« ថ្ងៃទី ៤–១០ ខែ តុលា ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១១–១១៤ ៖ ‹ យើងនឹងរៀបចំគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់សម្រាប់សេចក្តីល្អដល់អ្នក › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ឆ្នាំ ២០២១ ( ឆ្នាំ ២០២០ )

« ថ្ងៃទី ៤–១០ ខែ តុលា ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១១–១១៤ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២១

រូបភាព

យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ កំពុងផ្សព្វផ្សាយ

ថ្ងៃទី ៤–១០ ខែ តុលា

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១១១–១១៤

«យើងនឹងរៀបចំគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់សម្រាប់សេចក្តីល្អដល់អ្នក »

សូមអធិស្ឋានសុំការណែនាំពីព្រះវិញ្ញាណ នៅពេលអ្នកអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១១១–១១៤ ហើយកត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក ។ បន្ទាប់មកសូមពិចារណាអំពីរបៀប ដែលអ្នកអាចអនុវត្តតាមចំណាប់អារម្មណ៍ទាំងនោះ ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

តើអ្នកធ្លាប់មានបទពិសោធន៏ខាងវិញ្ញាណ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ថាមានទំនុកចិត្ត និង មានសុវត្ថិភាពនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នក—ប៉ុន្តែក្រោយមកសេចក្តីវេទនាក្នុងជីវិតបានសាកល្បងសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នក ហើយអ្នកឃើញថាខ្លួនរបស់អ្នកពិបាកនឹងទទួលបានសន្តិភាពដែលអ្នកធ្លាប់មានពីមុនមកដែរឬទេ ? រឿងស្រដៀងគ្នានេះបានកើតឡើងចំពោះពួកបរិសុទ្ធនៅក្នុងខឺតឡង់ ។ មិនដល់មួយឆ្នាំផងបន្ទាប់ពីព្រះវិញ្ញាណបានចាក់ស្រោចនៅក្នុងពិធីឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធខឺតឡង់ ស្រាប់តែមានបញ្ហាជាច្រើនបានកើតឡើង ។ វិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុបានធ្វើឲ្យកូរ៉ុមនៃពួកដប់ពីរនាក់បែកបាក់គ្នា និងការសាកល្បងផ្សេងៗទៀតបានធ្វើឲ្យសេចក្តីជំនឿរបស់មនុស្សមួយចំនួនងាករេ ។

យើងមិនអាចចៀសផុតពីការសាកល្បងបានទេ ដូច្នេះតើយើងអាចការពារវាមិនឲ្យរងការគំរាមកំហែងដល់សេចក្តីជំនឿ និងទីបន្ទាល់របស់យើងដោយរបៀបណា ? ប្រហែលផ្នែកមួយនៃចម្លើយអាចរកបាននៅក្នុងការប្រឹក្សារបស់ព្រះអម្ចាស់ ក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១១២ ទ្រង់បានប្រទានឲ្យអំឡុងពេលរឿងអាក្រក់នៅក្នុងទីក្រុងខឺតឡង់កំពុងតែរីកធំឡើង ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា « ចូរជំរះចិត្តរបស់អ្នកឲ្យបានបរិសុទ្ធនៅចំពោះយើងចុះ » ( ខទី ២៨ ) « ចូរកុំបះបោរ » ( ខទី ១៥ ) « ចូរក្រវាត់ចង្កេះសម្រាប់កិច្ចការចុះ » ខទី ៧ ) និង « ចូរមានចិត្តរាបសា » ( ខទី ១០ ) ។ ពេលយើងធ្វើតាមដំបូន្មាននេះ នោះព្រះអម្ចាស់នឹង « ដឹកដៃ [ យើង ] » ឲ្យឆ្លងកាត់ការលំបាក និងដឹកនាំទៅរកការព្យាបាល និងភាពសុខសាន្ត ( សូមមើល ខទី ១០, ១៣ ) ។

រូបភាព

រូបសញ្ញាការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន

គំនិតយោបល់ផ្សេងៗសម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១១១

ព្រះអម្ចាស់អាច « រៀបចំគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់សម្រាប់សេចក្តីល្អ [ ដល់ខ្ញុំ ] » ។

រហូតដល់ឆ្នាំ ១៨៣៦ សាសនាចក្របានធ្លាក់ក្នុងបំណុលការប្រាក់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ក្នុងការធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ កាលយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និងមនុស្សផ្សេងៗទៀតបានខ្វាយខ្វល់អំពីបំណុលទាំងនេះ និងបានត្រិះរិះរកវិធីដើម្បីសងបំណុង នោះពួកលោកបានធ្វើដំណើរទៅក្រុងសាឡិម ម៉ាស្សាឈូសេត្ស ប្រហែលដោយសារមានពាក្យចចាមអារ៉ាមថា មានលុយមួយចំនួនត្រូវបានបោះបង់ចោលនៅក្នុងផ្ទះនៅទីនោះ ( សូមមើល ក្បាលកណ្ឌ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តី សញ្ញា ១១១ ) ។ បន្ទាប់ពីពួកគេបានទៅដល់ក្រុងសាឡិម ព្រះអម្ចាស់បានប្រកាសថា « ត្បិតនៅក្នុងទីក្រុងនេះ មានទ្រព្យសម្បត្តិលើសទៅទៀត » ( ខទី ១០ ) — ទ្រព្យសម្បត្តិដែលបូករួមទាំងប្រជារាស្រ្តដែលទ្រង់នឹង « ប្រមូលនៅពេលកំណត់សម្រាប់ផលប្រយោជន៍ ដល់ស៊ីយ៉ូន » ( ខទី ២; សូមមើលផងដែរ និក្ខមនំ ១៩:៥ )។ ទោះបីជាគ្មានប្រាក់ត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងក្រុងសាឡិមក្តី តែក្រោយមកអ្នកផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿដោយព្រោះកិច្ចខិតខំរបស់ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា គឺជាផ្នែកមួយនៃការបំពេញសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះអម្ចាស់ ។

នៅពេលអ្នកអាន កណ្ឌទី ១១១ សូមគិតអំពីអ្វីដែលអ្នកព្រួយបារម្មណ៍ ។ សូមពិចារណាអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅកាន់យ៉ូសែប ដែលអាចនឹងអនុវត្តចំពោះអ្នក ។ តើព្រះអម្ចាស់បានជួយអ្នកឲ្យស្វែងរក « ទ្រព្យសម្បត្តិ » ដែលមិនបានរំពឹងទុកដោយរបៀបណា ? ( ខទី ១០ ) ។ សូមគិតអំពីអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើដើម្បី « រៀបចំគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់សម្រាប់សេចក្តីល្អដល់អ្នក » ( ខទី ១១ ) ។ តើឃ្លា « ទើបគ្រប់របស់ទាំងនោះនឹងបានប្រទានមកអ្នករាល់គ្នា » បង្រៀនអ្នកយ៉ាងដូចម្តេចអំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ?

សូមមើលផងដែរ ម៉ាថាយ ៦:១៩–២១, ៣៣; « More Treasures Than One » Revelations in Context ទំព័រ ២២៩–២៣៤ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១២:៣–១៥

ព្រះអម្ចាស់នឹងដឹកនាំអស់អ្នកដែលស្វែងរកព្រះទ័យទ្រង់ដោយរាបសា ។

សាមគ្គីភាពនៅក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់នារដូវក្តៅក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៧ គឺមានភាពទន់ខ្សោយ ។ មានការមិនយល់ស្របអំពីការទទួលខុសត្រូវ និងមានសមាជិកមួយចំនួននិយាយប្រឆាំងនឹងព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។ ថូម៉ាស ប៊ី ម៉ាស ពេលនោះជាប្រធានកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានមានការព្រួយបារម្ភ ហើយលោកបានមកពីរដ្ឋមិសសួរីទៅរដ្ឋអូហៃអូ ដើម្បីស្វែងរកការប្រឹក្សាពីព្យាការី ។ បងប្រុសម៉ាសបានទទួលការប្រឹក្សានោះតាមរយៈវិវរណៈនៅក្នុង កណ្ឌទី ១១២ ។ តើការប្រឹក្សារបស់ព្រះអម្ចាស់អាចបានជួយដល់គាត់ និងកូរ៉ុមរបស់គាត់យ៉ាងដូចម្តេច ? តើមានមេរៀនអ្វីសម្រាប់អ្នក នៅពេលដែលអ្នកស្វែងរកយកឈ្នះលើការឈ្លោះទាស់ទែង និងអារម្មណ៍ពិបាកចិត្ត ?

អ្នកអាចពិចារណា ខទី ១០ ជាពិសេស ។ តើវាមានអត្ថន័យដូចម្តេចក្នុងការដែលព្រះអម្ចាស់ដឹកនាំអ្នកដោយ « ដឹកដៃ » ? ហេតុអ្វីតម្រូវឲ្យមានការបន្ទាបខ្លួនសម្រាប់ការណែនាំប្រភេទនេះ ?

សូមមើលផងដែរ អូលីសេស សូរ៉េស « Be Meek and Lowly of Heart » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៩–១១; « The Faith and Fall of Thomas Marsh » Revelations in Context ទំព័រ ៥៤–៦០ ។

ប្រសិនបើយើងបន្ទាបខ្លួន នោះព្រះអម្ចាស់នឹងដឹកនាំយើង និងឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់យើង ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១១៣

យ៉ូសែប ស៊្មីធគឺជា « អ្នកបម្រើនៅក្នុងព្រះហស្តនៃព្រះគ្រីស្ទ » ។

អេសាយសំដៅទៅកូនចៅអ៊ីសាយ ដូចជា « លំពង់ » និង « ឫស » ( អេសាយ ១១:១,១០ ) ។ នៅក្នុង កណ្ឌទី ១១៣ ព្រះអម្ចាស់បានពន្យល់ថា កូនចៅជំនាន់នេះគឺជាបាវបម្រើរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ពួកគេនឹងក្លាយជាឧបករណ៍នៅក្នុងការប្រមូលផ្តុំរាស្រ្តរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅថ្ងៃចុងក្រោយ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១៣:៤, ៦ ) — ជាការព្យាករដែលរៀបរាប់អំពីព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធបានយ៉ាងល្អ ។ តើការព្យាករនេះ និងសេចក្តីពិតដ៏ទៃទៀតនៅក្នុង កណ្ឌទី ១១៣ បានលើកទឹកចិត្តដល់ពួកបរិសុទ្ធ អំឡុងគ្រាចលាចលដែលពួកគេបានដកពិសោធន៍នៅក្នុងទីក្រុងខឺតឡង់ដោយរបៀបណា ? តើអ្នករកឃើញអ្វីខ្លះនៅក្នុងវិវរណៈនេះ ដែលបំផុសគំនិតអ្នកឲ្យចូលរួមក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ?

សូមមើលផងដែរ សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « អ៊ីសាយ » នៅលើគេហទំព័រ scriptures.ChurchofJesusChrist.org; នីហ្វៃទី ២ ២១:១០–១២; យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៤០ ។

រូបភាព

រូបសញ្ញាការសិក្សាជាគ្រួសារ

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១១:២, ៩–១១ ។ខគម្ពីរទាំងនេះអាចលើកទឹកចិត្តឲ្យមានការពិភាក្សាមួយអំពីអ្វីដែលគ្រួសាររបស់អ្នកឲ្យតម្លៃថាជា « ទ្រព្យសម្បត្តិ » ដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ អ្នកអាចបង្កើតល្បែងស្វែងរករតនៈសម្បត្តិមួយ ដោយលាក់របស់ជុំវិញគេហដ្ឋានដែលតំណាងឲ្យវត្ថុដែលព្រះអម្ចាស់ចាត់ទុកថាជារតនៈសម្បត្តិ ឬរបស់មានតម្លៃ ។ នៅពេលគ្រួសារអ្នកស្វែងរកឃើញវត្ថុនីមួយៗហើយ សូមពិភាក្សាអំពីអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើ ដើម្បីបង្ហាញថាអ្នកឲ្យតម្លៃវា ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១១២:១០ ។អែលឌើរ អូលីសេស សូរ៉េសបានពិពណ៌នាពីមនុស្សរាបសាតាមរបៀបនេះ ៖ « មនុស្សរាបសាគឺងាយបង្រៀន ទទួលថាគេត្រូវពឹងផ្អែកលើព្រះ និងចង់ធ្វើតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ ។ មនុស្សរាបសាគឺស្លូតបូត និងមានសមត្ថភាពធ្វើឲ្យអ្នកដទៃចង់ធ្វើតាម » ( « ចូរមានចិត្តស្លូតបូត ហើយសុភាពរាបសា » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ១០ ) ។ សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចជួយគ្រួសាររបស់អ្នកឲ្យយល់ដឹងពីអត្ថន័យនៃការបន្ទាបខ្លួន ។ អ្នកអាចពិចារណាច្រៀងចម្រៀងអំពីការបន្ទាបខ្លួន ដូចជាបទ « ចូរបន្ទាបខ្លួន » ( ទំនុកតម្កើង ល.រ ៧០ ) ខណៈពេលដែលសមាជិកគ្រួសារម្នាក់ « ដឹកដៃ » មនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀត ហើយណែនាំពួកគេជុំវិញផ្ទះរបស់អ្នក ។ ឬចែកចាយបទពិសោធន៍ នៅពេលដែលព្រះអម្ចាស់បានដឹកនាំសមាជិកគ្រួសារអ្នក « ដោយដឹកដៃ » ហើយប្រទាន « ចម្លើយដល់បទអធិស្ឋានទាំងឡាយ [ របស់ពួកគេ ] » ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១១២:១១–១៤, ២៦ ។តើអ្វីទៅជាភាពខុសគ្នារវាងស្គាល់ឈ្មោះមនុស្សម្នាក់ និងការស្គាល់ពួកគេ ? តើយើងបានរៀនអ្វីខ្លះមកពី ខទី ១១–១៤ អំពីអត្ថន័យនៃការស្គាល់ព្រះអម្ចាស់ ?

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១១២:១៥ ។តើការ « បះបោរ » ប្រឆាំងព្យាការីមានន័យដូចម្ដេច ? តើយើងរកឃើញអ្វីខ្លះនៅក្នុងខគម្ពីរនេះ ដែលជួយយើងឲ្យចង់គាំទ្រព្យាការី ?

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១១៣:៧–៨ ។តើយើងរៀនអ្វីខ្លះមកពី ខទី ៨ ដែលនឹងជួយ « នាំក្រុងស៊ីយ៉ូនម្តងទៀត » និងដើម្បីប្រោសលោះអ៊ីស្រាអែល ?

សម្រាប់គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនប្រចាំសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា ។

ចម្រៀងស្នើ ៖ « ចូរបន្ទាបខ្លួន » ទំនុកតម្កើង ល.រ ៧០ ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

សូមរស់នៅតាមទីបន្ទាល់របស់អ្នក ។ « អែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល បានបង្រៀនថា ‹ អ្នកបង្រៀនអ្វីដែលជាខ្លួនអ្នក ។ លក្ខណៈរបស់អ្នកនឹងត្រូវបានចងចាំច្រើនជាង… សេចក្តីពិតមួយនៅក្នុងមេរៀនជាក់លាក់មួយ › » ( នៅក្នុង ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ១៣ ) ។