« ថ្ងៃទី ២៩ ខែ សីហា–ថ្ងៃទី ៤ ខែ កញ្ញា ៖ សុភាសិត ១–៤; ១៥–១៦; ២២; ៣១; សាស្ដា ១–៣; ១១–១២ ៖ ‹ សេចក្តីកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ាជាដើមចមនៃប្រាជ្ញា › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់អង្គការបឋមសិក្សា ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ឆ្នាំ ២០២២ ( ឆ្នាំ ២០២១ )

« ថ្ងៃទី ២៩ ខែ សីហា–ថ្ងៃទី ៤ ខែ កញ្ញា ៖ សុភាសិត ១–៤; ១៥–១៦; ២២; ៣១; សាស្ដា ១–៣; ១១–១២ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់អង្គការបឋមសិក្សា ៖ ឆ្នាំ ២០២២

ថ្ងៃទី ២៩ ខែ សីហា–ថ្ងៃទី ៤ ខែ កញ្ញា

សុភាសិត ១–៤; ១៥–១៦; ២២; ៣១; សាស្ដា ១–៣; ១១–១២

« សេចក្តីកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ាជាដើមចមនៃប្រាជ្ញា »

នៅពេលបងប្អូនសិក្សាគម្ពីរសុភាសិត និង សាស្ដា សូមគិតអំពីកុមារដែលបងប្អូនបង្រៀន ។ តើសារលិខិតអ្វីខ្លះមកពីគម្ពីរទាំងនេះ ដែលអាចជួយពួកគេឲ្យមានអារម្មណ៍កាន់តែស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

សូមគូរនៅលើក្ដារខៀននូវរូបភាពដែលត្រូវបានលើកឡើងនៅក្នុងគម្ពីរសុភាសិត ដូចជា បេះដូង ពន្លឺ ឬផ្លូវមួយ ។ សូមជួយកុមារឲ្យអាន សុភាសិត ៣:៥; ៤:១៨, ២៦ ហើយអញ្ជើញពួកគេឲ្យចែកចាយនូវអ្វីដែលពួកគេបានរៀនអំពីការណ៍ទាំងនេះចេញមកពីបទគម្ពីរ ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ ៖ កុមារតូចៗ

សុភាសិត ៣:៥

ខ្ញុំអាចទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់ដោយអស់ពីដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំ ។

នៅពេលយើងទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់ដោយអស់ពីដួងចិត្តយើង នោះយើងមានសេចក្ដីជំនឿលើទ្រង់ ហើយដឹងថា ទ្រង់នឹងជួយយើង ។

សកម្មភាពដែលអាចធ្វើបាន

សូមឲ្យកុមារម្នាក់កាន់រូបភាពមួយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ពេលដែលបងប្អូនអាន សុភាសិត ៣:៥ ។ សូមប្រាប់កុមារថា ការទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់មានន័យយ៉ាងណាចំពោះបងប្អូន ។ សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យធ្វើដៃជារាងបេះដូង ឬដាក់ដៃពួកគេលើបេះដូងរបស់ខ្លួនឯង ពេលថាតាមឃ្លា « ចូរទីពឹងដល់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអស់អំពីចិត្ត » បួនប្រាំដង ។
សូមគូររូបបេះដូងធំមួយនៅលើក្ដារខៀន ហើយជួយកុមារឲ្យគិតអំពីកិច្ចការនានាដែលពួកគេអាចធ្វើបានដើម្បីបង្ហាញថា ពួកគេទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យគូររូបចេញពីគំនិតរបស់ពួកគេនៅខាងក្នុងរូបបេះដូងនោះ ឬនៅលើក្រដាសមួយសន្លឹក ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យចែកចាយគំនិតរបស់ពួកគេជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ។

កុមារពីរនាក់និយាយគ្នា — កុមារអាចផ្ដល់ « ពាក្យតបឆ្លើយដោយស្រទន់ » ដោយការប្រើពាក្យសម្តីល្អៗ ( សុភាសិត ១៥:១ ) ។

សុភាសិត ១៥:១, ១៨

ខ្ញុំអាចប្រើពាក្យល្អៗ ។

នៅក្នុងស្ថានភាពតឹងតែង ឬតប់ប្រមល់ យើងអាចត្រូវបានល្បួងឲ្យឆ្លើយតបដោយកំហឹង ។ សុភាសិត ១៥:១, ១៨ បង្រៀនយើងអំពីរបៀបដែលយើងអាចបង្វែរកំហឹងចេញបាន ។

សកម្មភាពដែលអាចធ្វើបាន

សូមអាន សុភាសិត ១៥:១ ឲ្យកុមារស្តាប់ ហើយពន្យល់ពាក្យ ឬឃ្លាណា ដែលពួកគេអាចនឹងមិនស្គាល់ ។ សូមចែកចាយឧទាហរណ៍មួយចំនួនអំពីស្ថានភាពនានា ដែលកុមារម្នាក់អាចនឹងមានអារម្មណ៍ខឹង ( ដូចជាការឈ្លោះជាមួយនឹងបងប្អូន ) ។ សូមជួយពួកគេឲ្យគិតអំពី « ពាក្យតបឆ្លើយដោយស្រទន់ » ឬពាក្យល្អៗ ដែលពួកគេអាចប្រើជំនួសឲ្យពាក្យខឹង ។ សូមជួយពួកគេឲ្យអនុវត្តការនិយាយពាក្យទាំងនេះដោយស្រទន់ ឬក្នុងសំឡេងស្រាល ។
សូមច្រៀងចម្រៀងមួយបទអំពីចិត្តល្អ ដូចជាបទ « ចិត្តល្អចាប់ផ្តើមនឹងខ្ញុំ » ( សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ៨៣ ) ។ តើបទចម្រៀងនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីការមានចិត្តល្អ ?
ដើម្បីជួយកុមារឲ្យយល់ថា « យឺតនឹងខឹង » ( សុភាសិត ១៥:១៨ ) មានន័យយ៉ាងណា សូមប្រាប់រឿងផ្ទាល់ខ្លួនមួយពេលដែលបងប្អូន ( ឬនរណាម្នាក់ដែលបងប្អូនស្គាល់ ) បានមានអារម្មណ៍ខឹង ប៉ុន្តែជ្រើសរើសដើម្បីមានចិត្តល្អវិញ ។ សូមឲ្យកុមារឲ្យចែកចាយបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេផងដែរ ។ សូមជួយកុមារឲ្យគិតអំពីអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើបាន ជំនួសឲ្យការខឹង ។ ឧទាហរណ៍ ពួកគេអាចគិតអំពីព្រះយេស៊ូវ ទូលសូមព្រះវរបិតាសួគ៌ឲ្យជួយពួកគេ ច្រៀងចម្រៀងអង្គការបឋមសិក្សាឲ្យខ្លួនឯងស្តាប់ ឬប្រសិនបើអាចធ្វើបាន សូមដើរចេញឲ្យឆ្ងាយ ។

សុភាសិត ២២:៩

ខ្ញុំអាចចែកចាយអ្វីដែលខ្ញុំមានជាមួយអ្នកដទៃ ។

កុមារតូចៗអាចរៀនដើម្បីជួយដល់មនុស្សដែលត្រូវការជំនួយនៅជុំវិញខ្លួនពួកគេ ។ តើបងប្អូនអាចបំផុសគំនិតពួកគេឲ្យចែករំលែកអ្វីដែលពួកគេមានជាមួយនឹងអ្នកដទៃទៀតបានដោយរបៀបណា ?

សកម្មភាពដែលអាចធ្វើបាន

សូមបង្ហាញរូបភាពមួយចំនួនទៅកុមារ អំពីអ្នកដទៃកំពុងបម្រើ ឬកំពុងជួយមនុស្សដែលត្រូវការជំនួយ រួមទាំងរូបភាពរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះផងដែរ ( ដូចជា សៀវភៅរូបភាពដំណឹងល្អ ល.រ. ៤២, ៤៤, ៤៦ ) ។ សូមឲ្យកុមារប្រាប់បងប្អូនអំពីអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅក្នុងរូបភាពនីមួយៗ ។ សូមអាន សុភាសិត ២២:៩ ឲ្យកុមារស្ដាប់ ។ សូមពន្យល់ថា របៀបមួយដែលយើងអាចធ្វើការបម្រើបាន គឺដោយការ « ចែកអាហារខ្លួនដល់មនុស្សទ័លក្រ » ប៉ុន្តែមានរបៀបជាច្រើនទៀត ដើម្បីជួយដល់ជនទ័លក្រ ។ សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យគូររូបខ្លួនឯងកំពុងជួយនរណាម្នាក់ ។
សូមយកវត្ថុមួយចំនួនមកថ្នាក់រៀន ដែលបងប្អូនអាចចែកជាមួយនឹងកុមារបាន ដូចជារូបភាព ឬខ្មៅដៃផាត់ពណ៌ ។ កាលដែលបងប្អូនចែករបស់មួយឲ្យទៅកុមារម្នាក់ៗ សូមនិយាយថា « ខ្ញុំនឹងចែករំលែកឲ្យ [ ឈ្មោះកុមារ ] » ។ សូមអនុញ្ញាតឲ្យកុមារប្ដូរវេនគ្នាចែកចាយវត្ថុនោះជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមក ។ តើមានអ្វីខ្លះទៀត ដែលយើងអាចចែកចាយជាមួយអ្នកដទៃបាន ?
សូមច្រៀងចម្រៀងរួមគ្នានូវបទមួយអំពីការបម្រើដូចជាបទ « អូរតូចនិយាយថា ‹ ឲ្យ › » ( សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ១១៦ ) ។ ឬបង្ហាញវីដេអូ « Gordon Hinckley: Lessons I Learned as a Boy » ( នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ) ។ សូមសួរកុមារថាតើពួកគេមានអារម្មណ៏យ៉ាងណា នៅពេលពួកគេជួយអ្នកដទៃ ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ ៖ កុមារធំៗ

សុភាសិត ១:៧; ២:៥; ១៥:៣៣; ១៦:៦; សាស្ដា ១២:១៣

« ចូរកោតខ្លាចដល់ព្រះ » មានន័យថាស្រឡាញ់ និងគោរពតាមទ្រង់ ។

សារលិខិតដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងគម្ពីរ សុភាសិត និង សាស្ដា គឺដើម្បីឲ្យ « កោតខ្លាចដល់ព្រះ ហើយកាន់តាមបញ្ញត្តិទ្រង់ចុះ » ( សាស្ដា ១២:១៣ ) ។ សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលបងប្អូនអាចជួយកុមារឲ្យយល់ពីអត្ថន័យនៃសេចក្ដីកោតខ្លាចដល់ព្រះ ។

សកម្មភាពដែលអាចធ្វើបាន

សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យរៀបរាប់ពីអ្វីមួយដែលមនុស្សអាចនឹងខ្លាច ។ រួចហើយ សូមឲ្យពួកគេអាន សុភាសិត ១:៧ និង សាស្ដា ១២:១៣ ។ តើសេចក្ដីកោតខ្លាចដល់ព្រះមានន័យដូចម្ដេចដែរ ? ដើម្បីជួយឆ្លើយសំណួរនេះ សូមឲ្យកុមារម្នាក់អានខគម្ពីរទាំងនេះម្ដងទៀត ដោយដាក់ពាក្យ « គារវភាព » ជំនួសឲ្យពាក្យ « កោតខ្លាច » វិញ ។ សូមធ្វើសកម្មភាពនេះឡើងវិញជាមួយនឹងពាក្យដូចជា « សេចក្ដីស្រឡាញ់ » « ការគោរពប្រតិបត្តិ » ឬ « គោរពតាម » ។ តើសកម្មភាពនេះផ្លាស់ប្ដូរការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីអត្ថន័យនៃសេចក្ដីកោតខ្លាចដល់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ?
សូមឲ្យកុមារម្នាក់ៗជ្រើសយកបទគម្ពីរដូចតទៅនេះណាមួយមកអាន ដោយរកមើលពាក្យ « កោតខ្លាច » ៖ សុភាសិត ១:៧; ២:៥; ១៥:៣៣; ១៦:៦ ។ សូមកុមារឲ្យចែកចាយពីអ្វីដែលខគម្ពីររបស់ពួកគេបង្រៀន អំពីពរជ័យទាំងឡាយដែលបានមក នៅពេលយើងកោតខ្លាចដល់ព្រះអម្ចាស់ ដែលមានន័យថា យើងបង្ហាញគារវភាព និងការគោរពចំពោះទ្រង់ ( សូមមើលផងដែរ សុភាសិត ១៤:២៦–២៧ ) ។ តើយើងអាចបង្ហាញព្រះអម្ចាស់ថា យើងស្រឡាញ់ និងគោរពទ្រង់តាមរបៀបណា ?

សុភាសិត ៣:៥–៧

« ចូរទីពឹងដល់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអស់អំពីចិត្ត » ។

សូមអាន សុភាសិត ៣:៥–៧ ជាមួយគ្នា ហើយសូមឲ្យកុមាររៀបរាប់ពីអ្វីដែលខគម្ពីរទាំងនេះប្រាប់ឲ្យយើងគួរតែធ្វើ និងមិនគួរធ្វើ ។ សូមសួរពួកគេថា ពួកគេមានអារម្មណ៍ថា រឿងនីមួយៗទាំងនេះអាចមានអត្ថន័យយ៉ាងណា ។ តើគុណសម្បត្តិអ្វីខ្លះ ដែលយើងឃើញមាននៅក្នុងបុគ្គលដែលយើងទុកចិត្ត ? តើគុណសម្បត្តិអ្វីខ្លះ ដែលព្រះអម្ចាស់មានដែលជួយយើងឲ្យទុកចិត្តលើទ្រង់ ?
ដើម្បីបង្ហាញពីអត្ថន័យនៃឃ្លា « កុំឲ្យពឹងផ្អែកលើយោបល់របស់ខ្លួនឡើយ » សូមឲ្យកុមារព្យាយាមដាក់ឈើ ឬខ្មៅដៃមួយផ្អែកនឹងវត្ថុផ្សេងៗដូចជាសៀវភៅ ឬក្រដាសមួយសន្លឹក ។ តើវត្ថុមួយណាដែលអាចផ្អែកបានល្អបំផុត ? ហេតុអ្វីវាសំខាន់ក្នុងការ « ទីពឹងដល់ព្រះយេហូវ៉ា » ហើយមិនពឹងផ្អែកលើ « យោបល់របស់ » យើងនោះ ?

សុភាសិត ១៥:១, ១៨; ១៦:៣២

« ពាក្យតបឆ្លើយដោយស្រទន់ នោះរមែងរំងាប់សេចក្តីក្រោធទៅ » ។

ជាញឹកញាប់ ការនិយាយដោយកំហឹងធ្វើឲ្យស្ថានភាពតានតឹងកាន់តែអាក្រក់ថែមទៀត ។ ខគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀនថា ពាក្យសម្ដី និងឥរិយាបថរបស់យើង អាចរំងាប់សេចក្ដីក្រោធ ឬកំហឹងទៅបាន ។

សកម្មភាពដែលអាចធ្វើបាន

សូមសរសេរពាក្យ សេចក្ដីក្រោធ និង សេចក្តីទាស់ទែងគ្នា នៅលើក្ដារខៀន ហើយចែកចាយឧទាហរណ៍មួយពីជម្លោះដែលកុមារអាចមាន ។ បន្ទាប់មក សូមកុមារឲ្យអាន សុភាសិត ១៥:១, ១៨; ១៦:៣២ ហើយរកមើលដំបូន្មាន ដែលពួកគេអាចផ្ដល់ឲ្យកុមារដែលកំពុងឈ្លោះគ្នានោះ ។ រាល់ពេលដែលកុមារចែកចាយគំនិតមួយ សូមឲ្យពួកគេលុបផ្នែកនៃពាក្យដែលនៅលើក្តារខៀនចោល ។ សូមឲ្យពួកគេជំនួសពាក្យទាំងនោះជាមួយនឹងពាក្យផ្សេងៗទៀត ដែលពិពណ៌នាពីគុណលក្ខណៈដូចព្រះគ្រីស្ទ ដែលនាំមកនូវសេចក្ដីសុខសាន្ដ ។
សូមជួយកុមារឲ្យគិតអំពីដំណើររឿងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ពេលដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្ហាញគំរូពីអ្វីដែលបានបង្រៀននៅក្នុង សុភាសិត ១៥:១, ១៨; ១៦:៣២ ។ សម្រាប់យោបល់ទាំងឡាយ ពួកគេអាចមើលនៅក្នុង យ៉ូហាន ៨:១–១១; ១៨:១–១១ ។ សូមច្រៀងចម្រៀងមួយបទជាមួយគ្នាអំពីគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដូចជាបទ « ខ្ញុំព្យាយាមក្លាយដូចព្រះយេស៊ូវ » ( សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ៤០–៤១ ) ។ តើយើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរបៀបណា ពេលយើងប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយសមាជិកគ្រួសារ មិត្តភក្ដិ និងមនុស្សដទៃទៀតនោះ ?

លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន

សូមជួយកុមារឲ្យរើសខគម្ពីរមួយដែលពួកគេបានអាននៅក្នុងថ្នាក់ ដែលពួកគេចូលចិត្ត ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យចែកចាយខគម្ពីរនោះ ជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ហើយប្រាប់ដល់ក្រុមគ្រួសារពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀនពីខគម្ពីរនោះ ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

កែលម្អក្នុងនាមជាគ្រូបង្រៀនដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ។ សូមពិចារណាអំពីវិធីនានា ដែលបងប្អូនអាចបង្កើនសមត្ថភាពរបស់បងប្អូន ដើម្បីជួយដល់កុមារឲ្យស្ថាបនាសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេលើព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សំណួរវាយតម្លៃផ្ទាល់ខ្លួននៅលើ ទំព័រ ៣៧ នៃសៀវភៅ ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ អាចជួយបងប្អូនបាន ។