Digitaal thema-artikel: jongvolwassenen
Aanpassen aan verandering na mijn zending
Het leven na een zending is misschien niet volmaakt, maar we kunnen wel vreugde en zingeving halen uit het feit dat we een discipel van Jezus Christus blijven.
Mijn zending in Colombia was geweldig. Het is tot nu toe de beste periode uit mijn leven. Ik hield van de mensen die ik ontmoette en onderwees. Ik hield ook van mijn collega’s en heb veel van ze geleerd! Ik denk nog elke dag aan mijn zending.
Na mijn periode in het opleidingscentrum voor zendelingen was ik naar mijn idee helemaal klaar voor mijn zending. Er viel echter nog heel veel in het zendingsveld te leren. En dat ging na mijn zending net zo: ik dacht dat ik alles wel had geleerd wat ik over het leven moest weten. Ik was naar mijn idee klaar voor alles wat er op mijn pad zou komen. Ik dacht dat alles volmaakt zou uitpakken.
Maar – je raadt het al – dat was niet zo.
Toen ik op zending was, onderging mijn tante Cecilia een operatie. Ze werd ziek en stierf. Mijn ouders besloten na gebed om me pas na mijn zending over haar overlijden te vertellen. Toen ik hoorde dat ze overleden was, kwam dat hard bij me aan. Ze was altijd mijn lievelingstante geweest. Ik was er kapot van dat ik geen afscheid had kunnen nemen.
Maar dat was niet het enige dat was veranderd terwijl ik weg was. Ik had gehoopt dat mijn broertje ook op zending zou gaan terwijl ik van huis was, maar hij was van gedachten veranderd. Mijn ouders hadden het daar moeilijk mee, en ik ook.
En in mijn vriendenkring ging het er ook anders aan toe dan vóór mijn zending. Ik had mijn vrienden die geen lid waren altijd uitgenodigd om naar de kerk te komen, maar toen ik ze na mijn zending weer begon uit te nodigen, reageerden ze heel anders. Ze wilden niets met de kerk te maken hebben. Ik wist niet precies wat er veranderd was, maar bleef voor ze bidden. Ik bleef ze ook geestelijk getinte berichten sturen. Maar ik voelde me echt alleen, alsof ik geen vrienden had.
Er was erg veel veranderd terwijl ik weg was, en me daaraan aanpassen toen ik weer thuis was, ging me moeilijk af.
Het belang van dienen
Op zending bad ik altijd om hulp als ik me ontmoedigd of aan het eind van mijn Latijn voelde. Dus ik wist dat ik weer op mijn hemelse Vader kon vertrouwen om me met deze nieuwe levensfase te leren omgaan.
Ik kreeg de ingeving dat ik anderen moest gaan dienen. Dienen had mijn leven altijd zin gegeven. Ik sprak met mijn bisschop over mijn verlangen om te dienen. Hij riep me als jongevrouwensecretaresse.
Een paar maanden later vertelde ik mijn hemelse Vader dat ik vooruitgang wilde maken en meer wilde leren. Ik vroeg Hem om me daarbij te helpen. De dag erop werd ik als tweede raadgeefster in het jeugdwerkpresidium van de ring geroepen.
Mijn taken in de jongevrouwen en het jeugdwerk hebben me echt geholpen om te wennen aan het leven na mijn zending. Ik kon de kinderen en jongeren tot de Heiland brengen in plaats van aan mijn moeilijkheden te denken. Na een tijdje ging aanpassen me makkelijker af terwijl ik anderen van dienst probeerde te zijn.
Waar ik pal voor sta
Er is nog iets wat me na mijn zending heeft geholpen, namelijk mijn getuigenis delen wanneer ik daar maar de kans voor kreeg. Zo kon ik mijn geloof zelfs uitdragen in presentaties voor mijn studie aan de universiteit.
Ik kreeg van mijn professor filosofie bijvoorbeeld eens de opdracht om een presentatie over gerechtigheid en vrijheid te houden. Bij die gelegenheid toonde ik de kerkvideo ‘Be Still, My Soul’. Die video gaat over een vrouw die wegens drugsmisbruik gearresteerd wordt. Ze belandt in de gevangenis en mist haar kinderen. Ze werkt aan haar herstel en keert als herboren naar huis terug.
Ik besloot mijn presentatie met mijn getuigenis. Ik zei dat we allemaal onze keuzevrijheid van God hebben gekregen, maar dat Hij ons geboden heeft gegeven, zodat we weten hoe we onszelf of anderen niet in problemen brengen. Ik getuigde ook dat Hij leeft.
Mijn professor en medestudenten brachten niets in tegen wat ik gezegd had. En mijn getuigenis zette ze aan het denken. Ik besef nu dat je nooit weet wanneer iemand jouw inzicht nodig heeft om te geloven dat God en Jezus Christus werkelijk bestaan.
Al met al ben ik doorgegaan met dichter tot Christus komen en anderen helpen, waardoor ik me aan het leven na mijn zending heb kunnen aanpassen. Ik ben geen voltijdzendelinge meer, maar ik kan nog steeds bidden, dienen, en van de waarachtigheid van het evangelie van Jezus Christus getuigen. Ik kan anderen nog steeds van dienst zijn en doen wat ik op zending deed – alleen op een andere manier.
Het leven na een zending kan moeilijk zijn, maar we kunnen altijd vreugde en zingeving halen uit wat we als zendeling hebben geleerd, en uit het feit dat we een discipel van Jezus Christus blijven. Onze hemelse Vader zal ons helpen slagen als we ernaar streven om Hem te volgen.