« ថ្ងៃទី ២៥–៣១ ខែមីនា ។ ម៉ាថាយ ១៤–១៥; ម៉ាកុស ៦–៧ ; យ៉ូហាន ៥–៦ ៖ ‹ កុំឲ្យភ័យឡើយ ›»ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩( ឆ្នាំ ២០១៩ )
« ថ្ងៃទី ២៥–៣១ ខែមីនា ។ ម៉ាថាយ ១៤–១៥ ម៉ាកុស ៦–៧ យ៉ូហាន៥–៦ »ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩
ប្រទានអាហារដល់ពួកគេ, ដោយ ចច កូកូ
ថ្ងៃទី ២៥–៣១ ខែមីនា
ម៉ាថាយ ១៤–១៥; ម៉ាកុស ៦–៧; យ៉ូហាន ៥–៦
« កុំឲ្យភ័យឡើយ »
នៅពេលអ្នកអាន ម៉ាថាយ ១៤–១៥; ម៉ាកុស ៦–៧; និង យ៉ូហាន ៥–៦, សូមរកមើលសេចក្ដីពិតដែលមានអត្ថន័យចំពោះអ្នក ។ អ្នកអាចសួរខ្លួនឯងនូវសំណួរដូចជា « តើដំណើររឿងនៅក្នុងជំពូកទាំងនេះទាក់ទងនឹងខ្ញុំដូចម្ដេចខ្លះ ? » « តើសារលិខិតអ្វីខ្លះដែលខ្ញុំស្វែងរកសម្រាប់ជីវិតខ្ញុំ ? » ឬ « តើខ្ញុំចង់ចែកចាយនឹងគ្រួសារខ្ញុំ ឬអ្នកដទៃអំពីអ្វីខ្លះ ? »
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន
តើមានអ្វីខ្លះអាចបំផុសគំនិតដល់ពេត្រុសឲ្យចាកចេញពីទូកសុវត្ថិភាពរបស់គាត់នៅ កណ្ដាលសមុទ្រកាលីឡេ អំឡុងពេលមានព្យុះរលកគ្រាំគ្រេងនោះ ? តើអ្វីខ្លះដែលនាំឲ្យគាត់ជឿថា បើព្រះយេស៊ូវអាចយាងដើរលើទឹកបាន នោះគាត់ក៏អាចដើរបានដែរ ? យើងពុំដឹងច្បាស់ ប៉ុន្តែប្រហែលជាពេត្រុសយល់ថា ព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះយាងមកពុំគ្រាន់តែធ្វើរឿងល្អៗសម្រាប់មនុស្សប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែដើម្បីជួយមនុស្សដូចជាពេត្រុសដើម្បីធ្វើរឿងដ៏អស្ចារ្យផងដែរ ។ ក្រោយមកមានការអញ្ជើញរបស់ព្រះយេស៊ូវថា « ចូរមកតាមខ្ញុំ » (លូកា ១៨:២២) ។ ពេត្រុសបានទទួលយកការអញ្ជើញនេះម្ដងហើយ រួចគាត់មានឆន្ទៈទទួលយកវាម្ដងទៀត ទោះជាវាមានន័យថាគាត់ត្រូវប្រឈមមុខនឹងការភ័យខ្លាច ហើយទៅធ្វើអ្វីមួយដែលហាក់ដូចជាមិនអាចធ្វើទៅបានក្ដី ។ ប្រហែលជាព្រះអម្ចាស់នឹងពុំសុំយើងឲ្យបោះជំហានចេញពីទូកនៅកណ្ដាលព្យុះ ឬបរិច្ចាគនំប៉័ងពុំគ្រប់គ្រាន់របស់យើង នៅពេលមនុស្សរាប់ពាន់នាក់ត្រូវការទទួលទាននោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់អាចសុំឲ្យយើងទទួលយកការដឹកនាំ ទោះជាពេលដែលយើងពុំយល់ពេញលេញក្ដី ។ មិនថាការអញ្ជើញរបស់ទ្រង់ឲ្យយើងធ្វើអ្វីនោះទេ ពេលខ្លះវាអាចនឹងជាការភ្ញាក់ផ្អើល ឬភ័យខ្លាចផងដែរ ។ ប៉ុន្ដែអព្ភូតហេតុអាចកើតមាន បើយើងដូចជាពេត្រុស នឹងទុកភាពភ័យខ្លាច ការសង្ស័យ និងការយល់ដឹងមានកម្រិតរបស់យើងមួយអន្លើរ ហើយដើរតាមទ្រង់ដោយជំនឿនោះ ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគោរពព្រះវរបិតាទ្រង់ ។
ទំនាក់ទំនងរវាងព្រះវរបិតាសួគ៌ និងកូនចៅរបស់ទ្រង់ម្នាក់ៗ គឺជារឿងដ៏ពិដិស្ឋមួយ ។ នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានប្រទានដល់យើងនូវគំរូដ៏បំផុសគំនិតមួយដើម្បីធ្វើតាមនៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ សូមអានយ៉ូហាន ៥:១៧–៤៧ហើយគូសចំណាំ ឬកត់ចំណាំឧទាហរណ៍នៃពាក្យបិតានីមួយៗ ។ តើព្រះរាជបុត្រាគោរពព្រះបិតាយ៉ាងដូចម្ដេច ហើយតើអ្នកអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ទ្រង់ដោយរបៀបណា ? តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះអំពីរបៀបដែលព្រះបិតាមានព្រះទ័យអំពីព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ? តើការពង្រឹងដល់ទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌អាចបង្កើនឆន្ទៈរបស់អ្នកក្នុងការព្យាយាមគោរពតាមព្រះទ័យរបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមមើលផងដែរ យ៉ូហាន ១៧; ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន « The Grandeur of God,» Ensign ឬ លីអាហូណា, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៣ ទំព័រ ៧០–៧៣ ។
ម៉ាថាយ ១៤:១៦–២១ម៉ាកុស ៦:៣៣–៤៤យ៉ូហាន ៦:៥–១៤
ព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចតម្កើងការថ្វាយដ៏រាបសារបស់ខ្ញុំដើម្បីសម្រេចនូវព្រះរាជបំណងរបស់ទ្រង់ ។
តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ពុំល្អគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការទាំងអស់ដែលអ្នកមើលឃើញនៅ ជុំវិញអ្នក—នៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់អ្នក នៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់អ្នក ឬនៅ ក្នុងសង្គមដែរឬទេ ? ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ ច្បាស់ជាមានអារម្មណ៍ពុំល្អគ្រប់គ្រាន់ហើយ នៅពេលទ្រង់សុំឲ្យពួកគេផ្ដល់អាហារដល់មនុស្សស្រេកឃ្លានជាងប្រាំពាន់នាក់ ( សូមមើលមើលម៉ាថាយ ១៤:២១) នៅពេលដែលមានតែនំប៉័ងតែប្រាំដុំ ហើយត្រីពីរក្បាលប៉ុណ្ណោះ។ នៅពេលអ្នកអានអំពីអព្ភូតហេតុដែលបានកើតឡើងក្រោយទៀត ចូរពិចារណាអំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់ប្រើការផ្ដល់ការបម្រើដ៏រាបសាររបស់អ្នកដើម្បីប្រទានពរដល់អ្នកទាំងឡាយដែលនៅជុំវិញអ្នក ។ តើទ្រង់តម្កើងការខិតខំរបស់អ្នកនៅពេលអ្នកបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្រយ៉ាងដូចម្ដេច ? សូមពិចារណាអំពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ មកពីប្រធាន ជេម អ៊ី ហ្វោស្ត ៖ « មនុស្សដែលមិនស្គាល់ឈ្មោះជាច្រើនមានអំណោយទានស្មើនឹងនំប៉័ងប្រាំដុំ និងត្រីពីរក្បាលប៉ុណ្ណោះ តែបានតម្កើងការហៅរបស់ពួកគេ ហើយបានបម្រើដោយពុំមានអ្នកទទួលស្គាល់ ឬអ្នកយកចិត្តទុកដាក់ទេ ពួកគេបានផ្ដល់អាហារដល់មនុស្សរាប់ពាន់នាក់យ៉ាងពិត » (« Five Loaves and Two Fishes, » Ensign, ខែឧសភា ឆ្នាំ ១៩៩៤, ទំព័រ៥) ។
ម៉ាថាយ ១៤:២២–៣៣; ម៉ាកុស ៦:៤៥–៥២; យ៉ូហាន ៦:១៥–២១
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអញ្ជើញខ្ញុំឲ្យដាក់ភាពភ័យខ្លាច និងការសង្ស័យរបស់ខ្ញុំទុកមួយអន្លើរ ហើយឲ្យអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើទ្រង់ ។
សូមគិតនៅក្នុងគំនិតអំពីរឿងលម្អិតអំពីទិដ្ឋភាពដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុង ម៉ាថាយ ១៤:២២–៣៣; ម៉ាកុស ៦:៤៥–៥២; និង យ៉ូហាន ៦:១៥–២១ ។ សូមស្រមៃមើលថាតើពេត្រុស និងពួកសិស្សដទៃទៀតអាចនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ។ តើអ្នករៀនអ្វីខ្លះអំពីភាពជាសិស្សចេញមកពីព្រះបន្ទូល និងសកម្មភាពរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ? តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះមកពីពាក្យសម្ដី និងសកម្មភាពរបស់ពេត្រុស ? ( សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី ១ ៣:៧) ។ តើព្រះអម្ចាស់កំពុងអញ្ជើញអ្នកឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះដែលអាចនឹងដូចជាការបោះជំហានចេញពីទូកនោះ ? តើអ្នករកឃើញអ្វីខ្លះនៅ ក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ដែលផ្ដល់ជាការលើកទឹកចិត្តដល់អ្នកឲ្យអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកទៅ លើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
ក្នុងនាមជាសិស្សម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ខ្ញុំត្រូវតែមានឆន្ទៈជឿ ហើយទទួលយកសេចក្ដីពិត ទោះជាវាលំបាកដើម្បីធ្វើក្ដី ។
នៅថ្ងៃបន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានប្រទាននំប៉័ងទៅដល់ហ្វូងមនុស្សនៅ ទីរហោស្ថានប្រកបដោយ អព្ភូតហេតុនោះ អ្នកដើរតាមទ្រង់បានជួបនឹងទ្រង់ ហើយសុំអាហារបន្ថែម ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគេបានខកចិត្ត ព្រមទាំងអាក់អន់ចិត្តផងដែរ នៅពេលទ្រង់បានប្រទានដល់ពួកគេនូវប្រភេទនៃការបីបាច់ខាងវិញ្ញាណជំនួសវិញនោះ—ជា « នំប៉័ងនៃជីវិត » (យ៉ូហាន ៦:៤៨) ។ មានមនុស្សជាច្រើនរកឃើញថា « ពាក្យនេះពិបាកស្ដាប់ណាស់ » (យ៉ូហាន ៦:៦០) ។
តើអ្នកធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ នៅពេលអ្នកមានអារម្មណ៍ថាអ្វីមួយដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះ ឬអ្នកបម្រើម្នាក់របស់ទ្រង់បានបង្រៀន គឺជា គោលលទ្ធិ « ពិបាក » ឬលំបាកដើម្បីទទួលយកឬទេ ? ចូរគិតអំពី បទពិសោធន៍នេះ នៅពេលអ្នកអានដំណើររឿងនេះជាពិសេសនៅ ក្នុងពាក្យសម្ដីរបស់ពេត្រុសនៅក្នុងខ ៦៨–៦៩។ តើ« ព្រះបន្ទូលនៃជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » មួយចំនួនមានអ្វីខ្លះ (យ៉ូហាន ៦:៦៨) ដែលជួយអ្នកឲ្យបន្ដតាំងចិត្តធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?
សូមមើលផងដែរ អិម រ័សុល បាឡឺដ, « To Whom Shall We Go? » Ensign ឬ លីអាហូណា, ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ៩០-៩២ ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ
នៅពេលអ្នកអានព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់អ្នក នោះព្រះវិញ្ញាណអាចជួយអ្នកដឹងថាគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវគូសបញ្ជាក់ និងពិភាក្សាដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការរបស់គ្រួសារអ្នក ។ នេះ គឺជាការផ្ដល់យោបល់មួយចំនួន ៖
នៅពេលអ្នកអានអំពីការប្រទានអាហារដល់មនុស្សប្រាំពាន់នាក់ អ្នកអាចទទួលទាននំប៉័ង ខ្លះ និងត្រីខ្លះ ហើយនឹកគិតថាតើនឹងចំណាយអស់ប៉ុន្មានដើម្បីផ្ដល់អាហារដល់មនុស្សប្រាំពាន់នាក់ ។ តើគ្រួសាររបស់អ្នកត្រូវបានប្រទានអាហារខាងវិញ្ញាណមកពីព្រះគ្រីស្ទយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើទ្រង់បានប្រើអ្នកឲ្យផ្ដល់ អាហារដល់អ្នកដទៃយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ព្រះយេស៊ូវបានប្រទានអាហារដល់មនុស្ស ៥០០០ នាក់ ជាមួយនឹងនំប៉័ងប្រាំដុំ និងត្រីពីរក្បាល ។
គ្រួសាររបស់អ្នកអាចនឹងរីករាយក្នុងការធ្វើសកម្មភាពឡើងវិញនូវរឿងនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។ ហេតុអ្វីពួកសិស្សភ័យខ្លាច ? ហេតុអ្វីពេត្រុសអាចយកឈ្នះលើការភ័យខ្លាចរបស់គាត់ ហើយចាកចេញពីទូកបាន ? តើគាត់បានបង្ហាញពីសេចក្ដីជំនឿយ៉ាងដូចម្ដេច ពេលគាត់ចាប់ផ្ដើមលិចទៅក្នុងទឹក ? តើយើងពេលខ្លះដូចជាពេត្រុសដោយរបៀបណា ?
សូមអញ្ជើញសមាជិកគ្រួសារឲ្យកត់ចំណាំឧទាហរណ៍នៃឃ្លា « បានជា » នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។ តើព្រះយេស៊ូវអាចធ្វើឲ្យមនុស្សបានជាតាមរបៀបណា ? តើនៅពេលណា ដែលទ្រង់ធ្វើឲ្យយើងបានជា ហើយដោយរបៀបណា ?
សូមផ្ដល់នំប៉័ងមួយចំណិតដល់សមាជិកគ្រួសារម្នាក់ៗ ហើយពិភាក្សាអំពីអត្ថប្រយោជន៍ដែលយើងទទួលបានមកពីនំប៉័ង និងអាហារសុខភាពដទៃទៀត ។ បន្ទាប់មកស្រាវជ្រាវខគម្ពីរទាំងនេះជាមួយគ្នា រកមើលថាហេតុអ្វីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទហៅព្រះអង្គទ្រង់ថាជា « នំប៉័ងនៃជីវិត » (យ៉ូហាន ៦:៣៥) ។
សម្រាប់គំនិតបន្ថែមដើម្បីបង្រៀនកុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ។
ការកែលម្អដល់ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន
ស្វែងរកគំនិតយោបល់ខាងវិញ្ញាណផ្ទាល់ខ្លួនអ្នក ។ នៅក្នុងការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន និងការសិក្សាជាគ្រួសាររបស់អ្នក ចូរកុំកំណត់ខ្លួនអ្នកចំពោះវគ្គបទគម្ពីរដែលបានចែងនៅក្នុងគម្រោងទាំងនេះឡើយ ។ ព្រះអម្ចាស់ទំនងជាមានសារលិខិតសម្រាប់អ្នកនៅក្នុងជំពូកទាំងឡាយដែលពុំបានរៀបរាប់នៅទីនេះផងដែរ ។ សូមស្វែងរកប្រកបដោយការអធិស្ឋាន ។
ទប់ទល់នឹងខ្យល់ ដោយ លីស លេម៉ុន ស្វិនដល