« ថ្ងៃទី ១០–១៦ ខែ តុលា ។ យេរេមា ១–៣; ៧; ១៦–១៨; ២០ ៖ ‹ មុនដែលយើងបានជបបង្កើតឯងនៅក្នុងពោះម្តាយ នោះយើងស្គាល់ឯងហើយ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ឆ្នាំ ២០២២ ( ឆ្នាំ ២០២១ )
« ថ្ងៃទី ១០–១៦ ខែ តុលា ។ យេរេមា ១–៣; ៧; ១៦–១៨; ២០ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២២
យេរេមា ដោយ វ៉លធើរ រ៉េន
ថ្ងៃទី ១០–១៦ ខែ តុលា
យេរេមា ១–៣; ៧; ១៦–១៨; ២០
« មុនដែលយើងបានជបបង្កើតឯងនៅក្នុងពោះម្តាយ នោះយើងស្គាល់ឯងហើយ »
អែលឌើរ ដាវីឌ អេ បែដណា បានមានប្រសាសន៍ថា « របៀបមួយដែលខ្ញុំស្តាប់ឮ [ ព្រះអម្ចាស់ ] គឺនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ។ ព្រះគម្ពីរបានកត់ត្រាសំឡេងរបស់ព្រះអម្ចាស់ទុកជាមុន » ( « ‹ Hear Him › in Your Heart and in Your Mind » នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ) ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន
ដំបូងឡើយ យេរេមាពុំគិតថាលោកនឹងធ្វើជាព្យាការីដ៏ល្អម្នាក់នោះទេ ។ នៅពេលព្រះអម្ចាស់ហៅលោកដំបូងឡើយលោកបានតវ៉ាថា « មើល ទូលបង្គំគ្មានវោហារអធិប្បាយទេ » ( យេរេមា ១:៦ ) ។ ព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាក់ដល់លោកថា « យើងបានដាក់ពាក្យរបស់យើងនៅក្នុងមាត់ឯងហើយ » ( ខទី ៩ ) ។ យេរេមាមានអារម្មណ៍ថា លោកគ្មានបទពិសោធន៍ លោកជា « មនុស្សក្មេង » ( ខទី ៦ ) ប៉ុន្តែព្រះអម្ចាស់បានពន្យល់ថា តាមពិតនោះ លោកបានត្រៀមខ្លួនច្រើនជាងអ្វីដែលលោកបានដឹង—គឺលោកត្រូវបានតែងតាំងឡើងឲ្យមានការហៅនេះ តាំងពីមុនពេលលោកបានកើតមកម្ល៉េះ ( សូមមើល ខទី ៥ ) ។ ដូច្នេះ យេរេមាបានទុកចោលសេចក្តីភ័យខ្លាចរបស់លោកមួយអន្លើ ហើយបានទទួលយកការហៅនេះ ។ លោកបានព្រមានដល់ស្តេច និងពួកសង្ឃរបស់ក្រុងយេរូសាឡិមថា ការសម្តែងជាបរិសុទ្ធរបស់ពួកគេនឹងមិនសង្រ្គោះពួកគេពីមហន្តរាយឡើយ ។ « មនុស្សក្មេង » ដែលបានគិតថាខ្លួនមិនអាចនិយាយបាន ស្គាល់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ « នៅក្នុងចិត្ត [ របស់គាត់ ] កើតមានដូចជាភ្លើងឆេះ » ហើយមិនអាចនៅស្ងៀមបានឡើយ ( យេរេមា ២០:៩ ) ។
ដំណើររឿងរបស់យេរេមាក៏ជាដំណើររឿងរបស់យើងផងដែរ ។ ព្រះបានស្គាល់យើងពីមុនយើងបានចាប់កំណើតផងដែរ ហើយបានតែងតាំងយើងជាមុន ដើម្បីធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដីនេះ ។ នៅក្នុងចំណោមកិច្ចការផ្សេងៗទៀត កិច្ចការនោះរួមបញ្ចូលអ្វីមួយដែលយេរេមាបានមើលឃើញជាមុន ៖ ការប្រមូលផ្តុំរាស្រ្តរបស់ព្រះ ម្តងមួយៗ ដើម្បី « នាំ [ ពួកគេ ] ត្រឡប់ទៅឯក្រុងស៊ីយ៉ូនវិញ » ( យេរេមា ៣:១៤ ) ។ ហើយទោះបីជាយើងមិនដឹងពិតប្រាកដពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើ ឬនិយាយក្ដី ក៏ « ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលមកខ្ញុំថា កុំឲ្យខ្លាចចំពោះគេឡើយ…ដ្បិតយើងនៅជាមួយ » ( យេរេមា ១:៨, ១៩ ) ។
សម្រាប់ទិដ្ឋភាពទូទៅស្ដីពីគម្ពីរយេរេមា សូមមើល « យេរេមា » នៅក្នុងសេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន
ពួកព្យាការីទាំងឡាយត្រូវបានហៅឲ្យថ្លែងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។
នៅពេលបងប្អូនអាន យេរេមា ១:៤–១៩ អំពីការហៅរបស់យេរេមាឲ្យធ្វើជាព្យាការី សូមសញ្ជឹងគិតពីតួនាទីរបស់ព្យាការីនៅក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូន ។ តើបងប្អូនរៀនអ្វីខ្លះអំពីពួកព្យាការី ចេញពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅកាន់យេរេមា ? ( សូមមើលផងដែរ យេរេមា ៧:១–៧ ) ។ ការបង្រៀនរបស់យេរេមាត្រូវបានបដិសេធជាញឹកញាប់ ( សូមមើល យេរេមា ២០:៨, ១០ ) ។ តើបងប្អូនរៀនអ្វីខ្លះចេញពីពាក្យសម្តីរបស់យេរេមានៅក្នុង យេរេមា ២០:៩ ? សូមរក្សាគំនិតនេះនៅក្នុងចិត្ត នៅពេលបងប្អូនសិក្សាការបង្រៀនរបស់យេរេមាទាំងមូល ។ តើបងប្អូនរកឃើញអ្វីខ្លះនៅក្នុងការបង្រៀនទាំងនេះ ដែលបំផុសគំនិតបងប្អូនឲ្យធ្វើតាមពួកព្យាការីនៅថ្ងៃចុងក្រោយរបស់យើង ?
ព្រះទ្រង់ស្គាល់ខ្ញុំតាំងពីមុនកំណើតខ្ញុំម្ល៉េះ ។
ពីមុនយេរេមាបានកើតមក ព្រះបានស្គាល់លោក ហើយបានជ្រើសរើសលោក ឬបានតែងតាំងលោកទុកជាមុន ដើម្បីឲ្យបំពេញបេសកកម្មជាក់លាក់មួយនៅលើផែនដី ( សូមមើល យេរេមា ១:៥ ) ។ ហេតុអ្វីបងប្អូនគិតថា វាមានតម្លៃសម្រាប់យេរេមា ដើម្បីដឹងពីរឿងនេះ ?
ព្រះទ្រង់ក៏បានស្គាល់បងប្អូនពីមុនបងប្អូនបានកើតមក និងបានតែងតាំងបងប្អូនទុកជាមុនឲ្យមានការទទួលខុសត្រូវជាក់លាក់ផងដែរ ( សូមមើល អាលម៉ា ១៣:១–៤; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣៨:៥៣–៥៦; អ័ប្រាហាំ ៣:២២–២៣ ) ។ តើចំណេះដឹងនេះបានធ្វើឲ្យមានភាពខុសប្លែកអ្វីខ្លះនៅក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូន ? ប្រសិនបើបងប្អូនបានទទួលពរជ័យលោកអយ្យកោរបស់បងប្អូន នោះបងប្អូនអាចមើលពរជ័យនោះប្រកបដោយការអធិស្ឋាន ហើយសូមទូលទៅកាន់ព្រះ ពីរបៀបដើម្បីសម្រេចបានអ្វីដែលទ្រង់បានតែងតាំងបងប្អូនឲ្យធ្វើទុកជាមុននោះ ។
សូមមើលផងដែរ Topical Guide « Foreordination » « Premortality » នៅលើគេហទំព័រ topics.ChurchofJesusChrist.org ។
ប្រជាជននៅអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណបានប្រើអាងទឹកដើម្បីស្ដុកទឹកដ៏មានតម្លៃ ។
« រាស្ដ្រយើងបានទាំងបោះបង់ចោលយើង ដែលជាក្បាលទឹករស់ » ។
នៅតំបន់ស្ងួតហែង ដែលជាកន្លែងពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានរស់នៅ ប្រជាជនបានស្ដុកទឹកដ៏មានតម្លៃនៅក្នុងអាងក្រោមដីមួយដែលបានហៅថា អាងទឹក ។ ហេតុអ្វីការទទួលទឹកចេញពីក្បាលទឹក ប្រសើរជាងការពឹងផ្អែកទៅលើអាងទឹក ? តើការបោះបង់ « ក្បាលទឹករស់ » នោះមានអត្ថន័យយ៉ាងណា ? តើបងប្អូនគិតថា « អាងប្រេះបែក » ដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុង យេរេមា ២:១៣ ជានិមិត្តរូបអំពីអ្វី ? នៅពេលបងប្អូនអាន យេរេមា ២ និង ៧ សូមកត់សម្គាល់ពីរបៀបដែលប្រជាជនបានបោះបង់ចោលទឹករស់របស់ព្រះអម្ចាស់ និងសូមគិតអំពីរបៀបដែលបងប្អូនកំពុងទទួលទឹករស់នៅក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូន ។
យេរេមា ៧ និយាយទៅកាន់ជនទាំងឡាយណាដែលកំពុងចូលទៅ « ទ្វារនៃព្រះវិហារព្រះយេហូវ៉ា … ទៅថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា » ( យេរេមា ៧:២ ) ។ ទោះបីជាសំបកក្រៅរបស់ពួកគេបង្ហាញពីការលះបង់ក៏ដោយ ក៏ពួកគេមានកំហុសពីអំពើអាក្រក់ដែរ ( សូមមើល ខទី ២–១១ ) ។ តើបងប្អូនមានអារម្មណ៍ថា ព្រះអម្ចាស់ប្រហែលជាមានសារលិខិតអ្វីខ្លះសម្រាប់បងប្អូននៅក្នុង ខទី ២១–២៣ ?
ព្រះអម្ចាស់នឹងប្រមូលផ្ដុំរាស្រ្តរបស់ទ្រង់ ។
នៅពេលយេរេមាបានព្យាករពីការប្រមូលផ្ដុំសាសន៍អ៊ីស្រាអែលដែលបានខ្ចាត់ព្រាត់ នោះលោកបាននិយាយថា វានឹងអស្ចារ្យជាងការចេញដំណើរពីស្រុកអេស៊ីព្ទទៅទៀត ( សូមមើល យេរេមា ១៦:១៤–១៥ ) ។ នៅក្នុងស្មារតីស្រដៀងគ្នានោះ ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានមានប្រសាសន៍ថា « ប្អូនៗត្រូវបានបញ្ជូនមកកាន់ផែនដីនៅគ្រាដ៏ជាក់នេះ … ដើម្បីជួយប្រមូលផ្ដុំអ៊ីស្រាអែល ។ គ្មានអ្វី កើតឡើងនៅលើផែនដីនេះ ក្នុងពេលនេះ ដែលសំខាន់ជាង [ ការប្រមូលផ្តុំអ៊ីស្រាអែល ] នេះទេ ។ … ការប្រមូលផ្ដុំនេះគួរតែមានអត្ថន័យ ទាំងស្រុង ចំពោះប្អូនៗ » ( រ័សុល អិម ណិលសុន និង វិនឌី ដបុលយូ ណិលសុន « Hope of Israel » [ ការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានសម្រាប់យុវវ័យទូទាំងពិភពលោក ថ្ងៃទី ៣ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០១៨ ] បន្ថែមទៅលើ New Era និង Ensign ឆ្នាំ ២០១៨ ទំព័រ ១២ នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ) ។
កាលបងប្អូនសិក្សា យេរេមា ៣:១៤–១៨; ១៦:១៤–២១ តើមានអ្វីបំផុសគំនិតបងប្អូនអំពីការប្រមូលផ្ដុំអ៊ីស្រាអែលនៅថ្ងៃចុងក្រោយនេះ ? តើខគម្ពីរទាំងនេះផ្តល់យោបល់អ្វីខ្លះអំពីរបៀបដែលការប្រមូលផ្តុំនេះនឹងកើតឡើង ? តើការយល់ដឹងបន្ថែមអ្វីខ្លះ ដែលបងប្អូនរកឃើញនៅក្នុងសារលិខិតបន្តទៀតរបស់ប្រធាន ណិលសុន ដែលបានដកស្រង់ខាងលើនេះ ?
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្នុងគ្រួសារ
-
យេរេមា ១:៥ ។បងប្អូនអាចប្រើខគម្ពីរនេះ ដើម្បីនិយាយអំពីជីវិតរបស់យើងជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌ ពីមុនយើងបានកើតមក ។ ធនធានដូចជា « ខ្ញុំរស់នៅស្ថានសួគ៌ » ( សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ១៤០ ) និង « សេចក្តីផ្តើម ៖ ផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌នៃយើង » ( នៅក្នុង ដំណើររឿងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ទំព័រ ១–៥ ) អាចជួយបាន ។ តើការដឹងអំពីជីវិតមុនឆាកជីវិតនេះ អាចជះឥទ្ធិពលលើរបៀបដែលយើងរស់នៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះយ៉ាងដូចម្តេច ?
-
យេរេមា ២:១៣; ១៧:១៣–១៤ ។ដើម្បីជួយសមាជិកគ្រួសារឲ្យមើលឃើញពីខគម្ពីរទាំងនេះ បងប្អូនអាចបង្ហាញអ្វីដែលកើតឡើង នៅពេលបងប្អូនចាក់ទឹកចូលក្នុងធុងដែលប្រេះ ឬបែកមួយ ។ តើ « ក្បាលទឹករស់ » និង « អាងប្រេះបែក » អាចតំណាងឲ្យអ្វី ? ( យេរេមា ២:១៣ ) ។ តើយើងទទួលទានទឹករស់របស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះយ៉ាងដូចម្តេច ?
-
យេរេមា ១៦:១៦ ។ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានប្រៀបធៀបពួកនេសាទ និងពួកព្រាននៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ទៅនឹងពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានៅថ្ងៃចុងក្រោយ ( សូមមើល « The Gathering of Scattered Israel » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៦ ទំព័រ ៨១ ) ។ សមាជិកគ្រួសារអាច « ដេញចាប់ » រកវត្ថុដែលនៅជុំវិញផ្ទះរបស់បងប្អូន ហើយនិយាយអំពីរបៀបដែលបងប្អូនអាចជួយ « នេសាទ » និង « ដេញចាប់ » សាសន៍អ៊ីស្រាអែលដែលបានខ្ចាត់ព្រាត់ ។
-
យេរេមា ១៨:១–៦ ។ដើម្បីស្វែងយល់ពីខគម្ពីរទាំងនេះ បងប្អូនអាចពិភាក្សា ឬបង្ហាញរបៀបដែលគេធ្វើគ្រឿងស្មូន ។ តើសារលិខិតអ្វីខ្លះដែលព្រះអម្ចាស់មានសម្រាប់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលនៅក្នុង យេរេមា ១៨:១–៦ ? តើវាមានន័យយ៉ាងដូចម្តេច ដើម្បីធ្វើជាដីឥដ្ឋក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះអម្ចាស់ ? ( សូមមើលផងដែរ អេសាយ ៦៤:៨ ) ។ ចំពោះដំណើររឿងមួយទៀតដែលប្រៀបធៀបយើងទៅនឹងដីឥដ្ឋរបស់ជាងស្មូន សូមមើលសារលិខិតរបស់អែលឌើរ រីឆាត ជេ ម៉េណេស « The Joy of Living a Christ-Centered Life » ( Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ២៧–៣០ ) ។
សម្រាប់គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្តាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់អង្គការបឋមសិក្សា ។
ចម្រៀងដែលលើកទឹកចិត្តឲ្យប្រើ ៖ « អ៊ីស្រាអែលអើយព្រះកំពុងហៅ » ទំនុកតម្កើង ល.រ. ៧ ។
ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង
ប្រើដំណើររឿង ។ ជារឿយៗ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនដោយប្រើដំណើររឿង ។ សូមគិតអំពីដំណើររឿងចេញពីជីវិតរបស់បងប្អូនផ្ទាល់ ដែលអាចធ្វើឲ្យគោលការណ៍ដំណឹងល្អមានលក្ខណៈរស់រវើក ។ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ២២ ) ។
« មើល ឱពួកវង្សអ៊ីស្រាអែលអើយ ដីឥដ្ឋនៅក្នុងដៃរបស់ជាងស្មូនយ៉ាងណា នោះឯងរាល់គ្នាក៏នៅក្នុងដៃយើងយ៉ាងនោះដែរ » ( យេរេមា ១៨:៦ ) ។