« ថ្ងៃទី ២៤–៣០ ខែមិថុនា ។ ម៉ាថាយ ២៨; ម៉ាកុស ១៦; លូកា ២៤ យ៉ូហាន ២០–២១ ៖ ‹ ទ្រង់រស់ឡើងវិញ ›»ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩( ឆ្នាំ ២០១៩ )
« ថ្ងៃទី ២៤–៣០ ខែមិថុនា ។ ម៉ាថាយ ២៨ ម៉ាកុស ១៦ លូកា ២៤ យ៉ូហាន ២០–២១ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩
ចូរឲ្យចំណីដល់ហ្វូងចៀមខ្ញុំស៊ីផងដោយ ខាមីល ខូរី
ថ្ងៃទី ២៤–៣០ ខែមិថុនា
ម៉ាថាយ ២៨; ម៉ាកុស ១៦; លូកា ២៤; យ៉ូហាន ២០–២១
« ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ »
សូមអានម៉ាថាយ ២៨; ម៉ាកុស ១៦; លូកា ២៤; និង យ៉ូហាន ២០–២១ប្រកបដោយការអធិស្ឋាន នឹកគិតអំពីអំណរដែលអ្នកមាន ដោយសារតែការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។ សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពី ព្រឹត្តិការណ៍នេះជាមួយនឹងអ្នកដទៃ ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក
ចំពោះអ្នកអង្កេតជាច្រើន មើលឃើញថា ការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវនៃណាសារ៉ែត ដែលហាក់ដូចជាជាការចំអកឡកឡឺយ ត្រូវបានបញ្ចប់ទៅជាជីវិតដ៏អស្ចារ្យមួយ ។ តើពុំមែនជាបុរសនេះដែលបានប្រោសឡាសាពីស្លាប់ទេឬអី ? តើពុំមែនជាទ្រង់ដែលទប់ទល់នឹងការគំរាមគំហែងសម្លាប់មកពីពួកផារិស៊ីពីមួយពេលទៅមួយពេលទេឬអី ? ទ្រង់បានសម្ដែងព្រះចេស្ដាដើម្បីព្យាបាលមនុស្សខ្វាក់ មនុស្សឃ្លង់ និងមនុស្សស្វិតដៃជើង ។ គ្រប់ខ្យល់ និងសមុទ្រគោរពទ្រង់ ។ ប៉ុន្តែដោយឡែកទ្រង់ត្រូវ ព្យួរនៅលើឈើឆ្កាង ប្រកាសថា « វាបានបញ្ចប់ហើយ » (យ៉ូហាន ១៩:៣០) ។ ប្រហែលជាមានការភ្ញាក់ផ្អើលដោយស្មោះមួយចំនួននៅ ក្នុងពាក្យចំអកថា « វាជួយសង្គ្រោះមនុស្សឯទៀតបាន តែមិនអាចនឹងជួយសង្គ្រោះដល់ខ្លួនវាបានទេ » (ម៉ាថាយ ២៧:៤២) ។ ប៉ុន្តែយើងដឹងថាការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវពុំមែនជាទីបញ្ចប់នៃរឿងនោះទេ ។ យើងដឹងថាផ្នូរស្ងាត់ជ្រងំគឺជារឿងបណ្ដោះអាសន្ន ហើយថាកិច្ចការសង្គ្រោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ គឺគ្រាន់តែជាការចាប់ផ្ដើមប៉ុណ្ណោះ ។ ទ្រង់ពុំត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុង« ចំណោមមនុស្សស្លាប់ » ទេ ប៉ុន្តែនៅក្នុងចំណោមមនុស្សរស់ (លូកា ២៤:៥) ។ ការបង្រៀនរបស់ទ្រង់នឹងពុំត្រូវបាននៅស្ងាត់នោះទេ ដ្បិតពួកសិស្សស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់នឹងផ្សាយដំណឹងល្អនៅ « គ្រប់ជាតិសាសន៍ » ដោយទុកចិត្តទៅលើការសន្យារបស់ទ្រង់ថា ទ្រង់នឹង « គង់នៅជាមួយនឹង[ ពួកគេ ]ជារាល់ថ្ងៃដែរ ដរាបដល់បំផុតកល្ប » (ម៉ាថាយ ២៨:១៩–២០) ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន
ម៉ាថាយ ២៨ម៉ាកុស ១៦លូកា ២៤យ៉ូហាន ២០
ដោយសារព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ នោះខ្ញុំនឹងរស់ឡើងវិញផងដែរ ។
នៅក្នុងវគ្គបទគម្ពីរទាំងនេះ អ្នកនឹងអានអំពីព្រឹត្តការណ៍ដ៏សំខាន់បំផុតមួយនៅ ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃមនុស្សលោកគឺ ៖ ការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ នៅពេលអ្នកអាន សូមដាក់ខ្លួនអ្នកនៅក្នុងកន្លែងមនុស្សដែលបានធ្វើជាសាក្សីក្នុងព្រឹត្តការណ៍ទាំងឡាយដែលស្ថិតនៅក្នុងពេលនៃការរស់ឡើងវិញ ។ តើសាក្សីទាំងនេះមានអារម្មណ៍យ៉ាងដូចម្ដេច ? តើអ្នក មានអារម្មណ៍យ៉ាងដូចម្ដេច នៅពេលអ្នកអានអំពីការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ? សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលវាមានឥទ្ធិពលមកលើអ្នក—ទស្សនៈរបស់អ្នកអំពីជីវិត ទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយអ្នកដទៃ ជំនឿរបស់អ្នកទៅលើព្រះគ្រីស្ទ និងជំនឿអ្នកទៅ លើសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អដទៃទៀត ។
សូមមើលផងដែរ Bible Dictionary, « Resurrection »; « Resurrection, » Gospel Topics, topics.lds.org ។
យើងអាចអញ្ជើញព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យ « គង់នៅជិតយើង » ។
បទពិសោធន៍របស់ពួកសិស្សពីរនាក់ដែលធ្វើដំណើរ ហើយបានជួបនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលបានរស់ឡើងវិញ អាចមានភាពស្រដៀងគ្នាទៅនឹងផ្លូវនៃភាពជាសិស្សរបស់អ្នក ។ តើទំនាក់ទំនងអ្វីខ្លះដែលអ្នកបានឃើញមាននៅក្នុងដំណើររឿងនេះ និងបទពិសោធន៍របស់អ្នកក្នុងនាមជាអ្នកដើរតាមរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ? តើអ្នកអាចដើរជាមួយនឹងទ្រង់នៅសព្វថ្ងៃនេះ ហើយយាងអញ្ជើញទ្រង់ឲ្យ « គង់នៅ » យូរបន្ដិចទៀតយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( លូកា ២៤:២៩ ) ។ តើអ្នកទទួលស្គាល់វត្តមានរបស់ទ្រង់នៅ ក្នុងជីវិតរបស់អ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីភាពជាព្រះរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទចំពោះអ្នកតាមរបៀបណា ?
តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះកាយឬទេ ?
តាមរយៈដំណើររឿងនៃការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអម្ចាស់ លេចឡើងមកជួបនឹងម៉ារា ម៉ាក់ដាឡា និងការប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយនឹងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់នៅ ពេលក្រោយមក នោះយើងបានដឹងថា ការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ គឺពិតៗ ហើយទ្រង់មានព្រះកាយជាសាច់ឈាម ។ ដោយសារតួអង្គដ៏រុងរឿង ដែលបានរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ទ្រង់បានយាង បានមានបន្ទូល ហើយបានទទួលទានជាមួយនឹងអ្នកដើរតាមរបស់ទ្រង់ ។ ខគម្ពីរដទៃទៀតក៏បានថ្លែងទីបន្ទាល់ផងដែរថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មានតួអង្គសាច់ និងឆ្អឹង ៖ ភីលីព ៣:២០–២១; នីហ្វៃទី ៣ ១១:១៣–១៥; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១០:២–៣; ១៣០:១, ២២ ។
« មានពរហើយអ្នកណាដែលជឿឥតឃើញសោះ » ។
វាអាចជាការពិបាកដើម្បីជឿថា រឿងអ្វីមួយពិតដោយពុំបានមើលឃើញភស្ដុតាងខាងរូបកាយ ។ ជួនកាលអ្នកអាចមានអារម្មណ៍ដូចជាថូម៉ាសដែលនិយាយថា « បើខ្ញុំមិនឃើញ … នោះខ្ញុំមិនព្រមជឿទេ » (យ៉ូហាន ២០:២៥) ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលជាការឆ្លើយតបទៅថូម៉ាសថា « មានពរហើយអ្នកណាដែលជឿឥតឃើញសោះ » (យ៉ូហាន ២០:២៩) ។ តើអ្នកត្រូវបានពរចំពោះការជឿទៅលើរឿងខាងវិញ្ញាណដែលអ្នកមើលមិនឃើញដោយរបៀបណា ? តើមានអ្វីខ្លះដែលបាន ជួយអ្នកឲ្យមានជំនឿទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទោះជាពេលដែលអ្នកមើលមិនឃើញទ្រង់ក្ដីនោះ ? តើមានសេចក្ដីពិតផ្សេងទៀតអ្វីខ្លះ ដែលអ្នកជឿដោយពុំមានភស្ដុតាងខាងរូបកាយ ? តើអ្នកអាចបន្ដពង្រឹងជំនឿរបស់អ្នកទៅលើ « រឿងដែលមើលមិនឃើញ តែជាការពិត » ដោយរបៀបណា ? (អាលម៉ា ៣២:២១ សូមមើលផងដែរ អេធើរ ១២:៦) ។ សូមពិចារណាធ្វើការកត់ត្រាបទពិសោធន៍នានាដែលបានជួយអ្នកឲ្យជឿទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុ ឬចែកចាយវាជាមួយនឹងនរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ ។
ព្រះអង្គសង្គ្រោះអញ្ជើញខ្ញុំឲ្យផ្ដល់ចំណីឲ្យចៀមទ្រង់ ។
វាអាចនឹងជារឿងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដើម្បីប្រៀបធៀបការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះជាមួយនឹងពួកសិស្សនៅក្នុងយ៉ូហាន ២១ទៅនឹងគ្រាដំបូងដែលទ្រង់បានបង្គាប់ពួកគេឲ្យទម្លាក់អួនរបស់ពួកគេ ដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងលូកា ៥:១-១១ ។ តើអ្នករកឃើញមានភាពស្រដៀងគ្នា និងភាពខុសគ្នាអ្វីខ្លះ ? តើអ្នករកឃើញគំនិតយោបល់អ្វីខ្លះអំពីភាពជាសិស្ស ?
សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់មានចំពោះពេត្រុសនៅក្នុងយ៉ូហាន ២១:១៥-១៧អាចនឹងអនុវត្តចំពោះអ្នក ។ តើមានអ្វីផ្សេងទៀតដែលបានរារាំងអ្នកមិនឲ្យបម្រើដល់ចៀមរបស់ព្រះអម្ចាស់ ? តើការឆ្លើយតបរបស់អ្នកមានអ្វីខ្លះ បើព្រះអម្ចាស់សួរអ្នកថា « តើពេញចិត្តនឹងខ្ញុំឬអី ? » សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះអម្ចាស់ ។
សូមមើលផងដែរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន « The First Great Commandment » Ensign ឬ លីអាហូណា, ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១២,ទំព័រ ៨៣–៨៥ ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ
នៅពេលអ្នកបញ្ចប់ការអានដំណឹងល្អជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់អ្នក នោះព្រះវិញ្ញាណអាចជួយអ្នកស្គាល់ថាគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវគូសបញ្ជាក់ និងពិភាក្សាដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការរបស់គ្រួសារអ្នក ។ នេះ គឺជាការផ្ដល់យោបល់មួយចំនួន ៖
ហេតុអ្វីពាក្យ« ទ្រង់មិនគង់នៅទីនេះទេ ដ្បិតទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញហើយ » ជាពាក្យដែលសំខាន់ និងប្រកបដោយសេចក្ដីសង្ឃឹមបំផុតដែលបាននិយាយដូច្នេះ ?
នៅពេលគ្រួសាររបស់អ្នកអានជំពូកទាំងនេះ សូមយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះមនុស្សដែលបានប្រាស្រ័យទាក់ទងនឹងព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងដំណើររឿងនីមួយៗ ។ ឧទាហរណ៍ នៅត្រង់ចំណុចមួយ អ្នកអាចផ្ដោតទៅលើមនុស្សដែលបានទៅមើលផ្នូររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ នៅត្រង់ចំណុចមួយទៀត អ្នកអាចសិក្សាដោយប្រុងប្រយ័ត្នអំពីសកម្មភាពរបស់ពួកសាវក និងពួកសិស្សនៅតាមផ្លូវទៅកាន់ទីក្រុងអេម៉ោស ។
នៅតាមផ្លូវទៅទីក្រុងអេម៉ោសដោយចន ម៉ាក់នូតុន
សូមពិភាក្សាជាគ្រួសារអំពីកិច្ចការដែលព្រះគ្រីស្ទបានសុំឲ្យពួកសាវករបស់ទ្រង់ធ្វើ ។ តើយើងអាចជួយសម្រេចកិច្ចការនេះយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើអ្នកអាចចែកចាយពីគ្រាមួយដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា « ព្រះអម្ចាស់កំពុងធ្វើការជាមួយនឹង [ អ្នក ] » ដើម្បីជួយអ្នកសម្រេចតាមព្រះរាជបំណងរបស់ទ្រង់បានឬទេ ? (ម៉ាកុស ១៦:២២) ។
សូមធ្វើការពិចារណាអានអំពីខគម្ពីរទាំងនេះ ខណៈពេលទទួលទានអាហារជាមួយគ្នា ។ ការណ៍នេះអាចបន្ថែមអត្ថន័យខ្លះទៀតទៅលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ « ចូរឲ្យចំណីដល់ហ្វូងចៀមខ្ញុំស៊ីផង » ។ ផ្អែកទៅលើអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនអំពីចៀមនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ( សូមមើល ឧទាហរណ៍, ម៉ាថាយ ៩:៣៥–៣៦; ១០:៥–៦; ២៥:៣១–៤៦; លូកា ១៥:៤–៧; យ៉ូហាន ១០:១–១៦), ហេតុអ្វីក៏ការឲ្យចំណីចៀម គឺជារឿងប្រៀបធៀបដ៏ល្អមួយសម្រាប់ការចញ្ចឹមបីបាច់ និងការមើលថែចំពោះកូនចៅរបស់ព្រះ ? តើរឿងប្រៀបធៀបបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីរបៀបដែលព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវមានព្រះទ័យអំពីយើង ?
សម្រាប់គំនិតបន្ថែមដើម្បីបង្រៀនកុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ។
ការកែលម្អដល់ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន
សូមប្រើតន្ត្រីដើម្បីយាងព្រះវិញ្ញាណ និងបង្រៀនគោលលទ្ធិ ។ ការស្ដាប់ ឬការច្រៀងទំនុកតម្កើងដូចជា« ទ្រង់រស់ឡើងវិញ ! »ឬ« Christ the Lord Is Risen Today, »ទំនុកតម្កើងលេខ ១៩៩, ២០០ អាចយាងព្រះវិញ្ញាណ ហើយជួយអ្នករៀនអំពីការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
នាងអើយ ហេតុអ្វីបានជាយំ ? ដោយ ស៊ីម៉ូន ឌីវី