียก้มมองนาฬิกาจับเวลาและเป่านกหวีด “การฝึกสิ้นสุดลงแค่นี้! ทำได้ดีมากทุกคน! พบกันพรุ่งนี้ พักผ่อนให้เต็มที่นะเพราะเราจะต้องแข่งวิ่งระยะสั้นกันอีก”
คลารีฮัมอยู่ในคอและเดินไปเก็บของ จากนั้นเธอก็เห็นโค้ชการ์เซียโบกมือเรียก
“เฮ้ คลารี” เธอเรียก “วันนี้ทำได้ดีมาก ครูรู้ว่าเธอฝึกหนักมาก และครูภูมิใจในตัวเธอ”
“ขอบคุณค่ะ” คลารีพูดพร้อมกับยิ้มกว้าง
เธอยิ้มอยู่อย่างนั้นขณะเดินออกไปที่รถของคุณแม่ ระหว่างขับรถกลับบ้าน เธอนึกทบทวนภาพการโยนลูกสุดท้าย โดยเฉพาะเมื่อลูกลงห่วงพอดี เธอแทบไม่สังเกตคำพูดการประชุมใหญ่ที่คุณแม่ฟังอยู่ด้วยซ้ำ
แต่แล้วมีบางอย่างดึงดูดความสนใจของเธอ ผู้พูดกล่าวว่า “เราต้องใช้เวลาฝึกฝนศรัทธาของเราอย่างแข็งขัน”* คำว่า “ฝึกฝนอย่างแข็งขัน” ฟังเหมือนเธอจะได้ยินขณะฝึกบาสเกตบอล ท่านฝึกฝนศรัทธาอย่างไร เธอคิด ท่านวิ่งด้วยศรัทธาหรือเปล่า ท่านเลี้ยงศรัทธาเหมือนเลี้ยงลูกบาสหรือเปล่า
คลารีเหลียวมองคุณแม่ “แม่ ฝึกฝนศรัทธาอย่างไรคะ” เธอถาม
คุณแม่ยิ้ม “ลูกเล่นบาสเกตบอลเก่งขึ้นได้อย่างไร”
“หนูฝึกค่ะ” คลารีตอบ “โค้ชบอกวิธีที่หนูจะเล่นเก่งขึ้น และตอนเราฝึก หนูพยายามมากเพื่อทำให้ถูกต้อง”
“ง่ายหรือเปล่า”
“ไม่ค่ะ!” คลารีตอบ จำได้ว่าเธอเมื่อยขามากหลังจากแข่งวิ่งระยะสั้น “หนูต้องฝึก เยอะมาก”
คุณแม่พยักหน้า “พระบิดาบนสวรรค์ทรงต้องการให้เรามีศรัทธาในพระองค์ แต่เราต้องทำต่อเนื่อง พระองค์ประทานวิธีให้เราฝึกและเก่งขึ้น”
“อย่างเช่นอะไรคะ”
“พระองค์ทรงขอให้เราพูคคุยกับพระองค์ในการสวดอ้อนวอน พระองค์ทรงเป็นเหมือนโค้ชของเรา พระองค์ประทานพระคัมภีร์ พระคัมภีร์เหมือนคู่มือแผนการเล่นของพระองค์ ทรงดลใจศาสดาพยากรณ์ให้กระตุ้นเราให้เรียนรู้เป็นครอบครัว ครอบครัวของเราเหมือน—”
“เหมือนทีมของเรา!” คลารีขัดจังหวะ
“ใช่จ้ะ! ทีมครอบครัวของเราทำงานและฝึกด้วยกัน” คุณแม่กล่าว “แล้วเกิดอะไรขึ้นเมื่อหนูไปฝึกจ๊ะ คลารี”
“หนูเก่งขึ้นค่ะ” เธอตอบ เธอนึกถึงความรู้สึกที่ดีขณะโยนลูกสุดท้ายหลังจากฝึกหนักมาหลายสัปดาห์
“ใช่แล้ว เมื่อเราฝึก เราฝึกฝนศรัทธาของเรา นั่นช่วยให้ประจักษ์พยานของเราเข้มแข็งขึ้น ทำให้เรามีความสุขมากขึ้น”
คลารีไม่เคยนึกถึงศรัทธาแบบนี้ เธอเคยได้ยินว่าศรัทธาเหมือนเมล็ดพืช แต่เธอไม่เคยรู้ว่าศรัทธาจะเหมือนการเล่นบาสเกตบอลได้ด้วย! เธอนึกถึงวิธีที่โค้ชวางแผนการฝึกให้ทีม บางทีฉันอาจจะทำแผนการฝึกได้ด้วย เธอคิด แต่เป็นแผนฝึกศรัทธา! ทันทีที่ถึงบ้าน เธอพบกระดาษจดบันทึกแผ่นใหญ่และเริ่มเขียน
-
สวดอ้อนวอน—เช้าและค่ำ
-
ศึกษาพระคัมภีร์—ทุกวัน
-
ไปโบสถ์—ทุกวันอาทิตย์
บางทีการฝึกฝนศรัทธาอาจไม่เหมือนการฝึกบาสเกตบอล แต่ฝึกคือฝึก เธอรู้สึกอบอุ่นใจและมีความสุขขณะมองดูแผนของเธอ เธอวางใจพระบิดาบนสวรรค์และรู้ว่าพระองค์จะทรงช่วยเธอ!