« ថ្ងៃទី ១–៧ ខែ សីហា ។ យ៉ូប ១–៣; ១២–១៤; ១៩; ២១–២៤; ៣៨–៤០; ៤២ ៖ ‹ គង់តែខ្ញុំនឹងទុកចិត្តដល់ទ្រង់ដែរ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ឆ្នាំ ២០២២ ( ឆ្នាំ ២០២១ )

« ថ្ងៃទី ១–៧ ខែ សីហា ។ យ៉ូប ១–៣; ១២–១៤; ១៩; ២១–២៤; ៣៨–៤០; ៤២ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២២

ការកាត់សេចក្ដីរបស់យ៉ូប ដោយ យ៉ូសែប ប្រ៊ីកឃី

ថ្ងៃទី ១–៧ ខែ សីហា

យ៉ូប ១–៣; ១២–១៤; ១៩; ២១–២៤; ៣៨–៤០; ៤២

« គង់តែខ្ញុំនឹងទុកចិត្តដល់ទ្រង់ដែរ »

នៅពេលបងប្អូនអានអំពីយ៉ូប នោះព្រះវិញ្ញាណនឹងដឹកនាំបងប្អូនឲ្យរកឃើញសេចក្ដីពិតដ៏សំខាន់ៗដែលទាក់ទងនឹងបងប្អូន ។ សូមកត់ទុកអ្វីដែលបងប្អូនរកឃើញ ហើយពិចារណាពីរបៀបដែលសេចក្ដីពិតទាំងនេះអនុវត្តចំពោះបងប្អូន ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

វាធម្មតាទេដើម្បីងឿងឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីរឿងអាក្រក់ៗបានកើតឡើងចំពោះមនុស្សល្អ—ឬដូចគ្នាដែរ ហេតុអ្វីរឿងល្អៗកើតឡើងចំពោះមនុស្សអាក្រក់ ។ ហេតុអ្វីព្រះដែលមានយុត្តិធម៌បានអនុញ្ញាតឲ្យរឿងនោះកើតឡើង ? សំណួរបែបនេះត្រូវបានស្វែងរកចម្លើយតាមរយៈបទពិសោធន៍របស់យ៉ូប ជាមនុស្សល្អម្នាក់ ដែលរឿងអាក្រក់បានកើតឡើងចំពោះគាត់ ។ ដោយសារការសាកល្បងរបស់យ៉ូប មិត្តរបស់លោកបានងឿងឆ្ងល់ថាតើលោកពិតជាមនុស្សល្អដែរឬទេ ។ យ៉ូបបានអះអាងពីសេចក្ដីសុចរិតរបស់លោកផ្ទាល់ ហើយបានងឿងឆ្ងល់ថាតើព្រះពិតជាមានយុត្តិធម៌ដែរឬទេ ។ ប៉ុន្ដែទោះជាលោករងទុក្ខ និងងឿងឆ្ងល់ក៏ដោយ ក៏យ៉ូបបានរក្សាសេចក្ដីទៀងត្រង់ និងសេចក្ដីជំនឿរបស់លោកលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែរ ។ ក្នុងគម្ពីរយ៉ូប សេចក្ដីជំនឿត្រូវបានគេចោទសួរ ហើយសាកល្បង ប៉ុន្តែមិនដែលបោះបង់ចោលទាំងស្រុងឡើយ ។ រឿងនោះពុំមែនមានន័យថា សំណួរទាំងអស់មានចម្លើយនោះទេ ។ ប៉ុន្តែគម្ពីរយ៉ូបបង្រៀនថា រហូតដល់វាទទួលបានចម្លើយ នោះសំណួរ និងសេចក្ដីជំនឿអាចកើតមានជាមួយគ្នា ហើយមិនថាមានរឿងអ្វីកើតឡើងនៅពេលនេះទេ យើងអាចថ្លែងទៅកាន់ព្រះអម្ចាស់របស់យើងថា « គង់តែខ្ញុំនឹងទុកចិត្តដល់ទ្រង់ដែរ » ( យ៉ូប ១៣:១៥ ) ។

សម្រាប់ទិដ្ឋភាពទូទៅស្ដីពីគម្ពីរយ៉ូប សូមមើល « យ៉ូប » នៅក្នុងសេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ( scriptures.ChurchofJesusChrist.org ) ។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន

យ៉ូប ១–៣; ១២–១៣

ការទុកចិត្តរបស់ខ្ញុំលើព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចជួយខ្ញុំឲ្យបន្តស្មោះត្រង់នៅគ្រប់កាលៈទេសៈ ។

ជំពូកដំបូងនៃយ៉ូបមានគោលបំណងដើម្បីបញ្ជាក់ពីតួនាទីរបស់សាតាំងជាមារសត្រូវ ឬអ្នកចោទប្រកាន់របស់យើង មិនមែនរៀបរាប់ពីរបៀបដែលព្រះ និងសាតាំងមានទំនាក់ទំនងនឹងគ្នានោះទេ ។ នៅពេលបងប្អូនអានការអះអាងរបស់សាតាំងចំពោះយ៉ូប ( សូមមើល យ៉ូប ១:៩–១១; ២:៤–៥ ) បងប្អូនអាចពិចារណាថាតើរឿងដូចគ្នាអាចត្រូវបានលើកឡើងចំពោះបងប្អូនដែរឬទេ ។ បងប្អូនអាចសួរខ្លួនឯងថា តើខ្ញុំមានហេតុផលអ្វីខ្លះដើម្បីស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ ? សូមពិចារណាពីការសាកល្បងដែលយ៉ូបត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យ និងការឆ្លើយតបរបស់គាត់ ( សូមមើល យ៉ូប ១:២០–២២; ២:៩–១០ ) ។ តើបងប្អូនរៀនអ្វីខ្លះមកពីលោក ដែលអាចជួយបងប្អូនឲ្យឆ្លើយតបទៅនឹងឧបសគ្គរបស់បងប្អូន ?

ទោះជាយ៉ូបបាន និងកំពុងព្យាយាមនៅស្មោះត្រង់ក្ដី ក៏ការសាកល្បងរបស់លោកនិងការរងទុក្ខរបស់លោកបានបន្តដែរ ( សូមកត់ចំណាំពីការទួញសោករបស់លោកនៅក្នុង ជំពូក ៣ ) ។ ពិតណាស់ ការរងទុក្ខរបស់គាត់ទំនងជាធ្ងន់ធ្ងរណាស់ ហើយមិត្តរបស់លោកបានប្រាប់ថា ព្រះកំពុងដាក់ទោសលោកហើយ ( សូមមើល យ៉ូប ៤–៥; ៨; ១១ ) ។ នៅពេលបងប្អូនអានផ្នែកមួយនៃការឆ្លើយតបរបស់យ៉ូបនៅក្នុង ជំពូក ១២–១៣ សូមពិចារណាពីអ្វីដែលយ៉ូបបានដឹងអំពីព្រះដែលអាចជួយលោកឲ្យបន្តការទុកចិត្ត ទោះជាលោកមានការរងទុក្ខ និងសំណួរដែលគ្មានចម្លើយក្ដី ។ តើបងប្អូនដឹងអ្វីខ្លះអំពីព្រះដែលជួយបងប្អូនឲ្យប្រឈមនឹងឧបសគ្គនានា ? តើបងប្អូនបានស្គាល់សេចក្ដីពិតទាំងនេះដោយរបៀបណា ហើយតើវាបានពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់បងប្អូនដោយរបៀបណា ?

យ៉ូប ១៩

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាព្រះដ៏ប្រោសលោះរបស់ខ្ញុំ ។

ពេលខ្លះសេចក្ដីពិតដ៏សំខាន់បំផុតត្រូវបានបើកសម្ដែងដល់យើងនៅក្នុងការឈឺចាប់ដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់យើង ។ សូមពិចារណាពីការសាកល្បងដែលយ៉ូបបានរៀបរាប់នៅក្នុង យ៉ូប ១៩:១–២២ និងសេចក្ដីពិតដែលលោកបានប្រកាសនៅក្នុង យ៉ូប ១៩:២៣–២៧ ។ បន្ទាប់មកសូមពិចារណាពីរបៀបដែលបងប្អូនដឹងថា ព្រះដ៏ប្រោសលោះរបស់បងប្អូនមានព្រះជន្មរស់ ។ តើចំណេះដឹងនេះធ្វើឲ្យមានភាពខុសគ្នាអ្វីខ្លះ ពេលបងប្អូនជួបនឹងការសាកល្បងដ៏លំបាកៗ ?

សូមមើលផងដែរ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១២១:១–១២; ១២២ ។

បុរសមើលទៅលើមេឃ — យ៉ូប ដោយ ហ្គារី អិល ខាប

យ៉ូប ២១–២៤

« កាលណាទ្រង់បានសាកលខ្ញុំស្រេចហើយ នោះខ្ញុំនឹងចេញមកដូចជាមាស » ។

កាលបងប្អូនអានអំពីការជជែកវែកញែកបន្ថែមទៀតរវាងយ៉ូប និង មិត្តភក្តិរបស់លោក អំពីមូលហេតុនៅពីក្រោយការរងទុក្ខរបស់យ៉ូប បងប្អូនអាចពិចារណាពីរបៀបដែលបងប្អូននឹងឆ្លើយសំណួរនៅកណ្តាលការជជែកវែកញែករបស់ពួកគាត់ ៖ ហេតុអ្វីបានជានៅពេលខ្លះជនសុចរិតត្រូវរងទុក្ខ ហើយពួកទុច្ចរិតនៅពេលខ្លះមិនបានទទួលទោសទៅវិញ ? សូមគិតអំពីរឿងនេះនៅពេលបងប្អូនអាន យ៉ូប ២១–២៤ ។ តើបងប្អូនដឹងអ្វីខ្លះអំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ និងផែនការរបស់ទ្រង់ដែលអាចជួយផ្តល់ចម្លើយបាន ? សូមមើល ឧទាហរណ៍ នីហ្វៃទី២ ២:១១–១៣; ម៉ូសាយ ២៣:២១–២៣; ២៤:១០–១៦; អ័ប្រាហាំ ៣:២២–២៦ ។

សូមមើលផងដែរ L. Todd Budge, “Consistent and Resilient Trust,” លីអាហូណា, វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៩ ទំព័រ ៤៧–៤៩ ) ។

យ៉ូប ៣៨; ៤០; ៤២

ព្រះរាជតម្រិះរបស់ព្រះគឺធំជាងការគិតរបស់ខ្ញុំ ។

ដោយតានតឹងចិត្តនឹងការចោទប្រកាន់ពីមិត្តភក្តិរបស់លោក ( សូមមើល យ៉ូប ១៦:១–៥; ១៩:១–៣ ) យ៉ូប បានស្រែកទូលទៅព្រះម្តងហើយម្តងទៀតពីការរងទុក្ខរបស់លោក ( សូមមើល យ៉ូប ១៩:៦–៧; ២៣:១–៩; ៣១ ) ។ អែលឌើរ នៀល អេ ម៉ាក់ស្វែល បានសង្កេតឃើញថា « នៅពេលយើងមិនចេះអត់ធ្មត់ជាមួយនឹងពេលវេលារបស់ព្រះដែលប្រកបដោយសព្វនុភាពទេ » ដូចដែលយ៉ូប បានធ្វើ « គឺយើងកំពុងតែបង្ហាញថា យើងដឹងអ្វីដែលល្អបំផុតហើយ ។ ចម្លែកណាស់ មែនទេ—បើយើងជាអ្នកដឹងអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង នោះយើងពុំចាំបាច់ទៅរកដំបូន្មានរបស់ទ្រង់ឡើយ » ( « Hope through the Atonement of Jesus Christ » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៨ ទំព័រ ៦៣ ) ។ សូមសញ្ជឹងគិតពាក្យសម្ដីទាំងនេះកាលដែលបងប្អូនអានចម្លើយរបស់ព្រះទៅកាន់យ៉ូប នៅក្នុង ជំពូកទី ៣៨ និង ៤០ ។ តើសេចក្តីពិតអ្វីដែលទ្រង់បង្រៀនដល់យ៉ូប ? ហេតុអ្វីសេចក្តីពិតទាំងនេះសំខាន់ចំពោះយើងដើម្បីដឹង កាលដែលយើងតស៊ូនឹងភាពលំបាក និងសំណួរទាំងឡាយនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះ ? តើអ្វីទៅដែលធ្វើឲ្យបងប្អូនមានចំណាប់អារម្មណ៍អំពីចម្លើយរបស់យ៉ូបនៅក្នុង យ៉ូប ៤២:១–៦ ?

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ

យ៉ូប ១:២០–២២ ។ដើម្បីយល់ពីអារម្មណ៍របស់យ៉ូប ដូចដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ក្រុមគ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចអាន « យ៉ូប » នៅក្នុង ដំណើររឿងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ឬធ្វើការសម្តែងតាម យ៉ូប ១:១៣–២២ ។ តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះតាមរយៈគំរូរបស់យ៉ូប ?

យ៉ូប ១៤:១៤ ។តើយើងអាចឆ្លើយសំណួររបស់យ៉ូប នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះយ៉ាងដូចម្តេច ? តើ អាលម៉ា ១១:៤២–៤៤ អាចជួយយើងយ៉ាងដូចម្តេច ? ( សូមមើលផងដែរ នូវវីដេអូ “He Lives—Celebrate Easter Because Jesus Christ Lives,” នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org) ។

យ៉ូប ១៦:១–៥ ។តើយើងដែលធ្លាប់ធ្វើដូចជាមិត្តភក្តិរបស់យ៉ូប ដែលបានវិនិច្ឆ័យ និងរិះគន់យ៉ូប នៅពេលលោកត្រូវការការលួងលោមដែរឬទេ ? ( សូមមើល យ៉ូប ១៦:១–៤; សូមមើលផងដែរ យ៉ូហាន ៧:២៤ ) ។ តើពាក្យសម្ដីរបស់យើងអាចពង្រឹងដល់អ្នកដទៃនៅក្នុងគ្រាដែលគេជួបទុក្ខសោកយ៉ាងដូចម្តេច ? ( សូមមើល យ៉ូប ១៦:៥ ) ។

យ៉ូប ១៩:២៣–២៧ ។បន្ទាប់ពីអានខគម្ពីរទាំងនេះហើយ សមាជិកគ្រួសារអាចចែកចាយរបៀបដែលពួកគេដឹងថាព្រះប្រោសលោះរបស់យើងនៅមានព្រះជន្ម ។ បងប្អូនអាចធ្វើការជាមួយគ្នាដើម្បីដាក់ពាក្យសម្ដីនៃទីបន្ទាល់របស់បងប្អូន ( ឬគំនូររបស់កុមារអំពីព្រះអង្គសង្រ្គោះ) នៅក្នុងសៀវភៅមួយក្បាល ដូចជា កំណត់ហេតុក្រុមគ្រួសារ ( សូមមើល ខទី ២៣ ) ។ បងប្អូនក៏អាចច្រៀងចម្រៀងមួយបទអំពីព្រះអង្គសង្រ្គោះ ដូចជា « ខ្ញុំដឹងថាព្រះប្រោសលោះខ្ញុំនៅរស់ » ( ទំនុកតម្កើង ល.រ. ៧៦ ) ហើយចែកចាយឃ្លាដែលពង្រឹងសេចក្តីជំនឿរបស់បងប្អូនលើទ្រង់ ។

យ៉ូប ២៣:៨–១១ ។តើវាមានន័យយ៉ាងណាដើម្បី « ចេញមក » ពីការសាកល្បងរបស់យើង « ដូចជាមាស » ? តើយើងបានស្គាល់នរណាដែលបានធ្វើរឿងនេះដែរឬទេ ? កុមារអាចរីករាយនឹងការធ្វើអ្វីមួយជាមួយនឹងពាក្យពេចន៍ចេញពី ខទី ១០ ដែលមានសរសេរនៅលើវា ។ បងប្អូនក៏អាចពិភាក្សាពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ បានយកឈ្នះលើឧបសគ្គរបស់ទ្រង់ផងដែរ ( សូមមើល លូកា ២២:៤១–៤៤; គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១៩:១៦–១៩ ) ។

សម្រាប់គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្តាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា ។

ចម្រៀងលើកទឹកចិត្តឲ្យប្រើ ៖ « ព្រះប្រោសលោះខ្ញុំនៅរស់ » ទំនុកតម្កើង ល.រ. ៧៧ ។

ការកែលម្អដល់ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន

ស្រមៃ ។ ការយល់ដឹងដែលមានអត្ថន័យអាចកើតឡើងនៅពេលដែលយើងព្យាយាមដាក់ខ្លួនរបស់យើងនៅក្នុងបទគម្ពីរ ។ ឧទាហរណ៍ ការដាក់ខ្លួនរបស់បងប្អូននៅក្នុងស្ថានភាពរបស់ យ៉ូប អាចជួយបងប្អូនពិចារណាពីទំនាក់ទំនងរបស់បងប្អូនជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ ។

បុរសម្នាក់កំពុងនិយាយនឹងបុរសម្នាក់អង្គុយនៅលើដី — យ៉ូប និងមិត្តភក្តិរបស់លោក ដោយ អាយលីយ៉ា រីនភីន