ดิจิทัลเท่านั้น: คนหนุ่มสาว
เมื่อไม่มีสิ่งใดน่ายินดีในชีวิตของฉัน ฉันก็หันไปหาพระกิตติคุณ
ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างขาดหายไปในใจฉันจนกระทั่งฉันได้ค้นพบปีติที่แท้จริงและเป็นนิจซึ่งมาจากพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์
มันเป็นวันที่เศร้าซึม ไม่มีชีวิตชีวา และน่าเบื่ออีกวันหนึ่ง ช่วงเวลาที่ผ่านมา ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิม และแม้ว่าฉันจะพยายามมีความสุข แต่ฉันก็เริ่มเบื่อและกระสับกระส่ายมากขึ้น มันเป็นช่วงระหว่างการระบาดของโควิด-19 และประเทศของฉันได้ประกาศภาวะฉุกเฉินและมาตรการปิดเมือง ดังนั้น เราจึงถูกกระตุ้นให้อยู่ที่บ้านจนกว่าจะมีประกาศเพิ่มเติม
ทุกวันเมื่อฉันมองตัวเองในกระจก ฉันเห็นความว่างเปล่าอยู่ที่นั่น อาจเป็นเพราะฉันไม่สามารถพบปะเพื่อนของฉันหรือเพราะฉันไม่สามารถทำงานหรือช่วยเหลือครอบครัวได้ในขณะนั้น ฉันเพิ่งจบการศึกษาจากวิทยาลัยและต้องการเป็นครู แต่ฉันต้องผ่านการสอบที่เลื่อนออกไปเนื่องจากการระบาดของโรค
ฉันรู้สึกไม่มีความสุข เหมือนมีอะไรบางอย่างหายไปในหัวใจของฉัน แต่ฉันไม่สามารถคิดได้โดยสิ้นเชิงว่ามันคืออะไรหรือแม้แต่จะหาสิ่งนั้นเจอได้อย่างไร
พบผู้สอนศาสนา
คืนหนึ่งญาติของฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่ ปกเป็นสีน้ำเงินเข้มและมีชื่อว่า “Ang Aklat ni Mormon (พระคัมภีร์มอรมอน)” เมื่อไม่นานมานี้เธอไปสมทบกับเพื่อนในสิ่งที่เรียกว่า “การสังสรรค์ในครอบครัว” และได้พูดคุยกับผู้สอนศาสนาทางโทรศัพท์สองสามคืนต่อสัปดาห์เป็นต้นมา ในคืนนี้เธอกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ขณะอ่านหนังสือ ทันใดนั้นเธอถามว่าจะช่วยเธอตอบคำถามจากผู้สอนศาสนาคนหนึ่งได้หรือไม่
“จริงๆ หรือ?” ฉันคิด “เธอเป็นคนที่ถูกถาม ทำไมฉันจึงต้องช่วยล่ะ?”
แต่ฉันก็ยอมและถามเธอว่าคำถามนั้นคืออะไร และเธอก็พูดว่า “Ano daw layunin mo sa buhay?” (“คุณคิดว่าจุดประสงค์ในชีวิตของคุณคืออะไร?”)
หัวใจของฉันเริ่มเต้นเร็วมากเมื่อฉันได้ยินคำถาม
“นี่แหละ! นี่คือสิ่งที่ฉันมองหามาตลอด นี่คือสิ่งที่ขาดหายไปในใจฉัน” ฉันคิด
ฉันจ้องมองลูกพี่ลูกน้องของฉัน ยิ้มและขอยืมโทรศัพท์มาตอบคำถามของผู้สอนศาสนา ฉันบอกเขาว่า ฉันเชื่อว่าจุดประสงค์ของชีวิตคือมีความสุข สนุกสนานกับชีวิต รับใช้ผู้อื่นและใจดีกับพวกเขา และเขาเห็นด้วย!
เขากับคู่ของเขายังถามอีกว่าพวกเขาจะสอนฉันกับญาติเกี่ยวกับพระกิตติคุณเพิ่มเติมได้หรือไม่ และเราก็ตอบว่าได้ สมัยฉันยังเด็ก ผู้สอนศาสนาสอนครอบครัวฉัน แม่ของฉันเป็นสมาชิกแต่ไม่แข็งขันในช่วงส่วนใหญ่ของชีวิตฉันแต่หลังจากสนทนาทางโทรศัพท์ ฉันต้องการเรียนรู้เพิ่มเติม
ทุกครั้งที่ผู้สอนศาสนาแบ่งปันบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับพระกิตติคุณ ฉันรู้สึกปีติในหัวใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเรียนรู้เกี่ยวกับแผนแห่งความรอดและคำสัญญาของพระบิดาบนสวรรค์และพระผู้ช่วยให้รอด ในที่สุดเราก็ไปโบสถ์ สมาชิกต้อนรับเราด้วยหัวใจอันอบอุ่นและช่วยเหลือ
ฉันรู้สึกได้ในใจว่าฉันกำลังเลือกทางที่ถูกต้อง หลังจากนั้นไม่กี่เดือนฉันก็รับบัพติศมาจากเพื่อนสนิทซึ่งช่วยให้ฉันก้าวหน้าในพระกิตติคุณ
บ่อเกิดของความสุขที่แท้จริง
การเปลี่ยนแปลงมากมายในชีวิตหลังจากเข้าร่วมศาสนจักรเป็นเรื่องยาก และชีวิตของฉันไม่ง่ายหรือมีความสุขตลอดเวลา แต่เมื่อฉันได้รับโอกาสใหม่ๆ ในการรับใช้และทำให้ประจักษ์พยานของฉันลึกซึ้งขึ้น ฉันได้รู้อย่างแน่ชัดว่าปีติอันเป็นนิจพบได้ในพระกิตติคุณนี้
ฉันรู้สึกปีติในใจทุกครั้งที่ได้อ่านพระคัมภีร์ ฟังการดลใจของพระเจ้าจากเหล่าศาสดาพยากรณ์และอัครสาวกของเรา และเห็นประจักษ์พยานของสมาชิกรอบข้าง ฉันพบคำตอบของฉันสำหรับคำถามที่ผู้สอนศาสนาถามทางโทรศัพท์ จุดประสงค์ของชีวิตคือการเป็นบุคคลที่ดีขึ้นสำหรับพระผู้เป็นเจ้า สำหรับฉันและสำหรับครอบครัวของฉันขณะพยายามกลับไปหาพระองค์ และความรู้นี้ทำให้ฉันมีความสุขอย่างที่ฉันมองหามาตลอด การรับใช้ผู้คนอย่างต่อเนื่องและนำครอบครัวไปโบสถ์เป็นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับฉันเพราะฉันต้องการให้พวกเขาสัมผัสปีติที่แท้จริง
ประธานรัสเซลล์ เอ็ม. เนลสัน สอนว่า “เมื่อศูนย์กลางของชีวิตเราอยู่ที่แผนแห่งความรอดของพระผู้เป็นเจ้า … และพระเยซูคริสต์กับพระกิตติคุณของพระองค์ เราจะรู้สึกปีติได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหรือไม่เกิดอะไรขึ้นในชีวิตเรา”1
ฉันเป็นพยานว่าความสุขที่แท้จริงพบได้ในการติดตามพระเยซูคริสต์เท่านั้น ทุกโอกาสที่ฉันมีในพระกิตติคุณของเยซูคริสต์เติมเต็มหัวใจฉันด้วยปีติ โดยเฉพาะเมื่อฉันยอมให้ประสบการณ์เหล่านี้ช่วยให้ฉันเข้าใกล้พระองค์มากขึ้น
ก่อนหน้าการระบาดใหญ่ของโควิด-19 ฉันรู้สึกมีความสุขกับชีวิตของฉัน แต่ปิติที่แท้จริงที่ได้มาจากพระกิตติคุณนั้นแตกต่างจากความสุข แม้ว่าจะอยู่ในการระบาดใหญ่ แต่พระกิตติคุณจะทำให้ฉันรู้สึกถึงสันติและทำให้ฉันเห็นจุดประสงค์ของชีวิต ซึ่งช่วยให้ฉันเดินหน้าต่อไปด้วยศรัทธาและความหวัง
ในที่สุดฉันก็พบสิ่งที่หายไป ฉันต้องการปีติที่การติดตามพระเยซูคริสต์นำมาสู่หัวใจและชีวิตของฉัน เช่นเดียวกับทุกคน