សៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សានៃវគ្គសិក្សា
សូមកត់ត្រាជាទៀងទាត់ក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សានៃវគ្គសិក្សាអំពីអ្វីដែលអ្នកបានរៀន របៀបដែលអ្នកបានអនុវត្តតាមការរៀននោះ និង របៀបដែលវាបានបង្កើនសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ការធ្វើបែបនេះនឹងធ្វើឲ្យអ្នកពិចារណា និង ទទួលស្គាល់ពរជ័យជាច្រើន ដែលអ្នកធ្លាប់បានទទួលមកពីព្រះ ។ សៀវភៅកំណត់ហេតុអាចជាប្រភពមួយនៃការបំផុសគំនិត និងកម្លាំង ។ នាជិតចុងបញ្ចប់វគ្គសិក្សា អ្នកនឹងរាយការណ៍ទៅគ្រូបង្រៀនរបស់អ្នកថា អ្នកបានកត់ត្រាក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សានៃវគ្គសិក្សាជាទៀតទាត់ និង របៀបដែលបទពិសោធន៍របស់អ្នកបានពង្រឹងសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នកលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
អែលឌើរ រីឆាត ជី ស្កត ( ឆ្នាំ ១៩២៨-២០១៥ ) ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា ៖
« សូមសរសេរទុកក្នុងកន្លែងដែលមានសុវត្ថិភាព នូវការណ៍ដ៏សំខាន់ទាំងឡាយដែលអ្នករៀនពីព្រះវិញ្ញាណ ។ អ្នកនឹងយល់ឃើញថា នៅពេលអ្នកសរសេរទុកនូវគំនិត ដែលមានតម្លៃនោះ នឹងមានគំនិតបន្ថែមកើតមកជាបន្តបន្ទាប់ទៀត ។ ទន្ទឹមនឹងនោះដែរ ការចេះដឹងដែលអ្នកទទួល នឹងអាចប្រើប្រាស់បានអស់មួយជីវិតអ្នក » ( រីឆាដ ជី ស្កត « To Acquire Knowledge and the Strength to Use It Wisely » ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០០២ ទំព័រ ៣២ ) ។
ប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ ក៏បានមានប្រសាសន៍អំពីសារៈសំខាន់នៃការកត់ត្រាការបំផុសគំនិតខាងវិញ្ញាណផងដែរ ៖
« ខ្ញុំបានបំពេញកិច្ចចាត់តាំងមួយរបស់ព្រះវិហារ ហើយមកដល់ផ្ទះយប់ជ្រៅ ។…
…នៅពេលខ្ញុំបានដើរទៅដល់មាត់ទ្វារ ខ្ញុំបានឮនៅក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំ…‹ យើងមិនបានប្រទានដល់អ្នកនូវបទពិសោធន៍ទាំងនេះសម្រាប់ខ្លួនអ្នកនោះទេ ។ សូមសរសេរវាទុក › ។
…ហើយនៅពេលខ្ញុំបានធ្វើបែបនោះ ខ្ញុំបានយល់ពីសារលិខិតដែលខ្ញុំបានឮនៅក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំត្រូវកត់ត្រាសម្រាប់ឲ្យកូនៗរបស់ខ្ញុំអាន នៅថ្ងៃណាមួយនាពេលអនាគត ពីរបៀបដែលខ្ញុំឃើញពរជ័យពីព្រះហស្ដរបស់ព្រះចំពោះគ្រួសាររបស់យើង ។…
ខ្ញុំបានសរសេរកំណត់ហេតុពីរបីបន្ទាត់ជារៀងរាល់ថ្ងៃអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ។… មុនពេលខ្ញុំចាប់សរសេរ ខ្ញុំបានសញ្ជឹងគិតពីសំណួរនេះ ៖ ‹ តើខ្ញុំបានឃើញព្រះហស្ដរបស់ព្រះឈោងមកពាល់យើង ឬកូនចៅយើង ឬគ្រួសារយើងនាថ្ងៃនេះទេ ? › នៅពេលខ្ញុំបន្ដធ្វើវា នោះអ្វីមួយបានចាប់ផ្ដើមកើតឡើង ។…
វាលើសពីអំណរគុណទៅទៀត ដែលវាបានចាប់ផ្ដើមដុះដាលឡើងនៅក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំ ។ ទីបន្ទាល់បានរីកចម្រើនឡើង ។ ខ្ញុំកាន់តែមានការជឿជាក់ថា ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងឮ ហើយឆ្លើយនូវការអធិស្ឋានរបស់យើង ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍នូវការដឹងគុណបន្ថែមទៀតចំពោះការបន្ទន់ចិត្ត និងការបន្សុទ្ធដែលកើតមាន ដោយសារតែដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ហើយខ្ញុំកាន់តែមានទំនុកចិត្តជាងមុនថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចធ្វើឲ្យយើងចងចាំអ្វីៗទាំងអស់—សូម្បីតែរឿងដែលយើងមិនបានកត់សម្គាល់ ឬចាប់អារម្មណ៍ នៅពេលវាបានកើតឡើងក្ដី » ( ហិនរី ប៊ី អាវរិង « O Remember, Remember » ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ៦៦–៦៧ ) ។
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមសូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី ១ ១:១–៣; ៦:៣–៦; អាលម៉ា ៣៧:៨–៩; នីហ្វៃទី ៣ ២៣:៦–១៣; ម៉ូសេ ៦:៥, ៤៥-៤៦ ។