เราจะทำให้ศีลระลึกมีความหมายต่อเรามากขึ้นได้อย่างไร?

ในบทเหล่านี้ของพันธสัญญาใหม่ เราอ่านเกี่ยวกับพระเจ้าทรงจัดตั้งศีลระลึก:

“พระองค์ทรงหยิบขนมปัง เมื่อขอบพระคุณแล้วก็ทรงหักส่งให้พวกเขา ตรัสว่า ‘นี่เป็นกายของเรา ซึ่งให้ไว้สำหรับท่านทั้งหลาย จงทำอย่างนี้เพื่อเป็นที่ระลึกถึงเรา

“เมื่อรับประทานแล้ว จึงทรงหยิบถ้วยและทรงทำเหมือนกันตรัสว่า ถ้วยนี้ที่เทออกเพื่อท่านทั้งหลาย เป็นพันธสัญญาใหม่โดยโลหิตของเรา” (ลูกา 22:19–20)

คำถามสามข้อ

ไตร่ตรองคำถามเหล่านี้ที่ประธานรัสเซลล์ เอ็ม. เนลสันถาม: “ถามตัวท่านเองว่า ‘ฉันนึกถึงอะไรตอนรับส่วนศีลระลึก? ฉันจดจ่ออยู่กับการชดใช้ของพระเยซูคริสต์จริงหรือ? ฉันเข้าใจความสำคัญของการพลีพระชนม์ชีพของพระองค์และความสง่างามของอนาคตของฉันหรือไม่เมื่อฉันรับพระนามของพระเยซูคริสต์และตั้งใจแน่วแน่ว่าจะรักษาพระบัญญัติของพระองค์?’” (“Reflection and Resolution” [Brigham Young University devotional, 7 ม.ค. 1990], 6, speeches.byu.edu)

สามสิ่งที่พึงเข้าใจ

พิจารณาคำสอนต่อไปนี้ของประธานเดวิด โอ. แมคเคย์ (1873–1970) เกี่ยวกับสามสิ่งที่พึงจำเกี่ยวกับศีลระลึก:

“หนึ่งคือการวินิจฉัยตนเอง หรือการพิจารณาตนเอง ‘จงทำอย่างนี้เพื่อเป็นที่ระลึกถึงเรา’ [ลูกา 22:19] แต่เราควรรับส่วน อย่างมีค่าควร ทุกคนควรสำรวจความมีค่าควรของตน

“สอง มีพันธสัญญาที่ทำไว้ พันธสัญญา เป็นยิ่งกว่าคำสัญญา … พันธสัญญา คำสัญญา ควรศักดิ์สิทธิ์เท่าชีวิตเรา หลักธรรมนั้นเกี่ยวข้องทุกวันอาทิตย์เมื่อเรารับส่วนศีลระลึก

“สาม มีพรอีกประการหนึ่ง นั่นคือความรู้สึกว่ามีความสัมพันธ์แนบแน่นกับพระเจ้า มีโอกาสสื่อสารกับตนเองและสื่อสารกับพระเจ้า” (ดูคำสอนของประธานศาสนจักร: เดวิด โอ. แมคเคย์ [2003], 37)