บทที่ 50
ชาวเจเร็ดออกจากหอบาเบล
เจเร็ดและพี่ชายของท่านเป็นคนชอบธรรม พวกท่านอาศัยอยู่ในเมืองๆ หนึ่งที่เรียกว่าบาเบล พวกเขาอยู่ที่นั่นมานานหลายร้อยปีก่อนหน้าชาวนีไฟ
คนส่วนใหญ่ในเมืองบาเบลเป็นคนชั่วร้าย พวกเขาสร้างหอสูงเพื่อพยายามจะขึ้นไปให้ถึงสวรรค์ พระเจ้าทรงมีพระพิโรธและทรงเปลี่ยนภาษาของพวกเขา
เจเร็ดขอให้พี่ชายสวดอ้อนวอนทูลขอพระเจ้าอย่าทรงเปลี่ยนภาษาของครอบครัวและเพื่อนๆ ของพวกท่าน
พี่ชายของเจเร็ดสวดอ้อนวอน พระเจ้าทรงตอบคำสวดอ้อนวอนของท่าน เจเร็ดกับพี่ชายตลอดจนครอบครัวและเพื่อนๆ ยังคงเข้าใจกัน
พระเจ้าทรงสั่งให้พี่ชายของเจเร็ดรวบรวมครอบครัวและเพื่อนๆ ออกจากแผ่นดิน พวกเขานำฝูงสัตว์และเมล็ดพืชทุกชนิดไปกับพวกเขาด้วย
พระเจ้าตรัสว่าพระองค์จะทรงนำชาวเจเร็ดไปสู่แผ่นดินที่สัญญาไว้
ชาวเจเร็ดดักนกและจับปลาเพื่อนำไปกับพวกเขาด้วย
พวกเขานำฝูงผึ้งที่ให้น้ำหวานไปด้วย
ชาวเจเร็ดเดินทางสู่แดนทุรกันดาร พระเจ้าตรัสกับพวกเขาจากเมฆ พระองค์ทรงบอกทิศทางที่พวกเขาควรไป
พระเจ้าตรัสว่าผู้คนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินที่สัญญาไว้ต้องรับใช้พระผู้เป็นเจ้า มิฉะนั้นพวกเขาจะถูกทำลาย
เมื่อชาวเจเร็ดเดินทางมาถึงฝั่งทะเล พวกเขาตั้งกระโจม พวกเขาอาศัยอยู่ที่ชายฝั่งทะเลเป็นเวลาสี่ปี