ไปโบสถ์ church
“ระลึกถึงพระองค์ตลอดเวลา, และรักษาพระบัญญัติของพระองค์” (โมโรไน 4:3)
“เดี๋ยว ลูกยังกินอาหารเช้าไม่หมดเลย” คุณแม่พูด คุณแม่เลื่อนจานผักเข้ามาใกล้จูฮยอก
จูฮยอกมองดูอาหารเช้าของเขา เขาสายแล้ว! ปกติพี่ชายจะช่วยเขาเตรียมตัวไปโบสถ์ แต่พี่ชายออกนอกเมือง วันนี้จูฮยอกจึงต้องเตรียมเอง
“ครับแม่” จูฮยอกพูด เขารีบกินให้หมด จากนั้นก็กอดแม่แล้วเดินไปที่ประตู
คุณแม่ถามเขาว่า “ลูกเอาโทรศัพท์ไปด้วยหรือเปล่า”
จูฮยอกชูให้ดู “ครับ ผมส่งข้อความบอกครูปฐมวัยได้ถ้าผมมีปัญหา”
“ใส่เสื้อกันหนาวไว้ข้างในหรือเปล่า มันหนาวนะ”
จูฮยอกให้คุณแม่ดูเสื้อกันหนาวของเขา
เธอพยักหน้า จูฮยอกรีบออกไปที่ถนน เสียงจอแจทำให้เขายิ้ม สนุกดีที่ได้อยู่ในเมืองใหญ่ที่สุดเมืองหนึ่งของเกาหลีใต้!
แต่จูฮยอกยังต้องการให้พี่ชายอยู่กับเขา พวกเขาเดินทางไปโบสถ์ด้วยกันเสมอ
“ผมรู้ทาง” เขาบอกตัวเอง ไม่นานเขาก็อยู่ที่ป้ายรถประจำทางป้ายแรก
แต่มีเขาคนเดียวที่นั่น มันแปลก เขาดูนาฬิกา เขามาไม่ทันรถเมื่อกี้แน่เลย! ตอนนี้เขาจะต้องรอรถคันต่อไป
หลายนาทีผ่านไป คนอื่นเริ่มทยอยมา ในที่สุดรถประจำทางสีฟ้าสดก็มา จูฮยอกเดินขึ้นรถ จ่ายเงินให้คนขับ และนั่งลง
ติ๊ง! จูฮยอกดูโทรศัพท์หลังจากเสียงแจ้งเตือน ข้อความมาจากครูปฐมวัยของเขา
“อยู่บนรถหรือเปล่า จำไว้นะ ถ้าหลงทาง เราจะมาหาหนู!”
เขายิ้มและส่งข้อความกลับไป “ครับ ตอนนี้ผมอยู่บนรถ”
รถคันนี้เป็นรถสายสั้น เขาต้องต่อรถอีกคัน นั่งไปอีกชั่วโมงกว่า
จูฮยอกมองดูเวลาและขมวดคิ้ว เขาไม่อยากขาดโบสถ์ เขาชอบคำสวดอ้อนวอนศีลระลึกตอนหนึ่งที่ว่า “ระลึกถึงพระองค์ตลอดเวลา” นั่นหมายถึงระลึกถึงพระเยซูตลอดเวลา และจูฮยอกต้องการทำเช่นนั้น
เมื่อคุณลุงกับคุณป้าชวนเขากับพี่ชายไปโบสถ์สามสี่เดือนก่อน เขาพบผู้สอนศาสนา เอ็ลเดอร์คิมกับเอ็ลเดอร์มูนสอนพวกเขาเกี่ยวกับพระเยซู ยิ่งจูฮยอกเรียนเกี่ยวกับพระเยซูมากเท่าใด เขายิ่งชอบนึกถึงพระองค์มากเท่านั้น
ติ๊ง! “ต่อรถหรือยัง” ข้อความถาม
“ยังครับ” เขาส่งข้อความกลับ
รถโดยสารจอดบนถนนจอแจที่จูฮยอกต้องลงเพื่อต่อรถอีกคัน เขาถามคนขับว่ารถคันที่สองของเขามาหรือยัง
“เพิ่งออกไปเมื่อสักครู่” คนขับบอก “คันต่อไปจะมาในอีก 15 นาที”
“โอ้ โอเคครับ” จูฮยอกพูด ขอบคุณครับ!”
ในที่สุด หลังจากนั่งรถโดยสารคันที่สองไปถึงโบสถ์ จูฮยอกก็รีบเข้าไปในอาคารประชุม คุณลุงกับคุณป้ากันที่นั่งไว้ให้ เขาทำสำเร็จ!
จูฮยอกคิดถึงทุกอย่างที่เขาทำเพื่อให้ได้มาโบสถ์ เขาคิดถึงทุกคนที่ได้ช่วยเขาตลอดทาง เขารู้สึกว่าพระบิดาบนสวรรค์ทรงดีใจที่เขาอยู่ที่นั่น
จูฮยอกสวดอ้อนวอนในใจ “ขอบพระทัยพระองค์ พระบิดาบนสวรรค์ ที่ข้าพระองค์สามารถมาโบสถ์ได้วันนี้”