កូរិនថូស ទី២ ១,៤

« ព្រះបានកម្សាន្តចិត្ត »

យើងទាំងអស់គ្នាជួបប្រទះការឈឺចិត្ត និងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយ ភាពលំបាក និងឧបសគ្គ និងភាពមិនសុខស្រួល និងជំងឺ ។ នៅពេលប្រជាជនក្រុងកូរិនថូសជួបប្រទះនឹងទុក្ខលំបាក ប៉ុលបានសរសេរទៅសមាជិកសាសនាចក្រនៅទីនោះ ដើម្បីផ្តល់ការគាំទ្រ និងការប្រឹក្សាជាបន្តបន្ទាប់ ។ លោកបានថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីការលួងលោម និងសេចក្ដីសុខសាន្តដែលមានសម្រាប់ពួកគេតាមរយៈព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូមមើល កូរិនថូស ទី២ ១:៣–៤ ) ។ មេរៀននេះអាចជួយអ្នកឲ្យយល់អំពីវិធីមួយចំនួនដែលព្រះផ្តល់ការលួងលោមដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ និងដើម្បីកំណត់វិធីដែលអ្នកអាចចែកចាយការលួងលោមរបស់ទ្រង់ជាមួយអ្នកដទៃ ។

ការប្រើវត្ថុ និងរូបភាពនានា ។ គោលគំនិតនៃដំណឹងល្អមួយចំនួនអាចពិបាកយល់ ។ ការប្រើប្រាស់វត្ថុ និងរូបភាពអាចជាវិធីមួយ ដែលមានប្រសិទ្ធភាពដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីគោលការណ៍ខាងវិញ្ញាណ ។

ការរៀបចំរបស់សិស្ស៖ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតពីវិធីផ្សេងៗដែលពួកគេទទួលបានការសម្រាលទុក្ខ នៅពេលមានរឿងខុសឆ្គងក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។ បើអាចធ្វើបាន សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យនាំយករូបភាព ឬវត្ថុដែលតំណាងឲ្យប្រភពនៃការលួងលោមដល់ពួកគេ ។

សកម្មភាពរៀនសូត្រដែលអាចមាន

តើអ្វីដែលនាំមកនូវលួងលោមដល់អ្នក ?

ប្រសិនបើសិស្សត្រូវបានសុំឲ្យធ្វើសកម្មភាពរៀបចំសិស្ស សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យបង្ហាញដល់ថ្នាក់រៀនអំពីវត្ថុដែលពួកគេបានយកមក ហើយពន្យល់ពីរបៀបដែលវានាំមកនូវការលួងលោមដល់ពួកគេ ។

• តើអ្នកងាកទៅរកអ្វី ឬរកអ្នកណាដើម្បីលួងលោមក្នុងគ្រាលំបាក ?

• តើអ្វី ឬអ្នកណាដែលផ្តល់ការលួងលោមដល់អ្នកបានខ្លាំងបំផុត ? ហេតុអ្វីទៅ ?

សូមធ្វើបញ្ជីនៃស្ថានភាពជីវិតបច្ចុប្បន្ន ឬអនាគត ដែលអ្នកប្រហែលជាត្រូវការជំនួយ និងការលួងលោមដើម្បីឆ្លងកាត់បញ្ហាលំបាកៗ ។

សូមសញ្ជឹងគិតអំពីសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖

• ហេតុអ្វីបានជាអ្នកអាចទុកចិត្តបានថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនឹងលួងលោមអ្នក តាមរយៈអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក្នុងអំឡុងពេលទាំងនេះ ?

• តើអ្នកមានអារម្មណ៍ល្អប៉ុណ្ណាដែលអ្នកទទួលស្គាល់ និងទទួលបានការសម្រាលទុក្ខដែលព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានប្រទានតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ?

• តើអ្នកនឹងអាចចែកចាយការលួងលោមដែលពួកទ្រង់ផ្តល់ឲ្យជាមួយអ្នកដទៃដោយរបៀបណា ?

សូមស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួរពីមុនៗនៅពេលអ្នកសិក្សាមេរៀននេះ ។

ប៉ុលចង់លួងលោមពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសក្នុងការសាកល្បងរបស់ពួកគេ

កាលនៅស្រុកម៉ាសេដូន ប៉ុលបានទទួលពាក្យពីសិស្សម្នាក់ឈ្មោះទីតុសថា សំបុត្រមុនរបស់លោកត្រូវបានទទួលយកយ៉ាងល្អដោយពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងកូរិនថូស ( សូមមើល កូរិនថូស ទី២ ២:១៣ , ៧:៥) ។ ប៉ុលក៏បានដឹងពីបញ្ហាប្រឈមជាប់រហូតរបស់ពួកបរិសុទ្ធទាំងនេះផងដែរ ហើយបានសរសេរសំបុត្រមួយច្បាប់ទៀត ( កូរិនថូស ទី២ ) ដើម្បីផ្តល់ការលួងលោមដល់ពួកគេ និងដោះស្រាយបញ្ហារបស់ពួកគេ ។

• តើអ្នកចងចាំអ្វីខ្លះអំពីក្រុងកូរិនថូស និងការលំបាករបស់ពួកបរិសុទ្ធនៅទីនោះ ?

ប្រសិនបើសិស្សពិបាកឆ្លើយ សូមរំឭកពួកគេថា កូរិនថូសគឺជាទីក្រុងដ៏ធំ និងសម្បូរសប្បាយល្បីល្បាញនឹងការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ និងអំពើអសីលធម៌ ។ ពួកបរិសុទ្ធនៅទីនោះបានពិបាកនឹងបន្ដមានសាមគ្គីភាព ទទួលយកប្រាជ្ញារបស់ព្រះជំនួសឲ្យការបង្រៀនមិនពិត និងកាន់តាមច្បាប់ព្រហ្មចារីភាពណាស់ ។

សូមអាន កូរិនថូស ទី២ ១:១–៤ , ដោយយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើរបៀបដែលប៉ុលបានបើកសំបុត្រទីពីររបស់លោកទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងកូរិនថូស ។

សូមពិចារណាឲ្យសិស្សកំណត់អត្តសញ្ញាណឈ្មោះដែលប៉ុលបានប្រើដើម្បីសំដៅលើព្រះវរបិតាសួគ៌ ហើយបន្ទាប់មកសរសេរឈ្មោះទាំងនេះនៅលើក្ដារខៀន ។

• តើអ្វីដែលលេចធ្លោចំពោះអ្នកនៅក្នុងការណែនាំរបស់ប៉ុលទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធ ?

• តើប៉ុលបានប្រើព្រះនាម ឬព្រះបរមងាអ្វីខ្លះសម្រាប់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ដែលទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក ?

• តើព្រះនាម ឬព្រះបរមងាទាំងនោះបង្រៀនអ្នកអ្វីខ្លះអំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ?

• តើប៉ុលបានបង្រៀនសេចក្ដីពិតអ្វីនៅក្នុង ខទី ៤ ?

ការទទួលបានការលួងលោមពីព្រះវរបិតាសួគ៌ និងការជួយអ្នកដទៃឲ្យទទួលបានវា

អ្នកប្រហែលជាបានកំណត់អត្តសញ្ញាណសេចក្តីពិតមួយចេញពី ខទី ៤ ដូចតទៅនេះ ៖ នៅពេលយើងទទួលបានការលួងលោមពីព្រះវរបិតាសួគ៌ក្នុងអំឡុងពេលនៃការសាកល្បងរបស់យើង នោះយើងអាចជួយអ្នកដទៃឲ្យទទួលបានវាកាន់តែប្រសើរឡើងផងដែរ ។

នៅពេលសិស្សកំពុងស្វែងរកការពិតនៅក្នុង កូរិនថូស ទី២ ១:៤ , សូមពិចារណាអំពីការអញ្ជើញពួកគេឲ្យប្រៀបធៀបខគម្ពីរនេះជាមួយ ម៉ូសាយ ១៨:៨–១០ ហើយរកមើលភាពស្រដៀងគ្នា ។

សូមពិចារណាចែកចាយការដកស្រង់ដោយអែលឌើរ ហ្គែរី អ៊ី ស្ទីវ៉ែនសុន នៅក្នុងផ្នែក « វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង » នៅចុងបញ្ចប់នៃមេរៀន ហើយសួរសំណួរដូចខាងក្រោម ។

• តើអ្នកគិតថាវាមានន័យយ៉ាងណាអំពីឃ្លា « កម្សាន្ដចិត្តអ្នកឯទៀតក្នុងអស់ទាំងសេចក្តីវេទនា » ? ( ខទី ៤ ) ។

• ហេតុអ្វីបានជាអ្នកគិតថា មានការរំពឹងទុកនេះសម្រាប់សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?

• តើនៅពេលណាដែលអ្នក ឬនរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់បានទទួលជំនួយ និងការលួងលោមពីព្រះវរបិតាសួគ៌អំឡុងពេលការសាកល្បងនេះ ?

• តើអ្នក ឬពួកគេបានរៀនអ្វីខ្លះចេញពីបទពិសោធន៍នោះ ?

• តើអ្នកគិតថាអ្នកអាចធ្វើអ្វីបានខ្លះដើម្បីទទួលបានការលួងលោមពីព្រះបន្ថែមទៀត នៅពេលដែលអ្នកត្រូវការវា ?

ប្រសិនបើការឆ្លើយតបរបស់សិស្សមិនមានលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួនពេកទេ សូមអញ្ជើញសិស្សជាច្រើននាក់ឲ្យចែកចាយបទពិសោធន៍របស់ពួកគេ ។ វាអាចមានប្រយោជន៍សម្រាប់សិស្សក្នុងការស្តាប់វិធីជាច្រើនដែលព្រះវរបិតាសួគ៌លួងលោមយើង ។ សូមពិចារណាបន្ថែមទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួន និងបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនផងដែរ ។

សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយ ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ( ឆ្នាំ ១៨៩៥–១៩៨៥ ) ។

ព្រះទ្រង់ពិតជាសង្កេតមើលយើង ហើយទ្រង់ឃុំគ្រងយើង ។ ប៉ុន្ដែជាធម្មតាទ្រង់បំពេញតម្រូវការយើងតាមរយៈមនុស្សផ្សេងទៀត ។ ហេតុដូច្នោះហើយវាជាការចាំបាច់ថាយើងបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមក នៅក្នុងនគរ ។

( Teachings of Presidents of the Church: Spencer W. Kimball [ ឆ្នាំ ២០០៦ ] ទំព័រ ៨២ )

បើមាន សូមមើលវីដេអូ « God Will Lift Us Up » ( ៤:៥៨ ) នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ។ វាប្រាប់ពីដំណើររឿងរបស់យុវនារីម្នាក់ឈ្មោះ ប្រ៊ីតនី ដែលបានរកឃើញការលួងលោមក្នុងការបម្រើអ្នកដទៃ និងការទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់ ជាជាងផ្តោតលើស្ថានភាពសុខភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់នាង ។

• ហេតុអ្វីបានជាអ្នកគិតថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ប្រើយើងជាញឹកញាប់ដើម្បីជួយអ្នកដទៃក្នុងអំឡុងពេលនៃការសាកល្បងរបស់ពួកគេ ដើម្បីឲ្យពួកគេទទួលអារម្មណ៍នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការលួងលោមរបស់ទ្រង់ ?

សូមគិតអំពីនរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ដែលកំពុងជួបប្រទះនឹងការលំបាកមួយនេះ ។ សូមពិចារណាដោយការអធិស្ឋានអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចនឹងជួយពួកគេឲ្យទទួលបាននូវការសម្រាលទុក្ខដែលព្រះវរបិតាសួគ៌ផ្ដល់ឲ្យ នៅពេលអ្នកធ្វើដូចខាងក្រោម ៖

ក. សូមគិតអំពីអ្វីដែលអ្នកបានរៀនពី កូរិនថូស ទី២ ១:១–៤ ដែលអាចជួយមនុស្សម្នាក់នេះ ។

ខ. សូមអានខគម្ពីរខាងក្រោមចំនួនពីរ ឬច្រើនចង្កោមដែលមានការបង្រៀនបន្ថែមរបស់ប៉ុលទៅកាន់ពួកកូរិនថូសអំពីការសាកល្បងទាំងឡាយ ។ សូមស្វែងរកឃ្លា ឬខគម្ពីរមួយដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថាមានអត្ថន័យចំពោះមនុស្សដែលអ្នកបានជ្រើសរើស ។

• កូរិនថូស ទី២ ១:៨–១១

• កូរិនថូស ទី២ ៤:៦–១០

• កូរិនថូស ទី២ ៤:១៤–១៨

គ. សូមធ្វើអ្វីមួយឥឡូវនេះ ដើម្បីជួយមនុស្សនេះឲ្យទទួលបានការលួងលោមពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ សូមពិចារណាអធិស្ឋានសម្រាប់ពួកគេ ដូចជាពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសបានអធិស្ឋានសម្រាប់ប៉ុលដែរ ( សូមមើល កូរិនថូស ទី២ ១:១១ ) ។ លើសពីនេះ អ្នកអាចសរសេរសារលើកទឹកចិត្តដូចប៉ុលបានធ្វើចំពោះកូរិនថូស ទោះបីសាររបស់អ្នកអាចជាអត្ថបទ អ៊ីម៉ែល ឬកំណត់ចំណាំជំនួសឲ្យសំបុត្រក៏ដោយ ។ ( សូមពិចារណារួមបញ្ចូលនូវអ្វីដែលអ្នកបានរៀននៅក្នុងមេរៀននេះពី កូរិនថូស ទី២ ១; ៤ ក៏ដូចជាបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនណាដែលអាចជួយបាន ) ។

ឃ. សូមធ្វើផែនការបន្ថែមដើម្បីជួយដល់បុគ្គលនេះ ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌អាចនឹងបំផុសគំនិតអ្នកឲ្យធ្វើសកម្មភាពបន្ថែមទៀត ដូចជាការទៅសួរសុខទុក្ខពួកគេ ឬការបម្រើពួកគេតាមមធ្យោបាយណាមួយ ។ ត្រូវប្រាកដថាសរសេរផែនការណាមួយដែលអ្នកគិតឃើញដូចជានៅកន្លែងដែលអ្នកនឹងត្រូវបានរំឭកឲ្យធ្វើតាម ដូចជានៅក្នុងប្រតិទិនរបស់អ្នក នៅលើស្មាតហ្វូនរបស់អ្នក ឬនៅលើក្រដាសដែលអ្នកនឹងមើលនៅពេលក្រោយ ។

បន្ទាប់ពីផ្តល់ឲ្យសិស្សនូវពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យចែកចាយរឿងមួយដែលពួកគេគ្រោងនឹងធ្វើ ដើម្បីជួយមនុស្សដែលពួកគេបានគិតដល់ ។ ទោះបីជាវាអាចជាការសមរម្យសម្រាប់សិស្សក្នុងការចែកចាយអំពីការសាកល្បងទូទៅ ឬកាលៈទេសៈរបស់បុគ្គលនោះក៏ដោយ សូមរំឭកពួកគេកុំឲ្យចែកចាយថាតើបុគ្គលនោះជានរណា ឬជាក់លាក់ខ្លាំងពេក ដែលធ្វើឲ្យសិស្សផ្សេងទៀតអាចទាយបានយ៉ាងងាយស្រួលថាគេជានរណា ។

សូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីគោលការណ៍ដែលបានបង្រៀននៅក្នុងមេរៀននេះ ហើយលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យធ្វើតាមផែនការរបស់ពួកគេ ដើម្បីលួងលោមនរណាម្នាក់ផ្សេងទៀត ។

វិចារណកថា និង ព័ត៌មានសាច់រឿង

កូរិនថូស ទី២ ១–៤ ។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះអម្ចាស់រំពឹងថាខ្ញុំនឹងឈោងទៅជួយ និងលួងលោមមនុស្សដែលខ្វះខាត ?

អែលឌើរ ហ្គែរី អ៊ី ស្ទីវ៉ែនសុន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនដូចតទៅនេះ ៖

ចាប់តាំងពីពេលដែលយើងងើបចេញពីទឹកនៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកមក យើងត្រូវចាត់ឲ្យធ្វើកិច្ចការនេះ ។ យើងឈោងទៅជួយមនុស្សដទៃដោយក្តីស្រឡាញ់ ដោយសារវាគឺជាអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្គាប់ឲ្យយើងធ្វើ ។ … មិនថានៅពេលណាដែលអ្នកជិតខាងយើងមានទុក្ខព្រួយខាងសាច់ឈាម ឬខាងវិញ្ញាណទេ ចូរយើងប្រញាប់ទៅជួយពួកគេ ។ យើងរែកបន្ទុកគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីឲ្យបន្ទុកនោះបានស្រាល ។ យើងទួញយំជាមួយអស់អ្នកណាដែលទួញយំ ។ យើងលួងលោមដល់អស់អ្នកណាដែលកំពុងត្រូវការការលួងលោម ។ ព្រះអម្ចាស់រំពឹងចង់បានការណ៍នេះពីពួកយើងដោយក្តីស្រឡាញ់ ។ ហើយថ្ងៃនោះនឹងមកដល់ ពេលយើងនឹងត្រូវបានឲ្យទទួលខុសត្រូវសម្រាប់ការមើលថែ ដែលយើងធ្វើនៅក្នុងការងារបម្រើដល់ហ្វូងចៀមរបស់ទ្រង់ ។

( ហ្គែរី អ៊ី ស្ទីវ៉ែនសុន « Shepherding Souls » Ensign ឬ Liahona, ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៨, ទំព័រ ១១១ )

កូរិនថូស ទី២ ៤:១៧ ។ តើប៉ុលចង់មានន័យយ៉ាងណា ពេលលោកសំដៅទៅលើបញ្ហាប្រឈមក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើងថាជា « សេចក្តីទុក្ខលំបាកយ៉ាងស្រាល » ?

អែលឌើរ ផល វី ចនសុន ក្នុងគណៈប្រធាននៃពួកចិតសិបនាក់បានបង្រៀន ៖

នៅកណ្តាលនៃបញ្ហា វាស្ទើរតែមិនអាចមើលឃើញថាពរជ័យដែលកំពុងមកដល់គឺនៅឆ្ងាយជាងការឈឺចាប់ ការអាម៉ាស់ ឬការខូចចិត្តដែលយើងអាចនឹងកំពុងជួបនៅពេលនេះ ។… សាវកប៉ុលបានបង្រៀនថា « ដ្បិតសេចក្តីទុក្ខលំបាកយ៉ាងស្រាលរបស់យើងខ្ញុំ ដែលនៅតែមួយភ្លែតនេះ នោះបង្កើតឲ្យយើងខ្ញុំមានសិរីល្អយ៉ាងធ្ងន់លើសលប់ ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចវិញ » [ កូរិនថូស ទី២ ៤:១៧ ] ។ វាគឺជារឿងដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ដែលប៉ុលបានប្រើពាក្យ « សេចក្ដីទុក្ខលំបាកយ៉ាងស្រាល » ។ ឃ្លានេះគឺបានលើកឡើងដោយបុគ្គលម្នាក់ដែលត្រូវបានគេវាយដំ ចោលនឹងដុំថ្មត្រូវបានបញ្ជូនខ្លួនតាមសំពៅ បានជាប់ឃុំ និងជាអ្នកដែលបានដកពិសោធន៍នូវការសាកល្បងផ្សេងទៀតជាច្រើន ។ ខ្ញុំគិតថា យើងទាំងអស់គ្នាភាគច្រើនមិនបានគិតថាទុក្ខលំបាករបស់យើងគឺជារឿងស្រាលនោះទេ ។ ប៉ុន្តែបើប្រៀបធៀបទៅនឹងពរជ័យ និងការរីកចម្រើនដែលយើងទទួលបាននៅទីបំផុត ទាំងក្នុងជីវិតនេះ និងក្នុងភាពដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច នោះទុក្ខលំបាករបស់យើងគឺពិតជាស្រាលមែន ។ …

ពេលខ្លះយើងចង់មានការរីកចម្រើនដោយគ្មានឧបសគ្គ និងអភិវឌ្ឍភាពខ្លាំងដោយមិនមានការតស៊ូនឹងលំបាកណាមួយ ។ ប៉ុន្តែការរីកចម្រើនមិនអាចកើតឡើងបានដោយប្រើវិធីងាយស្រួលនោះទេ ។ យើងយល់យ៉ាងច្បាស់ថា អត្តពលិកដែលមិនព្រមតស៊ូនឹងការហ្វឹកហាត់យ៉ាងហ្មត់ចត់ នឹងមិនអាចក្លាយជាអត្តពលិកលំដាប់ពិភពលោកបានឡើយ ។ យើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នថា យើងមិនអន់ចិត្តនឹងអ្វីដែលជួយនាំមកដល់យើងនូវលក្ខណៈដ៏ទេវភាពនោះទេ ។

( ផល វី ចនសុន « More Than Conquerors through Him That Loved Us » Ensign ឬ Liahona, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១១, ទំព័រ ៧៩–៨០ )

សកម្មភាពរៀនសូត្របន្ថែម

កូរិនថូសទី២ ១:៣ ។ « ព្រះដ៏កម្សាន្តចិត្តគ្រប់ជំពូក »

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យស្វែងរកដំណើររឿងផ្សេងទៀតនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ឬពីប្រវត្តិសាសនាចក្រ ដែលបង្ហាញថា ព្រះវរបិតាសួគ៌អាចប្រទាននូវការលួងលោមចិត្ត ។ ឧទាហរណ៍ សិស្សអាចសង្ខេបដំណើររឿងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន នៅពេលព្រះអម្ចាស់បានសម្រាលបន្ទុកនៃប្រជាជនរបស់អាលម៉ា ខណៈពេលដែលពួកគេនៅក្នុងភាពជាទាសកររបស់ពួកសាសន៍លេមិន ( សូមមើល ម៉ូសាយ ២៤ ) ឬពួកគេអាចពិភាក្សាអំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានលួងលោមដល់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៅក្នុងគុកលិបើទី ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១២១ ) ។ សូមផ្តល់ពេលវេលាឲ្យសិស្សស្វែងរកបទគម្ពីរ និងប្រភពផ្សេងទៀត មុនពេលពួកគេចែកចាយ ។

សេចក្តីកម្សាន្តចិត្តតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ

បន្ទាប់ពីសិស្សត្រូវបានសួរថា ហេតុអ្វីបានជាពួកគេមានអារម្មណ៍ថា ព្រះវរបិតាសួគ៌តែងតែប្រើយើងដើម្បីលួងលោមអ្នកដទៃ សូមពិចារណាអាន កូរិនថូស ទី២ ១:៥–៧ ជាមួយសិស្ស ហើយអញ្ជើញពួកគេឲ្យស្វែងរកខគម្ពីរទាំងនេះដើម្បីជាប្រភពនៃការលួងលោមផ្សេងទៀតដែលផ្តល់ដោយព្រះវរបិតាសួគ៌ ៖ ព្រះអង្គសង្គ្រោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមសួរសិស្សថាហេតុអ្វីបានជាពួកគេមានអារម្មណ៍ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាប្រភពដ៏មានឥទ្ធិពលនៃការលួងលោម នៅពេលពួកគេជួបនឹងការសាកល្បង ។ សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សឲ្យប្រៀបធៀបខគម្ពីរទាំងនេះជាមួយ អាលម៉ា ៧:១១–១៣ ។