บทที่ 23 แอมันผู้รับใช้ที่ยิ่งใหญ่ บุตรทั้งสี่คนของโมไซยาห์ออกจากเซราเฮ็มลาเพื่อไปสอนพระกิตติคุณ พวกเขาแยกกันไปคนละเมือง แอลมา 17:12–13 แอมันเข้าไปในแผ่นดินแห่งอิชมาเอล ขณะที่ท่านเข้าไปในเมือง ชาวเลมันจับท่านมัดและนำท่านไปพบกษัตริย์ลาโมไน แอลมา 17:20–21 แอมันบอกกษัตริย์ลาโมไนว่าท่านต้องการอยู่กับชาวเลมัน ลาโมไนยินดีและบอกให้คนของเขาแก้มัดแอมัน แอลมา 17:22–24 แอมันขอเป็นผู้รับใช้คนหนึ่งของกษัตริย์ กษัตริย์ส่งท่านไปเฝ้าฝูงสัตว์เลี้ยง แอลมา 17:25 วันหนึ่งขณะที่แอมันและผู้รับใช้คนอื่นๆ กำลังต้อนฝูงสัตว์ไปดื่มน้ำ โจรชาวเลมันทำให้ฝูงสัตว์กระจัดกระจายไปและพยายามขโมยสัตว์เหล่านั้นด้วย แอลมา 17:26–27; แอลมา 18:7 ผู้รับใช้ที่อยู่กับแอมันกลัวมาก กษัตริย์ลาโมไนเคยสังหารผู้รับใช้คนอื่นๆ ที่ปล่อยให้โจรพวกนี้ขโมยสัตว์เลี้ยงไป แอลมา 17:28 แอมันรู้ว่านี่เป็นโอกาสที่จะใช้อำนาจของพระเจ้าเอาชนะใจชาวเลมัน พวกเขาจะได้ยอมฟังคำสอนของท่าน แอลมา 17:29 แอมันบอกผู้รับใช้ว่าถ้าพวกเขาไปรวบรวมฝูงสัตว์ที่กระจัดกระจายไป กษัตริย์ก็จะไม่สังหารพวกเขา แอลมา 17:31 แอมันกับผู้รับใช้คนอื่นๆ ค้นหาสัตว์เหล่านั้นอย่างรวดเร็วและต้อนกลับมาตรงแหล่งน้ำ แอลมา 17:32 พวกโจรชาวเลมันกลับมาอีก แอมันบอกให้ผู้รับใช้คนอื่นๆ ดูแลฝูงสัตว์ไว้ขณะที่ท่านสู้กับพวกโจร แอลมา 17:33 พวกโจรชาวเลมันไม่กลัวแอมัน พวกเขาคิดว่าจะสังหารท่านได้โดยง่าย แอลมา 17:35 อำนาจของพระผู้เป็นเจ้าอยู่กับแอมัน ท่านใช้หินทุบและสังหารพวกโจรบางคนซึ่งสร้างความโกรธแค้นให้พวกโจรที่เหลือ แอลมา 17:35–36 พวกโจรพยายามสังหารแอมันด้วยกระบอง แต่ทุกครั้งที่โจรเงื้อกระบองจะตีแอมัน ท่านก็ตัดแขนของโจรขาด พวกโจรวิ่งหนีด้วยความหวาดกลัว แอลมา 17:36–38 บรรดาผู้รับใช้นำแขนที่ถูกตัดขาดไปให้กษัตริย์ลาโมไนดูและเล่าถึงสิ่งที่แอมันทำ แอลมา 17:39; แอลมา 18:1 กษัตริย์แปลกใจในอำนาจที่ยิ่งใหญ่ของแอมัน เขาต้องการพบแอมันแต่ไม่กล้าเพราะเขาคิดว่าแอมันเป็นวิญญาณที่ยิ่งใหญ่ แอลมา 18:2–4, 11 เมื่อแอมันเข้าไปพบกษัตริย์ลาโมไน กษัตริย์ไม่ทราบว่าจะพูดอะไร เขาพูดไม่ออกเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง แอลมา 18:14 พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงช่วยให้แอมันทราบว่ากษัตริย์กำลังคิดอะไร แอมันอธิบายว่าท่านไม่ใช่วิญญาณที่ยิ่งใหญ่ ท่านเป็นมนุษย์ แอลมา 18:16–19 กษัตริย์ลาโมไนเสนอว่าจะให้ทุกสิ่งแก่แอมันถ้าท่านบอกกษัตริย์ว่าท่านใช้อำนาจอะไรต่อสู้กับพวกโจรและล่วงรู้ความคิดของกษัตริย์ แอลมา 18:20–21 แอมันกล่าวว่าท่านต้องการเพียงสิ่งเดียวจากกษัตริย์ลาโมไน คือขอให้กษัตริย์เชื่อสิ่งที่ท่านพูด กษัตริย์กล่าวว่าเขาจะเชื่อทุกสิ่งที่แอมันบอกเขา แอลมา 18:22–23 แอมันถามกษัตริย์ลาโมไนว่าเขาเชื่อในพระผู้เป็นเจ้าหรือไม่ กษัตริย์ตอบว่าเขาเชื่อในวิญญาณที่ยิ่งใหญ่ แอลมา 18:24–27 แอมันกล่าวว่าวิญญาณที่ยิ่งใหญ่คือพระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงสร้างทุกสิ่งในฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก พระองค์ทรงล่วงรู้ความคิดของมนุษย์ แอลมา 18:28–32 แอมันกล่าวว่ามนุษย์สร้างขึ้นตามรูปลักษณ์ของพระผู้เป็นเจ้า ท่านยังกล่าวด้วยว่าพระผู้เป็นเจ้าทรงเรียกให้ท่านสอนพระกิตติคุณแก่กษัตริย์ลาโมไนและผู้คนของเขา แอลมา 18:34–35 โดยการใช้พระคัมภีร์ แอมันสอนกษัตริย์ลาโมไนถึงการสร้าง อาดัม และพระเยซูคริสต์ แอลมา 18:36, 39 กษัตริย์ลาโมไนเชื่อแอมันและสวดอ้อนวอนขอการอภัยบาป จากนั้นเขาได้ล้มลงกับพื้นดินประหนึ่งว่าตาย แอลมา 18:40–42 ผู้รับใช้หามกษัตริย์ไปหาภรรยาของเขาและวางเขาลงบนเตียง หลังจากนั้นสองวัน ผู้รับใช้คิดว่าเขาสิ้นชีวิตแล้วและตัดสินใจว่าจะฝังเขา แอลมา 18:43; แอลมา 19:1 ราชินีไม่เชื่อว่าสามีของเธอสิ้นชีวิตแล้ว เธอเคยได้ยินถึงอำนาจที่ยิ่งใหญ่ของแอมัน เธอจึงขอให้แอมันช่วยเหลือกษัตริย์ แอลมา 19:2–5 แอมันทราบว่าลาโมไนอยู่ภายใต้อำนาจของพระผู้เป็นเจ้า ท่านบอกราชินีว่าลาโมไนจะตื่นในวันรุ่งขึ้น แอลมา 19:6–8 เธอนั่งอยู่ข้างเตียงลาโมไนตลอดคืน วันรุ่งขึ้นลาโมไนตื่นและพูดว่าเขาเห็นพระเยซูคริสต์ กษัตริย์และราชินีเปี่ยมไปด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ แอลมา 19:11–13 ลาโมไนสอนผู้คนของเขาเกี่ยวกับพระผู้เป็นเจ้าและพระเยซูคริสต์ ผู้ที่เชื่อกลับใจจากบาปของเขาและรับบัพติศมา แอลมา 19:31, 35