« ថ្ងៃទី ២៦ ខែ កញ្ញា–ថ្ងៃទី ២ ខែ តុលា ។ អេសាយ ៥០–៥៧ ៖ ‹ ទ្រង់បានទ្រាំទ្ររងអស់ទាំងសេចក្តីឈឺចាប់របស់យើង ហើយបានទទួលផ្ទុកអស់ទាំងសេចក្តីទុក្ខព្រួយរបស់យើង › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ឆ្នាំ ២០២២ ( ឆ្នាំ ២០២១ )

« ថ្ងៃទី ២៦ ខែ កញ្ញា–ថ្ងៃទី ២ ខែ តុលា ។ អេសាយ ៥០–៥៧ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២២

ការចំអកដល់ព្រះគ្រីស្ទ ដោយ ខាល ហេនរីក ប្លក់

ថ្ងៃទី ២៦ ខែ កញ្ញា–ថ្ងៃទី ២ ខែ តុលា

អេសាយ ៥០–៥៧

« ទ្រង់បានទ្រាំទ្ររងអស់ទាំងសេចក្តីឈឺចាប់របស់យើង ហើយបានទទួលផ្ទុកអស់ទាំងសេចក្តីទុក្ខព្រួយរបស់យើង »

សូមពិចារណាការយល់ដឹងចេញពី អេសាយ ៥០–៥៧ ដែលជួយបងប្អូនឲ្យខិតកាន់តែជិតព្រះអង្គសង្រ្គោះ ។ សូមកត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍ដែលបងប្អូនមាន ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

នៅក្នុងការងារបម្រើរបស់លោកទាំងមូល អេសាយ បាននិយាយអំពីព្រះរំដោះដ៏អស្ចារ្យ ( សូមមើលឧទាហរណ៍ អេសាយ ៩:៣–៧ ) ។ ការព្យាករទាំងនេះពិតជាមានតម្លៃណាស់សម្រាប់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលរាប់សតវត្សរ៍ក្រោយមក ពេលពួកគេជាប់សេវកភាពនៅបាប៊ីឡូន ។ នរណាម្នាក់ដែលអាចផ្តួលរំលំកំពែងក្រុងបាប៊ីឡូននឹងក្លាយជាអ្នកឈ្នះដ៏អស្ចារ្យ ។ ប៉ុន្តែនោះពុំមែនជាបែបផែននៃព្រះមែស៊ី ដែលអេសាយបានពិពណ៌នានៅក្នុង ជំពូក ៥២–៥៣ នោះទេ ៖ « ទ្រង់ត្រូវគេមើលងាយ ហើយត្រូវមនុស្សបោះបង់ចោល ទ្រង់ជាមនុស្សទូទុក្ខ ហើយក៏ធ្លាប់ស្គាល់សេចក្តីឈឺចាប់ ទ្រង់ត្រូវគេមើលងាយ ដូចជាអ្នកណាដែលមនុស្សគេចមុខចេញ ហើយយើងរាល់គ្នាមិនបានរាប់អានទ្រង់សោះ ។… យើងរាល់គ្នាបានរាប់ទ្រង់ទុកជាអ្នកមានទោសវិញ គឺជាអ្នកដែលព្រះបានវាយ ជាអ្នកដែលរងវេទនា » ( អេសាយ ៥៣:៣–៤ ) ។ តាមរយៈការបញ្ជូនអង្គរំដោះដែលមិនបានរំពឹងទុកឲ្យយាងមក ព្រះបានបង្រៀនយើងអំពីការរំដោះពិតប្រាកដ ។ ដើម្បីសង្រ្គោះយើងពីការសង្កត់សង្កិន និងទុក្ខវេទនា ព្រះបានចាត់អង្គទ្រង់ផ្ទាល់ « ទ្រង់ត្រូវគេសង្កត់សង្កិន ហើយធ្វើទុក្ខ » ។ កាលដែលមនុស្សមួយចំនួនរំពឹងថាបានសត្វសិង្ហ ទ្រង់បានបញ្ជូនកូនចៀមមក ( សូមមើល អេសាយ ៥៣:៧ ) ។ ពិតប្រាកដណាស់ របៀបរបស់ព្រះគឺពុំដូចជារបៀបរបស់យើងនោះទេ ( សូមមើល អេសាយ ៥៥:៨–៩ ) ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពុំមែនរំដោះយើងដោយគ្រាន់តែបើកទ្វារគុកប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ ដោយការជំនួសកន្លែងយើងនៅទីនោះផងដែរ ។ ទ្រង់ធ្វើឲ្យយើងធូរស្បើយពីច្រវ៉ាក់នៃសេចក្ដីឈឺចាប់ និងភាពសោកសៅរបស់យើងដោយទទួលបន្ទុកនោះដោយព្រះអង្គផ្ទាល់ ( សូមមើល អេសាយ ៥៣:៤–៥, ១២ ) ។ ទ្រង់មិនបានសង្គ្រោះយើងពីចម្ងាយឡើយ ។ ទ្រង់បានរងទុក្ខជាមួយនឹងយើង នៅក្នុងទង្វើនៃ « សេចក្ដីសប្បុរសដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » ដែល « នឹងមិនដែលឃ្លាតបាត់ពីឯងឡើយ » ( អេសាយ ៥៤:៨, ១០ ) ។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន

អេសាយ ៥០–៥២

អនាគតមានភាពភ្លឺស្វាងសម្រាប់រាស្ត្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ។

ទោះជាពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានចំណាយពេលជាច្រើនឆ្នាំជាប់ក្នុងសេវកភាពក្ដី—ហើយទោះជាសេវកភាពនោះគឺជាលទ្ធផលនៃការជ្រើសរើសមិនល្អរបស់ពួកគេផ្ទាល់ក្ដី—ក៏ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យពួកគេមើលទៅអនាគតដោយសេចក្ដីសង្ឃឹមដែរ ។ តើបងប្អូនរកឃើញសារលិខិតដ៏មានសង្ឃឹមអ្វីខ្លះនៅក្នុង អេសាយ ៥០–៥២ ? តើព្រះអម្ចាស់បង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីអង្គទ្រង់នៅក្នុងជំពូកទាំងនេះ ហើយហេតុអ្វីបានជារឿងនេះផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមដល់បងប្អូន ? ( សូមមើលឧទាហរណ៍ អេសាយ ៥០:២, ៥–៩; ៥១:៣–៨, ១៥–១៦; ៥២:៣, ៩–១០ ) ។

បងប្អូនក៏អាចសរសេរអ្វីៗនៅក្នុង ជំពូក ៥១–៥២ ដែលព្រះអម្ចាស់អញ្ជើញអ៊ីស្រាអែលឲ្យធ្វើ ដើម្បីឲ្យអនាគតដែលប្រាថ្នានេះក្លាយជាការពិត ។ តើបងប្អូនគិតថា ព្រះអម្ចាស់កំពុងអញ្ជើញបងប្អូនឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះតាមរយៈពាក្យពេចន៍ទាំងនេះ ? ឧទាហរណ៍ តើបងប្អូនគិតថាការ « តើនឡើង » និងការ « ពាក់ជាឥទ្ធិឫទ្ធិ » មានន័យដូចម្ដេច ? ( អេសាយ ៥១:៩; សូមមើលផងដែរ អេសាយ ៥២:១; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១៣:៧–១០ ) ។ ហេតុអ្វីបងប្អូនគិតថាការអញ្ជើញឲ្យ « ប្រុងស្ដាប់ » ( ឬស្ដាប់ដោយមានចេតនាគោរពតាម » ) ត្រូវបានធ្វើឡើងម្ដងហើយម្ដងទៀតជាញឹកញាប់ ? ( រ័សុល អិម ណិលសុន « Hear Him » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០២០ ទំព័រ ៨៩ ) ។

សូមមើលផងដែរ ម៉ូសាយ ១២:២០–២៤; ១៥:១៣–១៨; នីហ្វៃទី៣ ២០:២៩–៤៦ ។

រូបចម្លាក់ព្រះគ្រីស្ទលីឈើឆ្កាង — ដោយសារតែសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដោយជាងចម្លាក់ អេនជេឡា ចនសុន

អេសាយ ៥៣

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានលើកដាក់មកលើអង្គទ្រង់នូវអំពើបាប និងភាពសោកសៅរបស់ខ្ញុំ ។

មានជំពូកមួយចំនួននៅក្នុងបទគម្ពីរពិពណ៌នាអំពីបេសកកម្មប្រោសលោះរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយ៉ាងក្បោះក្បាយជាង អេសាយ ៥៣ ។ សូមចំណាយពេលពិចារណាពាក្យពេចន៍ទាំងនេះ ។ នៅក្នុងខគម្ពីរនីមួយៗ សូមផ្អាកដើម្បីសញ្ជឹងគិតពីអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានរងទុក្ខ—« ការឈឺចាប់ » « ភាពសោកសៅ » និង « អំពើរំលង » ដែលទ្រង់បានទ្រាំទ្រ—សម្រាប់មនុស្សគ្រប់រូប ហើយជាពិសេសសម្រាប់បងប្អូន ។ បងប្អូនអាចជំនួសពាក្យដូចជា « យើង » និង « របស់យើង » ជាមួយនឹងពាក្យ « ខ្ញុំ » និង « របស់ខ្ញុំ » នៅពេលបងប្អូនអាន ។ តើខគម្ពីរទាំងនេះបំផុសគំនិតបងប្អូនឲ្យមានអារម្មណ៍ ឬគំនិតអ្វីខ្លះ ? សូមពិចារណាកត់ត្រាវាទុក ។

បងប្អូនគួររំឭក ម៉ូសាយ ១៤; ១៥:១–១៣ ដើម្បីមើលឃើញពីរបៀបដែលព្យាការី អ័ប៊ីណាដៃ បានប្រើពាក្យពេចន៍របស់អេសាយដើម្បីបង្រៀនអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

អេសាយ ៥៤; ៥៧:១៥–១៩

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទសព្វព្រះទ័យឲ្យខ្ញុំត្រឡប់ទៅរកទ្រង់វិញ ។

យើងទាំងអស់គ្នាធ្លាប់ដកពិសោធន៍នូវអារម្មណ៍នៃការឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះអម្ចាស់ ដោយសារតែអំពើបាប ឬភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង ។ មនុស្សមួយចំនួនថែមទាំងបោះបង់ចោលសេចក្ដីសង្ឃឹមថា ទ្រង់នឹងអភ័យទោសដល់ពួកគេជានិច្ចទៀតផង ។ អេសាយ ៥៤ និង ៥៧ គឺជាជំពូកដ៏អស្ចារ្យដើម្បីអានការបញ្ជាក់ និងការលើកទឹកចិត្តនៅគ្រាបែបនេះ ។ ជាពិសេសនៅក្នុង អេសាយ ៥៤:៤–១០; ៥៧:១៥–១៩ តើបងប្អូនរៀនអ្វីខ្លះអំពីសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ចំពោះបងប្អូន ? តើវាបានធ្វើឲ្យមានភាពខុសប្លែកអ្វីខ្លះនៅក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូនដើម្បីដឹងរឿងទាំងនេះអំពីទ្រង់ ?

តើពរជ័យដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុង អេសាយ ៥៤:១១–១៧ អនុវត្ដចំពោះបងប្អូនតាមរបៀបណា ?

អេសាយ ៥៥–៥៦

ព្រះអម្ចាស់អញ្ជើញមនុស្សទាំងអស់ឲ្យ « កាន់ខ្ជាប់តាមសេចក្តីសញ្ញារបស់ទ្រង់ » ។

អស់ជាច្រើនជំនាន់មកហើយ សាសន៍អ៊ីស្រាអែលត្រូវបានស្គាល់ថាជារាស្រ្តនៃសេចក្តីសញ្ញារបស់ព្រះ ។ ទោះជាយ៉ាងណា ផែនការរបស់ព្រះតែងតែរួមបញ្ចូលច្រើនជាងជាតិសាសន៍តែមួយ ដោយសារ « អស់អ្នកដែលស្រេក » ត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យ « ចូរមក … ទីទឹកចុះ » ( អេសាយ ៥៥:១ ) ។ សូមចាំរឿងនេះក្នុងចិត្ត កាលបងប្អូនអាន អេសាយ ៥៥ និង ៥៦ ហើយសញ្ជឹងគិតពីអត្ថន័យនៃការធ្វើជារាស្រ្តរបស់ព្រះ ។ តើព្រះមានសារលិខិតអ្វីខ្លះ ចំពោះអស់អ្នកដែលមានអារម្មណ៍ថា « ញែក … ចេញ » ពីទ្រង់ ? ( អេសាយ ៥៦:៣ ) ។ សូមពិចារណាគូសចំណាំខគម្ពីរទាំងឡាយដែលពិពណ៌នាពីបុគ្គលិកលក្ខណៈ និងសកម្មភាពនៃអស់អ្នកដែល « កាន់ខ្ជាប់តាមសេចក្តីសញ្ញារបស់ទ្រង់ » ( សូមមើល អេសាយ ៥៦:៤–៧ ) ។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្នុងគ្រួសារ

អេសាយ ៥១–៥២ ។កាលណាបងប្អូនពិភាក្សាពីការអញ្ជើញរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងជំពូកទាំងនេះ បងប្អូនអាចអញ្ជើញសមាជិកគ្រួសារឲ្យធ្វើតាមការអញ្ជើញទាំងនេះ ។ ឧទាហរណ៍ តើវាមានសភាពបែបណាដើម្បី « ងើយភ្នែកមើលទៅលើមេឃ » « ភ្ញាក់ឡើង ចូរភ្ញាក់ឈរឡើងចុះ » ឬ « រលាស់ធូលីដីពីឯងចេញ » ? ( អេសាយ ៥១:៦, ១៧; ៥២:២ ) ។ តើឃ្លានេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីការធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?

អេសាយ ៥២:៩ ។បន្ទាប់ពីអានខគម្ពីរនេះហើយ ក្រុមគ្រួសាររបស់បងប្អូនអាច « ច្រៀងជាមួយគ្នា » នូវបទចម្រៀងពីក្នុងទំនុកតម្កើង ឬសៀវភៅចម្រៀងកុមារដែលធ្វើឲ្យពួកគេរីករាយ ។ តើសេចក្តីសន្យាអ្វីនៅក្នុង អេសាយ ៥២ ដែលបណ្តាលឲ្យយើង « ធ្លាយចេញដោយសេចក្តីអំណរ » ?

អេសាយ ៥២:១១; ៥៥:៧ ។ខគម្ពីរទាំងនេះអាចនាំឲ្យមានការពិភាក្សាអំពីអត្ថន័យនៃឃ្លា « ចូរញែកខ្លួនចេញជាស្អាតចុះ » ។ ជាផ្នែកមួយនៃការពិភាក្សានេះ បងប្អូនអាចមើលប្រធានបទនៅក្នុង ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ( កូនសៀវភៅ ឆ្នាំ ២០១១ ) ឬអានបទគម្ពីរអំពីពរជ័យនៃការស្អាតខាងវិញ្ញាណ ( សូមមើល នីហ្វៃទី៣ ១២:៨; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:៤៥–៤៦ ) ។

អេសាយ ៥៣ ។ដើម្បីណែនាំពីការពិពណ៌នារបស់អេសាយ ស្ដីពីព្រះអង្គសង្រ្គោះ ក្រុមគ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចនិយាយអំពីរបៀបដែលដំណើររឿង វីដេអូ និងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយផ្សេងទៀត ដែលជារឿយៗពិពណ៌នាអំពីវីរបុរសដែលជួយសង្គ្រោះមនុស្ស ។ បងប្អូនអាចប្រៀបធៀបការរៀបរាប់ទាំងនោះជាមួយការពិពណ៌នារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលបងប្អូនបានអាននៅក្នុង អេសាយ ៥៣ ។ បងប្អូនអាចមើលវីដេអូ « My Kingdom Is Not of This World » ( នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ) និងសុន្ទរកថាអំពីរបៀបដែលការព្យាករនៅក្នុង អេសាយ ៥៣ ត្រូវបានបំពេញ ។ តើទុក្ខព្រួយ និងការសោកសៅមួយចំនួនដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះទទួលជំនួសយើងមានអ្វីខ្លះ ?

អេសាយ ៥៥:៨–៩ ។តើអ្វីៗមានលក្ខណៈខុសគ្នាយ៉ាងដូចម្តេច នៅពេលបងប្អូនឈរនៅទីខ្ពស់ជាងដីរាប ? តើវាមានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេចចំពោះបងប្អូនដែលថា មាគ៌ា និងព្រះតំរិះរបស់ព្រះខ្ពស់ជាងគំនិតរបស់យើង ?

សម្រាប់គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្តាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់អង្គការបឋមសិក្សា ។

ចម្រៀងដែលលើកទឹកចិត្តឲ្យប្រើ ៖ « ខ្ញុំឆ្ងល់យ៉ាងអស្ចារ្យ » ទំនុកតម្កើង ល.រ. ១១៥ ។

ការកែលម្អដល់ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន

ប្រើប្រាស់តន្ត្រី ។ ទំនុកតម្កើងបង្រៀនពីគោលការណ៍ដំណឹងល្អយ៉ាងមានអានុភាព ។ សូមពិចារណាស្តាប់ ឬអានទំនុកតម្កើងសាក្រាម៉ង់ ដើម្បីជួយបងប្អូនឲ្យយល់ពីសេចក្តីពិតអំពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលបានបង្រៀននៅក្នុង អេសាយ ៥៣ ។ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ២២ ) ។

រូបភាពព្រះគ្រីស្ទ — ពន្លឺរបស់ទ្រង់ ដោយ ម៉ៃគល ធី ម៉លម៍