อยู่คนเดียวและสำนึกคุณช่วงคริสต์มาส
ภาพประกอบโดย ดาเรีย เคอแพช
ช่วงที่ผมกำลังเติบใหญ่ คริสต์มาสเป็นช่วงเวลาวิเศษที่สุดของปี—ไม่เพียงเพราะของขวัญเท่านั้น แต่เพราะคริสต์มาสเป็นเวลาที่ผมจะได้อยู่กับครอบครัวซึ่งเป็นคนสำคัญที่สุดในชีวิตผม
ครอบครัวมีความหมายมากต่อผมและตลอดหลายปีที่ผ่านมา ประเพณีคริสต์มาสเป็นการวางแผนที่ดีเยี่ยมเสมอเพื่อความสนุกสนานในครอบครัว เป็นความทรงจำดีๆ ที่ยังตราตรึงอยู่ในใจผมตลอดมา
แต่คริสต์มาสที่ผ่านมาต่างออกไป ผมได้งานใหม่ที่ทำให้ผมต้องออกไปอยู่ต่างเมืองในวันคริสต์มาส ตั้งแต่เกิดจนถึงตอนนี้ ผมพลาดคริสต์มาสกับครอบครัวผมแค่สองครั้ง—ทั้งสองครั้งเกิดขึ้นขณะที่ผมอยู่ในสนามเผยแผ่ แม้ก่อนที่ผมจะเดินทางไปทำงาน ผมก็ปวดใจและคิดถึงบ้านแล้ว ตลอดวันคริสต์มาสผมคิดว่า “น่าเสียดายจริง!” ไม่มีงานอะไรจะคุ้มค่าเท่านี้หรอก!
ผมตัดสินใจดูหนังทีวีในห้องพักของผมที่โรงแรม ในหนัง ตัวละครคนหนึ่งพูดว่าสำคัญมากที่เราต้องน้อมขอบพระทัย ตรงนี้ไม่ใช่ประเด็นหลักของหนังและไม่ได้เป็นฉากที่ซาบซึ้งอะไรเป็นพิเศษ แต่ไม่มีอะไรที่จะประทับใจผมมากไปกว่านั้นแล้ว
ชั่วขณะนั้น ผมตระหนักว่าผมไม่เคยคุกเข่าในวันคริสต์มาสเพื่อขอบพระทัยพระบิดาบนสวรรค์สำหรับของประทานแห่งพระบุตรของพระองค์ พระเยซูคริสต์ ตลอดเวลาหลายปีที่ผมฉลองคริสต์มาส ผมคำนึงถึงแต่ครอบครัวผม ของขวัญ และเกมเท่านั้นจริงๆ ถึงแม้พ่อแม่และปู่ย่าตายายผมจะพร่ำสอนอย่างดีที่สุด แต่ผมไม่เคยซาบซึ้งใจอย่างแท้จริงว่าพระผู้ช่วยให้รอดทรงสำคัญเพียงใดต่อคริสต์มาส เราอ่านเรื่องราวการประสูติของพระองค์ในพระคัมภีร์เป็นครอบครัวแต่ผมไม่เคยใส่ใจอะไรมากต่อความสำคัญของการประสูติในวันคริสต์มาส
ผมน้ำตาคลอขณะที่ผมสวดอ้อนวอนพระบิดาบนสวรรค์ของผม ผมขอบพระทัยพระองค์สำหรับการเสียสละที่พระองค์ทรงทำเพื่อให้พระบุตรองค์เดียวที่ถือกำเนิดจากพระองค์เสด็จมาแผ่นดินโลกและสำหรับพระชนม์ชีพอันแสนอัศจรรย์แห่งการเสียสละและพระเมตตาของพระบุตรของพระองค์ ข้อเท็จจริงที่ว่าผมอยู่คนเดียวและห่างจากครอบครัวในวันคริสต์มาสยังทำให้ผมเศร้า แต่ก็ทำให้พระบิดาบนสวรรค์ทรงสอนบทเรียนที่ผมไม่เคยเรียนรู้เมื่อมีครอบครัวอยู่พร้อมหน้านั่นคือ พระผู้ช่วยให้รอดทรงเป็นเหตุผลที่ผมสามารถมีครอบครัวได้!
ผมสำนึกคุณที่การอยู่คนเดียวในวันคริสต์มาสทำให้ผมเข้าใจดีขึ้นอีกนิดถึงของประทานที่รักและไม่มีที่สิ้นสุดจากพระบิดาบนสวรรค์ ซึ่งได้แก่พระบุตรของพระองค์