บทที่ 30 แอลมาแนะนำบุตรของท่าน แอลมาไม่สบายใจที่ชาวนีไฟกลายเป็นคนชั่วร้ายมากขึ้น ท่านสนทนากับบุตรแต่ละคนถึงการดำเนินชีวิตอย่างชอบธรรม แอลมา 35:15–16 แอลมาบอกให้ฮีลามันบุตรชายคนโตของท่านวางใจในพระผู้เป็นเจ้า ท่านบอกเขาเกี่ยวกับเทพที่พระผู้เป็นเจ้าทรงส่งมายับยั้งแอลมาให้เลิกทำลายศาสนจักร แอลมา 36:3, 6 แอลมาทนทุกข์ทรมานอยู่สามวันเพราะความรู้สึกผิด จากนั้นท่านนึกถึงคำสอนของบิดาเกี่ยวกับพระเยซู ท่านทราบว่าบาปของท่านจะได้รับการให้อภัย แอลมา 36:16–17 แอลมาสวดอ้อนวอนขอการให้อภัย และปีติเข้ามาแทนที่ความเจ็บปวดในจิตวิญญาณ ท่านได้รับการให้อภัยเพราะท่านมีศรัทธาในพระเยซูคริสต์และกลับใจแล้ว แอลมา 36:18–20 นับแต่นั้นมา แอลมาสอนพระกิตติคุณแก่คนอื่นๆ เพื่อให้คนเหล่านั้นรู้สึกถึงความสุขเช่นเดียวกับท่าน พระผู้เป็นเจ้าประทานพรแอลมาเพราะท่านวางใจพระผู้เป็นเจ้า แอลมา 36:24, 27 แอลมามอบบันทึกศักดิ์สิทธิ์ให้ฮีลามันและบอกให้เขาเขียนประวัติของผู้คนต่อไป แอลมา 37:1–2 แอลมาบอกเขาว่าถ้าเขารักษาพระบัญญัติ พระผู้เป็นเจ้าจะทรงอวยพรและช่วยเขาคุ้มครองบันทึกดังกล่าว แอลมา 37:13, 16 แอลมายังบอกให้ฮีลามันสวดอ้อนวอนทุกเช้าค่ำและสนทนากับพระผู้เป็นเจ้าถึงทุกสิ่งที่เขาทำเพื่อพระผู้เป็นเจ้าจะทรงช่วยนำทางเขา แอลมา 37:36–37 แอลมามีความสุขกับชิบลันบุตรชายซึ่งเป็นผู้สอนศาสนาที่กล้าหาญต่อชาวโซรัม ชิบลันยังคงซื่อสัตย์แม้เมื่อชาวโซรัมขว้างเขาด้วยก้อนหิน แอลมา 38:3–4 แอลมาเตือนชิบลันว่าหนทางเดียวที่จะรอดได้คือผ่านพระเยซูคริสต์เท่านั้น แอลมาจึงให้กำลังใจบุตรชายสอนพระกิตติคุณต่อไป แอลมา 38:9–10 บุตรชายของแอลมาที่ชื่อโคริแอนทอนไม่รักษาพระบัญญัติ เขาไม่ใช่ผู้สอนศาสนาที่ซื่อสัตย์ขณะสอนชาวโซรัม แอลมา 39:2–3 เนื่องจากสิ่งที่โคริแอนทอนทำลงไป ชาวโซรัมจึงไม่เชื่อคำสอนของแอลมา แอลมา 39:11 แอลมาบอกโคริแอนทอนว่าใครก็ตามไม่อาจซ่อนบาปของเขาจากพระผู้เป็นเจ้าได้ ท่านกล่าวว่าโคริแอนทอนต้องกลับใจ แอลมา 39:8–9 แอลมาสอนบุตรของท่านว่าทุกคนจะฟื้นคืนชีวิตแต่คนชอบธรรมเท่านั้นที่จะได้อยู่กับพระผู้เป็นเจ้า แอลมา 40:9–10, 25–26 แอลมากล่าวว่าชีวิตนี้คือเวลาที่ผู้คนจะกลับใจและรับใช้พระผู้เป็นเจ้า แอลมา 42:4 เพื่อเป็นการเตือนโคริแอนทอนว่าเขาได้รับเรียกเป็นผู้สอนศาสนา แอลมาบอกให้เขากลับไปหาชาวโซรัมและสอนให้ผู้คนกลับใจ แอลมา 42:31 แอลมาและบุตรของท่านสอนพระกิตติคุณต่อไป พวกเขาสอนโดยอำนาจฐานะปุโรหิต แอลมา 43:1–2