COVID-19: boodschappen van leiding, genezing en hoop
Leden getuigen dat ze juist in deze periode van verandering, onrust en verlies de hand van de Heer hebben gezien.
Hij was me toen nabij, nu is Hij me weer nabij
Toen ik thuis zat en mijn onrust over wat er in de wereld gaande was tot bedaren probeerde te brengen, sloeg ik mijn dagboek willekeurig open. Ik stuitte op het volgende: ‘Elke nieuwe dag in deze wereld brengt vele angsten met zich mee, maar met geloof in de leringen van het evangelie kunnen we de ene voet voor de andere zetten. […] Geloof is altijd sterker dan angst.’
Ik wist dat ik net een krachtige persoonlijke openbaring had ontvangen en dat mijn hemelse Vader me die door mijn eigen dagboeknotities van enkele jaren geleden gaf. Ik werd met een moment van gemoedsrust gezegend, en met de wetenschap dat mijn hemelse Vader me destijds nabij was en dat Hij me nu weer nabij is.
Danette Gray (Utah, VS)
De Heilige Geest kan online werken
Ik voelde me geïnspireerd om seminarielessen via groepsvideochats te gaan geven. Twee dagen voordat onze stad onder quarantaine werd geplaatst, hadden we de eerste online les.
Sommige ouders deden ook mee, onder wie enkele niet-leden. Ik hield mijn tranen in terwijl we Mosiah hoofdstuk 2 samen bestudeerden. We voelden allemaal de Geest toen we lazen dat we God dienen als we anderen dienen. Ik heb veel geleerd over persoonlijke openbaring ontvangen en herkennen. De Heilige Geest zal de waarheid van het evangelie via vele kanalen kenbaar maken. Wat er ook in de wereld gebeurt, niets kan het werk van onze hemelse Vader voor het heil van zijn kinderen tegenhouden.
Marites Pineda (Mindanao, Filipijnen)
We hebben geen dag seminarie gemist
Zelfs met alles wat er door het coronavirus gaande is, kan ik gelukkig zeggen dat we geen dag seminarie hebben gemist! Lesgeven via videochat kent zo zijn uitdagingen, maar ik geniet ervan dat ouders en broertjes en zusjes ook op de achtergrond meeluisteren. Ik vind het fijn dat onze gezinnen er een soort dagelijkse houvast door hebben. En ik vind het helemaal geweldig dat we tot elkaar van Jezus Christus en zijn liefde voor ons kunnen blijven getuigen.
Mandi Crandell (Yigo, Guam)
Mensen aan beide kanten van de sluier dienen
Ik was senior zendelinge in het zendingsgebied Missouri-Independence toen alle bijeenkomsten werden geannuleerd en we ons in ons appartement moesten isoleren. We bleven via onze telefoon en computer met leden in contact. We legden ook contacten met belangstellenden die niet regelmatig naar de kerk gingen.
Ik besloot ook om mijn familiegeschiedenis maar weer eens op te pakken, zodat ik wat meer te doen had. Ik had echter al een hele tijd geen nieuwe namen kunnen vinden. Toen ik op FamilySearch inlogde, zag ik een melding van een profiel dat op toevoeging wachtte. Door dat ene profiel vond ik nog eens zo’n zeventig mensen in mijn lijn. De stroom namen hield na vijf dagen op. We kregen later die dag te horen dat we allemaal ontheven werden en naar huis zouden gaan. Ik vind het jammer dat ik moet gaan, maar voel me ook gezegend dat ik in deze moeilijke periode familieleden aan de andere kant van de sluier van dienst kon zijn.
Kim Nielson (Oregon, VS)
Ons deel doen om het werk van de Heer voort te laten gaan
De zendelingen in ons gebied kregen de opdracht om in hun appartement te blijven. Daarom hebben wij geprobeerd om ons deel te doen door een vriend uit te nodigen om meer over de kerk te weten te komen. De zendelingen geven deze persoon via de telefoon les. We voelen de kracht van de Geest bij ons thuis dankzij de technologie die we tegenwoordig hebben. Het is geweldig om te zien dat het werk van de Heer ondanks alle moeilijkheden in de wereld gewoon doorgaat.
Elaina Reich (Washington, VS)
De Heiland hoort ons zingen
Ik ben kerkwerkzendeling voor het PathwayConnect-programma in de ring Kiev (Oekraïne). De leidinggevenden van het programma besloten om ons, die fysieke bijeenkomsten leidden, allemaal te instrueren hoe we die virtueel konden houden. De volgende dag kondigde de overheid quarantainemaatregelen in Kiev aan.
Ik ben heel blij dat we voor PathwayConnect bij elkaar kunnen komen. Ik ben ook heel blij dat we op zondagen thuis bij elkaar kunnen komen om te aanbidden en te zingen. Ik ben dankbaar voor de zekere belofte dat waar twee of drie in zijn naam vergaderd zijn, Hij ook is. Niemand weet hoelang we in Kiev in quarantaine zullen zijn, maar we weten wel dat de Heiland ons hoort zingen.
Kateryna Serdyuk (Kiev, Oekraïne)
‘Het is tijd om je gezin terug te halen’
Toen COVID-19 steeds meer in het nieuws kwam, vond ik het eerst behoorlijk overdreven. Maar na verloop van tijd kreeg ik een onrustig en zelfs paniekerig gevoel over de toekomst van onze wereld.
Op een ochtend kon ik de slaap niet meer vatten en zat ik me af te vragen waar dit allemaal toe diende. Toen kwam er gemoedsrust. De Geest gaf me in dat de Heer me een gave had geschonken. ‘Het is tijd om je gezin terug te halen’, zei Hij.
Het leven is zo druk. Deze pandemie heeft ons gezin de kans gegeven om ons te richten op wat ertoe doet: het evangelie van Jezus Christus. Ik kan sommige schadelijke invloeden in de wereld wegfilteren en mijn kinderen leren om naar Christus op te zien. Onze Vader in de hemel is ons altijd indachtig. Dat voel ik nu meer dan ooit.
Mary Ostler (Nebraska, VS)
De Heer heeft ons hierop voorbereid
Toen ik hoorde dat er tijdelijk geen kerkbijeenkomsten meer werden gehouden, was ik eerst een beetje van slag. Maar nu zie ik in dat de Heer ons hierop door zijn profeten heeft voorbereid. Thuisgerichte evangeliestudie kan ons door moeilijke tijden heen helpen. Ik ben dankbaar dat ik op zondagen nog steeds aan het avondmaal kan deelnemen en de woorden van de profeten tot mijn beschikking heb. Het is een troost om te weten dat we dezelfde Geest kunnen voelen tot we weer samen kunnen komen.
Emma van As (Gauteng, Zuid-Afrika)
We hebben geleerd hoe we moeten aanbidden
Toen mijn man en ik de eerste keer thuis aan de verordening van het avondmaal deelnamen, voelde ik de Geest zo sterk dat ik de lofzang die we gekozen hadden bijna niet kon zingen. Ik ga al ruim zeventig jaar naar de kerk, maar ik kan me niet herinneren dat ik de zegeningen die we door ons lidmaatschap en onze actieve deelname in De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen genieten, zo sterk heb gewaardeerd.
We hebben geleerd hoe we moeten aanbidden en wie we aanbidden. Zeker, we missen de omgang met onze medeheiligen en gaan graag zo snel mogelijk terug naar ‘normaal’. Maar ik ben ook dankbaar voor de lessen die we intussen leren door de raad van de profeet in acht te nemen in onze ‘thuisgerichte, kerkgesteunde’ aanbidding.
Susan Preator (Montana, VS)
Gemoedsrust en eensgezindheid vinden
Ik kijk er elke week met mijn zoon naar uit om thuisavond te houden. We hadden vaak leden, vrienden en zendelingen bij ons over de vloer. Toen zette de pandemie alles drastisch op zijn kop. Nu hebben we thuisavond met onze vrienden via de telefoon. We hebben door deze tijd samen allerlei dingen kunnen doen waardoor we een nog betere band hebben gekregen.
Ik ben heel dankbaar voor onze geliefde profeet, die ons allemaal heeft opgeroepen om te vasten. Velen van ons hebben daardoor de macht van eensgezindheid en gemoedsrust gevoeld. In tijden zoals deze komt de gemoedsrust die we nodig hebben van de Heiland Jezus Christus.
Roshene McKenzie (Kingston, Jamaica)
God staat aan het roer
Ik ben mijn zending pas tweeëneenhalve maand geleden begonnen. Ik werd naar Hermosillo in Mexico gestuurd. Ik kwam elke dag geweldige mensen tegen die voorbereid waren om het herstelde evangelie te ontvangen. Ik had het gevoel dat ik nog maar net aan het doen was waarvoor ik gekomen was, toen COVID-19 mijn zending onderbrak.
Ik nam met pijn in het hart afscheid van die mensen van wie ik zielsveel houd. Maar ik weet ook heel zeker dat God nog steeds aan het roer staat. Dat geeft me veel gemoedsrust. Ik ben dankbaar dat we profeten en apostelen hebben om ons in deze tijd te leiden. Ik vertrouw er net als veel andere zendelingen in de wereld op dat mijn zending hiermee nog niet is afgelopen. Ik kan het werk van de Heer spoedig weer voorwaarts stuwen en een werktuig in zijn handen zijn om meer zielen tot bekering te brengen.
Carolina Roman (Puerto Rico)