Rozwijanie cech Chrystusowych

Wprowadzenie

Misjonarze powinni ze wszystkich sił starać się upodobnić do Zbawiciela, kiedy trudzą się, żeby zapraszać ludzi, by do Niego przyszli. Zbawca jest naszym doskonałym przykładem i nakazał nam, abyśmy stawali się tacy, jak On (zob. 3 Nefi 27:27). Zadośćuczynienie sprawia, że możemy upodabniać się do Niego i do naszego Ojca w Niebie. Ważną częścią tego procesu jest zdobywanie wiedzy o tym, jak Jezus Chrystus żył, jak się zachowywał i nauczał. Kiedy sami bardziej rozwiniemy w sobie cechy Chrystusowe, będziemy lepiej przygotowani, by służyć Bogu i innym podczas misji i przez resztę życia.

Wcześniejsze przygotowania

Przestudiuj fragmenty: Alma 17:22–37; 18:1–3, 8–10; Moroni 7:45–48 oraz Nauki i Przymierza 4:1–7.
Przestudiuj Abyście głosili moją ewangelię, str. 115–122 oraz 126.
Przygotuj dla każdego ucznia egzemplarz zadania Cechy charakteru ze strony 126. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię (nieobowiązkowe).
Przygotuj się do pokazania filmu: „Christlike Attributes” [Cechy Chrystusowe] (2:54), dostępnego na stronie internetowej: LDS.org.
Przygotuj się do pokazania filmu: „Impressions of Missionaries” [Wrażenie wywierane przez misjonarzy] (4:32), dostępnego na stronie internetowej youtube.com.

Propozycje dotyczące nauczania

Znaczenie cech Chrystusowych

Poproś uczniów, aby odnaleźli stronę 123. w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię i przyjrzeli się zdjęciu przedstawiającemu plakietkę misjonarską. Zapytaj:

Jakie dwie rzeczy są najlepiej widoczne na plakietce? (Nazwisko misjonarza i imię Zbawiciela).
Dlaczego ważne jest, aby wam i innym ludziom wasze imię kojarzyło się z imieniem Zbawiciela?

Niech kilkoro uczniów na zmianę odczyta na głos pięć kolejnych akapitów, które znajdują się na stronach 115–116 podręcznika Abyście głosili moją ewangelię, pozostali zaś niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób możemy przyjąć zaproszenie, by podążać za Jezusem Chrystusem. Kiedy skończą czytać, zapytaj:

Jak możemy przyjąć zaproszenie Jezusa Chrystusa, by za Nim podążać? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Przyjmujemy zaproszenie Jezusa Chrystusa, by za Nim podążać, kiedy stajemy się tacy, jak On i rozwijamy Jego cechy).
W jaki sposób rozwinięcie przez was cech Chrystusowych może sprawić, że będziecie z większą mocą i skutecznością głosić ewangelię Jezusa Chrystusa?

Poproś uczniów, aby każdy z nich wybrał jeden z fragmentów wymienionych w ramce Studiowanie pism świętych ze strony 116. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Niech przeczytają wybrany fragment i odszukają, co mówi on o podążaniu za przykładem Jezusa Chrystusa. Poproś kilkoro z nich o podzielenie się z resztą klasy tym, czego się dowiedzieli. Gdy udzielą odpowiedzi, zapytaj:

Jakie cechy charakteru kojarzą się wam z Jezusem Chrystusem?

Pokaż film: „Christlike Attributes” [Cechy Chrystusowe] (2:54), który przedstawia niektóre z cech Zbawiciela. Niech uczniowie zaobserwują, w jaki sposób boskie cechy Zbawcy uwidaczniają się w Jego postępowaniu — szczególnie w Jego kontaktach z ludźmi.

Po obejrzeniu filmu zadaj pytania w rodzaju poniższych, pamiętając o tym, by dać uczniom czas na zastanowienie się nad odpowiedzią:

W jaki sposób boskie cechy Zbawiciela przejawiały się w Jego działaniach, szczególnie w Jego kontaktach z innymi ludźmi?
Jaki wpływ na innych ludzi miało postępowanie Jezusa Chrystusa?

Niech uczniowie opowiedzą osobie, która siedzi obok nich, o sytuacji, w której czyjeś Chrystusowe postępowanie wywarło na nich wrażenie. Następnie poproś ich, aby zastanowili się przez chwilę nad pytaniem:

Które z cech Chrystusowych pokazanych w filmie chcielibyście bardziej rozwinąć?

Rozwijanie cech Chrystusowych

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 4:1–7.

Co fragment: Nauki i Przymierza 4:5–6 mówi o związku między posiadaniem cech Chrystusowych a warunkami, które należy spełnić, aby zostać powołanym do pracy? (Choć uczniowie mogą użyć innych słów, powinni rozpoznać następującą zasadę: Osoby, które mają cechy Chrystusowe, spełniają wymagania, aby pracować w służbie Pana).

Poproś uczniów, aby odnaleźli zadanie Cechy Chrystusowe na stronie 126. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Po omówieniu wskazówek, które znajdują się z górze strony, poproś ich, aby wykonali ćwiczenie. Warto jest z góry poinformować ich, jakim dysponują czasem. Możesz również rozdać uczniom kopie tego zadania na kartkach. Jeśli jednak zdecydują się wypełniać zadanie w swoich podręcznikach Abyście głosili moją ewangelię, możesz im zasugerować, aby zrobili to ołówkiem. Przeznacz na to ćwiczenie dość czasu, aby wszyscy uczniowie zdążyli je ukończyć. Następnie poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, czego się nauczyli i co czuli, pracując nad tą samooceną. Jeśli zajdzie taka potrzeba, możesz też zapytać:

Które z cech wymienionych w ćwiczeniu, waszym zdaniem, się wyróżniają?
Czego się dowiedzieliście dzięki temu zadaniu?

Pomóż uczniom pogłębić zrozumienie cech Chrystusowych, prosząc ich, by wybrali jedną z nich, o której chcieliby dowiedzieć się więcej i którą chcieliby rozwijać w swoim życiu. Poproś ich, aby odnaleźli opis wybranej przez siebie cechy na stronach 116–122 podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Daj im czas na jego przestudiowanie oraz na zapoznanie się ze związanymi z daną cechą fragmentami pism świętych. Warto jest z góry powiedzieć uczniom, jakim dysponują czasem. Napisz na tablicy pytania, które uczniowie powinni rozważyć podczas lektury:

Jakie nowe spostrzeżenia związane z wybraną cechą uzyskałeś?
Co musi ulec zmianie w twoim sercu, umyśle lub uczynkach, aby ta cecha mogła się rozwinąć?
W jaki sposób rozwinięcie tej cechy pomoże ci być lepszym misjonarzem?

W czasie pracy podchodź do uczniów, aby sprawdzić, jak sobie radzą z tym zadaniem i odpowiedzieć na ich ewentualne pytania. Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby podzielili się odpowiedziami z resztą grupy.

Pokaż poniższą wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa i poproś uczniów, aby odszukali, co wedle słów Prezydenta musimy robić, aby rozwijać w sobie cechy Chrystusowe:

„Pisma święte opisują wiele cech Chrystusa, które powinniśmy ukształtować w sobie w ciągu życia […]. Cechy Chrystusa to dary od Boga. Nie mogą się rozwijać bez Jego pomocy. Jedyną pomoc, jakiej wszyscy potrzebujemy, otrzymujemy bezwarunkowo przez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa. Pokładanie wiary w Chrystusie i Jego Zadośćuczynieniu oznacza, że całkowicie na Nim polegamy, całkowicie ufamy Jego mocy, inteligencji i miłości. Kiedy w prawy sposób korzystamy z naszej wolnej woli, w naszym życiu pojawiają się cechy Chrystusa […]. Pragnąc stać się bardziej podobni do Zbawiciela, musimy regularnie oceniać jakość naszego życia i poprzez prawdziwą pokutę polegać na zasługach Jezusa Chrystusa i błogosławieństwach Jego Zadośćuczynienia” („Cechy Chrystusowe — Wiatr pod naszymi skrzydłami”, Ensign lub Liahona, listopad 2005, str. 102–103).

Jak sądzicie, co to znaczy, że „cechy Chrystusa to dary od Boga”? (Są to dary, które nie mogą się w pełni rozwinąć bez pomocy Boga).
Co, zdaniem Prezydenta Uchtdorfa, możemy zrobić, by skorzystać z Bożej pomocy podczas rozwijania tych cech? (Możesz podsumować odpowiedzi uczniów, pisząc na tablicy: Możemy rozwijać cechy Chrystusowe, kiedy pokutujemy, mamy wiarę w Jezusa Chrystusa i kiedy polegamy na mocy Zadośćuczynienia).
W jaki sposób pokuta i poleganie na wierze w Zadośćuczynienie pomagają nam rozwijać cechy Chrystusowe? (Poprzez wiarę i pokutę prosimy Pana, aby pobłogosławił nas cechami Chrystusowymi. Kiedy pokutujemy, okazujemy, że pragniemy stać się bardziej podobni do Chrystusa i zapraszamy Ducha Świętego, by w większym stopniu oddziaływał na nasze życie).

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Nauczając Nefitów, Zbawiciel mówił o tym, czym muszą się stać. Rzucił im wyzwanie, by odpokutowali, zostali ochrzczeni i uświęceni poprzez przyjęcie Ducha Świętego, ‘[aby] ostatecznego dnia mogli stanąć przede Mną bez skazy’ (3 Nefi 27:20). Podsumował to tak: ‘Jakimi ludźmi powinniście więc być? Zaprawdę powiadam wam, że na Moje podobieństwo’ (3 Nefi 27:27).

Ewangelia Jezusa Chrystusa jest planem, dzięki któremu możemy się stać tym, czym powinny stać się dzieci Boże. Ten doskonały stan bez skazy będzie wynikiem miarowej sukcesji przymierzy, obrzędów i uczynków oraz akumulacji dobrych wyborów, a także ciągłej pokuty. ‘To życie dane jest ludziom, aby przygotowali się na spotkanie z Bogiem’ (Alma 34:32)” („Wyzwanie, byśmy czymś się stali” Liahona, styczeń 2001, str. 41).

Zapytaj:

Co, wedle Starszego Oaksa, mamy robić, abyśmy stali się bardziej podobni do Jezusa Chrystusa? (Musimy zawrzeć święte przymierza i ich dochować, być godni otrzymania i przyjąć obrzędy, dokonywać właściwych wyborów i pokutować).

Poproś uczniów, aby odnaleźli fragment: Moroni 7:47–48. Wyjaśnij, że choć te wersety mówią szczególnie o miłości, zawierają również ogólną naukę, która dotyczy rozwijania cech Chrystusowych. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie tych wersetów, a pozostałych o odszukanie, co możemy robić, aby pozyskać pomoc Ojca Niebieskiego w naszych wysiłkach, by stać się podobnymi do Jego Syna (odpowiedzi powinny się koncentrować na tym, jak ważne jest, abyśmy prosili Ojca w Niebie o pomoc w stawaniu się „prawdziwymi naśladowcami” Chrystusa). Zwróć uwagę, że skoro cechy Chrystusowe są darami od Boga, powinniśmy prosić Go o pomoc w ich rozwijaniu.

Aby uczniowie mogli zastanowić się, jak mogą zastosować w praktyce to, czego się dowiedzieli, poproś ich o podanie przykładów działań, jakie przyszły misjonarz może podjąć, aby rozwijać cechę, o której czytali. Następnie daj uczniom kilka minut na sporządzenie planu, zawierającego propozycje dobrych wyborów, których wytrwałe dokonywanie pomoże im rozwinąć daną cechę. Zachęć ich, aby opowiedzieli o swoim planie rodzicom lub zaufanemu przyjacielowi. Dopinguj ich również, by nie odkładali realizacji tego planu na później. Starania, jakie poczynią teraz, mogą mieć wielki wpływ na to, jak będzie wyglądało ich misyjne doświadczenie.

Na zakończenie tej części lekcji zapewnij uczniów, że Pan będzie ich błogosławił, kiedy będą polegać na wierze w Zadośćuczynienie i starać się do Niego upodobnić.

Cechy Chrystusowe a praca misjonarska

Napisz na tablicy poniższą wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Pierwszego Prezydium, w której przytacza on cytat często przypisywany św. Franciszkowi z Asyżu. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Głoś ewangelię zawsze, a jeśli to konieczne, używaj słów” („Czekając na drodze do Damaszku”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 77).

Następnie zadaj pytania w rodzaju:

Jak możemy głosić ewangelię, nie używając słów?
W jaki sposób rozwinięcie cech Chrystusowych pozwala nam lepiej głosić ewangelię zarówno przy pomocy słów, jak i bez nich?
Co dzieje się w sercach ludzi, kiedy są traktowani na sposób Chrystusowy? (Ich serca miękną, a oni stają się bardziej otwarci na to, by wysłuchać przesłania ewangelii).
Dlaczego posiadanie przez misjonarza cech Chrystusowych ma tak wielkie znaczenie dla sukcesu pracy misjonarskiej? (Odpowiedzi uczniów mogą zawierać następującą prawdę: Cechy Chrystusowe mogą mieć wielki wpływ na przyprowadzanie ludzi do Zbawiciela).

Pokaż film: „Impressions of Missionaries” [Wrażenie wywierane przez misjonarzy] (4:32). Niech uczniowie zanotują, jakie cechy osoby zainteresowane zaobserwowały u misjonarzy i jaki miały one na nie wpływ.

Po zakończeniu filmu zapytaj:

Jakie pozytywne cechy zainteresowani odnaleźli u misjonarzy?
Jak sądzicie, dlaczego te cechy wywarły na zainteresowanych tak pozytywne wrażenie?
Niektórzy zainteresowani wspomnieli o mniej pozytywnych cechach. Jaki miały one na nich wpływ ?
Jak misjonarze mogą unikać pozostawiania po sobie mniej pozytywnych wrażeń?

Aby jeszcze lepiej zilustrować, w jaki sposób zachowanie i cechy Chrystusowe mogą pomóc misjonarzom przygotować nauczane osoby na przyjęcie ewangelii, poproś jednego z uczniów o opowiedzenie historii o tym, co Ammon uczynił, aby głosić ewangelię pośród Lamanitów. Podziel uczniów na cztery grupy i przydziel każdej grupie po jednym z poniższych fragmentów. Niech uczniowie po cichu przeczytają swój fragment i odszukają, jakimi cechami Chrystusowymi wykazał się Ammon.

Kiedy uczniowie skończą czytać, omów z nimi następujące kwestie:

Jakimi cechami Chrystusowymi wykazał się Ammon w przeczytanych przez was wersetach?
Jaki wpływ wywarły te cechy na ludzi, których nauczał?
W jaki sposób współcześni misjonarze mogą naśladować przykład Ammona?

Poproś uczniów, aby pomyśleli o osobie, u której zaobserwowali cechy Chrystusowe. Zapytaj:

Jaki wpływ wywarło na was Chrystusowe zachowanie tej osoby?

Służba z towarzyszem

Przypomnij uczniom, że misjonarze zawsze służą z towarzyszem. Poproś ich, aby wymienili potencjalne wyzwania, jakie mogą się pojawić, gdy pracuje się z drugą osobą. Zadaj następujące pytania:

Dlaczego waszym zdaniem misjonarze służą w parach?

Przeczytaj na głos fragmenty: Nauki i Przymierza 42:6 i II List do Koryntian 13:1, aby pomóc uczniom dostrzec, że misjonarze służą w parach, ponieważ taki wzorzec ustanowił Pan. Następnie zapytaj:

Dlaczego ważne jest, aby misjonarze okazywali Chrystusowe nastawienie w swoich kontaktach z towarzyszem z pary? (Zob. NiP 38:24–25, 27).

Pokaż poniższą wypowiedź Prezydenta Jamesa E. Fausta (1920–2007) z Pierwszego Prezydium i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Nie pozwólcie, by w waszej parze kiedykolwiek zagościła niezgoda. Niektórzy z waszych misyjnych towarzyszy będą dla was najbliższymi przyjaciółmi. Bądźcie takimi towarzyszami, z jakimi sami chcielibyście służyć. W swojej relacji z kolegą lub koleżanką z pary okazujcie bezinteresowność. Tam, gdzie ludzie spierają się ze sobą, Duch Pana odchodzi, bez względu na to, po czyjej stronie leży wina. Każdy z nas jest człowiekiem o szczególnych zaletach i talentach, odmiennych od pozostałych ludzi na świecie. Każdy z nas ma słabości. W harmonijnie współgrającej parze mamy pracę zespołową — tam, gdzie jedna osoba jest słaba, druga jest silna” („What I Want My Son to Know before He Leaves on His Mission”, Ensign, maj 1996, str. 41).

Co według Prezydenta Fausta dzieje się, kiedy między misjonarzami w parze panuje niezgoda? (Zob. także 3 Nefi 11:29).
W jaki sposób cechy, o których się uczyliśmy, mogą pomóc kolegom/koleżankom z pary misjonarskiej unikać sporów i żyć w harmonii? (Uczniowie powinni rozpoznać zasadę: Kiedy misjonarze w parze okazują sobie nawzajem cechy i nastawienie Chrystusowe, są błogosławieni Duchem Świętym).
Dlaczego harmonijnie układające się kontakty między misjonarzami sprawiają, że mogą oni skuteczniej głosić ewangelię?

Możesz odczytać pięć pierwszych akapitów z podrozdziału zatytułowanego „Your Companion” [Twój towarzysz] (w części „Relationships with Others” [Związki międzyludzkie]) w podręczniku: Missionary Handbook (str. 29–30). Następnie zapytaj:

W jaki sposób wykorzystaliście zasadę, o której mowa w tym fragmencie, aby wzmacniać związki z członkami waszych rodzin lub przyjaciółmi?

Na zakończenie poproś uczniów, aby złożyli swoje świadectwo o Chrystusie i o tym, jak ważne jest, abyśmy się do Niego upodabniali.

Zaproszenie do działania

Wyjaśnij uczniom, że proces rozwijania cech Chrystusowych wymaga pomocy Pana i usilnej osobistej pracy. Zachęć ich, aby w ramach pracy nad tym, by upodobnić się do Zbawiciela, wykonali co najmniej jedno z proponowanych zadań:

Wybierzcie jedną z cech Chrystusowych z rozdziału 6. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię i dokładnie ją przestudiujcie, wykorzystując do tego pisma święte oraz publikacje: Oddani wierze: Leksykon ewangelii, Bible Dictionary [Słownik biblijny], Topical Guide [Przewodnik tematyczny], indeks itp. Stwórzcie plan, jak rozwijać tę cechę w swoim życiu. Opowiedzcie o tym planie rodzicom lub zaufanemu przyjacielowi.
Zastanówcie się, co możecie zrobić, aby w bardziej Chrystusowy sposób traktować swoją rodzinę, znajomych (zarówno z Kościoła, jak i spoza niego) oraz przywódców kościelnych. Wypiszcie konkretne pomysły i wprowadźcie je w życie jeszcze w tym tygodniu.
Wyznaczcie sobie cele, które pomogą wam przygotować się do tego, by w przyszłości unikać konfliktów z misyjnym towarzyszem.
Znajdźcie sposoby, by okazywać miłość rodzinie i znajomym oraz aby cierpliwie i z miłosierdziem im służyć.