« ថ្ងៃទី ១០–១៦ ខែមិថុនា ។ ម៉ាថាយ ២៦; ម៉ាកុស ១៤; លូកា ២២; យ៉ូហាន ១៨ ៖ ‹ ប៉ុន្តែ កុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ សូមតាមតែព្រះហឫទ័យទ្រង់វិញ ›» ។ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ ២០១៩ )
« ថ្ងៃទី ១០–១៦ ខែមិថុនា ។ ម៉ាថាយ ២៦ ម៉ាកុស ១៤ លូកា ២២ យ៉ូហាន ១៨ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០១៩
ហើយវាពេលយប់ហើយ, ដោយបេនយ៉ាមីន ម៉ាក់ភើរសុន
ថ្ងៃទី ១០–១៦ ខែមិថុនា
ម៉ាថាយ ២៦ម៉ាកុស ១៤លូកា ២២យ៉ូហាន ១៨
« ប៉ុន្តែ កុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ សូមតាមតែព្រះហឫទ័យទ្រង់វិញ »
នៅពេលអ្នកអានអំពីព្រឹត្តការណ៍នានាដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុង ម៉ាថាយ ២៦; ម៉ាកុស ១៤; លូកា ២២; និង យ៉ូហាន ១៨, សូមយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះចំណាប់អារម្មណ៍ទាំងឡាយណាដែលអ្នកបានទទួល ជាពិសេសការបំផុសគំនិតឲ្យធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរនៅ ក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក
មានតែសាក្សីនៃជីវិតរមែងស្លាប់បីនាក់ប៉ុណ្ណោះដែលបានឃើញការរងទុក្ខរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅ ក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី—ហើយពួកគេបានដេកស្ទើរតែពេញមួយយប់ ។ នៅក្នុងសួនច្បារនោះ និងក្រោយមកនៅលើឈើឆ្កាង ព្រះយេស៊ូវបានយកមកដាក់លើព្រះអង្គទ្រង់នូវអំពើបាប ការឈឺចាប់ និងការរងទុក្ខរបស់មនុស្សគ្រប់រូបដែលបានរស់នៅ ដែលស្ទើរតែគ្មានមនុស្សនៅរស់ណាម្នាក់ក្នុងគ្រានោះបានដឹងអំពីអ្វីកំពុងកើតឡើងសោះ ។ ប៉ុន្តែព្រឹត្តការណ៍សំខាន់បំផុតនៃភាពអស់កល្បជានិច្ចបានកន្លងផុតទៅដោយគ្មានការយកចិត្តទុកដាក់ច្រើនពីលោកិយទេ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយព្រះជាព្រះវរបិតាបានមានព្រះញាណដឹងជាមុន ។ ទ្រង់បានស្ដាប់ឮការទូលអង្វររបស់ព្រះរាជបុត្រាស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ថា ៖ « ឱ ព្រះវរបិតា អើយ បើសិនជាទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ នោះសូមយកពែងនេះចេញពីទូលបង្គំទៅ ប៉ុន្តែកុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ សូមតាមតែព្រះហឫទ័យទ្រង់វិញ ។ នោះមានទេវតាបានលេចមកឯទ្រង់អំពីស្ថានសួគ៌មកចម្រើនកម្លាំង ថ្វាយទ្រង់ » (លូកា ២២:៤២-៤៣) ។ ដូចយើងដឹងហើយថាខណៈពេលយើងពុំមានវត្តមានខាងរូបកាយដើម្បីធ្វើជាសាក្សីអំពីទង្វើរដែលពុំគិតពីព្រះអង្គទ្រង់ និងការចុះចូលនោះយើងទាំងអស់គ្នាអាចធ្វើជាសាក្សីអំពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ រាល់ពេលដែលយើងប្រែចិត្ត ហើយទទួលការអភ័យទោសចំពោះអំពើបាបរបស់យើង ហើយរាល់ពេលដែលយើងមានអារម្មណ៍ទទួលអំណាចពង្រឹងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ យើងអាចថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងសួនច្បាគែតសេម៉ានី ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន
ម៉ាថាយ ២៦:១៧–៣០; ម៉ាកុស ១៤:១២–២៦; លូកា ២២:៧–៣៩ ។
ពិធីសាក្រាម៉ង់គឺជាឱកាសមួយដើម្បីចងចាំដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
តើអ្នកធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីចងចាំមនុស្សដែលសំខាន់នៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ? នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានណែនាំពិធីសាក្រាម៉ង់ដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ទ្រង់មានបន្ទូលថា « ចូរធ្វើបុណ្យនេះ ដើម្បីរំឭកពីខ្ញុំចុះ » (លូកា ២២:១៩; សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី ៣ ១៨:៧) ។ តើនំប៉័ង ទឹក និងធាតុផ្សេងៗទៀតនៃពិធីបរិសុទ្ធនេះ ជួយអ្នកឲ្យចងចាំទ្រង់ និងការរងទុក្ខរបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច ? សូមពិចារណាអំពីសំណួរនេះនៅពេលអ្នកអានអំពីពិធីសាក្រាម៉ង់ដំបូង ។ សូមកត់ចំណាំអំពីកំណែថ្មីដែលមាននៅក្នុងការបកប្រែរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធផងដែរ ( សូមមើលលេខយោង និងBible appendix ) ។
សូមចំណាយពេលខ្លះដើម្បីពិចារណាអំពីបទពិសោធន៍ដែលអ្នកមានអំឡុងពិធីសាក្រាម៉ង់រាល់សប្ដាហ៍ ។ តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីធ្វើឲ្យវាកាន់តែមានអត្ថន័យ ? ប្រហែលជាអ្នកអាចសរសេររឿងមួយចំនួនតូចដែលអ្នកមានអារម្មណ៍បំផុសគំនិតឲ្យចងចាំអំពី ព្រះអង្គសង្គ្រោះ—ការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ ទង្វើរនៃក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ គ្រាដែលអ្នកមានអារម្មណ៍នៅជិតទ្រង់ជាពិសេស ឬមានអារម្មណ៍ពិសេសអំពីអំពើបាប និងការឈឺចាប់ដែលទ្រង់បានលើកដាក់លើព្រះអង្គទ្រង់ជំនួសអ្នក ។
សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី ៣ ៣ ១៨:១–១៣; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២០:៧៦–៧៩; « Sacrament, » Gospel Topics, topics.lds.org; « Always Remember Him » ( វីដេអូ, LDS.org ) ។
( សូមមើល ម៉ាថាយ ២៦:៣៦–៤៦ ម៉ាកុស ១៤:៣២–៤២លូកា ២២:៤០–៤៦
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរងទុក្ខដើម្បីខ្ញុំនៅសួនច្បារគែតសេម៉ានី ។
ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានអញ្ជើញយើងឲ្យ « វិនិយោគពេលវេលាទៅលើការរៀនសូត្រអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងការពលិកម្មដ៏ធួនរបស់ទ្រង់ » ( « Drawing the Power of Jesus Christ into Our Lives, » Ensign ឬ លីអាហូណា, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៧, ទំព័រ ៤០ ) ។
ចូរ ពិចារណាអំពីអ្វីដែលអ្នកនឹងធ្វើដើម្បីទទួលយកការអញ្ជើញរបស់ប្រធាន ណិលសុន ។ អ្នកអាចចាប់ផ្ដើមពិចារណាអំពីការរងទុក្ខរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅ សួនច្បារគែតសេម៉ានីប្រកបដោយការអធិស្ឋាន ដូចបានពិពណ៌នានៅ ក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ហើយសរសេរអំពីចំណាប់អារម្មណ៍ និងសំណួរដែលមានក្នុងគំនិតរបស់អ្នក ។
សម្រាប់ការសិក្សាកាន់តែជ្រៅជ្រះអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ សូមព្យាយាមស្វែងរកខគម្ពីរដទៃទៀតរកចម្លើយចំពោះសំណួរដូចតទៅនេះ ៖
-
ហេតុអ្វីដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចាំបាច់ ? ( សូមមើល នីហ្វៃទី ២ ២:៥–១០, ១៧–២៦; ៩:៥–២៦; អាលម៉ា ៣៤:៨–១៦; ៤២:៩–២៦ ) ។
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះ មានបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះ នៅពេលទ្រង់បានរងទុក្ខនោះ ? ( សូមមើល អេសាយ ៥៣:៣–៥; ម៉ូសាយ ៣:៧; អាលម៉ា ៧:១១–១៣; គ និង ស ១៩:១៦–១៩ ) ។
-
តើការរងទុក្ខរបស់ព្រះគ្រីស្ទជះឥទ្ធិពលយ៉ាងដូចម្ដេចក្នុងជីវិតខ្ញុំ ? ( សូមមើល យ៉ូហាន ១០:១០–១១; ហេព្រើរ ៤:១៤–១៦; យ៉ូហាន ១ ១:៧; អាលម៉ា ៣៤:៣១; មរ៉ូណៃ ១០:៣២–៣៣; ដាល្លិន អេក អូក « Strengthened by the Atonement of Jesus Christ, » Ensign ឬ លីអាហូណា, ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៥, ទំព័រ ៦១–៦៤ ) ។
-
សំណួរដទៃទៀតដែលខ្ញុំមាន ៖
នៅពេលអ្នករៀន អំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅ ក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី វាអាចនឹងជាការគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដើម្បីដឹងថា សួនច្បារគែតសេម៉ានី គឺជាសួននៃដើមអូលីវមួយ ហើយមានទាំងកន្លែងកៀបផ្លែអូលីវដែលបានប្រើដើម្បីគៀបផ្លែអូលីវ យកប្រេងមកប្រើសម្រាប់ដុតបំភ្លឺ និងធ្វើជាអាហារ ក៏ដូចជាដើម្បីព្យាបាលជំងឺផងដែរ ( សូមមើលលូកា ១០:៣៤) ។ ដំណើរការនៃការប្រើទម្ងន់ធ្ងន់មកគៀបយកប្រេងអូលីវ អាចនឹងជានិមិត្តរូបនៃទម្ងន់អំពើបាប និងការឈឺចាប់ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរែកសម្រាប់យើង ( សូមមើល ឌី. ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន, « Abide in My Love » Ensign ឬ លីអាហូណា, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ៥០-៥១ ) ។
ម៉ាកុស ១៤:២៧–៣១, ៦៦–៧២; លូកា ២២:៣១–៣២
ការប្រែចិត្តជឿគឺជាដំណើរការជាបន្ដបន្ទាប់មួយ ។
ចូរគិតអំពីបទពិសោធន៍ទាំងឡាយដែលពេត្រុសមានជាមួយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះ—ជាអព្ភូតហេតុដែលលោកបានធ្វើជាសាក្សី និងគោលលទ្ធិដែលលោកបានរៀន ។ នៅពេលនោះហេតុអ្វីក៏ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានបន្ទូលទៅពេត្រុសថា « កាលណាអ្នកបានប្រែចិត្តវិលមកវិញ នោះចូរចម្រើនឲ្យបងប្អូនអ្នកបានខ្ជាប់ខ្ជួនឡើងដូច្នេះ ? » (លូកា ២២:៣២; បន្ថែមអក្សរទ្រេត ) ។ តើអែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា បង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីភាពខុសគ្នារវាងការមានទីបន្ទាល់ និងការត្រូវបានផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿពិតប្រាកដ ? ( សូមមើល « Converted unto the Lord, » Ensign ឬ លីអាហូណា, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ១០៦–៩ ) ។ នៅពេលអ្នកអានអំពីបទពិសោធន៍របស់ពេត្រុសនៅក្នុង ម៉ាកុស ១៤:២៧–៣១, ៦៦–៧២, ចូរគិតអំពីការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿរបស់អ្នកផ្ទាល់ ។ តើមានមេរៀនអ្វីខ្លះដែលយើងអាចរៀនមកពីពេត្រុស ? នៅពេលអ្នកបន្ដអានព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី តើមានភស្ដុតាងអ្វីខ្លះដែលអ្នករកឃើញមាននៅក្នុងការប្រែចិត្តជឿរបស់ពេត្រុស និងការខិតខំរបស់លោកដើម្បីពង្រឹងដល់អ្នកដទៃ ? តើមានឥទ្ធិពលអ្វីខ្លះមកពីការទទួលអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទៅលើការប្រែចិត្តជឿរបស់លោក? ( សូមមើលយ៉ូហាន ១៥:២៦–២៧; កិច្ចការ ១:៨; ២:១–៤ ) ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ
នៅពេលអ្នកបន្ដអានអំពីសប្ដាហ៍ចុងក្រោយនៃជីវិតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់អ្នក នោះព្រះវិញ្ញាណអាចជួយអ្នកដឹងថាគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវគូសបញ្ជាក់ និងពិភាក្សាដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការរបស់គ្រួសារអ្នក ។ នេះ គឺជាការផ្ដល់យោបល់មួយចំនួន ៖
តើបទពិសោធន៍ជាគ្រួសាររបស់អ្នកមានអ្វីខ្លះ អំឡុងពេលសាក្រាម៉ង់រាល់សប្ដាហ៍ ? ការអានអំពីសាក្រាម៉ង់ដំបូងអាចបំផុសគំនិតឲ្យមានការពិភាក្សាអំពីសារៈសំខាន់នៃពិធីសាក្រាម៉ង់ និងរបៀបដែលសមាជិកគ្រួសារអាចធ្វើឲ្យការថ្វាយបង្គំរបស់ពួកគេកាន់តែមានអត្ថន័យ ។ សូមពិចារណាធ្វើការដាក់បង្ហាញរូបភាព ការចែកសាក្រាម៉ង់ ( សៀវភៅរូបភាពដំណឹងល្អ, លេខ. ១០៨ ) ហើយចែកចាយអំពីគំនិតយោបល់ជាមួយនឹងគ្នាទៅវិញទៅមក អំពីអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើពីមុន អំឡុងពេល និងបន្ទាប់ពីពិធីសាក្រាម៉ង់ ។
នៅពេលគ្រួសាររបស់អ្នកអានខគម្ពីរទាំងនេះ នោះពួកគេអាចចែកចាយនូវអ្វីដែលពួកគេបានរៀន នៅពេលពួកគេសិក្សាបទគម្ពីរដែលបានផ្ដល់យោបល់នៅក្នុងវគ្គសិក្សាបទគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន « ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរងទុក្ខដើម្បីខ្ញុំនៅសួនច្បារគែតសេម៉ានី » ។
តើយើងរៀនអ្វីខ្លះអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទចេញមកពីបទពិសោធន៍នេះ ?
ចូរឈប់ប៉ុណ្ណឹងចុះ, ដោយ វលធើរ រេន
( សូមមើល ម៉ាថាយ ២៦:៣៦–៤៦ ម៉ាកុស ១៤:៣២–៤២លូកា ២២:៤០–៤៦
តើយើងរៀនអ្វីខ្លះមកពីបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ?
សម្រាប់គំនិតបន្ថែមដើម្បីបង្រៀនកុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ។
ការកែលម្អដល់ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន
ចូរសិក្សាពាក្យសម្ដីរបស់ពួកព្យាការី និង សាវកជំនាន់ចុងក្រោយនេះ ។ សូមអានអំពីអ្វីដែលពួកព្យាការី និងពួកសាវកថ្ងៃចុងក្រោយបានបង្រៀន អំពីសេចក្ដីពិត ដែលអ្នកបានរកឃើញនៅក្នុងបទគម្ពីរ ។ ឧទាហរណ៍ នៅក្នុងច្បាប់ទស្សនាវដ្ដីសន្និសីទទូទៅថ្មីៗនេះ Ensign ឬ លីអាហូណា, អ្នកអាចស្រាវជ្រាវមាតិកាប្រធានបទរកពាក្យ« ដង្វាយធួន » ( សូមមើលការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទំព័រ ២១ ) ។
កុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ សូមតាមតែព្រះហឫទ័យទ្រង់វិញ ដោយវលធើរ រេន