« ថ្ងៃទី ១៣–១៩ ខែ មិថុនា ។ សាំយូអែល ទី១ ៨–១០; ១៣; ១៥–១៨ ៖ ‹ ត្បិតចម្បាំងនេះស្រេចនៅព្រះយេហូវ៉ាវិញ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ឆ្នាំ ២០២២ ( ឆ្នាំ ២០២១ )

« ថ្ងៃទី ១៣–១៩ ខែ មិថុនា ។ សាំយូអែល ទី១ ៨–១០; ១៣; ១៥–១៨ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២២

ដាវីឌ និងកូលីយ៉ាត ដោយ ស្ទីហ្វ ណិតធើខត់ថ៍

ថ្ងៃទី ១៣–១៩ ខែ មិថុនា

សាំយូអែល ទី១ ៨–១០; ១៣; ១៥–១៨

« ត្បិតចម្បាំងនេះស្រេចនៅព្រះយេហូវ៉ាវិញ »

យោបល់នៅក្នុងគម្រោងមេរៀននេះ អាចជួយបងប្អូនរកឃើញគោលការណ៍សំខាន់ៗមួយចំនួននៅក្នុងជំពូកទាំងនេះ ។ បងប្អូនអាចរកឃើញគោលការណ៍ផ្សេងៗទៀតនៅពេលបងប្អូនសិក្សា ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

ចាប់តាំងពីពូជអំបូរ នៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល បានតាំងលំនៅលើដែនដីសន្យាមក នោះសាសន៍ភីលីស្ទីន បានគំរាមកំហែងដល់សុវត្ថិភាពរបស់ពួកគេជាបន្តបន្ទាប់ ។ ជាច្រើនដងមកហើយ ព្រះអម្ចាស់បានរំដោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែលឲ្យរួចពីខ្មាំងសត្រូវរបស់ពួកគេ ។ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះពួកចាស់ទុំនៃពួកអ៊ីស្រាអែលបានទាមទារ « មានស្តេចលើយើងរាល់គ្នា … [ ដើម្បី ] នាំមុខយើងចេញទៅច្បាំងក្នុងចម្បាំងយើងផង » ( សាំយូអែល ទី១ ៨:១៩–២០ ) ។ ព្រះអម្ចាស់បានបន្ទន់ព្រះទ័យ ហើយ សូល ត្រូវបានតែងតាំងឲ្យធ្វើជាស្តេច ។ ហើយនៅពេល កូលីយ៉ាត មាឌធំធ្វើចម្បាំងជាមួយពួកទាហាននៃអ៊ីស្រាអែល—សូល ក៏ដូចជាពួកទាហានរបស់ទ្រង់ដែរ—គឺ « ភ័យខ្លាចជាខ្លាំង » ( សាំយូអែល ទី១ ១៧:១១ ) ។ នៅថ្ងៃនោះមិនមែនស្តេចសូលទេដែលបានជួយសង្គ្រោះអ៊ីស្រាអែល ប៉ុន្តែជាក្មេងប្រុសអ្នកគង្វាលចៀមម្នាក់ដែលមានចិត្ដរាបសា មានឈ្មោះថាដាវីឌ មិនបានពាក់គ្រឿងសឹកឡើយប៉ុន្តែបានស្លៀកពាក់ដោយមានជំនឿយ៉ាងខ្លាំងលើព្រះអម្ចាស់ ។ ចម្បាំងនេះបានបញ្ជាក់ដល់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល និងចំពោះមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលមានចម្បាំងខាងវិញ្ញាណដើម្បីប្រយុទ្ធថា « ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មិនជួយសង្គ្រោះដោយសារដាវឬលំពែងទេ » ហើយថា « ត្បិតចម្បាំងនេះស្រេចនៅព្រះយេហូវ៉ា » ( សាំយូអែល ទី១ ១៧:៤៧ )។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន

សាំយូអែល ទី១ ៨

ព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទគឺជាស្តេចរបស់ខ្ញុំ ។

នៅពេលបងប្អូនអាន សាំយូអែល ទី១ ៨ សូមកត់សម្គាល់ពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យចំពោះបំណងប្រាថ្នារបស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលដើម្បីមានស្តេច ជាជាងព្រះអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ ។ តើវាមានន័យយ៉ាងណាដើម្បីជ្រើសរើសព្រះអម្ចាស់ឲ្យ « ធ្វើជាស្តេចលើ [ បងប្អូន ] »? ( សាំ យូអែល ទី១ ៨:៧ ) ។ បងប្អូនក៏អាចពិចារណាពីរបៀបផ្សេងៗដែលបងប្អូនអាចត្រូវបានល្បួងឲ្យធ្វើតាមនិន្នាការទុច្ចរិតនៃពិភពលោក ជាជាងការធ្វើតាមព្រះអម្ចាស់ ។ តើបងប្អូនអាចបង្ហាញថាបងប្អូនចង់ឲ្យព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទធ្វើជាស្តេចដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់បងប្អូនយ៉ាងដូចម្តេច ?

សូមមើលផងដែរ ពួកចៅហ្វាយ ៨:២២–២៣; ម៉ូសាយ ២៩:១–៣៦Neil L. Andersen, “Overcoming the World,” Liahona, ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៧ ទំព័រ ៥៨–៦២ ។

សាំយូអែល ទី១ ៩:១៥–១៧; ១០:១–១២; ១៦:១–១៣

ព្រះបានហៅមនុស្សតាមរយៈការព្យាករដើម្បីបម្រើនៅក្នុងព្រះនគររបស់ទ្រង់ ។

ព្រះបានជ្រើសរើស សូល និងដាវីឌ ឲ្យធ្វើជាស្តេចតាមរយៈការព្យាករ និងវិវរណៈ ( សូមមើល សាំយូអែល ទី១ ៩:១៥–១៧; ១០:១–១២; ១៦:១–១៣ ) ។ ការណ៍នេះក៏ជារបៀបដែលទ្រង់ហៅបុរស និងស្រ្តីឲ្យបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្រទ្រង់សព្វថ្ងៃនេះផងដែរ ។ តើបងប្អូនរៀនអ្វីខ្លះពីដំណើររឿងទាំងនេះអំពីថាតើការ « ហៅពីព្រះ ដោយការព្យាករ » មានន័យដូចម្តេច ? ( មាត្រានៃសេចក្តីជំនឿ ១:៥ ) ។ តើពរជ័យអ្វីខ្លះបានមកពីការហៅ និងញែកចេញដោយពួកអ្នកបម្រើដែលមានសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអម្ចាស់ ?

សាំយូអែល ចាក់ប្រេងតែងតាំងសូល — រចនារូបភាព សាំយូអែលចាក់ប្រេងតែងតាំង សូល © Lifeway Collection បានទទួលអជ្ញាបណ្ណពី goodsalt.com

សាំយូអែល ទី១ ១៣:៥–១៤; ១៥

« ដែលស្តាប់បង្គាប់ នោះវិសេសលើសជាងយញ្ញបូជា » ។

ទោះបីជា សូល មានរូបរាងខ្ពស់ក្តី ក៏ទ្រង់មានអារម្មណ៍ថា « ថោកទាបដល់ព្រះនេត្រនៃ [ ព្រះអង្គទ្រង់ ] » ដែរ នៅពេលទ្រង់បានក្លាយជាស្តេច ( សាំយូអែល ទី១ ១៥:១៧ ) ។ ទោះជាយ៉ាងណា នៅពេលទ្រង់បានទទួលពរឲ្យមានជោគជ័យ ទ្រង់ចាប់ផ្តើមជឿជាក់លើខ្លួនព្រះអង្គកាន់តែខ្លាំង ហើយព្រះអម្ចាស់កាន់តែតិច ។ តើភស្តុតាងអ្វីខ្លះដែលបងប្អូនមើលឃើញពីរឿងនេះនៅក្នុង សាំយូអែល ទី១ ១៣:៥–១៤; ១៥ ? ប្រសិនបើបងប្អូនបាននៅជាមួយ សូល តើបងប្អូននឹងនិយាយអ្វីទៅកាន់ទ្រង់ដែលអាចជួយទ្រង់យកឈ្នះលើ « សេចក្តីរឹងទទឹង » និង « សេចក្តីចចេស » របស់ទ្រង់? ( សាំ យូអែល ទី១ ១៥:២៣ ) ។

សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី ២ ៩:២៨–២៩; ហេលេមិន ១២:៤–៥; គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១២១:៣៩–៤០ ។

សាំយូអែល ទី១ ១៦:៧

« ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ទតចំពោះក្នុងចិត្តវិញ » ។

តើមានវិធីណាខ្លះដែលមនុស្សកាត់សេចក្តីអ្នកដទៃដោយ « មើលតែឫកពាខាងក្រៅ » ? តើការមើល « ក្នុងចិត្ត » ដូចជាព្រះអម្ចាស់បានទតមើល មានន័យដូចម្តេច? ( សាំយូអែល ទី១ ១៦:៧ ) ។ សូមពិចារណាពីរបៀបដែលបងប្អូនអាចអនុវត្តគោលការណ៍នេះទៅនឹងរបៀបដែលបងប្អូនមើលឃើញអ្នកដទៃ—និងខ្លួនរបស់បងប្អូន ។ តើការធ្វើបែបនោះអាចជះឥទ្ធិពលយ៉ាងដូចម្តេចចំពោះការប្រាស្រ័យទាក់ទង និងចំណងទាក់ទងរបស់បងប្អូនជាមួយអ្នកដទៃ ?

សាំយូអែល ទី១ ១៧

ដោយមានជំនួយរបស់ព្រះអម្ចាស់ ខ្ញុំអាចយកឈ្នះលើរាល់ឧបសគ្គរបស់ខ្ញុំ ។

នៅពេលបងប្អូនអាន សាំយូអែល ទី១ ១៧ សូមពិចារណាពាក្យរបស់មនុស្សផ្សេងៗនៅក្នុងជំពូកនេះ ( សូមមើលបញ្ជីនៅខាងក្រោម ) ។ តើពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគេបង្ហាញអ្វីខ្លះពីពួកគេ ? តើពាក្យសម្ដីរបស់ដាវីឌ បង្ហាញសេចក្តីក្លាហាន និងសេចក្តីជំនឿរបស់ទ្រង់លើព្រះអម្ចាស់យ៉ាងដូចម្តេច ?

សូមពិចារណាពីចម្បាំងផ្ទាល់ខ្លួនដែលបងប្អូនកំពុងប្រឈមមុខ ។ តើបងប្អូនអាចរកឃើញអ្វីខ្លះនៅក្នុង សាំយូអែល ទី១ ១៧ ដែលពង្រឹងសេចក្តីជំនឿរបស់បងប្អូនថាព្រះអម្ចាស់អាចជួយបងប្អូនបាន ?

សូមមើលផងដែរ Gordon B. Hinckley, “Overpowering the Goliaths in Our Lives,” Ensign, ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៨៣ ទំព័រ ៤៦ ៥១–៥២ ។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ

សាំយូអែល ទី១ ៩:១៥–២១; ១៦:៧ ។ការអានខគម្ពីរទាំងនេះព្រមជាមួយប្រសាសន៍ដូចតទៅនេះមកពីអែលឌើរ ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ អាចបំផុសគំនិតឲ្យមានការពិភាក្សាអំពីមូលហេតុដែលព្រះអម្ចាស់បានជ្រើសរើស សូល និង ដាវីឌ ៖ « បើយើងមើលមកខ្លួនយើងតែតាមរយៈភ្នែកខាងសាច់ឈាម យើងនឹងមើលខ្លួនឯងពុំបានល្អនោះទេ ។ ប៉ុន្តែព្រះវរបិតាសួគ៌យើង ទតឃើញយើងជានរណា និង យើងអាចក្លាយជាអ្វីយ៉ាងពិតប្រាកដ » ( « It Works Wonderfully! » Liahona ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៥ ទំព័រ ២៣ ) ។ ប្រហែលជាសមាជិកគ្រួសារអាចប្តូរវេនគ្នានិយាយអំពីគុណសម្បត្តិល្អៗដែលពួកគេមើលឃើញនៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេទៅវិញទៅមក ( សូមមើល សាំយូអែល ទី១ ១៦:៧ ) ។

សាំយូអែល ទី១ ១០:៦–១២ ។តើនៅពេលណាដែលយើងបានឃើញព្រះប្រទានពរដល់នរណាម្នាក់ជាមួយអំណាចខាងវិញ្ញាណដើម្បីបំពេញការចាត់តាំង ឬការហៅមួយដូចជាទ្រង់បានប្រទានពរដល់ សូល ? តើបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះដែលយើងអាចចែកចាយនៅពេល « ព្រះទ្រង់បំផ្លាស់បំប្រែចិត្ត [ យើង ] » ឬ « ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះទ្រង់មកសណ្ឋិតលើ [ យើង ] នៅក្នុងការបម្រើរបស់ទ្រង់ ? ( ខទី ៩–១០ ) ។

សាំយូអែល ទី១ ៧:២០–៥៤ ។ក្រុមគ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចរីករាយក្នុងការអានជាមួយគ្នានូវដំណើររឿងរបស់ដាវីឌ និង កូលីយ៉ាត ( « ដាវីឌ និងកូលីយ៉ាត » នៅក្នុង ដំណើររឿងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ អាចជួយបាន ) ។ ការណ៍នេះអាចដឹកនាំឲ្យមានការពិភាក្សាមួយអំពីឧបសគ្គទាំងឡាយដែលយើងប្រឈមមុខដែលអាចមានអារម្មណ៍ ដូចជា « កូលីយ៉ាត » ចំពោះយើង ។ បងប្អូនក៏អាចសរសេរអំពីបញ្ហាប្រឈមទាំងនេះនៅលើរង្វង់ទិសដៅមួយ ឬរូបភាពរបស់កូលីយ៉ាត ហើយប្តូរវេនគ្នាចោលវត្ថុផ្សេងៗ ( ដូចជា បាល់ក្រដាស ) នៅលើវា ។

វាក៏អាចគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដើម្បីអានអំពីគ្រឿងសឹក និងអាវុធដែលកូលីយ៉ាតមានផងដែរ ( សូមមើល ខទី ៤–៧ ) ។ តើដាវីឌ មានអ្វីខ្លះ ? ( សូមមើល ខទី ៣៨–៤០, ៤៥–៤៧ ) ។ តើព្រះអម្ចាស់បានប្រទានអ្វីខ្លះដើម្បីជួយយើងកម្ចាត់កូលីយ៉ាតរបស់យើង ?

សាំយូអែល ទី១ ១៨:១–៤ ។តើដាវីឌ និងយ៉ូណាថាន ជាមិត្តល្អនឹងគ្នាយ៉ាងដូចម្តេច ? តើមិត្តល្អប្រទានពរជ័យដល់យើងអ្វីខ្លះ ? តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីធ្វើជាមិត្តល្អ—រួមទាំង ចំពោះសមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់យើង ?

សម្រាប់គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា ។

ចម្រៀងលើកទឹកចិត្តឲ្យប្រើ ៖ « ខ្ញុំនឹងធ្វើជាអ្នកក្លាហាន » សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ៨៥ ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

ថ្លែងទីបន្ទាល់របស់បងប្អូនឲ្យបានញឹកញាប់ ។ « សាក្សីអំពីសេចក្ដីពិតខាងវិញ្ញាណដ៏សាមញ្ញ ដ៏ស្មោះរបស់បងប្អូនអាចមានឥទ្ធិពលដ៏មានអានុភាពមួយទៅលើ [ ក្រុមគ្រួសាររបស់បងប្អូន ] ។ ទីបន្ទាល់មានអានុភាពបំផុត នៅពេលវាចំៗ និងចេញពីចិត្ត ។ វាមិនចាំបាច់មានពេញដោយវោហារ ឬ វែងនោះទេ » ( ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ១១ ) ។