เสียงวิสุทธิชนยุคสุดท้าย

อยู่ที่นั่นเพื่อลูกของเจ้า

โดย รอสส์ เจ. เดวิดสัน จูเนียร์, เทกซัส, สหรัฐอเมริกา

หลังจากพระวิญญาณตรัสกับคุณพ่อระหว่างการแต่งตั้งฐานะปุโรหิตของผม พระองค์ทรงเปลี่ยนชีวิตของเขาไปโดยสิ้นเชิง

สี่ชั่วอายุคน โดย ควานี โพวี วินเดอร์

ผมกลับมาแข็งขันที่ศาสนจักรเมื่อบิลลุงของผมพาผมกับน้องสาวสองคนไปที่ปฐมวัย ครูปฐมวัยของผม จีน ริชาร์ดสัน ถือเป็นแม่ผู้มีความเมตตา ผมชอบเธอและบรรดาเพื่อนใหม่ในโบสถ์ของผม ซึ่งใจดีกับผมมากกว่าเด็กๆ ในละแวกนี้ ผมจึงตัดสินใจอยู่ต่อไป

เมื่อผมเข้าใกล้วันเกิดปีที่ 12 ของผม อธิการดาล กายมอน เชิญผมมารับฐานะปุโรหิตแห่งอาโรนและรับการแต่งตั้งเป็นมัคนายก ผมไม่แน่ใจว่าหมายถึงอะไร แต่ผมตอบตกลง จากนั้นเขาพูดว่า “ทำไมเธอไม่ขอให้พ่อของเธอพาเธอมาที่นี่ในวันอาทิตย์หน้าล่ะ เราจะได้แต่งตั้งเธอได้”

คุณพ่อกับครอบครัวหยุดเข้าโบสถ์เมื่อคุณพ่ออายุประมาณ 13 ปี ตอนเป็นผู้ใหญ่ เขาใช้เวลาสุดสัปดาห์ในบาร์ในละแวกบ้านหรือตกปลา เขาเคยเป็นทหารประจำกองทัพเรือสหรัฐ ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 และสงครามเกาหลี เขาสูบซิการ์ ดื่มเหล้า และสบถ แต่เขามีชื่อเสียงในเมืองมอนแทนาเล็กๆ ของเราว่า เขาเป็นคนซื่อสัตย์และยุติธรรม

ตอนที่พ่อพาผมไปที่ศาสนจักรในวันอาทิตย์ต่อมา นับเป็นเรื่องใหญ่ เมื่อถึงเวลานั้นมาถึง อธิการกายมอนเรียกผมขึ้นมาและขอให้ผมนั่งบนเก้าอี้ ผู้ชายหลายคนแต่ไม่ใช่พ่อของผม พวกเขาวางมือบนศีรษะผม และดำเนินการแต่งตั้งตามศาสนพิธี

ผมรู้สึกได้ถึงน้ำหนักของมือขนาดใหญ่หลายมือที่วางอยู่บนศีรษะผม พ่อที่กำลังนั่งบนม้านั่งห่างออกไปสองสามฟุตรู้สึกถึงความกดดันที่แตกต่างออกไป ความกดดันในอกของเขา มีเสียงพูดคุยกับเขาข้างในนั้นว่า “เจ้าต้องอยู่ที่นั่นเพื่อลูกของเจ้าเมื่อเกิดสิ่งนี้ขึ้นในครั้งต่อไป”

ในช่วงหลายสัปดาห์หลังจากนั้น พ่อปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตตนเองใหม่ และเริ่มเข้าโบสถ์ทุกวันอาทิตย์ ในไม่ช้าโบสถ์ก็กลายเป็นศูนย์กลางของชีวิตครอบครัวเรา

พ่อกลายเป็นที่ปรึกษาของโควรัมมัคนายก ผู้สอน และปุโรหิตของผม ครูโรงเรียนวันอาทิตย์ของผม และโค้ชบาสเกตบอล ซอฟท์บอล และวอลเลย์บอลของผม ขณะที่เราเป็นคู่ผู้สอนประจำบ้าน พ่อช่วยให้ผู้ชายคนอื่นๆ และครอบครัวพวกเขากลับมาแข็งขันที่โบสถ์

จากความช่วยเหลือของพ่อ ผมได้สัมผัสกับการเปลี่ยนใจเลื่อมใสส่วนตัวและการเปลี่ยนแปลง ตั้งแต่นั้นมา ผมพยายามไวต่อผู้ชายที่คล้ายกับพ่อของผม ซึ่งอาจตอบรับคำเชิญให้กลายเป็นพ่อที่ดีที่สุดเท่าที่พวกเขาสามารถเป็นได้

ผมจะรู้สึกซาบซึ้งไปตลอดกาลสำหรับสิ่งที่ลุงบิลของผม ครูปฐมวัยผู้ใจดี อธิการผู้ปราดเปรื่อง และพ่อของผมทำให้ผมเมื่อ 60 ปีก่อน